वनपत्थसुत्त

Vanapatthasutta

Jungle Thickets

एवं मे सुतं—एकं समयं भगवा सावत्थियं विहरति जेतवने अनाथपिण्डिकस्स आरामे। तत्र खो भगवा भिक्खू आमन्तेसि: “भिक्खवो”ति।

Evaṁ me sutaṁ—ekaṁ samayaṁ bhagavā sāvatthiyaṁ viharati jetavane anāthapiṇḍikassa ārāme. Tatra kho bhagavā bhikkhū āmantesi: “bhikkhavo”ti.

So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”

“भदन्ते”ति ते भिक्खू भगवतो पच्चस्सोसुं। भगवा एतदवोच:

“Bhadante”ti te bhikkhū bhagavato paccassosuṁ. Bhagavā etadavoca:

“Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:

“वनपत्थपरियायं वो, भिक्खवे, देसेस्सामि, तं सुणाथ, साधुकं मनसिकरोथ, भासिस्सामी”ति।

“vanapatthapariyāyaṁ vo, bhikkhave, desessāmi, taṁ suṇātha, sādhukaṁ manasikarotha, bhāsissāmī”ti.

“Bhikkhus, I will teach you an exposition about jungle thickets. Listen and apply your mind well, I will speak.”

“एवं, भन्ते”ति खो ते भिक्खू भगवतो पच्चस्सोसुं। भगवा एतदवोच:

“Evaṁ, bhante”ti kho te bhikkhū bhagavato paccassosuṁ. Bhagavā etadavoca:

“Yes, sir,” they replied. The Buddha said this:

“इध, भिक्खवे, भिक्खु अञ्ञतरं वनपत्थं उपनिस्साय विहरति। तस्स तं वनपत्थं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति न उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं न समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा न परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं नानुपापुणाति। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते कसिरेन समुदागच्छन्ति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना इति पटिसञ्चिक्खितब्बं: ‘अहं खो इमं वनपत्थं उपनिस्साय विहरामि, तस्स मे इमं वनपत्थं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति न उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं न समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा न परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं नानुपापुणामि। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते कसिरेन समुदागच्छन्तीऽति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना रत्तिभागं वा दिवसभागं वा तम्हा वनपत्था पक्कमितब्बं, न वत्थब्बं।

“Idha, bhikkhave, bhikkhu aññataraṁ vanapatthaṁ upanissāya viharati. Tassa taṁ vanapatthaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati na upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ na samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā na parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ nānupāpuṇāti. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te kasirena samudāgacchanti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā iti paṭisañcikkhitabbaṁ: ‘ahaṁ kho imaṁ vanapatthaṁ upanissāya viharāmi, tassa me imaṁ vanapatthaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati na upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ na samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā na parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ nānupāpuṇāmi. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te kasirena samudāgacchantī’ti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā rattibhāgaṁ vā divasabhāgaṁ vā tamhā vanapatthā pakkamitabbaṁ, na vatthabbaṁ.

“Bhikkhus, take the case of a bhikkhu who lives close by a jungle thicket. As they do so, their mindfulness does not become established, their mind does not become immersed in samādhi, their defilements do not come to an end, and they do not arrive at the supreme sanctuary from the yoke. And the necessities of life that a renunciate requires—robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick—are hard to come by. That bhikkhu should reflect: ‘While living close by this jungle thicket, my mindfulness does not become established, my mind does not become immersed in samādhi, my defilements do not come to an end, and I do not arrive at the supreme sanctuary from the yoke. And the necessities of life that a renunciate requires—robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick—are hard to come by.’ That bhikkhu should leave that jungle thicket that very time of night or day; they shouldn’t stay there.

इध पन, भिक्खवे, भिक्खु अञ्ञतरं वनपत्थं उपनिस्साय विहरति। तस्स तं वनपत्थं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति न उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं न समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा न परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं नानुपापुणाति। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते अप्पकसिरेन समुदागच्छन्ति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना इति पटिसञ्चिक्खितब्बं: ‘अहं खो इमं वनपत्थं उपनिस्साय विहरामि। तस्स मे इमं वनपत्थं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति न उपट्ठाति असमाहितञ्च चित्तं न समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा न परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं नानुपापुणामि। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते अप्पकसिरेन समुदागच्छन्ति। न खो पनाहं चीवरहेतु अगारस्मा अनगारियं पब्बजितो न पिण्डपातहेतु …पे… न सेनासनहेतु …पे… न गिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारहेतु अगारस्मा अनगारियं पब्बजितो। अथ च पन मे इमं वनपत्थं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति न उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं न समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा न परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं नानुपापुणामीऽति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना सङ्खापि तम्हा वनपत्था पक्कमितब्बं, न वत्थब्बं।

Idha pana, bhikkhave, bhikkhu aññataraṁ vanapatthaṁ upanissāya viharati. Tassa taṁ vanapatthaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati na upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ na samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā na parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ nānupāpuṇāti. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te appakasirena samudāgacchanti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā iti paṭisañcikkhitabbaṁ: ‘ahaṁ kho imaṁ vanapatthaṁ upanissāya viharāmi. Tassa me imaṁ vanapatthaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati na upaṭṭhāti asamāhitañca cittaṁ na samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā na parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ nānupāpuṇāmi. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te appakasirena samudāgacchanti. Na kho panāhaṁ cīvarahetu agārasmā anagāriyaṁ pabbajito na piṇḍapātahetu …pe… na senāsanahetu …pe… na gilānappaccayabhesajjaparikkhārahetu agārasmā anagāriyaṁ pabbajito. Atha ca pana me imaṁ vanapatthaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati na upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ na samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā na parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ nānupāpuṇāmī’ti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā saṅkhāpi tamhā vanapatthā pakkamitabbaṁ, na vatthabbaṁ.

Take another case of a bhikkhu who lives close by a jungle thicket. Their mindfulness does not become established … But the necessities of life are easy to come by. That bhikkhu should reflect: ‘While living close by this jungle thicket, my mindfulness does not become established … But the necessities of life are easy to come by. But I didn’t go forth from the lay life to homelessness for the sake of a robe, almsfood, lodgings, or medicines and supplies for the sick. Moreover, while living close by this jungle thicket, my mindfulness does not become established …’ After appraisal, that bhikkhu should leave that jungle thicket; they shouldn’t stay there.

इध पन, भिक्खवे, भिक्खु अञ्ञतरं वनपत्थं उपनिस्साय विहरति। तस्स तं वनपत्थं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं अनुपापुणाति। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा, ते कसिरेन समुदागच्छन्ति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना इति पटिसञ्चिक्खितब्बं: ‘अहं खो इमं वनपत्थं उपनिस्साय विहरामि। तस्स मे इमं वनपत्थं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति उपट्ठाति असमाहितञ्च चित्तं समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं अनुपापुणामि। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते कसिरेन समुदागच्छन्ति। न खो पनाहं चीवरहेतु अगारस्मा अनगारियं पब्बजितो, न पिण्डपातहेतु …पे… न सेनासनहेतु …पे… न गिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारहेतु अगारस्मा अनगारियं पब्बजितो। अथ च पन मे इमं वनपत्थं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं अनुपापुणामीऽति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना सङ्खापि तस्मिं वनपत्थे वत्थब्बं, न पक्कमितब्बं।

Idha pana, bhikkhave, bhikkhu aññataraṁ vanapatthaṁ upanissāya viharati. Tassa taṁ vanapatthaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ anupāpuṇāti. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā, te kasirena samudāgacchanti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā iti paṭisañcikkhitabbaṁ: ‘ahaṁ kho imaṁ vanapatthaṁ upanissāya viharāmi. Tassa me imaṁ vanapatthaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati upaṭṭhāti asamāhitañca cittaṁ samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ anupāpuṇāmi. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te kasirena samudāgacchanti. Na kho panāhaṁ cīvarahetu agārasmā anagāriyaṁ pabbajito, na piṇḍapātahetu …pe… na senāsanahetu …pe… na gilānappaccayabhesajjaparikkhārahetu agārasmā anagāriyaṁ pabbajito. Atha ca pana me imaṁ vanapatthaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ anupāpuṇāmī’ti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā saṅkhāpi tasmiṁ vanapatthe vatthabbaṁ, na pakkamitabbaṁ.

Take another case of a bhikkhu who lives close by a jungle thicket. As they do so, their mindfulness becomes established, their mind becomes immersed in samādhi, their defilements come to an end, and they arrive at the supreme sanctuary from the yoke. But the necessities of life that a renunciate requires—robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick—are hard to come by. That bhikkhu should reflect: ‘While living close by this jungle thicket, my mindfulness becomes established … But the necessities of life are hard to come by. But I didn’t go forth from the lay life to homelessness for the sake of a robe, almsfood, lodgings, or medicines and supplies for the sick. Moreover, while living close by this jungle thicket, my mindfulness becomes established …’ After appraisal, that bhikkhu should stay in that jungle thicket; they shouldn’t leave.

इध पन, भिक्खवे, भिक्खु अञ्ञतरं वनपत्थं उपनिस्साय विहरति। तस्स तं वनपत्थं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं अनुपापुणाति। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते अप्पकसिरेन समुदागच्छन्ति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना इति पटिसञ्चिक्खितब्बं: ‘अहं खो इमं वनपत्थं उपनिस्साय विहरामि। तस्स मे इमं वनपत्थं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति उपट्ठाति असमाहितञ्च चित्तं समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं अनुपापुणामि। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते अप्पकसिरेन समुदागच्छन्तीऽति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना यावजीवम्पि तस्मिं वनपत्थे वत्थब्बं, न पक्कमितब्बं।

Idha pana, bhikkhave, bhikkhu aññataraṁ vanapatthaṁ upanissāya viharati. Tassa taṁ vanapatthaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ anupāpuṇāti. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te appakasirena samudāgacchanti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā iti paṭisañcikkhitabbaṁ: ‘ahaṁ kho imaṁ vanapatthaṁ upanissāya viharāmi. Tassa me imaṁ vanapatthaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati upaṭṭhāti asamāhitañca cittaṁ samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ anupāpuṇāmi. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te appakasirena samudāgacchantī’ti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā yāvajīvampi tasmiṁ vanapatthe vatthabbaṁ, na pakkamitabbaṁ.

Take another case of a bhikkhu who lives close by a jungle thicket. Their mindfulness becomes established … And the necessities of life are easy to come by. That bhikkhu should reflect: ‘While living close by this jungle thicket, my mindfulness becomes established … And the necessities of life are easy to come by.’ That bhikkhu should stay in that jungle thicket for the rest of their life; they shouldn’t leave.

इध, भिक्खवे, भिक्खु अञ्ञतरं गामं उपनिस्साय विहरति …पे… अञ्ञतरं निगमं उपनिस्साय विहरति …पे… अञ्ञतरं नगरं उपनिस्साय विहरति …पे… अञ्ञतरं जनपदं उपनिस्साय विहरति …पे… अञ्ञतरं पुग्गलं उपनिस्साय विहरति। तस्स तं पुग्गलं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति न उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं न समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा न परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं नानुपापुणाति। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते कसिरेन समुदागच्छन्ति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना इति पटिसञ्चिक्खितब्बं: ‘अहं खो इमं पुग्गलं उपनिस्साय विहरामि। तस्स मे इमं पुग्गलं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति न उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं न समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा न परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं नानुपापुणामि। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते कसिरेन समुदागच्छन्तीऽति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना रत्तिभागं वा दिवसभागं वा सो पुग्गलो अनापुच्छा पक्कमितब्बं, नानुबन्धितब्बो।

Idha, bhikkhave, bhikkhu aññataraṁ gāmaṁ upanissāya viharati …pe… aññataraṁ nigamaṁ upanissāya viharati …pe… aññataraṁ nagaraṁ upanissāya viharati …pe… aññataraṁ janapadaṁ upanissāya viharati …pe… aññataraṁ puggalaṁ upanissāya viharati. Tassa taṁ puggalaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati na upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ na samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā na parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ nānupāpuṇāti. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te kasirena samudāgacchanti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā iti paṭisañcikkhitabbaṁ: ‘ahaṁ kho imaṁ puggalaṁ upanissāya viharāmi. Tassa me imaṁ puggalaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati na upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ na samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā na parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ nānupāpuṇāmi. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te kasirena samudāgacchantī’ti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā rattibhāgaṁ vā divasabhāgaṁ vā so puggalo anāpucchā pakkamitabbaṁ, nānubandhitabbo.

Take the case of a bhikkhu who lives supported by a village … town … city … country … an individual. As they do so, their mindfulness does not become established, their mind does not become immersed in samādhi, their defilements do not come to an end, and they do not arrive at the supreme sanctuary from the yoke. And the necessities of life that a renunciate requires—robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick—are hard to come by…. That bhikkhu should leave that person at any time of the day or night, without asking. They shouldn’t follow them. …

इध पन, भिक्खवे, भिक्खु अञ्ञतरं पुग्गलं उपनिस्साय विहरति। तस्स तं पुग्गलं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति न उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं न समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा न परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं नानुपापुणाति। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा, ते अप्पकसिरेन समुदागच्छन्ति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना इति पटिसञ्चिक्खितब्बं: ‘अहं खो इमं पुग्गलं उपनिस्साय विहरामि। तस्स मे इमं पुग्गलं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति न उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं न समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा न परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं नानुपापुणामि। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते अप्पकसिरेन समुदागच्छन्ति। न खो पनाहं चीवरहेतु अगारस्मा अनगारियं पब्बजितो, न पिण्डपातहेतु …पे… न सेनासनहेतु …पे… न गिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारहेतु अगारस्मा अनगारियं पब्बजितो। अथ च पन मे इमं पुग्गलं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति न उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं न समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा न परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं नानुपापुणामीऽति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना सङ्खापि सो पुग्गलो आपुच्छा पक्कमितब्बं, नानुबन्धितब्बो।

Idha pana, bhikkhave, bhikkhu aññataraṁ puggalaṁ upanissāya viharati. Tassa taṁ puggalaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati na upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ na samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā na parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ nānupāpuṇāti. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā, te appakasirena samudāgacchanti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā iti paṭisañcikkhitabbaṁ: ‘ahaṁ kho imaṁ puggalaṁ upanissāya viharāmi. Tassa me imaṁ puggalaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati na upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ na samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā na parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ nānupāpuṇāmi. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te appakasirena samudāgacchanti. Na kho panāhaṁ cīvarahetu agārasmā anagāriyaṁ pabbajito, na piṇḍapātahetu …pe… na senāsanahetu …pe… na gilānappaccayabhesajjaparikkhārahetu agārasmā anagāriyaṁ pabbajito. Atha ca pana me imaṁ puggalaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati na upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ na samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā na parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ nānupāpuṇāmī’ti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā saṅkhāpi so puggalo āpucchā pakkamitabbaṁ, nānubandhitabbo.

इध पन, भिक्खवे, भिक्खु अञ्ञतरं पुग्गलं उपनिस्साय विहरति। तस्स तं पुग्गलं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं अनुपापुणाति। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते कसिरेन समुदागच्छन्ति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना इति पटिसञ्चिक्खितब्बं: ‘अहं खो इमं पुग्गलं उपनिस्साय विहरामि। तस्स मे इमं पुग्गलं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं अनुपापुणामि। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते कसिरेन समुदागच्छन्ति। न खो पनाहं चीवरहेतु अगारस्मा अनगारियं पब्बजितो, न पिण्डपातहेतु …पे… न सेनासनहेतु …पे… न गिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारहेतु अगारस्मा अनगारियं पब्बजितो। अथ च पन मे इमं पुग्गलं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं अनुपापुणामीऽति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना सङ्खापि सो पुग्गलो अनुबन्धितब्बो, न पक्कमितब्बं।

Idha pana, bhikkhave, bhikkhu aññataraṁ puggalaṁ upanissāya viharati. Tassa taṁ puggalaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ anupāpuṇāti. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te kasirena samudāgacchanti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā iti paṭisañcikkhitabbaṁ: ‘ahaṁ kho imaṁ puggalaṁ upanissāya viharāmi. Tassa me imaṁ puggalaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ anupāpuṇāmi. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te kasirena samudāgacchanti. Na kho panāhaṁ cīvarahetu agārasmā anagāriyaṁ pabbajito, na piṇḍapātahetu …pe… na senāsanahetu …pe… na gilānappaccayabhesajjaparikkhārahetu agārasmā anagāriyaṁ pabbajito. Atha ca pana me imaṁ puggalaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ anupāpuṇāmī’ti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā saṅkhāpi so puggalo anubandhitabbo, na pakkamitabbaṁ.

इध पन, भिक्खवे, भिक्खु अञ्ञतरं पुग्गलं उपनिस्साय विहरति। तस्स तं पुग्गलं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं अनुपापुणाति। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते अप्पकसिरेन समुदागच्छन्ति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना इति पटिसञ्चिक्खितब्बं: ‘अहं खो इमं पुग्गलं उपनिस्साय विहरामि। तस्स मे इमं पुग्गलं उपनिस्साय विहरतो अनुपट्ठिता चेव सति उपट्ठाति, असमाहितञ्च चित्तं समाधियति, अपरिक्खीणा च आसवा परिक्खयं गच्छन्ति, अननुप्पत्तञ्च अनुत्तरं योगक्खेमं अनुपापुणामि। ये च खो इमे पब्बजितेन जीवितपरिक्खारा समुदानेतब्बा—चीवरपिण्डपातसेनासनगिलानप्पच्चयभेसज्जपरिक्खारा—ते अप्पकसिरेन समुदागच्छन्तीऽति। तेन, भिक्खवे, भिक्खुना यावजीवम्पि सो पुग्गलो अनुबन्धितब्बो, न पक्कमितब्बं, अपि पनुज्जमानेनपी”ति।

Idha pana, bhikkhave, bhikkhu aññataraṁ puggalaṁ upanissāya viharati. Tassa taṁ puggalaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ anupāpuṇāti. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te appakasirena samudāgacchanti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā iti paṭisañcikkhitabbaṁ: ‘ahaṁ kho imaṁ puggalaṁ upanissāya viharāmi. Tassa me imaṁ puggalaṁ upanissāya viharato anupaṭṭhitā ceva sati upaṭṭhāti, asamāhitañca cittaṁ samādhiyati, aparikkhīṇā ca āsavā parikkhayaṁ gacchanti, ananuppattañca anuttaraṁ yogakkhemaṁ anupāpuṇāmi. Ye ca kho ime pabbajitena jīvitaparikkhārā samudānetabbā—cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajjaparikkhārā—te appakasirena samudāgacchantī’ti. Tena, bhikkhave, bhikkhunā yāvajīvampi so puggalo anubandhitabbo, na pakkamitabbaṁ, api panujjamānenapī”ti.

Take another case of a bhikkhu who lives supported by an individual. As they do so, their mindfulness becomes established, their mind becomes immersed in samādhi, their defilements come to an end, and they arrive at the supreme sanctuary from the yoke. And the necessities of life that a renunciate requires—robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick—are easy to come by. That bhikkhu should reflect: ‘While living supported by this person, my mindfulness becomes established … And the necessities of life are easy to come by.’ That bhikkhu should follow that person for the rest of their life. They shouldn’t leave them, even if sent away.”

इदमवोच भगवा। अत्तमना ते भिक्खू भगवतो भासितं अभिनन्दुन्ति।

Idamavoca bhagavā. Attamanā te bhikkhū bhagavato bhāsitaṁ abhinandunti.

That is what the Buddha said. Satisfied, the bhikkhus approved what the Buddha said.

वनपत्थसुत्तं निट्ठितं सत्तमं।

Vanapatthasuttaṁ niṭṭhitaṁ sattamaṁ.

Next: मधुपिण्डिकसुत्त • Madhupiṇḍikasutta • The Honey-Cake

The authoritative text of the Majjhima Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]

वनपत्थसुत्त

Vanapatthasutta

Jungle Thickets

YOU MAY ALSO LIKE: