Library / Tipiṭaka / तिपिटक • Tipiṭaka / जातक-अट्ठकथा • Jātaka-aṭṭhakathā |
[४६०] ६. युधञ्चयजातकवण्णना
[460] 6. Yudhañcayajātakavaṇṇanā
मित्तामच्चपरिब्यूळ्हन्ति इदं सत्था जेतवने विहरन्तो महाभिनिक्खमनं आरब्भ कथेसि। एकदिवसञ्हि धम्मसभायं सन्निपतिता भिक्खू ‘‘आवुसो, सचे दसबलो अगारं अज्झावसिस्स, सकलचक्कवाळगब्भे चक्कवत्तिराजा अभविस्स सत्तरतनसमन्नागतो चतुरिद्धीहि समिद्धो परोसहस्सपुत्तपरिवारो , सो एवरूपं सिरिविभवं पहाय कामेसु दोसं दिस्वा अड्ढरत्तसमये छन्नसहायोव कण्टकमारुय्ह निक्खमित्वा अनोमनदीतीरे पब्बजित्वा छब्बस्सानि दुक्करकारिकं कत्वा सम्मासम्बोधिं पत्तो’’ति सत्थु गुणकथं कथयिंसु। सत्था आगन्त्वा ‘‘काय नुत्थ, भिक्खवे, एतरहि कथाय सन्निसिन्ना’’ति पुच्छित्वा ‘‘इमाय नामा’’ति वुत्ते ‘‘न, भिक्खवे, तथागतो इदानेव महाभिनिक्खमनं निक्खन्तो, पुब्बेपि द्वादसयोजनिके बाराणसिनगरे रज्जं पहाय निक्खन्तोयेवा’’ति वत्वा अतीतं आहरि।
Mittāmaccaparibyūḷhanti idaṃ satthā jetavane viharanto mahābhinikkhamanaṃ ārabbha kathesi. Ekadivasañhi dhammasabhāyaṃ sannipatitā bhikkhū ‘‘āvuso, sace dasabalo agāraṃ ajjhāvasissa, sakalacakkavāḷagabbhe cakkavattirājā abhavissa sattaratanasamannāgato caturiddhīhi samiddho parosahassaputtaparivāro , so evarūpaṃ sirivibhavaṃ pahāya kāmesu dosaṃ disvā aḍḍharattasamaye channasahāyova kaṇṭakamāruyha nikkhamitvā anomanadītīre pabbajitvā chabbassāni dukkarakārikaṃ katvā sammāsambodhiṃ patto’’ti satthu guṇakathaṃ kathayiṃsu. Satthā āgantvā ‘‘kāya nuttha, bhikkhave, etarahi kathāya sannisinnā’’ti pucchitvā ‘‘imāya nāmā’’ti vutte ‘‘na, bhikkhave, tathāgato idāneva mahābhinikkhamanaṃ nikkhanto, pubbepi dvādasayojanike bārāṇasinagare rajjaṃ pahāya nikkhantoyevā’’ti vatvā atītaṃ āhari.
अतीते रम्मनगरे सब्बदत्तो नाम राजा अहोसि। अयञ्हि बाराणसी उदयजातके (जा॰ १.११.३७ आदयो) सुरुन्धननगरं नाम जाता, चूळसुतसोमजातके (जा॰ २.१७.१९५ आदयो) सुदस्सनं नाम, सोणनन्दजातके (जा॰ २.२०.९२ आदयो) ब्रह्मवड्ढनं नाम, खण्डहालजातके (जा॰ २.२२.९८२ आदयो) पुप्फवती नाम, सङ्खब्राह्मणजातके (जा॰ १.१०.३९ आदयो) मोळिनी नाम, इमस्मिं पन युधञ्चयजातके रम्मनगरं नाम अहोसि। एवमस्सा कदाचि नामं परिवत्तति। तत्थ सब्बदत्तरञ्ञो पुत्तसहस्सं अहोसि। युधञ्चयस्स नाम जेट्ठपुत्तस्स उपरज्जं अदासि। सो दिवसे दिवसे महादानं पवत्तेसि। एवं गच्छन्ते काले बोधिसत्तो एकदिवसं पातोव रथवरमारुय्ह महन्तेन सिरिविभवेन उय्यानकीळं गच्छन्तो रुक्खग्गतिणग्गसाखग्गमक्कटकसुत्तजालादीसु मुत्ताजालाकारेन लग्गितउस्सवबिन्दूनि दिस्वा ‘‘सम्म सारथि, किं नामेत’’न्ति पुच्छित्वा ‘‘एते देव, हिमसमये पतनकउस्सवबिन्दूनि नामा’’ति सुत्वा दिवसभागं उय्याने कीळित्वा सायन्हकाले पच्चागच्छन्तो ते अदिस्वाव ‘‘सम्म सारथि, कहं नु खो एते उस्सवबिन्दू, न ते इदानि पस्सामी’’ति पुच्छि। ‘‘देव, ते सूरिये उग्गच्छन्ते सब्बेव भिज्जित्वा पथवियं पतन्ती’’ति सुत्वा संवेगप्पत्तो हुत्वा ‘‘इमेसं सत्तानं जीवितसङ्खारापि तिणग्गे उस्सवबिन्दुसदिसाव, मया ब्याधिजरामरणेहि अपीळितेयेव मातापितरो आपुच्छित्वा पब्बजितुं वट्टती’’ति उस्सवबिन्दुमेव आरम्मणं कत्वा आदित्ते विय तयो भवे पस्सन्तो अत्तनो गेहं अगन्त्वा अलङ्कतपटियत्ताय विनिच्छयसालाय निसिन्नस्स पितु सन्तिकंयेव गन्त्वा पितरं वन्दित्वा एकमन्तं ठितो पब्बज्जं याचन्तो पठमं गाथमाह –
Atīte rammanagare sabbadatto nāma rājā ahosi. Ayañhi bārāṇasī udayajātake (jā. 1.11.37 ādayo) surundhananagaraṃ nāma jātā, cūḷasutasomajātake (jā. 2.17.195 ādayo) sudassanaṃ nāma, soṇanandajātake (jā. 2.20.92 ādayo) brahmavaḍḍhanaṃ nāma, khaṇḍahālajātake (jā. 2.22.982 ādayo) pupphavatī nāma, saṅkhabrāhmaṇajātake (jā. 1.10.39 ādayo) moḷinī nāma, imasmiṃ pana yudhañcayajātake rammanagaraṃ nāma ahosi. Evamassā kadāci nāmaṃ parivattati. Tattha sabbadattarañño puttasahassaṃ ahosi. Yudhañcayassa nāma jeṭṭhaputtassa uparajjaṃ adāsi. So divase divase mahādānaṃ pavattesi. Evaṃ gacchante kāle bodhisatto ekadivasaṃ pātova rathavaramāruyha mahantena sirivibhavena uyyānakīḷaṃ gacchanto rukkhaggatiṇaggasākhaggamakkaṭakasuttajālādīsu muttājālākārena laggitaussavabindūni disvā ‘‘samma sārathi, kiṃ nāmeta’’nti pucchitvā ‘‘ete deva, himasamaye patanakaussavabindūni nāmā’’ti sutvā divasabhāgaṃ uyyāne kīḷitvā sāyanhakāle paccāgacchanto te adisvāva ‘‘samma sārathi, kahaṃ nu kho ete ussavabindū, na te idāni passāmī’’ti pucchi. ‘‘Deva, te sūriye uggacchante sabbeva bhijjitvā pathaviyaṃ patantī’’ti sutvā saṃvegappatto hutvā ‘‘imesaṃ sattānaṃ jīvitasaṅkhārāpi tiṇagge ussavabindusadisāva, mayā byādhijarāmaraṇehi apīḷiteyeva mātāpitaro āpucchitvā pabbajituṃ vaṭṭatī’’ti ussavabindumeva ārammaṇaṃ katvā āditte viya tayo bhave passanto attano gehaṃ agantvā alaṅkatapaṭiyattāya vinicchayasālāya nisinnassa pitu santikaṃyeva gantvā pitaraṃ vanditvā ekamantaṃ ṭhito pabbajjaṃ yācanto paṭhamaṃ gāthamāha –
७३.
73.
‘‘मित्तामच्चपरिब्यूळ्हं , अहं वन्दे रथेसभं।
‘‘Mittāmaccaparibyūḷhaṃ , ahaṃ vande rathesabhaṃ;
पब्बजिस्सामहं राज, तं देवो अनुमञ्ञतू’’ति॥
Pabbajissāmahaṃ rāja, taṃ devo anumaññatū’’ti.
तत्थ परिब्यूळ्हन्ति परिवारितं। तं देवोति तं मम पब्बज्जं देवो अनुजानातूति अत्थो।
Tattha paribyūḷhanti parivāritaṃ. Taṃ devoti taṃ mama pabbajjaṃ devo anujānātūti attho.
अथ नं राजा निवारेन्तो दुतियं गाथमाह –
Atha naṃ rājā nivārento dutiyaṃ gāthamāha –
७४.
74.
‘‘सचे ते ऊनं कामेहि, अहं परिपूरयामि ते।
‘‘Sace te ūnaṃ kāmehi, ahaṃ paripūrayāmi te;
यो तं हिं सति वारेमि, मा पब्बज युधञ्चया’’ति॥
Yo taṃ hiṃ sati vāremi, mā pabbaja yudhañcayā’’ti.
तं सुत्वा कुमारो ततियं गाथमाह –
Taṃ sutvā kumāro tatiyaṃ gāthamāha –
७५.
75.
‘‘न मत्थि ऊनं कामेहि, हिंसिता मे न विज्जति।
‘‘Na matthi ūnaṃ kāmehi, hiṃsitā me na vijjati;
दीपञ्च कातुमिच्छामि, यं जरा नाभिकीरती’’ति॥
Dīpañca kātumicchāmi, yaṃ jarā nābhikīratī’’ti.
तत्थ दीपञ्चाति तात नेव मय्हं कामेहि ऊनं अत्थि, न मं हिंसन्तो कोचि विज्जति, अहं पन परलोकगमनाय अत्तनो पतिट्ठं कातुमिच्छामि। कीदिसं? यं जरा नाभिकीरति न विद्धंसेति, तमहं कातुमिच्छामि, अमतमहानिब्बानं गवेसिस्सामि, न मे कामेहि अत्थो, अनुजानाथ मं, महाराजाति वदति।
Tattha dīpañcāti tāta neva mayhaṃ kāmehi ūnaṃ atthi, na maṃ hiṃsanto koci vijjati, ahaṃ pana paralokagamanāya attano patiṭṭhaṃ kātumicchāmi. Kīdisaṃ? Yaṃ jarā nābhikīrati na viddhaṃseti, tamahaṃ kātumicchāmi, amatamahānibbānaṃ gavesissāmi, na me kāmehi attho, anujānātha maṃ, mahārājāti vadati.
इति पुनप्पुनं कुमारो पब्बज्जं याचि, राजा ‘‘मा पब्बजा’’ति वारेति। तमत्थमाविकरोन्तो सत्था उपड्ढं गाथमाह –
Iti punappunaṃ kumāro pabbajjaṃ yāci, rājā ‘‘mā pabbajā’’ti vāreti. Tamatthamāvikaronto satthā upaḍḍhaṃ gāthamāha –
७६.
76.
‘‘पुत्तो वा पितरं याचे, पिता वा पुत्तमोरस’’न्ति॥
‘‘Putto vā pitaraṃ yāce, pitā vā puttamorasa’’nti.
तत्थ वा-कारो सम्पिण्डनत्थो। इदं वुत्तं होति – ‘‘एवं, भिक्खवे, पुत्तो च पितरं याचति, पिता च ओरसं पुत्तं याचती’’ति।
Tattha vā-kāro sampiṇḍanattho. Idaṃ vuttaṃ hoti – ‘‘evaṃ, bhikkhave, putto ca pitaraṃ yācati, pitā ca orasaṃ puttaṃ yācatī’’ti.
सेसं उपड्ढगाथं राजा आह –
Sesaṃ upaḍḍhagāthaṃ rājā āha –
‘‘नेगमो तं याचे तात, मा पब्बज युधञ्चया’’ति॥
‘‘Negamo taṃ yāce tāta, mā pabbaja yudhañcayā’’ti.
तस्सत्थो – अयं ते तात निगमवासिमहाजनो याचति, नगरजनोपि मा त्वं पब्बजाति।
Tassattho – ayaṃ te tāta nigamavāsimahājano yācati, nagarajanopi mā tvaṃ pabbajāti.
कुमारो पुनपि पञ्चमं गाथमाह –
Kumāro punapi pañcamaṃ gāthamāha –
७७.
77.
‘‘मा मं देव निवारेहि, पब्बजन्तं रथेसभ।
‘‘Mā maṃ deva nivārehi, pabbajantaṃ rathesabha;
माहं कामेहि सम्मत्तो, जराय वसमन्वगू’’ति॥
Māhaṃ kāmehi sammatto, jarāya vasamanvagū’’ti.
तत्थ वसमन्वगूति मा अहं कामेहि सम्मत्तो पमत्तो जराय वसगामी नाम होमि, वट्टदुक्खं पन खेपेत्वा यथा च सब्बञ्ञुतञ्ञाणप्पटिविज्झनको होमि,। तथा मं ओलोकेहीति अधिप्पायो।
Tattha vasamanvagūti mā ahaṃ kāmehi sammatto pamatto jarāya vasagāmī nāma homi, vaṭṭadukkhaṃ pana khepetvā yathā ca sabbaññutaññāṇappaṭivijjhanako homi,. Tathā maṃ olokehīti adhippāyo.
एवं वुत्ते राजा अप्पटिभाणो अहोसि। माता पनस्स ‘‘पुत्तो ते, देवि, पितरं पब्बज्जं अनुजानापेती’’ति सुत्वा ‘‘किं तुम्हे कथेथा’’ति निरस्सासेन मुखेन सुवण्णसिविकाय निसीदित्वा सीघं विनिच्छयट्ठानं गन्त्वा याचमाना छट्ठं गाथमाह –
Evaṃ vutte rājā appaṭibhāṇo ahosi. Mātā panassa ‘‘putto te, devi, pitaraṃ pabbajjaṃ anujānāpetī’’ti sutvā ‘‘kiṃ tumhe kathethā’’ti nirassāsena mukhena suvaṇṇasivikāya nisīditvā sīghaṃ vinicchayaṭṭhānaṃ gantvā yācamānā chaṭṭhaṃ gāthamāha –
७८.
78.
‘‘अहं तं तात याचामि, अहं पुत्त निवारये।
‘‘Ahaṃ taṃ tāta yācāmi, ahaṃ putta nivāraye;
चिरं तं दट्ठुमिच्छामि, मा पब्बज युधञ्चया’’ति॥
Ciraṃ taṃ daṭṭhumicchāmi, mā pabbaja yudhañcayā’’ti.
तं सुत्वा कुमारो सत्तमं गाथमाह –
Taṃ sutvā kumāro sattamaṃ gāthamāha –
७९.
79.
‘‘उस्सावोव तिणग्गम्हि, सूरियुग्गमनं पति।
‘‘Ussāvova tiṇaggamhi, sūriyuggamanaṃ pati;
एवमायु मनुस्सानं, मा मं अम्म निवारया’’ति॥
Evamāyu manussānaṃ, mā maṃ amma nivārayā’’ti.
तस्सत्थो – अम्म, यथा तिणग्गे उस्सवबिन्दु सूरियस्स उग्गमनं पतिट्ठातुं न सक्कोति, पथवियं पतति, एवं इमेसं सत्तानं जीवितं परित्तं तावकालिकं अचिरट्ठितिकं, एवरूपे लोकसन्निवासे कथं त्वं चिरं मं पस्ससि, मा मं निवारेहीति।
Tassattho – amma, yathā tiṇagge ussavabindu sūriyassa uggamanaṃ patiṭṭhātuṃ na sakkoti, pathaviyaṃ patati, evaṃ imesaṃ sattānaṃ jīvitaṃ parittaṃ tāvakālikaṃ aciraṭṭhitikaṃ, evarūpe lokasannivāse kathaṃ tvaṃ ciraṃ maṃ passasi, mā maṃ nivārehīti.
एवं वुत्तेपि सा पुनप्पुनं याचियेव। ततो महासत्तो पितरं आमन्तेत्वा अट्ठमं गाथमाह –
Evaṃ vuttepi sā punappunaṃ yāciyeva. Tato mahāsatto pitaraṃ āmantetvā aṭṭhamaṃ gāthamāha –
८०.
80.
‘‘तरमानो इमं यानं, आरोपेतु रथेसभ।
‘‘Taramāno imaṃ yānaṃ, āropetu rathesabha;
मा मे माता तरन्तस्स, अन्तरायकरा अहू’’ति॥
Mā me mātā tarantassa, antarāyakarā ahū’’ti.
तस्सत्थो – तात रथेसभ, इमं मम मातरं तरमानो पुरिसो सुवण्णसिविकायानं आरोपेतु, मा मे जातिजराब्याधिमरणकन्तारं तरन्तस्स अतिक्कमन्तस्स माता अन्तरायकरा अहूति।
Tassattho – tāta rathesabha, imaṃ mama mātaraṃ taramāno puriso suvaṇṇasivikāyānaṃ āropetu, mā me jātijarābyādhimaraṇakantāraṃ tarantassa atikkamantassa mātā antarāyakarā ahūti.
राजा पुत्तस्स वचनं सुत्वा ‘‘गच्छ, भद्दे, तव सिविकाय निसीदित्वा रतिवड्ढनपासादं अभिरुहा’’ति आह। सा तस्स वचनं सुत्वा ठातुं असक्कोन्ती नारीगणपरिवुता गन्त्वा पासादं अभिरुहित्वा ‘‘का नु खो पुत्तस्स पवत्ती’’ति विनिच्छयट्ठानं ओलोकेन्ती अट्ठासि। बोधिसत्तो मातु गतकाले पुन पितरं याचि। राजा पटिबाहितुं असक्कोन्तो ‘‘तेन हि तात, तव मनं मत्थकं पापेहि, पब्बजाही’’ति अनुजानि। रञ्ञो अनुञ्ञातकाले बोधिसत्तस्स कनिट्ठो युधिट्ठिलकुमारो नाम पितरं वन्दित्वा ‘‘तात, मय्हं पब्बज्जं अनुजानाथा’’ति अनुजानापेसि। उभोपि भातरो पितरं वन्दित्वा कामे पहाय महाजनपरिवुता विनिच्छयतो निक्खमिंसु। देवीपि महासत्तं ओलोकेत्वा ‘‘मम पुत्ते पब्बजिते रम्मनगरं तुच्छं भविस्सती’’ति परिदेवमाना गाथाद्वयमाह –
Rājā puttassa vacanaṃ sutvā ‘‘gaccha, bhadde, tava sivikāya nisīditvā rativaḍḍhanapāsādaṃ abhiruhā’’ti āha. Sā tassa vacanaṃ sutvā ṭhātuṃ asakkontī nārīgaṇaparivutā gantvā pāsādaṃ abhiruhitvā ‘‘kā nu kho puttassa pavattī’’ti vinicchayaṭṭhānaṃ olokentī aṭṭhāsi. Bodhisatto mātu gatakāle puna pitaraṃ yāci. Rājā paṭibāhituṃ asakkonto ‘‘tena hi tāta, tava manaṃ matthakaṃ pāpehi, pabbajāhī’’ti anujāni. Rañño anuññātakāle bodhisattassa kaniṭṭho yudhiṭṭhilakumāro nāma pitaraṃ vanditvā ‘‘tāta, mayhaṃ pabbajjaṃ anujānāthā’’ti anujānāpesi. Ubhopi bhātaro pitaraṃ vanditvā kāme pahāya mahājanaparivutā vinicchayato nikkhamiṃsu. Devīpi mahāsattaṃ oloketvā ‘‘mama putte pabbajite rammanagaraṃ tucchaṃ bhavissatī’’ti paridevamānā gāthādvayamāha –
८१.
81.
‘‘अभिधावथ भद्दन्ते, सुञ्ञं हेस्सति रम्मकं।
‘‘Abhidhāvatha bhaddante, suññaṃ hessati rammakaṃ;
युधञ्चयो अनुञ्ञातो, सब्बदत्तेन राजिना॥
Yudhañcayo anuññāto, sabbadattena rājinā.
८२.
82.
‘‘योहु सेट्ठो सहस्सस्स, युवा कञ्चनसन्निभो।
‘‘Yohu seṭṭho sahassassa, yuvā kañcanasannibho;
सोयं कुमारो पब्बजितो, कासायवसनो बली’’ति॥
Soyaṃ kumāro pabbajito, kāsāyavasano balī’’ti.
तत्थ अभिधावथाति परिवारेत्वा ठिता नारियो सब्बा वेगेन धावथाति आणापेति। भद्दन्तेति एवं गन्त्वा ‘‘भद्दं तव होतू’’ति वदथ। रम्मकन्ति रम्मनगरं सन्धायाह। योहु सेट्ठोति यो रञ्ञो पुत्तो सहस्सस्स सेट्ठो अहोसि, सो पब्बजितोति पब्बज्जाय गच्छन्तं सन्धायेवमाह।
Tattha abhidhāvathāti parivāretvā ṭhitā nāriyo sabbā vegena dhāvathāti āṇāpeti. Bhaddanteti evaṃ gantvā ‘‘bhaddaṃ tava hotū’’ti vadatha. Rammakanti rammanagaraṃ sandhāyāha. Yohu seṭṭhoti yo rañño putto sahassassa seṭṭho ahosi, so pabbajitoti pabbajjāya gacchantaṃ sandhāyevamāha.
बोधिसत्तोपि न ताव पब्बजति। सो हि मातापितरो वन्दित्वा कनिट्ठं युधिट्ठिलकुमारं गहेत्वा नगरा निक्खम्म महाजनं निवत्तेत्वा उभोपि भातरो हिमवन्तं पविसित्वा मनोरमे ठाने अस्समपदं करित्वा इसिपब्बज्जं पब्बजित्वा झानाभिञ्ञं निब्बत्तेत्वा वनमूलफलादीहि यावजीवं यापेत्वा ब्रह्मलोकपरायणा अहेसुं। तमत्थं ओसाने अभिसम्बुद्धगाथाय दीपेति –
Bodhisattopi na tāva pabbajati. So hi mātāpitaro vanditvā kaniṭṭhaṃ yudhiṭṭhilakumāraṃ gahetvā nagarā nikkhamma mahājanaṃ nivattetvā ubhopi bhātaro himavantaṃ pavisitvā manorame ṭhāne assamapadaṃ karitvā isipabbajjaṃ pabbajitvā jhānābhiññaṃ nibbattetvā vanamūlaphalādīhi yāvajīvaṃ yāpetvā brahmalokaparāyaṇā ahesuṃ. Tamatthaṃ osāne abhisambuddhagāthāya dīpeti –
८३.
83.
‘‘उभो कुमारा पब्बजिता, युधञ्चयो युधिट्ठिलो।
‘‘Ubho kumārā pabbajitā, yudhañcayo yudhiṭṭhilo;
पहाय मातापितरो, सङ्गं छेत्वान मच्चुनो’’ति॥
Pahāya mātāpitaro, saṅgaṃ chetvāna maccuno’’ti.
तत्थ मच्चुनोति मारस्स। इदं वुत्तं होति – भिक्खवे, युधञ्चयो च युधिट्ठिलो च ते उभोपि कुमारा मातापितरो पहाय मारस्स सन्तकं रागदोसमोहसङ्गं छिन्दित्वा पब्बजिताति।
Tattha maccunoti mārassa. Idaṃ vuttaṃ hoti – bhikkhave, yudhañcayo ca yudhiṭṭhilo ca te ubhopi kumārā mātāpitaro pahāya mārassa santakaṃ rāgadosamohasaṅgaṃ chinditvā pabbajitāti.
सत्था इमं धम्मदेसनं आहरित्वा सच्चानि पकासेत्वा ‘‘न भिक्खवे, इदानेव, पुब्बेपि तथागतो रज्जं छड्डेत्वा पब्बजितोयेवा’’ति वत्वा जातकं समोधानेसि – ‘‘तदा मातापितरो महाराजकुलानि अहेसुं, युधिट्ठिलकुमारो आनन्दो, युधञ्चयो पन अहमेव अहोसि’’न्ति।
Satthā imaṃ dhammadesanaṃ āharitvā saccāni pakāsetvā ‘‘na bhikkhave, idāneva, pubbepi tathāgato rajjaṃ chaḍḍetvā pabbajitoyevā’’ti vatvā jātakaṃ samodhānesi – ‘‘tadā mātāpitaro mahārājakulāni ahesuṃ, yudhiṭṭhilakumāro ānando, yudhañcayo pana ahameva ahosi’’nti.
युधञ्चयजातकवण्णना छट्ठा।
Yudhañcayajātakavaṇṇanā chaṭṭhā.
Related texts:
तिपिटक (मूल) • Tipiṭaka (Mūla) / सुत्तपिटक • Suttapiṭaka / खुद्दकनिकाय • Khuddakanikāya / जातकपाळि • Jātakapāḷi / ४६०. युधञ्चयजातकं • 460. Yudhañcayajātakaṃ