Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
สํยุตฺต นิกาย ๑ฯ๔๑
The Related Suttas Collection 1.41
๕ฯ อาทิตฺตวคฺค
5. On Fire
อาทิตฺตสุตฺต
On Fire
เอวํ เม สุตํ—เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเมฯ
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s Monastery.
อถ โข อญฺญตรา เทวตา อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺณา เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ เอกมนฺตํ ฐิตา โข สา เทวตา ภควโต สนฺติเก อิมา คาถาโย อภาสิ:
Then, late at night, a glorious deity, lighting up the entire Jeta’s Grove, went up to the Buddha, bowed, stood to one side, and recited these verses in the Buddha’s presence:
“อาทิตฺตสฺมึ อคารสฺมึ, ยํ นีหรติ ภาชนํ; ตํ ตสฺส โหติ อตฺถาย, โน จ ยํ ตตฺถ ฑยฺหติฯ
“When your house is on fire, you rescue the pot that’s useful, not the one that’s burnt.
เอวํ อาทิตฺตโก โลโก, ชราย มรเณน จ; นีหเรเถว ทาเนน, ทินฺนํ โหติ สุนีหตํฯ
And as the world is on fire with old age and death, you should rescue by giving, for what’s given is rescued.
ทินฺนํ สุขผลํ โหติ, นาทินฺนํ โหติ ตํ ตถา; โจรา หรนฺติ ราชาโน, อคฺคิ ฑหติ นสฺสติฯ
What’s given has happiness as its fruit, but not what isn’t given. Bandits take it, or rulers, it’s consumed by fire, or lost.
อถ อนฺเตน ชหติ, สรีรํ สปริคฺคหํ; เอตทญฺญาย เมธาวี, ภุญฺเชถ จ ทเทถ จ; ทตฺวา จ ภุตฺวา จ ยถานุภาวํ, อนินฺทิโต สคฺคมุเปติ ฐานนฺ”ติฯ
Then in the end this corpse is cast off, along with all your possessions. Knowing this, a clever person would enjoy what they have and also give it away. After giving and using according to their means, blameless, they go to a heavenly place.”
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]