Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
สํยุตฺต นิกาย ๒๐ฯ๗
The Related Suttas Collection 20.7
๑ฯ โอปมฺมวคฺค
1. Similes
อาณิสุตฺต
The Drum Peg
สาวตฺถิยํ วิหรติฯ
At Sāvatthī.
“ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, ทสารหานํ อานโก นาม มุทิงฺโค อโหสิฯ ตสฺส ทสารหา อานเก ฆฏิเต อญฺญํ อาณึ โอทหึสุฯ อหุ โข โส, ภิกฺขเว, สมโย ยํ อานกสฺส มุทิงฺคสฺส โปราณํ โปกฺขรผลกํ อนฺตรธายิฯ อาณิสงฺฆาโฏว อวสิสฺสิฯ
“Once upon a time, bhikkhus, the Dasārahas had a clay drum called the Commander. Each time the Commander split they repaired it by inserting another peg. But there came a time when the clay drum Commander’s original wooden rim disappeared and only a mass of pegs remained.
เอวเมว โข, ภิกฺขเว, ภวิสฺสนฺติ ภิกฺขู อนาคตมทฺธานํ, เย เต สุตฺตนฺตา ตถาคตภาสิตา คมฺภีรา คมฺภีรตฺถา โลกุตฺตรา สุญฺญตปฺปฏิสํยุตฺตา, เตสุ ภญฺญมาเนสุ น สุสฺสูสิสฺสนฺติ น โสตํ โอทหิสฺสนฺติ น อญฺญา จิตฺตํ อุปฏฺฐาเปสฺสนฺติ น จ เต ธมฺเม อุคฺคเหตพฺพํ ปริยาปุณิตพฺพํ มญฺญิสฺสนฺติฯ
In the same way, in a future time there will be bhikkhus who won’t want to listen when discourses spoken by the Realized One—deep, profound, transcendent, dealing with emptiness—are being recited. They won’t actively listen or try to understand, nor will they think those teachings are worth learning and memorizing.
เย ปน เต สุตฺตนฺตา กวิกตา กาเวยฺยา จิตฺตกฺขรา จิตฺตพฺยญฺชนา พาหิรกา สาวกภาสิตา, เตสุ ภญฺญมาเนสุ สุสฺสูสิสฺสนฺติ, โสตํ โอทหิสฺสนฺติ, อญฺญา จิตฺตํ อุปฏฺฐาเปสฺสนฺติ, เต จ ธมฺเม อุคฺคเหตพฺพํ ปริยาปุณิตพฺพํ มญฺญิสฺสนฺติฯ เอวเมเตสํ, ภิกฺขเว, สุตฺตนฺตานํ ตถาคตภาสิตานํ คมฺภีรานํ คมฺภีรตฺถานํ โลกุตฺตรานํ สุญฺญตปฺปฏิสํยุตฺตานํ อนฺตรธานํ ภวิสฺสติฯ
But when discourses composed by poets—poetry, with fancy words and phrases, composed by outsiders or spoken by disciples—are being recited they will want to listen. They’ll actively listen and try to understand, and they’ll think those teachings are worth learning and memorizing. And that is how the discourses spoken by the Realized One—deep, profound, transcendent, dealing with emptiness—will disappear.
ตสฺมาติห, ภิกฺขเว, เอวํ สิกฺขิตพฺพํ: ‘เย เต สุตฺตนฺตา ตถาคตภาสิตา คมฺภีรา คมฺภีรตฺถา โลกุตฺตรา สุญฺญตปฺปฏิสํยุตฺตา, เตสุ ภญฺญมาเนสุ สุสฺสูสิสฺสาม, โสตํ โอทหิสฺสาม, อญฺญา จิตฺตํ อุปฏฺฐาเปสฺสาม, เต จ ธมฺเม อุคฺคเหตพฺพํ ปริยาปุณิตพฺพํ มญฺญิสฺสามา'ติฯ เอวญฺหิ โว, ภิกฺขเว, สิกฺขิตพฺพนฺ”ติฯ
So you should train like this: ‘When discourses spoken by the Realized One—deep, profound, transcendent, dealing with emptiness—are being recited we will want to listen. We will actively listen and trying to understand, and we will think those teachings are worth learning and memorizing.’ That’s how you should train.”
สตฺตมํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]