| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationසංයුත්ත නිකාය 12.24
The Related Suttas Collection 12.24
3. දසබලවග්ග
3. The Ten Powers
අඤ්ඤතිත්ථියසුත්ත
Followers of Other Religions
රාජගහේ විහරති වේළුවනේ. අථ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය රාජගහං පිණ්ඩාය පාවිසි. අථ ඛෝ ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස ඒතදහෝසි: “අතිප්පගෝ ඛෝ තාව රාජගහේ පිණ්ඩාය චරිතුං. යන්නූනාහං යේන අඤ්ඤතිත්ථියානං පරිබ්බාජකානං ආරාමෝ තේනුපසඞ්කමේය්‍යන්”ති.
Near Rājagaha, in the Bamboo Grove. Then Venerable Sāriputta robed up in the morning and, taking his bowl and robe, entered Rājagaha for alms. Then it occurred to him, “It’s too early to wander for alms in Rājagaha. Why don’t I go to the monastery of the wanderers of other religions?”
අථ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ යේන අඤ්ඤතිත්ථියානං පරිබ්බාජකානං ආරාමෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා තේහි අඤ්ඤතිත්ථියේහි පරිබ්බාජකේහි සද්ධිං සම්මෝදි. සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නං ඛෝ ආයස්මන්තං සාරිපුත්තං තේ අඤ්ඤතිත්ථියා පරිබ්බාජකා ඒතදවෝචුං:
Then he went to the monastery of the wanderers of other religions, and exchanged greetings with the wanderers there. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side. The wanderers said to him:
“සන්තාවුසෝ සාරිපුත්ත, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති. සන්ති පනාවුසෝ සාරිපුත්ත, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා පරඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති. සන්තාවුසෝ සාරිපුත්ත, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතඤ්ච පරඞ්කතඤ්ච දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති. සන්ති පනාවුසෝ සාරිපුත්ත, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා අසයඞ්කාරං අපරඞ්කාරං අධිච්චසමුප්පන්නං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති. ඉධ, පනාවුසෝ සාරිපුත්ත, සමණෝ ගෝතමෝ කිංවාදී කිමක්ඛායී? කථං බ්‍යාකරමානා ච මයං වුත්තවාදිනෝ චේව සමණස්ස ගෝතමස්ස අස්සාම, න ච සමණං ගෝතමං අභූතේන අබ්භාචික්ඛේය්‍යාම, ධම්මස්ස චානුධම්මං බ්‍යාකරේය්‍යාම, න ච කෝචි සහධම්මිකෝ වාදානුපාතෝ ගාරය්හං ඨානං ආගච්ඡේය්‍යා”ති?
“Friend Sāriputta, there are ascetics and brahmins who teach the efficacy of deeds. Some of them declare that suffering is made by oneself. Some of them declare that suffering is made by another. Some of them declare that suffering is made by both oneself and another. Some of them declare that suffering arises by chance, not made by oneself or another. What does the ascetic Gotama say about this? How does he explain it? How should we answer so as to repeat what the ascetic Gotama has said, and not misrepresent him with an untruth? How should we explain in line with his teaching, with no legitimate grounds for rebuke and criticism?”
“පටිච්චසමුප්පන්නං ඛෝ, ආවුසෝ, දුක්ඛං වුත්තං භගවතා. කිං පටිච්ච? ඵස්සං පටිච්ච. ඉති වදං වුත්තවාදී චේව භගවතෝ අස්ස, න ච භගවන්තං අභූතේන අබ්භාචික්ඛේය්‍ය, ධම්මස්ස චානුධම්මං බ්‍යාකරේය්‍ය, න ච කෝචි සහධම්මිකෝ වාදානුපාතෝ ගාරය්හං ඨානං ආගච්ඡේය්‍ය.
“Friends, the Buddha said that suffering is dependently originated. Dependent on what? Dependent on contact. If you said this you would repeat what the Buddha has said, and not misrepresent him with an untruth. You would explain in line with his teaching, and there would be no legitimate grounds for rebuke and criticism.
තත්‍රාවුසෝ, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති තදපි ඵස්සපච්චයා. යේපි තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා පරඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති තදපි ඵස්සපච්චයා. යේපි තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතඤ්ච පරඞ්කතඤ්ච දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති තදපි ඵස්සපච්චයා. යේපි තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා අසයඞ්කාරං අපරඞ්කාරං අධිච්චසමුප්පන්නං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති තදපි ඵස්සපච්චයා.
Consider the ascetics and brahmins who teach the efficacy of deeds. In the case of those who declare that suffering is made by oneself, that’s conditioned by contact. In the case of those who declare that suffering is made by another, that’s also conditioned by contact. In the case of those who declare that suffering is made by oneself and another, that’s also conditioned by contact. In the case of those who declare that suffering arises by chance, not made by oneself or another, that’s also conditioned by contact.
තත්‍රාවුසෝ, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති, තේ වත අඤ්ඤත්‍ර ඵස්සා පටිසංවේදිස්සන්තීති නේතං ඨානං විජ්ජති. යේපි තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා පරඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති, තේ වත අඤ්ඤත්‍ර ඵස්සා පටිසංවේදිස්සන්තීති නේතං ඨානං විජ්ජති. යේපි තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතඤ්ච පරඞ්කතඤ්ච දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති, තේ වත අඤ්ඤත්‍ර ඵස්සා පටිසංවේදිස්සන්තීති නේතං ඨානං විජ්ජති. යේපි තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා අසයඞ්කාරං අපරඞ්කාරං අධිච්චසමුප්පන්නං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති, තේ වත අඤ්ඤත්‍ර ඵස්සා පටිසංවේදිස්සන්තීති නේතං ඨානං විජ්ජතී”ති.
Consider the ascetics and brahmins who teach the efficacy of deeds. In the case of those who declare that suffering is made by oneself, it’s impossible that they will experience that without contact. In the case of those who declare that suffering is made by another, it’s impossible that they will experience that without contact. In the case of those who declare that suffering is made by oneself and another, it’s impossible that they will experience that without contact. In the case of those who declare that suffering arises by chance, not made by oneself or another, it’s impossible that they will experience that without contact.”
අස්සෝසි ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස තේහි අඤ්ඤතිත්ථියේහි පරිබ්බාජකේහි සද්ධිං ඉමං කථාසල්ලාපං. අථ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ රාජගහේ පිණ්ඩාය චරිත්වා පච්ඡාභත්තං පිණ්ඩපාතපටික්කන්තෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ යාවතකෝ ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස තේහි අඤ්ඤතිත්ථියේහි පරිබ්බාජකේහි සද්ධිං අහෝසි කථාසල්ලාපෝ තං සබ්බං භගවතෝ ආරෝචේසි.
Venerable Ānanda heard this discussion between Venerable Sāriputta and those wanderers of other religions. Then Ānanda wandered for alms in Rājagaha. After the meal, on his return from almsround, he went to the Buddha, bowed, sat down to one side, and informed the Buddha of all they had discussed.
“සාධු සාධු, ආනන්ද, යථා තං සාරිපුත්තෝ සම්මා බ්‍යාකරමානෝ බ්‍යාකරේය්‍ය. පටිච්චසමුප්පන්නං ඛෝ, ආනන්ද, දුක්ඛං වුත්තං මයා. කිං පටිච්ච? ඵස්සං පටිච්ච. ඉති වදං වුත්තවාදී චේව මේ අස්ස, න ච මං අභූතේන අබ්භාචික්ඛේය්‍ය, ධම්මස්ස චානුධම්මං බ්‍යාකරේය්‍ය, න ච කෝචි සහධම්මිකෝ වාදානුපාතෝ ගාරය්හං ඨානං ආගච්ඡේය්‍ය.
“Good, good, Ānanda! It’s just as Sāriputta has so rightly explained. I have said that suffering is dependently originated. Dependent on what? Dependent on contact. Saying this you would repeat what I have said, and not misrepresent me with an untruth. You would explain in line with my teaching, and there would be no legitimate grounds for rebuke and criticism.
තත්‍රානන්ද, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති තදපි ඵස්සපච්චයා. යේපි තේ …පේ… යේපි තේ …පේ… යේපි තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා අසයඞ්කාරං අපරඞ්කාරං අධිච්චසමුප්පන්නං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති තදපි ඵස්සපච්චයා.
Consider the ascetics and brahmins who teach the efficacy of deeds. In the case of those who declare that suffering is made by oneself, that’s conditioned by contact. … In the case of those who declare that suffering arises by chance, not made by oneself or another, that’s also conditioned by contact.
තත්‍රානන්ද, යේපි තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති, තේ වත අඤ්ඤත්‍ර ඵස්සා පටිසංවේදිස්සන්තීති නේතං ඨානං විජ්ජති. යේපි තේ …පේ… යේපි තේ …පේ… යේපි තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා අසයඞ්කාරං අපරඞ්කාරං අධිච්චසමුප්පන්නං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති, තේ වත අඤ්ඤත්‍ර ඵස්සා පටිසංවේදිස්සන්තීති නේතං ඨානං විජ්ජති.
In the case of those who declare that suffering is made by oneself, it’s impossible that they will experience that without contact. … In the case of those who declare that suffering arises by chance, not made by oneself or another, it’s impossible that they will experience that without contact.
ඒකමිදාහං, ආනන්ද, සමයං ඉධේව රාජගහේ විහරාමි වේළුවනේ කලන්දකනිවාපේ. අථ ඛ්වාහං, ආනන්ද, පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය රාජගහං පිණ්ඩාය පාවිසිං. තස්ස මය්හං, ආනන්ද, ඒතදහෝසි: ‘අතිප්පගෝ ඛෝ තාව රාජගහේ පිණ්ඩාය චරිතුං. යන්නූනාහං යේන අඤ්ඤතිත්ථියානං පරිබ්බාජකානං ආරාමෝ තේනුපසඞ්කමේය්‍යන්(අ)ති.
Ānanda, this one time I was staying near Rājagaha, in the Bamboo Grove, the squirrels’ feeding ground. Then I robed up in the morning and, taking my bowl and robe, entered Rājagaha for alms. Then I thought: ‘It’s too early to wander for alms in Rājagaha. Why don’t I go to the monastery of the wanderers of other religions?’
අථ ඛ්වාහං, ආනන්ද, යේන අඤ්ඤතිත්ථියානං පරිබ්බාජකානං ආරාමෝ තේනුපසඞ්කමිං; උපසඞ්කමිත්වා තේහි අඤ්ඤතිත්ථියේහි පරිබ්බාජකේහි සද්ධිං සම්මෝදිං. සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිං. ඒකමන්තං නිසින්නං ඛෝ මං, ආනන්ද, තේ අඤ්ඤතිත්ථියා පරිබ්බාජකා ඒතදවෝචුං:
Then I went to the monastery of the wanderers of other religions, and exchanged greetings with the wanderers there. When the greetings and polite conversation were over, I sat down to one side. …”
‘සන්තාවුසෝ ගෝතම, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති. සන්ති පනාවුසෝ ගෝතම, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා පරඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති. සන්තාවුසෝ ගෝතම, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතඤ්ච පරඞ්කතඤ්ච දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති. සන්ති පනාවුසෝ ගෝතම, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා අසයඞ්කාරං අපරඞ්කාරං අධිච්චසමුප්පන්නං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති. ඉධ නෝ ආයස්මා ගෝතමෝ කිංවාදී කිමක්ඛායී? කථං බ්‍යාකරමානා ච මයං වුත්තවාදිනෝ චේව ආයස්මතෝ ගෝතමස්ස අස්සාම, න ච ආයස්මන්තං ගෝතමං අභූතේන අබ්භාචික්ඛේය්‍යාම, ධම්මස්ස චානුධම්මං බ්‍යාකරේය්‍යාම, න ච කෝචි සහධම්මිකෝ වාදානුපාතෝ ගාරය්හං ඨානං ආගච්ඡේය්‍යා(අ)ති?
(The wanderers asked the Buddha the very same questions, and he gave the same answers.)
ඒවං වුත්තාහං, ආනන්ද, තේ අඤ්ඤතිත්ථියේ පරිබ්බාජකේ ඒතදවෝචං: ‘පටිච්චසමුප්පන්නං ඛෝ, ආවුසෝ, දුක්ඛං වුත්තං මයා. කිං පටිච්ච? ඵස්සං පටිච්ච. ඉති වදං වුත්තවාදී චේව මේ අස්ස, න ච මං අභූතේන අබ්භාචික්ඛේය්‍ය, ධම්මස්ස චානුධම්මං බ්‍යාකරේය්‍ය, න ච කෝචි සහධම්මිකෝ වාදානුපාතෝ ගාරය්හං ඨානං ආගච්ඡේය්‍යාති.
තත්‍රාවුසෝ, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති තදපි ඵස්සපච්චයා. යේපි තේ …පේ… යේපි තේ …පේ… යේපි තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා අසයඞ්කාරං අපරඞ්කාරං අධිච්චසමුප්පන්නං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති තදපි ඵස්සපච්චයා.
තත්‍රාවුසෝ, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා සයඞ්කතං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති, තේ වත අඤ්ඤත්‍ර ඵස්සා පටිසංවේදිස්සන්තීති නේතං ඨානං විජ්ජති. යේපි තේ …පේ… යේපි තේ …පේ… යේපි තේ සමණබ්‍රාහ්මණා කම්මවාදා අසයඞ්කාරං අපරඞ්කාරං අධිච්චසමුප්පන්නං දුක්ඛං පඤ්ඤපේන්ති, තේ වත අඤ්ඤත්‍ර ඵස්සා පටිසංවේදිස්සන්තීති නේතං ඨානං විජ්ජතී(අ)”ති.
“අච්ඡරියං භන්තේ, අබ්භුතං භන්තේ. යත්‍ර හි නාම ඒකේන පදේන සබ්බෝ අත්ථෝ වුත්තෝ භවිස්සති. සියා නු ඛෝ, භන්තේ, ඒසේවත්ථෝ විත්ථාරේන වුච්චමානෝ ගම්භීරෝ චේව අස්ස ගම්භීරාවභාසෝ චා”ති?
“It’s incredible, sir, it’s amazing, how the whole matter is stated with one phrase. Could there be a detailed explanation of this matter that is both deep and appears deep?”
“තේන හානන්ද, තඤ්ඤේවේත්ථ පටිභාතූ”ති.
“Well then, Ānanda, clarify this matter yourself.”
“සචේ මං, භන්තේ, ඒවං පුච්ඡේය්‍යුං: ‘ජරාමරණං, ආවුසෝ ආනන්ද, කිංනිදානං කිංසමුදයං කිංජාතිකං කිංපභවන්(අ)ති? ඒවං පුට්ඨෝහං, භන්තේ, ඒවං බ්‍යාකරේය්‍යං: ‘ජරාමරණං ඛෝ, ආවුසෝ, ජාතිනිදානං ජාතිසමුදයං ජාතිජාතිකං ජාතිපභවන්(අ)ති. ඒවං පුට්ඨෝහං, භන්තේ, ඒවං බ්‍යාකරේය්‍යං.
“Sir, suppose they were to ask me: ‘Friend Ānanda, what is the source, origin, birthplace, and inception of old age and death?’ I’d answer like this: ‘Friends, rebirth is the source, origin, birthplace, and inception of old age and death.’ That’s how I’d answer such a question.
සචේ මං, භන්තේ, ඒවං පුච්ඡේය්‍යුං: ‘ජාති පනාවුසෝ ආනන්ද, කිංනිදානා කිංසමුදයා කිංජාතිකා කිංපභවා(අ)ති? ඒවං පුට්ඨෝහං, භන්තේ, ඒවං බ්‍යාකරේය්‍යං: ‘ජාති ඛෝ, ආවුසෝ, භවනිදානා භවසමුදයා භවජාතිකා භවප්පභවා(අ)ති. ඒවං පුට්ඨෝහං, භන්තේ, ඒවං බ්‍යාකරේය්‍යං.
Suppose they were to ask me: ‘What is the source of rebirth?’ I’d answer like this: ‘Continued existence is the source of rebirth.’ That’s how I’d answer such a question.
සචේ මං, භන්තේ, ඒවං පුච්ඡේය්‍යුං: ‘භවෝ පනාවුසෝ ආනන්ද, කිංනිදානෝ කිංසමුදයෝ කිංජාතිකෝ කිංපභවෝ(අ)ති? ඒවං පුට්ඨෝහං, භන්තේ, ඒවං බ්‍යාකරේය්‍යං: ‘භවෝ ඛෝ, ආවුසෝ, උපාදානනිදානෝ උපාදානසමුදයෝ උපාදානජාතිකෝ උපාදානප්පභවෝ(අ)ති. ඒවං පුට්ඨෝහං, භන්තේ, ඒවං බ්‍යාකරේය්‍යං.
Suppose they were to ask me: ‘What is the source of continued existence?’ I’d answer like this: ‘Grasping is the source of continued existence.’ That’s how I’d answer such a question.
සචේ මං, භන්තේ, ඒවං පුච්ඡේය්‍යුං—උපාදානං පනාවුසෝ …පේ… තණ්හා පනාවුසෝ …පේ… වේදනා පනාවුසෝ …පේ… සචේ මං, භන්තේ, ඒවං පුච්ඡේය්‍යුං: ‘ඵස්සෝ පනාවුසෝ ආනන්ද, කිංනිදානෝ කිංසමුදයෝ කිංජාතිකෝ කිංපභවෝ(අ)ති? ඒවං පුට්ඨෝහං, භන්තේ, ඒවං බ්‍යාකරේය්‍යං: ‘ඵස්සෝ ඛෝ, ආවුසෝ, සළායතනනිදානෝ සළායතනසමුදයෝ සළායතනජාතිකෝ සළායතනප්පභවෝ(අ)ති. ‘ඡන්නං ත්වේව, ආවුසෝ, ඵස්සායතනානං අසේසවිරාගනිරෝධා ඵස්සනිරෝධෝ; ඵස්සනිරෝධා වේදනානිරෝධෝ; වේදනානිරෝධා තණ්හානිරෝධෝ; තණ්හානිරෝධා උපාදානනිරෝධෝ; උපාදානනිරෝධා භවනිරෝධෝ; භවනිරෝධා ජාතිනිරෝධෝ; ජාතිනිරෝධා ජරාමරණං සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා නිරුජ්ඣන්ති. ඒවමේතස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස නිරෝධෝ හෝතී(අ)ති. ඒවං පුට්ඨෝහං, භන්තේ, ඒවං බ්‍යාකරේය්‍යන්”ති.
Suppose they were to ask me: ‘What is the source of grasping?’ … craving … feeling … Suppose they were to ask me: ‘What is the source of contact?’ I’d answer like this: ‘The six sense fields are the source, origin, birthplace, and inception of contact.’ ‘When the six fields of contact fade away and cease with nothing left over, contact ceases. When contact ceases, feeling ceases. When feeling ceases, craving ceases. When craving ceases, grasping ceases. When grasping ceases, continued existence ceases. When continued existence ceases, rebirth ceases. When rebirth ceases, old age and death, sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress cease. That is how this entire mass of suffering ceases.’ That’s how I’d answer such a question.”
චතුත්ථං.
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
