Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
සංයුත්ත නිකාය 12.61
The Related Suttas Collection 12.61
7. මහාවග්ග
7. The Great Chapter
අස්සුතවාසුත්ත
Unlearned
ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමේ …
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery. …
“අස්සුතවා, භික්ඛවේ, පුථුජ්ජනෝ ඉමස්මිං චාතුමහාභූතිකස්මිං කායස්මිං නිබ්බින්දේය්යපි විරජ්ජේය්යපි විමුච්චේය්යපි. තං කිස්ස හේතු? දිස්සති, භික්ඛවේ, ඉමස්ස චාතුමහාභූතිකස්ස කායස්ස ආචයෝපි අපචයෝපි ආදානම්පි නික්ඛේපනම්පි. තස්මා තත්රාස්සුතවා පුථුජ්ජනෝ නිබ්බින්දේය්යපි විරජ්ජේය්යපි විමුච්චේය්යපි.
“Bhikkhus, when it comes to this body made up of the four primary elements, an unlearned ordinary person might become disillusioned, dispassionate, and freed. Why is that? This body made up of the four primary elements is seen to accumulate and disperse, to be taken up and laid to rest. That’s why, when it comes to this body, an unlearned ordinary person might become disillusioned, dispassionate, and freed.
යඤ්ච ඛෝ ඒතං, භික්ඛවේ, වුච්චති චිත්තං ඉතිපි, මනෝ ඉතිපි, විඤ්ඤාණං ඉතිපි, තත්රාස්සුතවා පුථුජ්ජනෝ නාලං නිබ්බින්දිතුං නාලං විරජ්ජිතුං නාලං විමුච්චිතුං. තං කිස්ස හේතු? දීඝරත්තඤ්හේතං, භික්ඛවේ, අස්සුතවතෝ පුථුජ්ජනස්ස අජ්ඣෝසිතං මමායිතං පරාමට්ඨං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)ති. තස්මා තත්රාස්සුතවා පුථුජ්ජනෝ නාලං නිබ්බින්දිතුං නාලං විරජ්ජිතුං නාලං විමුච්චිතුං.
But when it comes to that which is called ‘mind’ or ‘sentience’ or ‘consciousness’, an unlearned ordinary person is unable to become disillusioned, dispassionate, or freed. Why is that? Because for a long time they’ve been attached to it, thought of it as their own, and mistaken it: ‘This is mine, I am this, this is my self.’ That’s why, when it comes to this mind, an unlearned ordinary person is unable to become disillusioned, dispassionate, and freed.
වරං, භික්ඛවේ, අස්සුතවා පුථුජ්ජනෝ ඉමං චාතුමහාභූතිකං කායං අත්තතෝ උපගච්ඡේය්ය, න ත්වේව චිත්තං. තං කිස්ස හේතු? දිස්සතායං, භික්ඛවේ, චාතුමහාභූතිකෝ කායෝ ඒකම්පි වස්සං තිට්ඨමානෝ ද්වේපි වස්සානි තිට්ඨමානෝ තීණිපි වස්සානි තිට්ඨමානෝ චත්තාරිපි වස්සානි තිට්ඨමානෝ පඤ්චපි වස්සානි තිට්ඨමානෝ දසපි වස්සානි තිට්ඨමානෝ වීසතිපි වස්සානි තිට්ඨමානෝ තිංසම්පි වස්සානි තිට්ඨමානෝ චත්තාරීසම්පි වස්සානි තිට්ඨමානෝ පඤ්ඤාසම්පි වස්සානි තිට්ඨමානෝ වස්සසතම්පි තිට්ඨමානෝ, භිය්යෝපි තිට්ඨමානෝ.
But an unlearned ordinary person would be better off taking this body made up of the four primary elements to be their self, rather than the mind. Why is that? This body made up of the four primary elements is seen to last for a year, or for two, three, four, five, ten, twenty, thirty, forty, fifty, or a hundred years, or even longer.
යඤ්ච ඛෝ ඒතං, භික්ඛවේ, වුච්චති චිත්තං ඉතිපි, මනෝ ඉතිපි, විඤ්ඤාණං ඉතිපි, තං රත්තියා ච දිවසස්ස ච අඤ්ඤදේව උප්පජ්ජති අඤ්ඤං නිරුජ්ඣති. සේය්යථාපි, භික්ඛවේ, මක්කටෝ අරඤ්ඤේ පවනේ චරමානෝ සාඛං ගණ්හති, තං මුඤ්චිත්වා අඤ්ඤං ගණ්හති, තං මුඤ්චිත්වා අඤ්ඤං ගණ්හති; ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, යමිදං වුච්චති චිත්තං ඉතිපි, මනෝ ඉතිපි, විඤ්ඤාණං ඉතිපි, තං රත්තියා ච දිවසස්ස ච අඤ්ඤදේව උප්පජ්ජති අඤ්ඤං නිරුජ්ඣති.
But that which is called ‘mind’ or ‘sentience’ or ‘consciousness’ arises as one thing and ceases as another all day and all night. It’s like a monkey moving through the forest. It grabs hold of one branch, lets it go, and grabs another; then it lets that go and grabs yet another. In the same way, that which is called ‘mind’ or ‘sentience’ or ‘consciousness’ arises as one thing and ceases as another all day and all night.
තත්ර, භික්ඛවේ, සුතවා අරියසාවකෝ පටිච්චසමුප්පාදංයේව සාධුකං යෝනිසෝ මනසි කරෝති: ‘ඉති ඉමස්මිං සති ඉදං හෝති, ඉමස්සුප්පාදා ඉදං උප්පජ්ජති; ඉමස්මිං අසති ඉදං න හෝති, ඉමස්ස නිරෝධා ඉදං නිරුජ්ඣති—යදිදං අවිජ්ජාපච්චයා සඞ්ඛාරා;
In this case, a learned noble disciple carefully and rationally applies the mind to dependent origination itself: ‘When this exists, that is; due to the arising of this, that arises. When this doesn’t exist, that is not; due to the cessation of this, that ceases. That is: Ignorance is a condition for choices.
සඞ්ඛාරපච්චයා විඤ්ඤාණං …පේ… ඒවමේතස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස සමුදයෝ හෝති. අවිජ්ජාය ත්වේව අසේසවිරාගනිරෝධා සඞ්ඛාරනිරෝධෝ; සඞ්ඛාරනිරෝධා විඤ්ඤාණනිරෝධෝ …පේ… ඒවමේතස්ස කේවලස්ස දුක්ඛක්ඛන්ධස්ස නිරෝධෝ හෝතී(අ)ති.
Choices are a condition for consciousness. … That is how this entire mass of suffering originates. When ignorance fades away and ceases with nothing left over, choices cease. When choices cease, consciousness ceases. … That is how this entire mass of suffering ceases.’
ඒවං පස්සං, භික්ඛවේ, සුතවා අරියසාවකෝ රූපස්මිම්පි නිබ්බින්දති, වේදනායපි නිබ්බින්දති, සඤ්ඤායපි නිබ්බින්දති, සඞ්ඛාරේසුපි නිබ්බින්දති, විඤ්ඤාණස්මිම්පි නිබ්බින්දති; නිබ්බින්දං විරජ්ජති, විරාගා විමුච්චති, විමුත්තස්මිං විමුත්තමිති ඤාණං හෝති.
Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with form, feeling, perception, choices, and consciousness. Being disillusioned, desire fades away. When desire fades away they’re freed. When they’re freed, they know they’re freed.
‘ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායා(අ)ති පජානාතී”ති.
They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’”
පඨමං.
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]