| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationසංයුත්ත නිකාය 22.43
The Related Suttas Collection 22.43
5. අත්තදීපවග්ග
5. Be Your Own Island
අත්තදීපසුත්ත
Be Your Own Island
සාවත්ථිනිදානං.
At Sāvatthī.
“අත්තදීපා, භික්ඛවේ, විහරථ අත්තසරණා අනඤ්ඤසරණා, ධම්මදීපා ධම්මසරණා අනඤ්ඤසරණා.
“Bhikkhus, be your own island, your own refuge, with no other refuge. Let the teaching be your island and your refuge, with no other refuge.
අත්තදීපානං, භික්ඛවේ, විහරතං අත්තසරණානං අනඤ්ඤසරණානං, ධම්මදීපානං ධම්මසරණානං අනඤ්ඤසරණානං යෝනි උපපරික්ඛිතබ්බා ‘කිංජාතිකා සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා, කිංපහෝතිකා(අ)ති?
When you live like this, you should examine the cause: ‘From what are sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress born and produced?’
කිංජාතිකා ච, භික්ඛවේ, සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා, කිංපහෝතිකා? ඉධ, භික්ඛවේ, අස්සුතවා පුථුජ්ජනෝ අරියානං අදස්සාවී අරියධම්මස්ස අකෝවිදෝ අරියධම්මේ අවිනීතෝ, සප්පුරිසානං අදස්සාවී සප්පුරිසධම්මස්ස අකෝවිදෝ සප්පුරිසධම්මේ අවිනීතෝ, රූපං අත්තතෝ සමනුපස්සති, රූපවන්තං වා අත්තානං; අත්තනි වා රූපං, රූපස්මිං වා අත්තානං. තස්ස තං රූපං විපරිණමති, අඤ්ඤථා ච හෝති. තස්ස රූපවිපරිණාමඤ්ඤථාභාවා උප්පජ්ජන්ති සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා.
And, bhikkhus, from what are sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress born and produced? It’s when an unlearned ordinary person has not seen the noble ones, and is neither skilled nor trained in the teaching of the noble ones. They’ve not seen good persons, and are neither skilled nor trained in the teaching of the good persons. They regard form as self, self as having form, form in self, or self in form. But that form of theirs decays and perishes, which gives rise to sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.
වේදනං අත්තතෝ සමනුපස්සති, වේදනාවන්තං වා අත්තානං; අත්තනි වා වේදනං, වේදනාය වා අත්තානං. තස්ස සා වේදනා විපරිණමති, අඤ්ඤථා ච හෝති. තස්ස වේදනාවිපරිණාමඤ්ඤථාභාවා උප්පජ්ජන්ති සෝකපරිදේව …පේ… පායාසා.
They regard feeling as self …
සඤ්ඤං අත්තතෝ සමනුපස්සති …
They regard perception as self …
සඞ්ඛාරේ අත්තතෝ සමනුපස්සති …
They regard choices as self …
විඤ්ඤාණං අත්තතෝ සමනුපස්සති, විඤ්ඤාණවන්තං වා අත්තානං; අත්තනි වා විඤ්ඤාණං, විඤ්ඤාණස්මිං වා අත්තානං. තස්ස තං විඤ්ඤාණං විපරිණමති, අඤ්ඤථා ච හෝති. තස්ස විඤ්ඤාණවිපරිණාමඤ්ඤථාභාවා උප්පජ්ජන්ති සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා.
They regard consciousness as self, self as having consciousness, consciousness in self, or self in consciousness. But that consciousness of theirs decays and perishes, which gives rise to sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress.
රූපස්ස ත්වේව, භික්ඛවේ, අනිච්චතං විදිත්වා විපරිණාමං විරාගං නිරෝධං, ‘පුබ්බේ චේව රූපං ඒතරහි ච සබ්බං රූපං අනිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මන්(අ)ති, ඒවමේතං යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ යේ සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා තේ පහීයන්ති. තේසං පහානා න පරිතස්සති, අපරිතස්සං සුඛං විහරති, සුඛවිහාරී භික්ඛු ‘තදඞ්ගනිබ්බුතෝ(අ)ති වුච්චති.
Sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress are given up when you understand the impermanence of form—its perishing, fading away, and cessation—and you truly see with right understanding that all form, whether past or present, is impermanent, suffering, and perishable. When these things are given up there’s no anxiety. Without anxiety you live happily. A bhikkhu who lives happily is said to be extinguished in that respect.
වේදනාය ත්වේව, භික්ඛවේ, අනිච්චතං විදිත්වා විපරිණාමං විරාගං නිරෝධං, ‘පුබ්බේ චේව වේදනා ඒතරහි ච සබ්බා වේදනා අනිච්චා දුක්ඛා විපරිණාමධම්මා(අ)ති, ඒවමේතං යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ යේ සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා තේ පහීයන්ති. තේසං පහානා න පරිතස්සති, අපරිතස්සං සුඛං විහරති, සුඛවිහාරී භික්ඛු ‘තදඞ්ගනිබ්බුතෝ(අ)ති වුච්චති.
Sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress are given up when you understand the impermanence of feeling …
සඤ්ඤාය …
perception …
සඞ්ඛාරානං ත්වේව, භික්ඛවේ, අනිච්චතං විදිත්වා විපරිණාමං විරාගං නිරෝධං, ‘පුබ්බේ චේව සඞ්ඛාරා ඒතරහි ච සබ්බේ සඞ්ඛාරා අනිච්චා දුක්ඛා විපරිණාමධම්මා(අ)ති, ඒවමේතං යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ යේ සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා තේ පහීයන්ති. තේසං පහානා න පරිතස්සති, අපරිතස්සං සුඛං විහරති, සුඛවිහාරී භික්ඛු ‘තදඞ්ගනිබ්බුතෝ(අ)ති වුච්චති.
choices …
විඤ්ඤාණස්ස ත්වේව, භික්ඛවේ, අනිච්චතං විදිත්වා විපරිණාමං විරාගං නිරෝධං, ‘පුබ්බේ චේව විඤ්ඤාණං ඒතරහි ච සබ්බං විඤ්ඤාණං අනිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මන්(අ)ති, ඒවමේතං යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය පස්සතෝ යේ සෝකපරිදේවදුක්ඛදෝමනස්සුපායාසා තේ පහීයන්ති. තේසං පහානා න පරිතස්සති, අපරිතස්සං සුඛං විහරති, සුඛවිහාරී භික්ඛු ‘තදඞ්ගනිබ්බුතෝ(අ)ති වුච්චතී”ති.
consciousness—its perishing, fading away, and cessation—and you truly see with right understanding that all consciousness, whether past or present, is impermanent, suffering, and perishable. When these things are given up there’s no anxiety. Without anxiety you live happily. A bhikkhu who lives happily is said to be extinguished in that respect.”
පඨමං.
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
