Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
สํยุตฺต นิกาย ๑๒ฯ๓๕
The Related Suttas Collection 12.35
๔ฯ กฬารขตฺติยวคฺค
4. Kaḷāra the Aristocrat
อวิชฺชาปจฺจยสุตฺต
Ignorance is a Condition
สาวตฺถิยํ วิหรติฯ
At Sāvatthī.
“อวิชฺชาปจฺจยา, ภิกฺขเว, สงฺขารา;
“Ignorance is a condition for choices.
สงฺขารปจฺจยา วิญฺญาณํ …เป… เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส สมุทโย โหตี”ติฯ
Choices are a condition for consciousness. … That is how this entire mass of suffering originates.”
เอวํ วุตฺเต, อญฺญตโร ภิกฺขุ ภควนฺตํ เอตทโวจ: “‘กตมํ นุ โข, ภนฺเต, ชรามรณํ, กสฺส จ ปนิทํ ชรามรณนฺ'ติ?
When this was said, one of the bhikkhus asked the Buddha, “What are old age and death, sir, and who do they belong to?”
‘โน กโลฺล ปโญฺห'ติ ภควา อโวจ, ‘กตมํ ชรามรณํ, กสฺส จ ปนิทํ ชรามรณนฺ'ติ อิติ วา, ภิกฺขุ, โย วเทยฺย, ‘อญฺญํ ชรามรณํ อญฺญสฺส จ ปนิทํ ชรามรณนฺ'ติ, อิติ วา, ภิกฺขุ, โย วเทยฺย, อุภยเมตํ เอกตฺถํ พฺยญฺชนเมว นานํฯ ตํ ชีวํ ตํ สรีรนฺติ วา, ภิกฺขุ, ทิฏฺฐิยา สติ พฺรหฺมจริยวาโส น โหติฯ อญฺญํ ชีวํ อญฺญํ สรีรนฺติ วา, ภิกฺขุ, ทิฏฺฐิยา สติ พฺรหฺมจริยวาโส น โหติฯ เอเต เต, ภิกฺขุ, อุโภ อนฺเต อนุปคมฺม มชฺเฌน ตถาคโต ธมฺมํ เทเสติ: ‘ชาติปจฺจยา ชรามรณนฺ'”ติฯ
“That’s not a fitting question,” said the Buddha. “You might say, ‘What are old age and death, and who do they belong to?’ Or you might say, ‘Old age and death are one thing, who they belong to is another.’ But both of these mean the same thing, only the phrasing differs. Bhikkhu, if you have the view that the soul and the body are the same thing, there is no living of the spiritual life. If you have the view that the soul and the body are different things, there is no living of the spiritual life. Avoiding these two extremes, the Realized One teaches by the middle way: ‘Rebirth is a condition for old age and death.’”
“กตมา นุ โข, ภนฺเต, ชาติ, กสฺส จ ปนายํ ชาตี”ติ?
“What is rebirth, sir, and who does it belong to?”
“โน กโลฺล ปโญฺห”ติ ภควา อโวจ, “‘กตมา ชาติ, กสฺส จ ปนายํ ชาตี'ติ อิติ วา, ภิกฺขุ, โย วเทยฺย, ‘อญฺญา ชาติ อญฺญสฺส จ ปนายํ ชาตี'ติ อิติ วา, ภิกฺขุ, โย วเทยฺย, อุภยเมตํ เอกตฺถํ พฺยญฺชนเมว นานํฯ ตํ ชีวํ ตํ สรีรนฺติ วา, ภิกฺขุ, ทิฏฺฐิยา สติ พฺรหฺมจริยวาโส น โหติฯ อญฺญํ ชีวํ อญฺญํ สรีรนฺติ วา, ภิกฺขุ, ทิฏฺฐิยา สติ พฺรหฺมจริยวาโส น โหติฯ เอเต เต, ภิกฺขุ, อุโภ อนฺเต อนุปคมฺม มชฺเฌน ตถาคโต ธมฺมํ เทเสติ: ‘ภวปจฺจยา ชาตี'”ติฯ
“That’s not a fitting question,” said the Buddha. “You might say, ‘What is rebirth, and who does it belong to?’ Or you might say, ‘Rebirth is one thing, who it belongs to is another.’ But both of these mean the same thing, only the phrasing differs. Bhikkhu, if you have the view that the soul and the body are the same thing, there is no living of the spiritual life. If you have the view that the soul and the body are different things, there is no living of the spiritual life. Avoiding these two extremes, the Realized One teaches by the middle way: ‘Continued existence is a condition for rebirth.’”
“กตโม นุ โข, ภนฺเต, ภโว, กสฺส จ ปนายํ ภโว”ติ?
“What is continued existence, sir, and who is it for?”
“โน กโลฺล ปโญฺห”ติ ภควา อโวจ, “‘กตโม ภโว, กสฺส จ ปนายํ ภโว'ติ อิติ วา, ภิกฺขุ, โย วเทยฺย, ‘อญฺโญ ภโว อญฺญสฺส จ ปนายํ ภโว'ติ อิติ วา, ภิกฺขุ, โย วเทยฺย, อุภยเมตํ เอกตฺถํ พฺยญฺชนเมว นานํฯ ตํ ชีวํ ตํ สรีรนฺติ วา, ภิกฺขุ, ทิฏฺฐิยา สติ พฺรหฺมจริยวาโส น โหติ; อญฺญํ ชีวํ อญฺญํ สรีรนฺติ วา, ภิกฺขุ, ทิฏฺฐิยา สติ พฺรหฺมจริยวาโส น โหติฯ เอเต เต, ภิกฺขุ, อุโภ อนฺเต อนุปคมฺม มชฺเฌน ตถาคโต ธมฺมํ เทเสติ: ‘อุปาทานปจฺจยา ภโว'ติ …เป… ‘ตณฺหาปจฺจยา อุปาทานนฺติ … เวทนาปจฺจยา ตณฺหาติ … ผสฺสปจฺจยา เวทนาติ … สฬายตนปจฺจยา ผโสฺสติ … นามรูปปจฺจยา สฬายตนนฺติ … วิญฺญาณปจฺจยา นามรูปนฺติ … สงฺขารปจฺจยา วิญฺญาณนฺ'”ติฯ
“That’s not a fitting question,” said the Buddha. “You might say, ‘What is continued existence, and who does it belong to?’ Or you might say, ‘Continued existence is one thing, who it belongs to is another.’ But both of these mean the same thing, only the phrasing differs. Bhikkhu, if you have the view that the soul and the body are identical, there is no living of the spiritual life. If you have the view that the soul and the body are different things, there is no living of the spiritual life. Avoiding these two extremes, the Realized One teaches by the middle way: ‘Grasping is a condition for continued existence.’ … ‘Craving is a condition for grasping.’ … ‘Feeling is a condition for craving.’ … ‘Contact is a condition for feeling.’ … ‘The six sense fields are conditions for contact.’ … ‘Name and form are conditions for the six sense fields.’ … ‘Consciousness is a condition for name and form.’ … ‘Choices are a condition for consciousness.’”
“กตเม นุ โข, ภนฺเต, สงฺขารา, กสฺส จ ปนิเม สงฺขารา”ติ?
“What are choices, sir, and who do they belong to?”
“โน กโลฺล ปโญฺห”ติ ภควา อโวจ, “‘กตเม สงฺขารา กสฺส จ ปนิเม สงฺขารา'ติ อิติ วา, ภิกฺขุ, โย วเทยฺย, ‘อญฺเญ สงฺขารา อญฺญสฺส จ ปนิเม สงฺขารา'ติ อิติ วา, ภิกฺขุ, โย วเทยฺย, อุภยเมตํ เอกตฺถํ พฺยญฺชนเมว นานํฯ ตํ ชีวํ ตํ สรีรนฺติ วา, ภิกฺขุ, ทิฏฺฐิยา สติ พฺรหฺมจริยวาโส น โหติ; อญฺญํ ชีวํ อญฺญํ สรีรนฺติ วา, ภิกฺขุ, ทิฏฺฐิยา สติ พฺรหฺมจริยวาโส น โหติฯ เอเต เต, ภิกฺขุ, อุโภ อนฺเต อนุปคมฺม มชฺเฌน ตถาคโต ธมฺมํ เทเสติ: ‘อวิชฺชาปจฺจยา สงฺขารา'”ติฯ
“That’s not a fitting question,” said the Buddha. “You might say, ‘What are choices, and who do they belong to?’ Or you might say, ‘Choices are one thing, who they belong to is another.’ But both of these mean the same thing, only the phrasing differs. Bhikkhu, if you have the view that the soul and the body are the same thing, there is no living of the spiritual life. If you have the view that the soul and the body are different things, there is no living of the spiritual life. Avoiding these two extremes, the Realized One teaches by the middle way: ‘Ignorance is a condition for choices.’
“อวิชฺชาย เตฺวว, ภิกฺขุ, อเสสวิราคนิโรธา ยานิสฺส ตานิ วิสูกายิกานิ วิเสวิตานิ วิปฺผนฺทิตานิ กานิจิ กานิจิฯ ‘กตมํ ชรามรณํ, กสฺส จ ปนิทํ ชรามรณํ' อิติ วา, ‘อญฺญํ ชรามรณํ, อญฺญสฺส จ ปนิทํ ชรามรณํ' อิติ วา, ‘ตํ ชีวํ ตํ สรีรํ' อิติ วา, ‘อญฺญํ ชีวํ อญฺญํ สรีรํ' อิติ วาฯ สพฺพานิสฺส ตานิ ปหีนานิ ภวนฺติ อุจฺฉินฺนมูลานิ ตาลาวตฺถุกตานิ อนภาวงฺกตานิ อายตึ อนุปฺปาทธมฺมานิฯ
When ignorance fades away and ceases with nothing left over, then any twists, ducks, and dodges are given up: ‘What are old age and death, and who do they belong to?’ or ‘old age and death are one thing, who they belong to is another’, or ‘the soul and the body are the same thing’, or ‘the soul and the body are different things.’ These are all cut off at the root, made like a palm stump, obliterated, and unable to arise in the future.
อวิชฺชาย เตฺวว, ภิกฺขุ, อเสสวิราคนิโรธา ยานิสฺส ตานิ วิสูกายิกานิ วิเสวิตานิ วิปฺผนฺทิตานิ กานิจิ กานิจิฯ ‘กตมา ชาติ, กสฺส จ ปนายํ ชาติ' อิติ วา, ‘อญฺญา ชาติ, อญฺญสฺส จ ปนายํ ชาติ' อิติ วา, ‘ตํ ชีวํ ตํ สรีรํ' อิติ วา, ‘อญฺญํ ชีวํ อญฺญํ สรีรํ' อิติ วาฯ สพฺพานิสฺส ตานิ ปหีนานิ ภวนฺติ อุจฺฉินฺนมูลานิ ตาลาวตฺถุกตานิ อนภาวงฺกตานิ อายตึ อนุปฺปาทธมฺมานิฯ
When ignorance fades away and ceases with nothing left over, then any twists, ducks, and dodges are given up: ‘What is rebirth, and who does it belong to?’ or ‘rebirth is one thing, who it belongs to is another’, or ‘the soul and the body are the same thing’, or ‘the soul and the body are different things.’ These are all cut off at the root, made like a palm stump, obliterated, and unable to arise in the future.
อวิชฺชาย เตฺวว, ภิกฺขุ, อเสสวิราคนิโรธา ยานิสฺส ตานิ วิสูกายิกานิ วิเสวิตานิ วิปฺผนฺทิตานิ กานิจิ กานิจิฯ กตโม ภโว …เป… กตมํ อุปาทานํ … กตมา ตณฺหา … กตมา เวทนา … กตโม ผโสฺส … กตมํ สฬายตนํ … กตมํ นามรูปํ … กตมํ วิญฺญาณํ …เป…ฯ
When ignorance fades away and ceases with nothing left over, then any twists, ducks, and dodges are given up: ‘What is continued existence …’ ‘What is grasping …’ ‘What is craving …’ ‘What is feeling …’ ‘What is contact …’ ‘What are the six sense fields …’ ‘What are name and form …’ ‘What is consciousness …’
อวิชฺชาย เตฺวว, ภิกฺขุ, อเสสวิราคนิโรธา ยานิสฺส ตานิ วิสูกายิกานิ วิเสวิตานิ วิปฺผนฺทิตานิ กานิจิ กานิจิฯ ‘กตเม สงฺขารา, กสฺส จ ปนิเม สงฺขารา' อิติ วา, ‘อญฺเญ สงฺขารา, อญฺญสฺส จ ปนิเม สงฺขารา' อิติ วา, ‘ตํ ชีวํ ตํ สรีรํ' อิติ วา, ‘อญฺญํ ชีวํ, อญฺญํ สรีรํ' อิติ วาฯ สพฺพานิสฺส ตานิ ปหีนานิ ภวนฺติ อุจฺฉินฺนมูลานิ ตาลาวตฺถุกตานิ อนภาวงฺกตานิ อายตึ อนุปฺปาทธมฺมานี”ติฯ
When ignorance fades away and ceases with nothing left over, then any twists, ducks, and dodges are given up: ‘What are choices, and who do they belong to?’ or ‘choices are one thing, who they belong to is another’, or ‘the soul and the body are the same thing’, or ‘the soul and the body are different things.’ These are all cut off at the root, made like a palm stump, obliterated, and unable to arise in the future.”
ปญฺจมํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]