| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๗ฯ๑๐
The Related Suttas Collection 7.10
๑ฯ อรหนฺตวคฺค
1. The Perfected Ones
พหุธีตรสุตฺต
Many Daughters
เอกํ สมยํ ภควา โกสเลสุ วิหรติ อญฺญตรสฺมึ วนสณฺเฑฯ
At one time the Buddha was staying in the land of the Kosalans in a certain forest grove.
เตน โข ปน สมเยน อญฺญตรสฺส ภารทฺวาชโคตฺตสฺส พฺราหฺมณสฺส จตุทฺทส พลีพทฺทา นฏฺฐา โหนฺติฯ อถ โข ภารทฺวาชโคตฺโต พฺราหฺมโณ เต พลีพทฺเท คเวสนฺโต เยน โส วนสณฺโฑ เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา อทฺทส ภควนฺตํ ตสฺมึ วนสณฺเฑ นิสินฺนํ ปลฺลงฺกํ อาภุชิตฺวา อุชุํ กายํ ปณิธาย ปริมุขํ สตึ อุปฏฺฐเปตฺวาฯ ทิสฺวาน เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควโต สนฺติเก อิมา คาถาโย อภาสิ:
Now at that time one of the brahmins of the Bhāradvāja clan had lost fourteen oxen. While looking for them he went to that forest, where he saw the Buddha sitting down cross-legged, his body set straight, and mindfulness established in front of him. He went up to the Buddha, and recited these verses in the Buddha’s presence:
“น หิ นูนิมสฺส สมณสฺส, พลีพทฺทา จตุทฺทส; อชฺชสฏฺฐึ น ทิสฺสนฺติ, เตนายํ สมโณ สุขีฯ
“This ascetic mustn’t have fourteen oxen missing for the past six days: that’s why this ascetic is happy.
น หิ นูนิมสฺส สมณสฺส, ติลาเขตฺตสฺมิ ปาปกา; เอกปณฺณา ทุปณฺณา จ, เตนายํ สมโณ สุขีฯ
This ascetic mustn’t have a field of sesame ruined, with just one or two leaves: that’s why this ascetic is happy.
น หิ นูนิมสฺส สมณสฺส, ตุจฺฉโกฏฺฐสฺมิ มูสิกา; อุโสฺสฬฺหิกาย นจฺจนฺติ, เตนายํ สมโณ สุขีฯ
This ascetic mustn’t have rats in a vacant barn dancing merrily: that’s why this ascetic is happy.
น หิ นูนิมสฺส สมณสฺส, สนฺถาโร สตฺตมาสิโก; อุปฺปาฏเกหิ สญฺฉนฺโน, เตนายํ สมโณ สุขีฯ
This ascetic mustn’t have carpets that for seven months have been infested with fleas: that’s why this ascetic is happy.
น หิ นูนิมสฺส สมณสฺส, วิธวา สตฺต ธีตโร; เอกปุตฺตา ทุปุตฺตา จ, เตนายํ สมโณ สุขีฯ
This ascetic mustn’t have seven widowed daughters with one or two children each: that’s why this ascetic is happy.
น หิ นูนิมสฺส สมณสฺส, ปิงฺคลา ติลกาหตา; โสตฺตํ ปาเทน โพเธติ, เตนายํ สมโณ สุขีฯ
This ascetic mustn’t have a wife with sallow, blotchy skin to wake him with a kick: that’s why this ascetic is happy.
น หิ นูนิมสฺส สมณสฺส, ปจฺจูสมฺหิ อิณายิกา; เทถ เทถาติ โจเทนฺติ, เตนายํ สมโณ สุขี”ติฯ
This ascetic mustn’t have creditors knocking at dawn, warning, ‘Pay up! Pay up!’: that’s why this ascetic is happy.”
“น หิ มยฺหํ พฺราหฺมณ, พลีพทฺทา จตุทฺทส; อชฺชสฏฺฐึ น ทิสฺสนฺติ, เตนาหํ พฺราหฺมณา สุขีฯ
“You’re right, brahmin, I don’t have fourteen oxen missing for the past six days: that’s why I’m happy, brahmin.
น หิ มยฺหํ พฺราหฺมณ, ติลาเขตฺตสฺมิ ปาปกา; เอกปณฺณา ทุปณฺณา จ, เตนาหํ พฺราหฺมณา สุขีฯ
You’re right, brahmin, I don’t have a field of sesame ruined, with just one or two leaves: that’s why I’m happy, brahmin.
น หิ มยฺหํ พฺราหฺมณ, ตุจฺฉโกฏฺฐสฺมิ มูสิกา; อุโสฺสฬฺหิกาย นจฺจนฺติ, เตนาหํ พฺราหฺมณา สุขีฯ
You’re right, brahmin, I don’t have rats in a vacant barn dancing merrily: that’s why I’m happy, brahmin.
น หิ มยฺหํ พฺราหฺมณ, สนฺถาโร สตฺตมาสิโก; อุปฺปาฏเกหิ สญฺฉนฺโน, เตนาหํ พฺราหฺมณา สุขีฯ
You’re right, brahmin, I don’t have carpets that for seven months have been infested with fleas: that’s why I’m happy, brahmin.
น หิ มยฺหํ พฺราหฺมณ, วิธวา สตฺต ธีตโร; เอกปุตฺตา ทุปุตฺตา จ, เตนาหํ พฺราหฺมณา สุขีฯ
You’re right, brahmin, I don’t have seven widowed daughters with one or two children each: that’s why I’m happy, brahmin.
น หิ มยฺหํ พฺราหฺมณ, ปิงฺคลา ติลกาหตา; โสตฺตํ ปาเทน โพเธติ, เตนาหํ พฺราหฺมณา สุขีฯ
You’re right, brahmin, I don’t have a wife with blotchy, pockmarked skin to wake me up with a kick: that’s why I’m happy, brahmin.
น หิ มยฺหํ พฺราหฺมณ, ปจฺจูสมฺหิ อิณายิกา; เทถ เทถาติ โจเทนฺติ, เตนาหํ พฺราหฺมณา สุขี”ติฯ
You’re right, brahmin, I don’t have creditors knocking at dawn, warning, ‘Pay up! Pay up!’: that’s why I’m happy, brahmin.”
เอวํ วุตฺเต, ภารทฺวาชโคตฺโต พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ เอตทโวจ: “อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม, อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตมฯ เสยฺยถาปิ, โภ โคตม, นิกฺกุชฺชิตํ วา อุกฺกุชฺเชยฺย, ปฏิจฺฉนฺนํ วา วิวเรยฺย, มูฬฺหสฺส วา มคฺคํ อาจิกฺเขยฺย, อนฺธกาเร วา เตลปชฺโชตํ ธาเรยฺย: ‘จกฺขุมนฺโต รูปานิ ทกฺขนฺตี'ติ; เอวเมว โภตา โคตเมน อเนกปริยาเยน ธมฺโม ปกาสิโตฯ เอสาหํ ภวนฺตํ โคตมํ สรณํ คจฺฉามิ ธมฺมญฺจ ภิกฺขุสงฺฆญฺจฯ ลเภยฺยาหํ โภโต โคตมสฺส สนฺติเก ปพฺพชฺชํ, ลเภยฺยํ อุปสมฺปทนฺ”ติฯ
When he had spoken, the brahmin said to the Buddha, “Excellent, Master Gotama! Excellent! … As if he were righting the overturned, or revealing the hidden, or pointing out the path to the lost, or lighting a lamp in the dark so people with clear eyes can see what’s there, Master Gotama has made the teaching clear in many ways. I go for refuge to Master Gotama, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. May I receive the going forth, the ordination in the ascetic Gotama’s presence?”
อลตฺถ โข ภารทฺวาชโคตฺโต พฺราหฺมโณ ภควโต สนฺติเก ปพฺพชฺชํ, อลตฺถ อุปสมฺปทํฯ อจิรูปสมฺปนฺโน ปนายสฺมา ภารทฺวาโช เอโก วูปกฏฺโฐ อปฺปมตฺโต อาตาปี ปหิตตฺโต วิหรนฺโต นจิรเสฺสว—ยสฺสตฺถาย กุลปุตฺตา สมฺมเทว อคารสฺมา อนคาริยํ ปพฺพชนฺติ, ตทนุตฺตรํ—พฺรหฺมจริยปริโยสานํ ทิฏฺเฐว ธมฺเม สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตฺวา อุปสมฺปชฺช วิหาสิฯ
And the brahmin received the going forth, the ordination in the Buddha’s presence. Not long after his ordination, Venerable Bhāradvāja, living alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute, soon realized the supreme end of the spiritual path in this very life. He lived having achieved with his own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.
“ขีณา ชาติ, วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ, กตํ กรณียํ, นาปรํ อิตฺถตฺตายา”ติ อพฺภญฺญาสิฯ อญฺญตโร จ ปนายสฺมา ภารทฺวาโช อรหตํ อโหสีติฯ
He understood: “Rebirth is ended; the spiritual journey has been completed; what had to be done has been done; there is no return to any state of existence.” And Venerable Bhāradvāja became one of the perfected.
อรหนฺตวคฺโค ปฐโมฯ
ตสฺสุทฺทานํ
ธนญฺชานี จ อกฺโกสํ, อสุรินฺทํ พิลงฺคิกํ; อหึสกํ ชฏา เจว, สุทฺธิกญฺเจว อคฺคิกา; สุนฺทริกํ พหุธีต—เรน จ เต ทสาติฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
