| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๖ฯ๓
The Related Suttas Collection 6.3
๑ฯ ปฐมวคฺค
1. The Appeal
พฺรหฺมเทวสุตฺต
With Brahmadeva
เอวํ เม สุตํ—เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเมฯ
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery.
เตน โข ปน สมเยน อญฺญตริสฺสา พฺราหฺมณิยา พฺรหฺมเทโว นาม ปุตฺโต ภควโต สนฺติเก อคารสฺมา อนคาริยํ ปพฺพชิโต โหติฯ
Now at that time a certain brahmin lady had a son called Brahmadeva, who had gone forth from the lay life to homelessness in the presence of the Buddha.
อถ โข อายสฺมา พฺรหฺมเทโว เอโก วูปกฏฺโฐ อปฺปมตฺโต อาตาปี ปหิตตฺโต วิหรนฺโต นจิรเสฺสว—ยสฺสตฺถาย กุลปุตฺตา สมฺมเทว อคารสฺมา อนคาริยํ ปพฺพชนฺติ, ตทนุตฺตรํ—พฺรหฺมจริยปริโยสานํ ทิฏฺเฐว ธมฺเม สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตฺวา อุปสมฺปชฺช วิหาสิฯ
Then Venerable Brahmadeva, living alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute, soon realized the supreme end of the spiritual path in this very life. He lived having achieved with his own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.
“ขีณา ชาติ, วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ, กตํ กรณียํ, นาปรํ อิตฺถตฺตายา”ติ อพฺภญฺญาสิฯ อญฺญตโร จ ปนายสฺมา พฺรหฺมเทโว อรหตํ อโหสิฯ
He understood: “Rebirth is ended; the spiritual journey has been completed; what had to be done has been done; there is no return to any state of existence.” And Venerable Brahmadeva became one of the perfected.
อถ โข อายสฺมา พฺรหฺมเทโว ปุพฺพณฺหสมยํ นิวาเสตฺวา ปตฺตจีวรมาทาย สาวตฺถึ ปิณฺฑาย ปาวิสิฯ สาวตฺถิยํ สปทานํ ปิณฺฑาย จรมาโน เยน สกมาตุ นิเวสนํ เตนุปสงฺกมิฯ
Then Brahmadeva robed up in the morning and, taking his bowl and robe, entered Sāvatthī for alms. Wandering indiscriminately for almsfood in Sāvatthī, he approached his own mother’s home.
เตน โข ปน สมเยน อายสฺมโต พฺรหฺมเทวสฺส มาตา พฺราหฺมณี พฺรหฺมุโน อาหุตึ นิจฺจํ ปคฺคณฺหาติฯ
Now at that time Brahmadeva’s mother, the brahmin lady, was offering up a regular oblation to Brahmā.
อถ โข พฺรหฺมุโน สหมฺปติสฺส เอตทโหสิ: “อยํ โข อายสฺมโต พฺรหฺมเทวสฺส มาตา พฺราหฺมณี พฺรหฺมุโน อาหุตึ นิจฺจํ ปคฺคณฺหาติฯ ยนฺนูนาหํ ตํ อุปสงฺกมิตฺวา สํเวเชยฺยนฺ”ติฯ
Then Brahmā Sahampati thought, “This Venerable Brahmadeva’s mother, the brahmin lady, offers up a regular oblation to Brahmā. Why don’t I go and stir up a sense of urgency in her?”
อถ โข พฺรหฺมา สหมฺปติ—เสยฺยถาปิ นาม พลวา ปุริโส สมิญฺชิตํ วา พาหํ ปสาเรยฺย, ปสาริตํ วา พาหํ สมิญฺเชยฺย; เอวเมว—พฺรหฺมโลเก อนฺตรหิโต อายสฺมโต พฺรหฺมเทวสฺส มาตุ นิเวสเน ปาตุรโหสิฯ อถ โข พฺรหฺมา สหมฺปติ เวหาสํ ฐิโต อายสฺมโต พฺรหฺมเทวสฺส มาตรํ พฺราหฺมณึ คาถาย อชฺฌภาสิ:
Then, as easily as a strong person would extend or contract their arm, he vanished from the Brahmā realm and reappeared in the home of Brahmadeva’s mother. Then Brahmā Sahampati, while standing in the air, addressed Brahmadeva’s mother in verse:
“ทูเร อิโต พฺราหฺมณิ พฺรหฺมโลโก, ยสฺสาหุตึ ปคฺคณฺหาสิ นิจฺจํ; เนตาทิโส พฺราหฺมณิ พฺรหฺมภกฺโข, กึ ชปฺปสิ พฺรหฺมปถํ อชานํฯ
“Far from here is the Brahmā realm, madam, to which you offer a regular oblation. But Brahmā doesn’t eat that kind of food. Why pray, when you don’t know the path to Brahmā?
เอโส หิ เต พฺราหฺมณิ พฺรหฺมเทโว, นิรูปธิโก อติเทวปตฺโต; อกิญฺจโน ภิกฺขุ อนญฺญโปสี, โย เต โส ปิณฺฑาย ฆรํ ปวิฏฺโฐฯ
This Brahmadeva, madam, free of attachments, has surpassed the gods. Owning nothing, providing for no other,
อาหุเนโยฺย เวทคุ ภาวิตตฺโต, นรานํ เทวานญฺจ ทกฺขิเณโยฺย; พาหิตฺวา ปาปานิ อนูปลิตฺโต, ฆาเสสนํ อิริยติ สีติภูโตฯ
He’s worthy of offerings dedicated to the gods,
น ตสฺส ปจฺฉา น ปุรตฺถมตฺถิ, สนฺโต วิธูโม อนิโฆ นิราโส; นิกฺขิตฺตทณฺโฑ ตสถาวเรสุ, โส ตฺยาหุตึ ภุญฺชตุ อคฺคปิณฺฑํฯ
He has no before and after, peaceful, unclouded, untroubled,
วิเสนิภูโต อุปสนฺตจิตฺโต, นาโคว ทนฺโต จรติ อเนโช; ภิกฺขุ สุสีโล สุวิมุตฺตจิตฺโต, โส ตฺยาหุตึ ภุญฺชตุ อคฺคปิณฺฑํฯ
With peaceful mind, he has left the crowd, he wanders like a tamed elephant, unperturbed. He’s a bhikkhu fair in ethics, with heart well freed. So let him enjoy your offering of choice alms.
ตสฺมึ ปสนฺนา อวิกมฺปมานา, ปติฏฺฐเปหิ ทกฺขิณํ ทกฺขิเณเยฺย; กโรหิ ปุญฺญํ สุขมายติกํ, ทิสฺวา มุนึ พฺราหฺมณิ โอฆติณฺณนฺติฯ
With unwavering confidence in him, present your religious donation
ตสฺมึ ปสนฺนา อวิกมฺปมานา, ปติฏฺฐเปสิ ทกฺขิณํ ทกฺขิเณเยฺย; อกาสิ ปุญฺญํ สุขมายติกํ, ทิสฺวา มุนึ พฺราหฺมณี โอฆติณฺณนฺ”ติฯ
With unwavering confidence in him, she presented her religious donation
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
