Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
සංයුත්ත නිකාය 6.1
The Related Suttas Collection 6.1
1. පඨමවග්ග
1. The Appeal
බ්රහ්මායාචනසුත්ත
The Appeal of Brahmā
ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා උරුවේලායං විහරති නජ්ජා නේරඤ්ජරාය තීරේ අජපාලනිග්රෝධමූලේ පඨමාභිසම්බුද්ධෝ.
So I have heard. At one time, when he was first awakened, the Buddha was staying near Uruvelā at the root of the goatherd’s banyan tree on the bank of the Nerañjarā River.
අථ ඛෝ භගවතෝ රහෝගතස්ස පටිසල්ලීනස්ස ඒවං චේතසෝ පරිවිතක්කෝ උදපාදි: “අධිගතෝ ඛෝ ම්යායං ධම්මෝ ගම්භීරෝ දුද්දසෝ දුරනුබෝධෝ සන්තෝ පණීතෝ අතක්කාවචරෝ නිපුණෝ පණ්ඩිතවේදනීයෝ. ආලයරාමා ඛෝ පනායං පජා ආලයරතා ආලයසම්මුදිතා. ආලයරාමාය ඛෝ පන පජාය ආලයරතාය ආලයසම්මුදිතාය දුද්දසං ඉදං ඨානං යදිදං ඉදප්පච්චයතාපටිච්චසමුප්පාදෝ. ඉදම්පි ඛෝ ඨානං දුද්දසං යදිදං සබ්බසඞ්ඛාරසමථෝ සබ්බූපධිපටිනිස්සග්ගෝ තණ්හාක්ඛයෝ විරාගෝ නිරෝධෝ නිබ්බානං. අහඤ්චේව ඛෝ පන ධම්මං දේසේය්යං; පරේ ච මේ න ආජානේය්යුං; සෝ මමස්ස කිලමථෝ, සා මමස්ස විහේසා”ති.
Then as he was in private retreat this thought came to his mind, “This principle I have discovered is deep, hard to see, hard to understand, peaceful, sublime, beyond the scope of logic, subtle, comprehensible to the astute. But people like clinging, they love it and enjoy it. It’s hard for them to see this thing; that is, specific conditionality, dependent origination. It’s also hard for them to see this thing; that is, the stilling of all activities, the letting go of all attachments, the ending of craving, fading away, cessation, Nibbana. And if I were to teach this principle, others might not understand me, which would be wearying and troublesome for me.”
අපිස්සු භගවන්තං ඉමා අනච්ඡරියා ගාථායෝ පටිභංසු පුබ්බේ අස්සුතපුබ්බා:
And then these verses, which were neither supernaturally inspired, nor learned before in the past, occurred to the Buddha:
“කිච්ඡේන මේ අධිගතං, හලං දානි පකාසිතුං; රාගදෝසපරේතේහි, නායං ධම්මෝ සුසම්බුධෝ.
“I’ve struggled hard to realize this, enough with trying to explain it! Those mired in greed and hate can’t really understand this teaching.
පටිසෝතගාමිං නිපුණං, ගම්භීරං දුද්දසං අණුං; රාගරත්තා න දක්ඛන්ති, තමෝඛන්ධේන ආවුටා”ති.
It goes against the stream, subtle, deep, obscure, and very fine. Those besotted by greed cannot see, for they’re shrouded in a mass of darkness.”
ඉතිහ භගවතෝ පටිසඤ්චික්ඛතෝ අප්පෝස්සුක්කතාය චිත්තං නමති, නෝ ධම්මදේසනාය.
And as the Buddha reflected like this, his mind inclined to remaining passive, not to teaching the Dhamma.
අථ ඛෝ බ්රහ්මුනෝ සහම්පතිස්ස භගවතෝ චේතසා චේතෝපරිවිතක්කමඤ්ඤාය ඒතදහෝසි: “නස්සති වත භෝ ලෝකෝ, විනස්සති වත භෝ ලෝකෝ, යත්ර හි නාම තථාගතස්ස අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස අප්පෝස්සුක්කතාය චිත්තං නමති, නෝ ධම්මදේසනායා”ති.
Then Brahmā Sahampati, knowing what the Buddha was thinking, thought, “Alas! The world will be lost, the world will perish! For the mind of the Realized One, the perfected one, the fully awakened Buddha, inclines to remaining passive, not to teaching the Dhamma.”
අථ ඛෝ බ්රහ්මා සහම්පති—සේය්යථාපි නාම බලවා පුරිසෝ සමිඤ්ජිතං වා බාහං පසාරේය්ය, පසාරිතං වා බාහං සමිඤ්ජේය්ය; ඒවමේව—බ්රහ්මලෝකේ අන්තරහිතෝ භගවතෝ පුරතෝ පාතුරහෝසි. අථ ඛෝ බ්රහ්මා සහම්පති ඒකංසං උත්තරාසඞ්ගං කරිත්වා දක්ඛිණජාණුමණ්ඩලං පථවියං නිහන්ත්වා යේන භගවා තේනඤ්ජලිං පණාමේත්වා භගවන්තං ඒතදවෝච:
Then, as easily as a strong person would extend or contract their arm, he vanished from the Brahmā realm and reappeared in front of the Buddha. He arranged his robe over one shoulder, knelt with his right knee on the ground, raised his joined palms toward the Buddha, and said:
“දේසේතු, භන්තේ, භගවා ධම්මං, දේසේතු සුගතෝ ධම්මං. සන්ති සත්තා අප්පරජක්ඛජාතිකා, අස්සවනතා ධම්මස්ස පරිහායන්ති. භවිස්සන්ති ධම්මස්ස අඤ්ඤාතාරෝ”ති.
“Sir, let the Blessed One teach the Dhamma! Let the Holy One teach the Dhamma! There are beings with little dust in their eyes. They’re in decline because they haven’t heard the teaching. There will be those who understand the teaching!”
ඉදමවෝච බ්රහ්මා සහම්පති, ඉදං වත්වා අථාපරං ඒතදවෝච:
This is what Brahmā Sahampati said. Then he went on to say:
“පාතුරහෝසි මගධේසු පුබ්බේ, ධම්මෝ අසුද්ධෝ සමලේහි චින්තිතෝ; අපාපුරේතං අමතස්ස ද්වාරං, සුණන්තු ධම්මං විමලේනානුබුද්ධං.
“Among the Magadhans there appeared in the past an impure teaching thought up by those still stained. Fling open the door to the deathless! Let them hear the teaching
the immaculate one discovered.
සේලේ යථා පබ්බතමුද්ධනිට්ඨිතෝ, යථාපි පස්සේ ජනතං සමන්තතෝ; තථූපමං ධම්මමයං සුමේධ, පාසාදමාරුය්හ සමන්තචක්ඛු; සෝකාවතිණ්ණං ජනතමපේතසෝකෝ, අවේක්ඛස්සු ජාතිජරාභිභූතං.
Standing high on a rocky mountain, you can see the people all around. In just the same way, All-seer, so intelligent, having ascended the Temple of Truth, rid of sorrow, look upon the people swamped with sorrow,
උට්ඨේහි වීර විජිතසඞ්ගාම, සත්ථවාහ අනණ විචර ලෝකේ; දේසස්සු භගවා ධම්මං, අඤ්ඤාතාරෝ භවිස්සන්තී”ති.
Rise, hero! Victor in battle, leader of the caravan, wander the world free of debt. Let the Blessed One teach the Dhamma! There will be those who understand!”
අථ ඛෝ භගවා බ්රහ්මුනෝ ච අජ්ඣේසනං විදිත්වා සත්තේසු ච කාරුඤ්ඤතං පටිච්ච බුද්ධචක්ඛුනා ලෝකං වෝලෝකේසි. අද්දසා ඛෝ භගවා බුද්ධචක්ඛුනා ලෝකං වෝලෝකේන්තෝ සත්තේ අප්පරජක්ඛේ මහාරජක්ඛේ තික්ඛින්ද්රියේ මුදින්ද්රියේ ස්වාකාරේ ද්වාකාරේ සුවිඤ්ඤාපයේ දුවිඤ්ඤාපයේ, අප්පේකච්චේ පරලෝකවජ්ජභයදස්සාවිනේ විහරන්තේ, අප්පේකච්චේ න පරලෝකවජ්ජභයදස්සාවිනේ විහරන්තේ.
Then the Buddha, understanding Brahmā’s invitation, surveyed the world with the eye of a Buddha, out of his compassion for sentient beings. And the Buddha saw sentient beings with little dust in their eyes, and some with much dust in their eyes; with keen faculties and with weak faculties, with good qualities and with bad qualities, easy to teach and hard to teach. And some of them lived seeing the danger in the fault to do with the next world, while others did not.
සේය්යථාපි නාම උප්පලිනියං වා පදුමිනියං වා පුණ්ඩරීකිනියං වා අප්පේකච්චානි උප්පලානි වා පදුමානි වා පුණ්ඩරීකානි වා උදකේ ජාතානි උදකේ සංවඩ්ඪානි උදකානුග්ගතානි අන්තෝ නිමුග්ගපෝසීනි, අප්පේකච්චානි උප්පලානි වා පදුමානි වා පුණ්ඩරීකානි වා උදකේ ජාතානි උදකේ සංවඩ්ඪානි සමෝදකං ඨිතානි, අප්පේකච්චානි උප්පලානි වා පදුමානි වා පුණ්ඩරීකානි වා උදකේ ජාතානි උදකේ සංවඩ්ඪානි උදකා අච්චුග්ගම්ම ඨිතානි අනුපලිත්තානි උදකේන;
It’s like a pool with blue water lilies, or pink or white lotuses. Some of them sprout and grow in the water without rising above it, thriving underwater. Some of them sprout and grow in the water reaching the water’s surface. And some of them sprout and grow in the water but rise up above the water and stand with no water clinging to them.
ඒවමේව භගවා බුද්ධචක්ඛුනා ලෝකං වෝලෝකේන්තෝ අද්දස සත්තේ අප්පරජක්ඛේ මහාරජක්ඛේ තික්ඛින්ද්රියේ මුදින්ද්රියේ ස්වාකාරේ ද්වාකාරේ සුවිඤ්ඤාපයේ දුවිඤ්ඤාපයේ, අප්පේකච්චේ පරලෝකවජ්ජභයදස්සාවිනේ විහරන්තේ, අප්පේකච්චේ න පරලෝකවජ්ජභයදස්සාවිනේ විහරන්තේ.
In the same way, the Buddha saw sentient beings with little dust in their eyes, and some with much dust in their eyes; with keen faculties and with weak faculties, with good qualities and with bad qualities, easy to teach and hard to teach. And some of them lived seeing the danger in the fault to do with the next world, while others did not.
දිස්වාන බ්රහ්මානං සහම්පතිං ගාථාය පච්චභාසි:
When he had seen this he replied in verse to Brahmā Sahampati:
“අපාරුතා තේසං අමතස්ස ද්වාරා, යේ සෝතවන්තෝ පමුඤ්චන්තු සද්ධං; විහිංසසඤ්ඤී පගුණං න භාසිං, ධම්මං පණීතං මනුජේසු බ්රහ්මේ”ති.
“Flung open are the doors to the deathless! Let those with ears to hear commit to faith. Thinking it would be troublesome, Brahmā,
I did not teach the sophisticated, sublime Dhamma among humans.”
අථ ඛෝ බ්රහ්මා සහම්පති “කතාවකාසෝ ඛෝම්හි භගවතා ධම්මදේසනායා”ති භගවන්තං අභිවාදේත්වා පදක්ඛිණං කත්වා තත්ථේවන්තරධායීති.
Then Brahmā Sahampati, knowing that his request for the Buddha to teach the Dhamma had been granted, bowed and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right, before vanishing right there.
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]