Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation

    සංයුත්ත නිකාය 47.13

    The Related Suttas Collection 47.13

    2. නාලන්දවග්ග

    2. At Nāḷandā

    චුන්දසුත්ත

    With Cunda

    ඒකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමේ. තේන ඛෝ පන සමයේන ආයස්මා සාරිපුත්තෝ මගධේසු විහරති නාලකගාමකේ ආබාධිකෝ දුක්ඛිතෝ බාළ්හගිලානෝ. චුන්දෝ ච සමණුද්දේසෝ ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස උපට්ඨාකෝ හෝති.

    At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery. At that time Venerable Sāriputta was staying in the Magadhan lands near the little village of Nālaka, and he was sick, suffering, gravely ill. And the novice Cunda was his carer.

    අථ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ තේනේව ආබාධේන පරිනිබ්බායි. අථ ඛෝ චුන්දෝ සමණුද්දේසෝ ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස පත්තචීවරමාදාය යේන සාවත්ථි ජේතවනං අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමෝ යේනායස්මා ආනන්දෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මන්තං ආනන්දං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ චුන්දෝ සමණුද්දේසෝ ආයස්මන්තං ආනන්දං ඒතදවෝච:

    Then Venerable Sāriputta became fully extinguished because of that sickness. Then Cunda took Sāriputta’s bowl and robes and set out for Sāvatthī. He went to see Venerable Ānanda at Jeta’s grove, Anāthapiṇḍika’s monastery, bowed, sat down to one side, and said to him:

    “ආයස්මා, භන්තේ, සාරිපුත්තෝ පරිනිබ්බුතෝ. ඉදමස්ස පත්තචීවරන්”ති.

    “Sir, Venerable Sāriputta has become fully extinguished. This is his bowl and robe.”

    “අත්ථි ඛෝ ඉදං, ආවුසෝ චුන්ද, කථාපාභතං භගවන්තං දස්සනාය. ආයාමාවුසෝ චුන්ද, යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිස්සාම; උපසඞ්කමිත්වා භගවතෝ ඒතමත්ථං ආරෝචේස්සාමා”ති.

    “Friend Cunda, we should see the Buddha about this matter. Come, let’s go to the Buddha and inform him about this.”

    “ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ චුන්දෝ සමණුද්දේසෝ ආයස්මතෝ ආනන්දස්ස පච්චස්සෝසි.

    “Yes, sir,” replied Cunda.

    අථ ඛෝ ආයස්මා ච ආනන්දෝ චුන්දෝ ච සමණුද්දේසෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ භගවන්තං ඒතදවෝච:

    Then Ānanda and Cunda went to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him:

    “අයං, භන්තේ, චුන්දෝ සමණුද්දේසෝ ඒවමාහ: ‘ආයස්මා, භන්තේ, සාරිපුත්තෝ පරිනිබ්බුතෝ; ඉදමස්ස පත්තචීවරන්(අ)ති. අපි ච මේ, භන්තේ, මධුරකජාතෝ විය කායෝ, දිසාපි මේ න පක්ඛායන්ති, ධම්මාපි මං නප්පටිභන්ති ‘ආයස්මා සාරිපුත්තෝ පරිනිබ්බුතෝ(අ)ති සුත්වා”.

    “Sir, this novice Cunda says that Venerable Sāriputta has become fully extinguished. This is his bowl and robe. Since I heard this, my body feels like it’s drugged. I’m disorientated, and the teachings don’t spring to mind.”

    “කිං නු ඛෝ තේ, ආනන්ද, සාරිපුත්තෝ සීලක්ඛන්ධං වා ආදාය පරිනිබ්බුතෝ, සමාධික්ඛන්ධං වා ආදාය පරිනිබ්බුතෝ, පඤ්ඤාක්ඛන්ධං වා ආදාය පරිනිබ්බුතෝ, විමුත්තික්ඛන්ධං වා ආදාය පරිනිබ්බුතෝ, විමුත්තිඤාණදස්සනක්ඛන්ධං වා ආදාය පරිනිබ්බුතෝ”ති?

    “Well, Ānanda, when Sāriputta became fully extinguished, did he take away your entire spectrum of ethical conduct, of immersion, of wisdom, of freedom, or of the knowledge and vision of freedom?”

    “න ච ඛෝ මේ, භන්තේ, ආයස්මා සාරිපුත්තෝ සීලක්ඛන්ධං වා ආදාය පරිනිබ්බුතෝ, සමාධික්ඛන්ධං වා …පේ… පඤ්ඤාක්ඛන්ධං වා …පේ… විමුත්තික්ඛන්ධං වා …පේ… විමුත්තිඤාණදස්සනක්ඛන්ධං වා ආදාය පරිනිබ්බුතෝ. අපි ච මේ, භන්තේ, ආයස්මා සාරිපුත්තෝ ඕවාදකෝ අහෝසි ඕතිණ්ණෝ විඤ්ඤාපකෝ සන්දස්සකෝ සමාදපකෝ සමුත්තේජකෝ සම්පහංසකෝ, අකිලාසු ධම්මදේසනාය, අනුග්ගාහකෝ සබ්‍රහ්මචාරීනං. තං මයං ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස ධම්මෝජං ධම්මභෝගං ධම්මානුග්ගහං අනුස්සරාමා”ති.

    “No, sir, he did not. But Venerable Sāriputta was my adviser and counselor. He educated, encouraged, fired up, and inspired me. He never tired of teaching the Dhamma, and he supported his spiritual companions. I remember the nectar of the teaching, the riches of the teaching, the support of the teaching given by Venerable Sāriputta.”

    “නනු තං, ආනන්ද, මයා පටිකච්චේව අක්ඛාතං: ‘සබ්බේහි පියේහි මනාපේහි නානාභාවෝ විනාභාවෝ අඤ්ඤථාභාවෝ. තං කුතේත්ථ, ආනන්ද, ලබ්භා. යං තං ජාතං භූතං සඞ්ඛතං පලෝකධම්මං, තං වත මා පලුජ්ජීති—නේතං ඨානං විජ්ජති.

    “Ānanda, did I not prepare for this when I explained that we must be parted and separated from all we hold dear and beloved? How could it possibly be so that what is born, created, conditioned, and liable to wear out should not wear out? That is not possible.

    සේය්‍යථාපි, ආනන්ද, මහතෝ රුක්ඛස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ යෝ මහන්තතරෝ ඛන්ධෝ සෝ පලුජ්ජේය්‍ය; ඒවමේව ඛෝ ආනන්ද, මහතෝ භික්ඛුසඞ්ඝස්ස තිට්ඨතෝ සාරවතෝ සාරිපුත්තෝ පරිනිබ්බුතෝ.

    Suppose there was a large tree standing with heartwood, and the largest branch fell off. In the same way, in the great Saṅgha that stands with heartwood, Sāriputta has become fully extinguished.

    තං කුතේත්ථ, ආනන්ද, ලබ්භා. යං තං ජාතං භූතං සඞ්ඛතං පලෝකධම්මං, තං වත මා පලුජ්ජී(අ)ති—නේතං ඨානං විජ්ජති.

    How could it possibly be so that what is born, created, conditioned, and liable to wear out should not wear out? That is not possible.

    තස්මාතිහානන්ද, අත්තදීපා විහරථ අත්තසරණා අනඤ්ඤසරණා, ධම්මදීපා ධම්මසරණා අනඤ්ඤසරණා.

    So Ānanda, live as your own island, your own refuge, with no other refuge. Let the teaching be your island and your refuge, with no other refuge.

    කථඤ්චානන්ද, භික්ඛු අත්තදීපෝ විහරති අත්තසරණෝ අනඤ්ඤසරණෝ, ධම්මදීපෝ ධම්මසරණෝ අනඤ්ඤසරණෝ? ඉධානන්ද, භික්ඛු කායේ කායානුපස්සී විහරති ආතාපී සම්පජානෝ සතිමා, විනේය්‍ය ලෝකේ අභිජ්ඣාදෝමනස්සං; වේදනාසු …පේ… චිත්තේ …පේ… ධම්මේසු ධම්මානුපස්සී විහරති ආතාපී සම්පජානෝ සතිමා, විනේය්‍ය ලෝකේ අභිජ්ඣාදෝමනස්සං.

    And how does a bhikkhu do this? It’s when a bhikkhu meditates by observing an aspect of the body—keen, aware, and mindful, rid of covetousness and displeasure for the world. They meditate observing an aspect of feelings … mind … principles—keen, aware, and mindful, rid of covetousness and displeasure for the world.

    ඒවං ඛෝ, ආනන්ද, භික්ඛු අත්තදීපෝ විහරති අත්තසරණෝ අනඤ්ඤසරණෝ, ධම්මදීපෝ ධම්මසරණෝ අනඤ්ඤසරණෝ.

    That’s how a bhikkhu lives as their own island, their own refuge, with no other refuge. That’s how the teaching is their island and their refuge, with no other refuge.

    යේ හි කේචි, ආනන්ද, ඒතරහි වා මමච්චයේ වා අත්තදීපා විහරිස්සන්ති අත්තසරණා අනඤ්ඤසරණා, ධම්මදීපා ධම්මසරණා අනඤ්ඤසරණා; තමතග්ගේ මේතේ, ආනන්ද, භික්ඛූ භවිස්සන්ති යේ කේචි සික්ඛාකාමා”ති.

    Whether now or after I have passed, any who shall live as their own island, their own refuge, with no other refuge; with the teaching as their island and their refuge, with no other refuge—those bhikkhus of mine who want to train shall be among the best of the best.”

    තතියං.





    The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact