ทลิทฺทสุตฺต

Poor

เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเน กลนฺทกนิวาเปฯ ตตฺร โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ: “ภิกฺขโว”ติฯ

At one time the Buddha was staying near Rājagaha, in the Bamboo Grove, the squirrels’ feeding ground. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”

“ภทนฺเต”ติ เต ภิกฺขู ภควโต ปจฺจโสฺสสุํฯ ภควา เอตทโวจ:

“Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:

“ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, อญฺญตโร ปุริโส อิมสฺมึเยว ราชคเห มนุสฺสทลิทฺโท อโหสิ มนุสฺสกปโณ มนุสฺสวราโกฯ โส ตถาคตปฺปเวทิเต ธมฺมวินเย สทฺธํ สมาทิยิ, สีลํ สมาทิยิ, สุตํ สมาทิยิ, จาคํ สมาทิยิ, ปญฺญํ สมาทิยิฯ โส ตถาคตปฺปเวทิเต ธมฺมวินเย สทฺธํ สมาทิยิตฺวา สีลํ สมาทิยิตฺวา สุตํ สมาทิยิตฺวา จาคํ สมาทิยิตฺวา ปญฺญํ สมาทิยิตฺวา กายสฺส เภทา ปรํ มรณา สุคตึ สคฺคํ โลกํ อุปปชฺชิ เทวานํ ตาวตึสานํ สหพฺยตํฯ โส อญฺเญ เทเว อติโรจติ วณฺเณน เจว ยสสา จฯ

“Once upon a time, bhikkhus, there was a poor person, destitute and pitiful. They took up faith, ethics, learning, generosity, and wisdom in the teaching and training proclaimed by the Realized One. After undertaking these things, when their body broke up, after death, they were reborn in a good place, a heavenly realm, in the company of the gods of the Thirty-Three. There they outshone the other gods in beauty and glory.

ตตฺร สุทํ, ภิกฺขเว, เทวา ตาวตึสา อุชฺฌายนฺติ ขิยฺยนฺติ วิปาเจนฺติ: ‘อจฺฉริยํ วต โภ, อพฺภุตํ วต โภฯ อยญฺหิ เทวปุตฺโต ปุพฺเพ มนุสฺสภูโต สมาโน มนุสฺสทลิทฺโท อโหสิ มนุสฺสกปโณ มนุสฺสวราโก; โส กายสฺส เภทา ปรํ มรณา สุคตึ สคฺคํ โลกํ อุปปนฺโน เทวานํ ตาวตึสานํ สหพฺยตํฯ โส อญฺเญ เทเว อติโรจติ วณฺเณน เจว ยสสา จา'ติฯ

But the gods of the Thirty-Three complained, grumbled, and objected, ‘Oh, how incredible, how amazing! For when this god was a human being in their past life they were poor, destitute, and pitiful. And when their body broke up, after death, they were reborn in a good place, a heavenly realm, in the company of the gods of the Thirty-Three. Here they outshine the other gods in beauty and glory.’

อถ โข, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท เทเว ตาวตึเส อามนฺเตสิ: ‘มา โข ตุเมฺห, มาริสา, เอตสฺส เทวปุตฺตสฺส อุชฺฌายิตฺถฯ เอโส โข, มาริสา, เทวปุตฺโต ปุพฺเพ มนุสฺสภูโต สมาโน ตถาคตปฺปเวทิเต ธมฺมวินเย สทฺธํ สมาทิยิ, สีลํ สมาทิยิ, สุตํ สมาทิยิ, จาคํ สมาทิยิ, ปญฺญํ สมาทิยิฯ โส ตถาคตปฺปเวทิเต ธมฺมวินเย สทฺธํ สมาทิยิตฺวา สีลํ สมาทิยิตฺวา สุตํ สมาทิยิตฺวา จาคํ สมาทิยิตฺวา ปญฺญํ สมาทิยิตฺวา กายสฺส เภทา ปรํ มรณา สุคตึ สคฺคํ โลกํ อุปปนฺโน เทวานํ ตาวตึสานํ สหพฺยตํฯ โส อญฺเญ เทเว อติโรจติ วณฺเณน เจว ยสสา จา'ติฯ

Then Sakka, lord of gods, addressed the gods of the Thirty-Three, ‘Good sirs, don’t complain about this god. When this god was a human being in their past life they took up faith, ethics, learning, generosity, and wisdom in the teaching and training proclaimed by the Realized One. After undertaking these things, when their body broke up, after death, they’ve been reborn in a good place, a heavenly realm, in the company of the gods of the Thirty-Three. Here they outshine the other gods in beauty and glory.’

อถ โข, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท เทเว ตาวตึเส อนุนยมาโน ตายํ เวลายํ อิมา คาถาโย อภาสิ:

Then Sakka, lord of gods, guiding the gods of the Thirty-Three, recited this verse:

‘ยสฺส สทฺธา ตถาคเต, อจลา สุปฺปติฏฺฐิตา; สีลญฺจ ยสฺส กลฺยาณํ, อริยกนฺตํ ปสํสิตํฯ

‘Whoever has faith in the Realized One, unwavering and well grounded; whose ethical conduct is good, praised and loved by the noble ones;

สงฺเฆ ปสาโท ยสฺสตฺถิ, อุชุภูตญฺจ ทสฺสนํ; อทลิทฺโทติ ตํ อาหุ, อโมฆํ ตสฺส ชีวิตํฯ

who has confidence in the Saṅgha, and correct view: they’re said to be prosperous, their life is not in vain.

ตสฺมา สทฺธญฺจ สีลญฺจ, ปสาทํ ธมฺมทสฺสนํ; อนุยุญฺเชถ เมธาวี, สรํ พุทฺธาน สาสนนฺ'”ติฯ

So let the wise devote themselves to faith, ethical behaviour, confidence, and insight into the teaching, remembering the instructions of the Buddhas.’”

Next: รามเณยฺยกสุตฺต • Rāmaṇeyyakasutta • Delightful

The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]

ทลิทฺทสุตฺต

Poor

YOU MAY ALSO LIKE: