Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation

    සංයුත්ත නිකාය 7.1

    The Related Suttas Collection 7.1

    1. අරහන්තවග්ග

    1. The Perfected Ones

    ධනඤ්ජානීසුත්ත

    With Dhanañjānī

    ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා රාජගහේ විහරති වේළුවනේ කලන්දකනිවාපේ.

    So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, in the Bamboo Grove, the squirrels’ feeding ground.

    තේන ඛෝ පන සමයේන අඤ්ඤතරස්ස භාරද්වාජගෝත්තස්ස බ්‍රාහ්මණස්ස ධනඤ්ජානී නාම බ්‍රාහ්මණී අභිප්පසන්නා හෝති බුද්ධේ ච ධම්මේ ච සඞ්ඝේ ච. අථ ඛෝ ධනඤ්ජානී බ්‍රාහ්මණී භාරද්වාජගෝත්තස්ස බ්‍රාහ්මණස්ස භත්තං උපසංහරන්තී උපක්ඛලිත්වා තික්ඛත්තුං උදානං උදානේසි:

    Now at that time a certain brahmin lady of the Bhāradvāja clan named Dhanañjānī was devoted to the Buddha, the teaching, and the Saṅgha. Once, while she was bringing her husband his meal she tripped and expressed this heartfelt sentiment three times:

    “නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස.

    “Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!

    නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස.

    Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!

    නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්සා”ති.

    Homage to that Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha!”

    ඒවං වුත්තේ, භාරද්වාජගෝත්තෝ බ්‍රාහ්මණෝ ධනඤ්ජානිං බ්‍රාහ්මණිං ඒතදවෝච:

    When she said this, the brahmin said to Dhanañjānī:

    “ඒවමේවං පනායං වසලී යස්මිං වා තස්මිං වා තස්ස මුණ්ඩකස්ස සමණස්ස වණ්ණං භාසති. ඉදානි ත්‍යාහං, වසලි, තස්ස සත්ථුනෝ වාදං ආරෝපේස්සාමී”ති.

    “That’d be right. For the slightest thing this lowlife woman spouts out praise for that bald ascetic. Right now, lowlife woman, I’m going to refute your teacher’s doctrine!”

    “න ඛ්වාහං තං, බ්‍රාහ්මණ, පස්සාමි සදේවකේ ලෝකේ සමාරකේ සබ්‍රහ්මකේ සස්සමණබ්‍රාහ්මණියා පජාය සදේවමනුස්සාය, යෝ තස්ස භගවතෝ වාදං ආරෝපේය්‍ය අරහතෝ සම්මාසම්බුද්ධස්ස. අපි ච ත්වං, බ්‍රාහ්මණ, ගච්ඡ, ගන්ත්වා විජානිස්සසී”ති.

    “Brahmin, I don’t see anyone in this world—with its gods, Māras, and Brahmās, this population with its ascetics and brahmins, its gods and humans—who can refute the doctrine of the Blessed One, the perfected one, the fully awakened Buddha. But anyway, you should go. When you’ve gone you’ll understand.”

    අථ ඛෝ භාරද්වාජගෝත්තෝ බ්‍රාහ්මණෝ කුපිතෝ අනත්තමනෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවතා සද්ධිං සම්මෝදි. සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ භාරද්වාජගෝත්තෝ බ්‍රාහ්මණෝ භගවන්තං ගාථාය අජ්ඣභාසි:

    Then the brahmin of the Bhāradvāja clan, angry and upset, went to the Buddha and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side, and addressed the Buddha in verse:

    “කිංසු ඡේත්වා සුඛං සේති, කිංසු ඡේත්වා න සෝචති; කිස්සස්සු ඒකධම්මස්ස, වධං රෝචේසි ගෝතමා”ති.

    “When what is incinerated do you sleep at ease? When what is incinerated is there no sorrow? What is the one thing whose killing you approve?”

    “කෝධං ඡේත්වා සුඛං සේති, කෝධං ඡේත්වා න සෝචති; කෝධස්ස විසමූලස්ස, මධුරග්ගස්ස බ්‍රාහ්මණ; වධං අරියා පසංසන්ති, තඤ්හි ඡේත්වා න සෝචතී”ති.

    “When anger’s incinerated you sleep at ease. When anger’s incinerated there is no sorrow. O brahmin, anger has a poisonous root and a honey tip. The noble ones praise its killing, for when it’s incinerated there is no sorrow.”

    ඒවං වුත්තේ, භාරද්වාජගෝත්තෝ බ්‍රාහ්මණෝ භගවන්තං ඒතදවෝච: “අභික්කන්තං, භෝ ගෝතම, අභික්කන්තං, භෝ ගෝතම. සේය්‍යථාපි, භෝ ගෝතම, නික්කුජ්ජිතං වා උක්කුජ්ජේය්‍ය, පටිච්ඡන්නං වා විවරේය්‍ය, මූළ්හස්ස වා මග්ගං ආචික්ඛේය්‍ය, අන්ධකාරේ වා තේලපජ්ජෝතං ධාරේය්‍ය: ‘චක්ඛුමන්තෝ රූපානි දක්ඛන්තී(අ)ති; ඒවමේවං භෝතා ගෝතමේන අනේකපරියායේන ධම්මෝ පකාසිතෝ. ඒසාහං, භන්තේ, භගවන්තං ගෝතමං සරණං ගච්ඡාමි ධම්මඤ්ච භික්ඛුසඞ්ඝඤ්ච. ලභේය්‍යාහං භෝතෝ ගෝතමස්ස සන්තිකේ පබ්බජ්ජං, ලභේය්‍යං උපසම්පදන්”ති.

    When he said this, the brahmin said to the Buddha, “Excellent, Master Gotama! Excellent! As if he were righting the overturned, or revealing the hidden, or pointing out the path to the lost, or lighting a lamp in the dark so people with clear eyes can see what’s there, Master Gotama has made the teaching clear in many ways. I go for refuge to Master Gotama, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. May I receive the going forth, the ordination in the ascetic Gotama’s presence?”

    අලත්ථ ඛෝ භාරද්වාජගෝත්තෝ බ්‍රාහ්මණෝ භගවතෝ සන්තිකේ පබ්බජ්ජං, අලත්ථ උපසම්පදං. අචිරූපසම්පන්නෝ ඛෝ පනායස්මා භාරද්වාජෝ ඒකෝ වූපකට්ඨෝ අප්පමත්තෝ ආතාපී පහිතත්තෝ විහරන්තෝ නචිරස්සේව—යස්සත්ථාය කුලපුත්තා සම්මදේව අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජන්ති තදනුත්තරං—බ්‍රහ්මචරියපරියෝසානං දිට්ඨේව ධම්මේ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහාසි.

    And the brahmin received the going forth, the ordination in the Buddha’s presence. Not long after his ordination, Venerable Bhāradvāja, living alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute, soon realized the supreme end of the spiritual path in this very life. He lived having achieved with his own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.

    “ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායා”ති අබ්භඤ්ඤාසි. අඤ්ඤතරෝ ච පනායස්මා භාරද්වාජෝ අරහතං අහෝසීති.

    He understood: “Rebirth is ended; the spiritual journey has been completed; what had to be done has been done; there is no return to any state of existence.” And Venerable Bhāradvāja became one of the perfected.





    The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact