Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
සංයුත්ත නිකාය 35.75
The Related Suttas Collection 35.75
8. ගිලානවග්ග
8. Sick
දුතියගිලානසුත්ත
Sick (2nd)
අථ ඛෝ අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු …පේ… භගවන්තං ඒතදවෝච: “අමුකස්මිං, භන්තේ, විහාරේ අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු නවෝ අප්පඤ්ඤාතෝ ආබාධිකෝ දුක්ඛිතෝ බාළ්හගිලානෝ. සාධු, භන්තේ, භගවා යේන සෝ භික්ඛු තේනුපසඞ්කමතු අනුකම්පං උපාදායා”ති.
Then a bhikkhu went up to the Buddha … and asked him, “Sir, in such and such a monastery there’s a bhikkhu who is junior and not well-known. He’s sick, suffering, gravely ill. Please go to him out of compassion.”
අථ ඛෝ භගවා නවවාදඤ්ච සුත්වා ගිලානවාදඤ්ච, “අප්පඤ්ඤාතෝ භික්ඛූ”ති ඉති විදිත්වා යේන සෝ භික්ඛු තේනුපසඞ්කමි. අද්දසා ඛෝ සෝ භික්ඛු භගවන්තං දූරතෝව ආගච්ඡන්තං. දිස්වාන මඤ්චකේ සමධෝසි.
When the Buddha heard that the bhikkhu was junior and ill, understanding that he was not well-known, he went to him. That bhikkhu saw the Buddha coming off in the distance and tried to rise on his cot.
අථ ඛෝ භගවා තං භික්ඛුං ඒතදවෝච: “අලං, භික්ඛු, මා ත්වං මඤ්චකේ සමධෝසි. සන්තිමානි ආසනානි පඤ්ඤත්තානි, තත්ථාහං නිසීදිස්සාමී”ති.
Then the Buddha said to that monk, “It’s all right, bhikkhu, don’t get up. There are some seats spread out, I will sit there.”
නිසීදි භගවා පඤ්ඤත්තේ ආසනේ. නිසජ්ජ ඛෝ භගවා තං භික්ඛුං ඒතදවෝච: “කච්චි තේ, භික්ඛු, ඛමනීයං, කච්චි යාපනීයං, කච්චි දුක්ඛා වේදනා පටික්කමන්ති නෝ අභික්කමන්ති, පටික්කමෝසානං පඤ්ඤායති නෝ අභික්කමෝ”ති?
He sat on the seat spread out and said to the bhikkhu, “I hope you’re keeping well, bhikkhu; I hope you’re alright. I hope that your pain is fading, not growing, that its fading is evident, not its growing.”
“න මේ, භන්තේ, ඛමනීයං, න යාපනීයං …පේ…
“Sir, I’m not keeping well, I’m not alright. …
න ඛෝ මං, භන්තේ, අත්තා සීලතෝ උපවදතී”ති.
I have no reason to blame myself when it comes to ethical conduct.”
“නෝ චේ කිර තේ, භික්ඛු, අත්තා සීලතෝ උපවදති, අථ කිඤ්ච තේ කුක්කුච්චං කෝ ච විප්පටිසාරෝ”ති?
“In that case, bhikkhu, why do you have remorse and regret?”
“න ඛ්වාහං, භන්තේ, සීලවිසුද්ධත්ථං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමී”ති.
“Because I understand that the Buddha has not taught the Dhamma merely for the sake of ethical purity.”
“නෝ චේ කිර ත්වං, භික්ඛු, සීලවිසුද්ධත්ථං මයා ධම්මං දේසිතං ආජානාසි, අථ කිමත්ථං චරහි ත්වං, භික්ඛු, මයා ධම්මං දේසිතං ආජානාසී”ති?
“If that is so, what exactly do you understand to be the purpose of teaching the Dhamma?”
“අනුපාදාපරිනිබ්බානත්ථං ඛ්වාහං, භන්තේ, භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමී”ති.
“I understand that the Buddha has taught the Dhamma for the purpose of complete Nibbana by not grasping.”
“සාධු සාධු, භික්ඛු. සාධු ඛෝ ත්වං, භික්ඛු, අනුපාදාපරිනිබ්බානත්ථං මයා ධම්මං දේසිතං ආජානාසි. අනුපාදාපරිනිබ්බානත්ථෝ හි, භික්ඛු, මයා ධම්මෝ දේසිතෝ.
“Good, good, bhikkhu! It’s good that you understand that I’ve taught the Dhamma for the purpose of complete Nibbana by not grasping. For that is indeed the purpose.
තං කිං මඤ්ඤසි, භික්ඛු, චක්ඛු නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති?
What do you think, bhikkhu? Is the eye permanent or impermanent?”
“අනිච්චං, භන්තේ”.
“Impermanent, sir.” …
“ …පේ… සෝතං … ඝානං … ජිව්හා … කායෝ … මනෝ … මනෝවිඤ්ඤාණං … මනෝසම්ඵස්සෝ … යම්පිදං මනෝසම්ඵස්සපච්චයා උප්පජ්ජති වේදයිතං සුඛං වා දුක්ඛං වා අදුක්ඛමසුඛං වා තම්පි නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති?
“Is the ear … nose … tongue … body … mind … mind consciousness … mind contact … The pleasant, painful, or neutral feeling that arises conditioned by mind contact: is that permanent or impermanent?”
“අනිච්චං, භන්තේ”.
“Impermanent, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං වා තං සුඛං වා”ති?
“But if it’s impermanent, is it suffering or happiness?”
“දුක්ඛං, භන්තේ”.
“Suffering, sir.”
“යං පනානිච්චං දුක්ඛං විපරිණාමධම්මං, කල්ලං නු තං සමනුපස්සිතුං: ‘ඒතං මම, ඒසෝහමස්මි, ඒසෝ මේ අත්තා(අ)”ති?
“But if it’s impermanent, suffering, and perishable, is it fit to be regarded thus: ‘This is mine, I am this, this is my self’?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“ඒවං පස්සං, භික්ඛු, සුතවා අරියසාවකෝ චක්ඛුස්මිම්පි නිබ්බින්දති …පේ… මනස්මිම්පි … මනෝවිඤ්ඤාණේපි … මනෝසම්ඵස්සේපි නිබ්බින්දති. යම්පිදං මනෝසම්ඵස්සපච්චයා උප්පජ්ජති වේදයිතං සුඛං වා දුක්ඛං වා අදුක්ඛමසුඛං වා තස්මිම්පි නිබ්බින්දති. නිබ්බින්දං විරජ්ජති; විරාගා විමුච්චති; විමුත්තස්මිං විමුත්තමිති ඤාණං හෝති.
“Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with the eye … ear … nose … tongue … body … mind … mind consciousness … mind contact … They grow disillusioned with the painful, pleasant, or neutral feeling that arises conditioned by mind contact. Being disillusioned, desire fades away. When desire fades away they’re freed. When they’re freed, they know they’re freed.
‘ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායා(අ)ති පජානාතී”ති.
They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’”
ඉදමවෝච භගවා. අත්තමනෝ සෝ භික්ඛු භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දි. ඉමස්මිඤ්ච පන වේය්යාකරණස්මිං භඤ්ඤමානේ තස්ස භික්ඛුස්ස අනුපාදාය ආසවේහි චිත්තං විමුච්චීති.
That is what the Buddha said. Satisfied, that bhikkhu was happy with what the Buddha said. And while this discourse was being spoken, the mind of that bhikkhu was freed from defilements by not grasping.
දුතියං.
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]