| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๕๕ฯ๕๔
The Related Suttas Collection 55.54
๖ฯ สปฺปญฺญวคฺค
6. A Wise Person
คิลานสุตฺต
Sick
เอกํ สมยํ ภควา สกฺเกสุ วิหรติ กปิลวตฺถุสฺมึ นิโคฺรธาราเมฯ
At one time the Buddha was staying in the land of the Sakyans, near Kapilavatthu in the Banyan Tree Monastery.
เตน โข ปน สมเยน สมฺพหุลา ภิกฺขู ภควโต จีวรกมฺมํ กโรนฺติ: “นิฏฺฐิตจีวโร ภควา เตมาสจฺจเยน จาริกํ ปกฺกมิสฺสตี”ติฯ
At that time several bhikkhus were making a robe for the Buddha, thinking that when his robe was finished and the three months of the rains residence had passed the Buddha would set out wandering.
อโสฺสสิ โข มหานาโม สกฺโก: “สมฺพหุลา กิร ภิกฺขู ภควโต จีวรกมฺมํ กโรนฺติ: ‘นิฏฺฐิตจีวโร ภควา เตมาสจฺจเยน จาริกํ ปกฺกมิสฺสตี'”ติฯ อถ โข มหานาโม สกฺโก เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข มหานาโม สกฺโก ภควนฺตํ เอตทโวจ: “สุตเมตํ, ภนฺเต: ‘สมฺพหุลา กิร ภิกฺขู ภควโต จีวรกมฺมํ กโรนฺติ—นิฏฺฐิตจีวโร ภควา เตมาสจฺจเยน จาริกํ ปกฺกมิสฺสตี'ติฯ น โข เนตํ, ภนฺเต, ภควโต สมฺมุขา สุตํ สมฺมุขา ปฏิคฺคหิตํ สปฺปญฺเญน อุปาสเกน สปฺปญฺโญ อุปาสโก อาพาธิโก ทุกฺขิโต พาฬฺหคิลาโน โอวทิตพฺโพ”ติฯ
Mahānāma the Sakyan heard about this. Then he went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him that he had heard that the Buddha was leaving. He added, “Sir, I haven’t heard and learned it in the presence of the Buddha how a wise lay follower should advise another wise lay follower who is sick, suffering, gravely ill.”
“สปฺปญฺเญน, มหานาม, อุปาสเกน สปฺปญฺโญ อุปาสโก อาพาธิโก ทุกฺขิโต พาฬฺหคิลาโน จตูหิ อสฺสาสนีเยหิ ธมฺเมหิ อสฺสาเสตพฺโพ: ‘อสฺสาสตายสฺมา—อตฺถายสฺมโต พุทฺเธ อเวจฺจปฺปสาโท อิติปิ โส ภควา …เป… สตฺถา เทวมนุสฺสานํ พุทฺโธ ภควาติฯ อสฺสาสตายสฺมา—อตฺถายสฺมโต ธมฺเม …เป… สงฺเฆ …เป… อริยกนฺตานิ สีลานิ อขณฺฑานิ …เป… สมาธิสํวตฺตนิกานี'ติฯ
“Mahānāma, a wise lay follower should put at ease another wise lay follower who is sick, suffering, gravely ill with four consolations. ‘Be at ease, sir. You have experiential confidence in the Buddha … the teaching … the Saṅgha … And you have the ethical conduct loved by the noble ones … leading to immersion.’
สปฺปญฺเญน, มหานาม, อุปาสเกน สปฺปญฺโญ อุปาสโก อาพาธิโก ทุกฺขิโต พาฬฺหคิลาโน อิเมหิ จตูหิ อสฺสาสนีเยหิ ธมฺเมหิ อสฺสาเสตฺวา เอวมสฺส วจนีโย: ‘อตฺถายสฺมโต มาตาปิตูสุ อเปกฺขา'ติ? โส เจ เอวํ วเทยฺย: ‘อตฺถิ เม มาตาปิตูสุ อเปกฺขา'ติ, โส เอวมสฺส วจนีโย: ‘อายสฺมา โข มาริโส มรณธมฺโมฯ สเจปายสฺมา มาตาปิตูสุ อเปกฺขํ กริสฺสติ, มริสฺสเตว; โน เจปายสฺมา มาตาปิตูสุ อเปกฺขํ กริสฺสติ, มริสฺสเตวฯ สาธายสฺมา, ยา เต มาตาปิตูสุ อเปกฺขา ตํ ปชหา'ติฯ
When a wise lay follower has put at ease another wise lay follower who is sick, suffering, gravely ill with these four consolations, they should say: ‘Are you concerned for your mother and father?’ If they reply, ‘I am,’ they should say: ‘But sir, it’s your nature to die. Whether or not you are concerned for your mother and father, you will die anyway. It would be good to give up concern for your mother and father.’
โส เจ เอวํ วเทยฺย: ‘ยา เม มาตาปิตูสุ อเปกฺขา สา ปหีนา'ติ, โส เอวมสฺส วจนีโย: ‘อตฺถิ ปนายสฺมโต ปุตฺตทาเรสุ อเปกฺขา'ติ? โส เจ เอวํ วเทยฺย: ‘อตฺถิ เม ปุตฺตทาเรสุ อเปกฺขา'ติ, โส เอวมสฺส วจนีโย: ‘อายสฺมา โข มาริโส มรณธมฺโมฯ สเจปายสฺมา ปุตฺตทาเรสุ อเปกฺขํ กริสฺสติ, มริสฺสเตว; โน เจปายสฺมา ปุตฺตทาเรสุ อเปกฺขํ กริสฺสติ, มริสฺสเตวฯ สาธายสฺมา, ยา เต ปุตฺตทาเรสุ อเปกฺขา ตํ ปชหา'ติฯ
If they reply, ‘I have given up concern for my mother and father,’ they should say: ‘But are you concerned for your partners and children?’ If they reply, ‘I am,’ they should say: ‘But sir, it’s your nature to die. Whether or not you are concerned for your partners and children, you will die anyway. It would be good to give up concern for your partners and children.’
โส เจ เอวํ วเทยฺย: ‘ยา เม ปุตฺตทาเรสุ อเปกฺขา สา ปหีนา'ติ, โส เอวมสฺส วจนีโย: ‘อตฺถิ ปนายสฺมโต มานุสเกสุ ปญฺจสุ กามคุเณสุ อเปกฺขา'ติ? โส เจ เอวํ วเทยฺย: ‘อตฺถิ เม มานุสเกสุ ปญฺจสุ กามคุเณสุ อเปกฺขา'ติ, โส เอวมสฺส วจนีโย: ‘มานุสเกหิ โข, อาวุโส, กาเมหิ ทิพฺพา กามา อภิกฺกนฺตตรา จ ปณีตตรา จฯ สาธายสฺมา, มานุสเกหิ กาเมหิ จิตฺตํ วุฏฺฐาเปตฺวา จาตุมหาราชิเกสุ เทเวสุ จิตฺตํ อธิโมเจหี'ติฯ
If they reply, ‘I have given up concern for my partners and children,’ they should say: ‘But are you concerned for the five kinds of human sensual stimulation?’ If they reply, ‘I am,’ they should say: ‘Good sir, heavenly sensual pleasures are better than human sensual pleasures. It would be good to turn your mind away from human sensual pleasures and fix it on the gods of the Four Great Kings.’
โส เจ เอวํ วเทยฺย: ‘มานุสเกหิ เม กาเมหิ จิตฺตํ วุฏฺฐิตํ, จาตุมหาราชิเกสุ เทเวสุ จิตฺตํ อธิโมจิตนฺ'ติ, โส เอวมสฺส วจนีโย: ‘จาตุมหาราชิเกหิ โข, อาวุโส, เทเวหิ ตาวตึสา เทวา อภิกฺกนฺตตรา จ ปณีตตรา จฯ สาธายสฺมา, จาตุมหาราชิเกหิ เทเวหิ จิตฺตํ วุฏฺฐาเปตฺวา ตาวตึเสสุ เทเวสุ จิตฺตํ อธิโมเจหี'ติฯ
If they reply, ‘I have done so,’ they should say: ‘Good sir, the gods of the Thirty-Three are better than the gods of the Four Great Kings …
โส เจ เอวํ วเทยฺย: ‘จาตุมหาราชิเกหิ เม เทเวหิ จิตฺตํ วุฏฺฐิตํ, ตาวตึเสสุ เทเวสุ จิตฺตํ อธิโมจิตนฺ'ติ, โส เอวมสฺส วจนีโย: ‘ตาวตึเสหิ โข, อาวุโส, เทเวหิ ยามา เทวา …เป… ตุสิตา เทวา …เป… นิมฺมานรตี เทวา …เป… ปรนิมฺมิตวสวตฺตี เทวา …เป… ปรนิมฺมิตวสวตฺตีหิ โข, อาวุโส, เทเวหิ พฺรหฺมโลโก อภิกฺกนฺตตโร จ ปณีตตโร จฯ สาธายสฺมา, ปรนิมฺมิตวสวตฺตีหิ เทเวหิ จิตฺตํ วุฏฺฐาเปตฺวา พฺรหฺมโลเก จิตฺตํ อธิโมเจหี'ติฯ โส เจ เอวํ วเทยฺย: ‘ปรนิมฺมิตวสวตฺตีหิ เม เทเวหิ จิตฺตํ วุฏฺฐิตํ, พฺรหฺมโลเก จิตฺตํ อธิโมจิตนฺ'ติ, โส เอวมสฺส วจนีโย: ‘พฺรหฺมโลโกปิ โข, อาวุโส, อนิจฺโจ อทฺธุโว สกฺกายปริยาปนฺโนฯ สาธายสฺมา, พฺรหฺมโลกา จิตฺตํ วุฏฺฐาเปตฺวา สกฺกายนิโรเธ จิตฺตํ อุปสํหราหี'ติฯ
Good sir, the gods of Yama … the Joyful Gods … the Gods Who Love to Create … the Gods Who Control the Creations of Others … the Gods of the Brahmā realm are better than the Gods Who Control the Creations of Others. It would be good to turn your mind away from the Gods Who Control the Creations of Others and fix it on the Gods of the Brahmā realm.’ If they reply, ‘I have done so,’ they should say: ‘Good sir, the Brahmā realm is impermanent, not lasting, and included within identity. It would be good to turn your mind away from the Brahmā realm and apply it to the cessation of identity.’
โส เจ เอวํ วเทยฺย: ‘พฺรหฺมโลกา เม จิตฺตํ วุฏฺฐิตํ, สกฺกายนิโรเธ จิตฺตํ อุปสํหรามี'ติ; เอวํ วิมุตฺตจิตฺตสฺส โข, มหานาม, อุปาสกสฺส อาสวา วิมุตฺตจิตฺเตน ภิกฺขุนา น กิญฺจิ นานากรณํ วทามิ, ยทิทํ—วิมุตฺติยา วิมุตฺตนฺ”ติฯ
If they reply, ‘I have done so,’ then there is no difference between a lay follower whose mind is freed in this way and a bhikkhu whose mind is freed from defilements; that is, between the freedom of one and the other.”
จตุตฺถํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
