Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
สํยุตฺต นิกาย ๖ฯ๑๐
The Related Suttas Collection 6.10
๑ฯ ปฐมวคฺค
1. The Appeal
โกกาลิกสุตฺต
With Kokālika
สาวตฺถินิทานํฯ
At Sāvatthī.
อถ โข โกกาลิโก ภิกฺขุ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข โกกาลิโก ภิกฺขุ ภควนฺตํ เอตทโวจ: “ปาปิจฺฉา, ภนฺเต, สาริปุตฺตโมคฺคลฺลานา ปาปิกานํ อิจฺฉานํ วสํ คตา”ติฯ
Then the bhikkhu Kokālika went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and said to him, “Sir, Sāriputta and Moggallāna have corrupt wishes. They’ve fallen under the sway of corrupt wishes.”
เอวํ วุตฺเต, ภควา โกกาลิกํ ภิกฺขุํ เอตทโวจ: “มา เหวํ, โกกาลิก, อวจ; มา เหวํ, โกกาลิก, อวจฯ ปสาเทหิ, โกกาลิก, สาริปุตฺตโมคฺคลฺลาเนสุ จิตฺตํฯ เปสลา สาริปุตฺตโมคฺคลฺลานา”ติฯ
When this was said, the Buddha said to Kokālika, “Don’t say that, Kokālika! Don’t say that, Kokālika! Have confidence in Sāriputta and Moggallāna, they’re good monks.”
ทุติยมฺปิ โข โกกาลิโก ภิกฺขุ ภควนฺตํ เอตทโวจ: “กิญฺจาปิ เม, ภนฺเต, ภควา สทฺธายิโก ปจฺจยิโก; อถ โข ปาปิจฺฉาว ภนฺเต, สาริปุตฺตโมคฺคลฺลานา ปาปิกานํ อิจฺฉานํ วสํ คตา”ติฯ
For a second time Kokālika said to the Buddha, “Despite my faith and trust in the Buddha, Sāriputta and Moggallāna have corrupt wishes. They’ve fallen under the sway of corrupt wishes.”
ทุติยมฺปิ โข ภควา โกกาลิกํ ภิกฺขุํ เอตทโวจ: “มา เหวํ, โกกาลิก, อวจ; มา เหวํ, โกกาลิก, อวจฯ ปสาเทหิ, โกกาลิก, สาริปุตฺตโมคฺคลฺลาเนสุ จิตฺตํฯ เปสลา สาริปุตฺตโมคฺคลฺลานา”ติฯ
For a second time, the Buddha said to Kokālika, “Don’t say that, Kokālika! Don’t say that, Kokālika! Have confidence in Sāriputta and Moggallāna, they’re good monks.”
ตติยมฺปิ โข โกกาลิโก ภิกฺขุ ภควนฺตํ เอตทโวจ: “กิญฺจาปิ …เป… อิจฺฉานํ วสํ คตา”ติฯ
For a third time Kokālika said to the Buddha, “Despite my faith and trust in the Buddha, Sāriputta and Moggallāna have corrupt wishes. They’ve fallen under the sway of corrupt wishes.”
ตติยมฺปิ โข ภควา โกกาลิกํ ภิกฺขุํ เอตทโวจ: “มา เหวํ …เป… เปสลา สาริปุตฺตโมคฺคลฺลานา”ติฯ
For a third time, the Buddha said to Kokālika, “Don’t say that, Kokālika! Don’t say that, Kokālika! Have confidence in Sāriputta and Moggallāna, they’re good monks.”
อถ โข โกกาลิโก ภิกฺขุ อุฏฺฐายาสนา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา ปทกฺขิณํ กตฺวา ปกฺกามิฯ อจิรปกฺกนฺตสฺส จ โกกาลิกสฺส ภิกฺขุโน สาสปมตฺตีหิ ปีฬกาหิ สพฺโพ กาโย ผุโฏ อโหสิฯ สาสปมตฺติโย หุตฺวา มุคฺคมตฺติโย อเหสุํ, มุคฺคมตฺติโย หุตฺวา กลายมตฺติโย อเหสุํ, กลายมตฺติโย หุตฺวา โกลฏฺฐิมตฺติโย อเหสุํ, โกลฏฺฐิมตฺติโย หุตฺวา โกลมตฺติโย อเหสุํ, โกลมตฺติโย หุตฺวา อามลกมตฺติโย อเหสุํ, อามลกมตฺติโย หุตฺวา เพลุวสลาฏุกมตฺติโย อเหสุํ, เพลุวสลาฏุกมตฺติโย หุตฺวา พิลฺลมตฺติโย อเหสุํ, พิลฺลมตฺติโย หุตฺวา ปภิชฺชึสุฯ ปุพฺพญฺจ โลหิตญฺจ ปคฺฆรึสุฯ อถ โข โกกาลิโก ภิกฺขุ เตเนว อาพาเธน กาลมกาสิฯ กาลงฺกโต จ โกกาลิโก ภิกฺขุ ปทุมํ นิรยํ อุปปชฺชิ สาริปุตฺตโมคฺคลฺลาเนสุ จิตฺตํ อาฆาเตตฺวาฯ
Then Kokālika got up from his seat, bowed, and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right, before leaving. Not long after he left his body erupted with boils the size of mustard seeds. The boils grew to the size of mung beans, then chickpeas, then jujube seeds, then jujubes, then myrobalans, then unripe wood apples, then ripe wood apples. Finally they burst open, and pus and blood oozed out. Then the bhikkhu Kokālika died of that illness. He was reborn in the Pink Lotus hell because of his resentment for Sāriputta and Moggallāna.
อถ โข พฺรหฺมา สหมฺปติ อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺโณ เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ เอกมนฺตํ ฐิโต โข พฺรหฺมา สหมฺปติ ภควนฺตํ เอตทโวจ: “โกกาลิโก, ภนฺเต, ภิกฺขุ กาลงฺกโตฯ กาลงฺกโต จ, ภนฺเต, โกกาลิโก ภิกฺขุ ปทุมํ นิรยํ อุปปนฺโน สาริปุตฺตโมคฺคลฺลาเนสุ จิตฺตํ อาฆาเตตฺวา”ติฯ
Then, late at night, the beautiful Brahmā Sahampati, lighting up the entire Jeta’s Grove, went up to the Buddha, bowed, stood to one side, and said to him, “Sir, the bhikkhu Kokālika has passed away. He was reborn in the Pink Lotus hell because of his resentment for Sāriputta and Moggallāna.”
อิทมโวจ พฺรหฺมา สหมฺปติฯ อิทํ วตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา ปทกฺขิณํ กตฺวา ตตฺเถวนฺตรธายีติฯ
That’s what Brahmā Sahampati said. Then he bowed and respectfully circled the Buddha, keeping him on his right side, before vanishing right there.
อถ โข ภควา ตสฺสา รตฺติยา อจฺจเยน ภิกฺขู อามนฺเตสิ: “อิมํ, ภิกฺขเว, รตฺตึ พฺรหฺมา สหมฺปติ อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺโณ เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา เยนาหํ เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา มํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ เอกมนฺตํ ฐิโต โข, ภิกฺขเว, พฺรหฺมา สหมฺปติ มํ เอตทโวจ: ‘โกกาลิโก, ภนฺเต, ภิกฺขุ กาลงฺกโตฯ กาลงฺกโต จ, ภนฺเต, โกกาลิโก ภิกฺขุ ปทุมํ นิรยํ อุปปนฺโน สาริปุตฺตโมคฺคลฺลาเนสุ จิตฺตํ อาฆาเตตฺวา'ติฯ
Then, when the night had passed, the Buddha told the bhikkhus all that had happened.
อิทมโวจ, ภิกฺขเว, พฺรหฺมา สหมฺปติ, อิทํ วตฺวา มํ อภิวาเทตฺวา ปทกฺขิณํ กตฺวา ตตฺเถวนฺตรธายี”ติฯ
เอวํ วุตฺเต, อญฺญตโร ภิกฺขุ ภควนฺตํ เอตทโวจ: “กีวทีฆํ นุ โข, ภนฺเต, ปทุเม นิรเย อายุปฺปมาณนฺ”ติ?
When he said this, one of the bhikkhus asked the Buddha, “Sir, how long is the life span in the Pink Lotus hell?”
“ทีฆํ โข, ภิกฺขุ, ปทุเม นิรเย อายุปฺปมาณํฯ ตํ น สุกรํ สงฺขาตุํ: ‘เอตฺตกานิ วสฺสานิ อิติ วา, เอตฺตกานิ วสฺสสตานิ อิติ วา, เอตฺตกานิ วสฺสสหสฺสานิ อิติ วา, เอตฺตกานิ วสฺสสตสหสฺสานิ อิติ วา'”ติฯ
“It’s long, bhikkhu. It’s not easy to calculate how many years, how many hundreds or thousands or hundreds of thousands of years it lasts.”
“สกฺกา ปน, ภนฺเต, อุปมํ กาตุนฺ”ติ?
“But sir, is it possible to give a simile?”
“สกฺกา, ภิกฺขู”ติ ภควา อโวจ:
“It’s possible,” said the Buddha.
“เสยฺยถาปิ, ภิกฺขุ วีสติขาริโก โกสลโก ติลวาโหฯ ตโต ปุริโส วสฺสสตสฺส วสฺสสตสฺส อจฺจเยน เอกเมกํ ติลํ อุทฺธเรยฺย; ขิปฺปตรํ โข โส, ภิกฺขุ, วีสติขาริโก โกสลโก ติลวาโห อิมินา อุปกฺกเมน ปริกฺขยํ ปริยาทานํ คจฺเฉยฺย, น เตฺวว เอโก อพฺพุโท นิรโยฯ
“Suppose there was a Kosalan cartload of twenty bushels of sesame seed. And at the end of every hundred years someone would remove a single seed from it. By this means the Kosalan cartload of twenty bushels of sesame seed would run out faster than a single lifetime in the Abbuda hell.
เสยฺยถาปิ, ภิกฺขุ, วีสติ อพฺพุทา นิรยา, เอวเมโก นิรพฺพุทนิรโยฯ เสยฺยถาปิ, ภิกฺขุ, วีสติ นิรพฺพุทา นิรยา, เอวเมโก อพโพ นิรโยฯ เสยฺยถาปิ, ภิกฺขุ, วีสติ อพพา นิรยา, เอวเมโก อฏโฏ นิรโยฯ เสยฺยถาปิ, ภิกฺขุ, วีสติ อฏฏา นิรยา, เอวเมโก อหโห นิรโยฯ เสยฺยถาปิ, ภิกฺขุ, วีสติ อหหา นิรยา, เอวเมโก กุมุโท นิรโยฯ เสยฺยถาปิ, ภิกฺขุ, วีสติ กุมุทา นิรยา, เอวเมโก โสคนฺธิโก นิรโยฯ เสยฺยถาปิ, ภิกฺขุ, วีสติ โสคนฺธิกา นิรยา, เอวเมโก อุปฺปลนิรโยฯ เสยฺยถาปิ, ภิกฺขุ, วีสติ อุปฺปลา นิรยา, เอวเมโก ปุณฺฑริโก นิรโยฯ เสยฺยถาปิ, ภิกฺขุ, วีสติ ปุณฺฑริกา นิรยา, เอวเมโก ปทุโม นิรโยฯ
Now, twenty lifetimes in the Abbuda hell equal one lifetime in the Nirabbuda hell. Twenty lifetimes in the Nirabbuda hell equal one lifetime in the Ababa hell. Twenty lifetimes in the Ababa hell equal one lifetime in the Aṭaṭa hell. Twenty lifetimes in the Aṭaṭa hell equal one lifetime in the Ahaha hell. Twenty lifetimes in the Ahaha hell equal one lifetime in the Yellow Lotus hell. Twenty lifetimes in the Yellow Lotus hell equal one lifetime in the Sweet-Smelling hell. Twenty lifetimes in the Sweet-Smelling hell equal one lifetime in the Blue Water Lily hell. Twenty lifetimes in the Blue Water Lily hell equal one lifetime in the White Lotus hell. Twenty lifetimes in the White Lotus hell equal one lifetime in the Pink Lotus hell.
ปทุเม ปน, ภิกฺขุ, นิรเย โกกาลิโก ภิกฺขุ อุปปนฺโน สาริปุตฺตโมคฺคลฺลาเนสุ จิตฺตํ อาฆาเตตฺวา”ติฯ
The bhikkhu Kokālika has been reborn in the Pink Lotus hell because of his resentment for Sāriputta and Moggallāna.”
อิทมโวจ ภควาฯ อิทํ วตฺวาน สุคโต อถาปรํ เอตทโวจ สตฺถา:
That is what the Buddha said. Then the Holy One, the Teacher, went on to say:
“ปุริสสฺส หิ ชาตสฺส, กุฐารี ชายเต มุเข; ยาย ฉินฺทติ อตฺตานํ, พาโล ทุพฺภาสิตํ ภณํฯ
“A man is born with an axe in his mouth. A fool cuts themselves with it when they say bad words.
โย นินฺทิยํ ปสํสติ, ตํ วา นินฺทติ โย ปสํสิโย; วิจินาติ มุเขน โส กลึ, กลินา เตน สุขํ น วินฺทติฯ
When you praise someone worthy of criticism, or criticize someone worthy of praise, you choose bad luck with your own mouth: you’ll never find happiness that way.
อปฺปมตฺตโก อยํ กลิ, โย อกฺเขสุ ธนปราชโย; สพฺพสฺสาปิ สหาปิ อตฺตนา, อยเมว มหนฺตโร กลิ; โย สุคเตสุ มนํ ปโทสเยฯ
Bad luck at dice is a trivial thing, if all you lose is your money and all you own, even yourself. What’s really terrible luck is to hate the holy ones.
สตํ สหสฺสานํ นิรพฺพุทานํ, ฉตฺตึสติ ปญฺจ จ อพฺพุทานิ; ยมริยครหี นิรยํ อุเปติ, วาจํ มนญฺจ ปณิธาย ปาปกนฺ”ติฯ
For more than two quinquadecillion years, and another five quattuordecillion years, a slanderer of noble ones goes to hell, having aimed bad words and thoughts at them.”
ปฐโม วคฺโคฯ
ตสฺสุทฺทานํ
อายาจนํ คารโว พฺรหฺมเทโว, พโก จ พฺรหฺมา อปรา จ ทิฏฺฐิ; ปมาทโกกาลิกติสฺสโก จ, ตุรู จ พฺรหฺมา อปโร จ โกกาลิโกติฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]