| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationසංයුත්ත නිකාය 46.54
The Related Suttas Collection 46.54
6. සාකච්ඡවග්ග
6. Discussion
මේත්තාසහගතසුත්ත
Full of Love
ඒකං සමයං භගවා කෝලියේසු විහරති හලිද්දවසනං නාම කෝලියානං නිගමෝ. අථ ඛෝ සම්බහුලා භික්ඛූ පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය හලිද්දවසනං පිණ්ඩාය පවිසිංසු. අථ ඛෝ තේසං භික්ඛූනං ඒතදහෝසි: “අතිප්පගෝ ඛෝ තාව හලිද්දවසනේ පිණ්ඩාය චරිතුං. යන්නූන මයං යේන අඤ්ඤතිත්ථියානං පරිබ්බාජකානං ආරාමෝ තේනුපසඞ්කමේය්‍යාමා”ති.
At one time the Buddha was staying in the land of the Koliyans, where they have a town called Haliddavasana. Then several bhikkhus robed up in the morning and, taking their bowls and robes, entered Haliddavasana for alms. Then it occurred to them, “It’s too early to wander for alms in Haliddavasana. Why don’t we go to the monastery of the wanderers of other religions?”
අථ ඛෝ තේ භික්ඛූ යේන අඤ්ඤතිත්ථියානං පරිබ්බාජකානං ආරාමෝ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා තේහි අඤ්ඤතිත්ථියේහි පරිබ්බාජකේහි සද්ධිං සම්මෝදිංසු. සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නේ ඛෝ තේ භික්ඛූ අඤ්ඤතිත්ථියා පරිබ්බාජකා ඒතදවෝචුං:
Then they went to the monastery of the wanderers of other religions, and exchanged greetings with the wanderers there. When the greetings and polite conversation were over, they sat down to one side. The wanderers said to them:
“සමණෝ, ආවුසෝ, ගෝතමෝ සාවකානං ඒවං ධම්මං දේසේති: ‘ඒථ තුම්හේ, භික්ඛවේ, පඤ්ච නීවරණේ පහාය චේතසෝ උපක්කිලේසේ පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණේ මේත්තාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරථ, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං; ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං මේත්තාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාපජ්ජේන ඵරිත්වා විහරථ. කරුණාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරථ, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං; ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං කරුණාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාපජ්ජේන ඵරිත්වා විහරථ. මුදිතාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරථ, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං; ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං මුදිතාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාපජ්ජේන ඵරිත්වා විහරථ. උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරථ, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං; ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාපජ්ජේන ඵරිත්වා විහරථා(අ)ති.
“Friends, the ascetic Gotama teaches his disciples like this: ‘Come, bhikkhus, give up these five hindrances, corruptions of the heart that weaken wisdom, and meditate spreading a heart full of love to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, spread a heart full of love to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will. Meditate spreading a heart full of compassion to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, spread a heart full of compassion to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will. Meditate spreading a heart full of rejoicing to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, spread a heart full of rejoicing to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will. Meditate spreading a heart full of equanimity to one direction, and to the second, and to the third, and to the fourth. In the same way above, below, across, everywhere, all around, they spread a heart full of equanimity to the whole world—abundant, expansive, limitless, free of enmity and ill will.’
මයම්පි ඛෝ, ආවුසෝ, සාවකානං ඒවං ධම්මං දේසේම: ‘ඒථ තුම්හේ, ආවුසෝ, පඤ්ච නීවරණේ පහාය චේතසෝ උපක්කිලේසේ පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණේ මේත්තාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරථ …පේ… කරුණාසහගතේන චේතසා … මුදිතාසහගතේන චේතසා … උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරථ, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං; ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාපජ්ජේන ඵරිත්වා විහරථා(අ)ති. ඉධ නෝ, ආවුසෝ, කෝ විසේසෝ, කෝ අධිප්පයාසෝ, කිං නානාකරණං සමණස්ස වා ගෝතමස්ස අම්හාකං වා, යදිදං—ධම්මදේසනාය වා ධම්මදේසනං, අනුසාසනියා වා අනුසාසනින්”ති?
We too teach our disciples in just the same way. What, then, is the difference between the ascetic Gotama’s teaching and instruction and ours?”
අථ ඛෝ තේ භික්ඛූ තේසං අඤ්ඤතිත්ථියානං පරිබ්බාජකානං භාසිතං නේව අභිනන්දිංසු නප්පටික්කෝසිංසු. අනභිනන්දිත්වා අප්පටික්කෝසිත්වා උට්ඨායාසනා පක්කමිංසු:
Those bhikkhus neither approved nor dismissed that statement of the wanderers of other religions. They got up from their seat, thinking:
“භගවතෝ සන්තිකේ ඒතස්ස භාසිතස්ස අත්ථං ආජානිස්සාමා”ති. අථ ඛෝ තේ භික්ඛූ හලිද්දවසනේ පිණ්ඩාය චරිත්වා පච්ඡාභත්තං පිණ්ඩපාතපටික්කන්තා යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නා ඛෝ තේ භික්ඛූ භගවන්තං ඒතදවෝචුං:
“We will learn the meaning of this statement from the Buddha himself.” Then, after the meal, when they returned from almsround, they went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him what had happened.
“ඉධ මයං, භන්තේ, පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය හලිද්දවසනේ පිණ්ඩාය පවිසිම්හ. තේසං නෝ, භන්තේ, අම්හාකං ඒතදහෝසි: ‘අතිප්පගෝ ඛෝ තාව හලිද්දවසනේ පිණ්ඩාය චරිතුං.
යන්නූන මයං යේන අඤ්ඤතිත්ථියානං පරිබ්බාජකානං ආරාමෝ තේනුපසඞ්කමේය්‍යාමා(අ)ති. අථ ඛෝ මයං, භන්තේ, යේන අඤ්ඤතිත්ථියානං පරිබ්බාජකානං ආරාමෝ තේනුපසඞ්කමිම්හ, උපසඞ්කමිත්වා තේහි අඤ්ඤතිත්ථියේහි පරිබ්බාජකේහි සද්ධිං සම්මෝදිම්හ. සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිම්හ. ඒකමන්තං නිසින්නේ ඛෝ අම්හේ, භන්තේ, තේ අඤ්ඤතිත්ථියා පරිබ්බාජකා ඒතදවෝචුං:
‘සමණෝ, ආවුසෝ, ගෝතමෝ සාවකානං ඒවං ධම්මං දේසේති: “ඒථ තුම්හේ, භික්ඛවේ, පඤ්ච නීවරණේ පහාය චේතසෝ උපක්කිලේසේ පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණේ මේත්තාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරථ …පේ… කරුණාසහගතේන චේතසා …පේ… මුදිතාසහගතේන චේතසා …පේ… උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරථ, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං; ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාපජ්ජේන ඵරිත්වා විහරථා(අ)ති.
මයම්පි ඛෝ, ආවුසෝ, සාවකානං ඒවං ධම්මං දේසේම: ‘ඒථ තුම්හේ, ආවුසෝ, පඤ්ච නීවරණේ පහාය චේතසෝ උපක්කිලේසේ පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණේ මේත්තාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරථ …පේ… කරුණාසහගතේන චේතසා …පේ… මුදිතාසහගතේන චේතසා …පේ… උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා ඒකං දිසං ඵරිත්වා විහරථ, තථා දුතියං, තථා තතියං, තථා චතුත්ථං; ඉති උද්ධමධෝ තිරියං සබ්බධි සබ්බත්තතාය සබ්බාවන්තං ලෝකං උපේක්ඛාසහගතේන චේතසා විපුලේන මහග්ගතේන අප්පමාණේන අවේරේන අබ්‍යාපජ්ජේන ඵරිත්වා විහරථා(අ)ති. ඉධ නෝ, ආවුසෝ, කෝ විසේසෝ, කෝ අධිප්පයාසෝ, කිං නානාකරණං සමණස්ස වා ගෝතමස්ස අම්හාකං වා, යදිදං, ධම්මදේසනාය වා ධම්මදේසනං, අනුසාසනියා වා අනුසාසනින්ති?
අථ ඛෝ මයං, භන්තේ, තේසං අඤ්ඤතිත්ථියානං පරිබ්බාජකානං භාසිතං නේව අභිනන්දිම්හ නප්පටික්කෝසිම්හ, අනභිනන්දිත්වා අප්පටික්කෝසිත්වා උට්ඨායාසනා පක්කමිම්හ: ‘භගවතෝ සන්තිකේ ඒතස්ස භාසිතස්ස අත්ථං ආජානිස්සාමා(අ)”ති.
“ඒවංවාදිනෝ, භික්ඛවේ, අඤ්ඤතිත්ථියා පරිබ්බාජකා ඒවමස්සු වචනීයා: ‘කථං භාවිතා පනාවුසෝ, මේත්තාචේතෝවිමුත්ති, කිඞ්ගතිකා හෝති, කිංපරමා, කිංඵලා, කිංපරියෝසානා? කථං භාවිතා පනාවුසෝ, කරුණාචේතෝවිමුත්ති, කිඞ්ගතිකා හෝති, කිංපරමා, කිංඵලා, කිංපරියෝසානා? කථං භාවිතා පනාවුසෝ, මුදිතාචේතෝවිමුත්ති, කිඞ්ගතිකා හෝති, කිංපරමා, කිංඵලා, කිංපරියෝසානා? කථං භාවිතා පනාවුසෝ, උපේක්ඛාචේතෝවිමුත්ති, කිඞ්ගතිකා හෝති, කිංපරමා, කිංඵලා, කිංපරියෝසානා(අ)ති? ඒවං පුට්ඨා, භික්ඛවේ, අඤ්ඤතිත්ථියා පරිබ්බාජකා න චේව සම්පායිස්සන්ති, උත්තරිඤ්ච විඝාතං ආපජ්ජිස්සන්ති. තං කිස්ස හේතු? යථා තං, භික්ඛවේ, අවිසයස්මිං. නාහං තං, භික්ඛවේ, පස්සාමි සදේවකේ ලෝකේ සමාරකේ සබ්‍රහ්මකේ සස්සමණබ්‍රාහ්මණියා පජාය සදේවමනුස්සාය, යෝ ඉමේසං පඤ්හානං වේය්‍යාකරණේන චිත්තං ආරාධේය්‍ය, අඤ්ඤත්‍ර තථාගතේන වා තථාගතසාවකේන වා ඉතෝ වා පන සුත්වා.
“Bhikkhus, when wanderers of other religions say this, you should say to them: ‘But friends, how is the heart’s release by love developed? What is its destination, apex, fruit, and culmination? How is the heart’s release by compassion developed? What is its destination, apex, fruit, and end? How is the heart’s release by rejoicing developed? What is its destination, apex, fruit, and end? How is the heart’s release by equanimity developed? What is its destination, apex, fruit, and end?’ Questioned like this, the wanderers of other religions would be stumped, and, in addition, would get frustrated. Why is that? Because they’re out of their element. I don’t see anyone in this world—with its gods, Māras, and Brahmās, this population with its ascetics and brahmins, its gods and humans—who could provide a satisfying answer to these questions except for the Realized One or his disciple or someone who has heard it from them.
කථං භාවිතා ච, භික්ඛවේ, මේත්තාචේතෝවිමුත්ති, කිඞ්ගතිකා හෝති, කිංපරමා, කිංඵලා, කිංපරියෝසානා? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු මේත්තාසහගතං සතිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති …පේ… මේත්තාසහගතං උපේක්ඛාසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති විවේකනිස්සිතං විරාගනිස්සිතං නිරෝධනිස්සිතං වෝස්සග්ගපරිණාමිං. සෝ සචේ ආකඞ්ඛති ‘අප්පටිකූලේ පටිකූලසඤ්ඤී විහරේය්‍යන්(අ)ති, පටිකූලසඤ්ඤී තත්ථ විහරති. සචේ ආකඞ්ඛති ‘පටිකූලේ අප්පටිකූලසඤ්ඤී විහරේය්‍යන්(අ)ති, අප්පටිකූලසඤ්ඤී තත්ථ විහරති. සචේ ආකඞ්ඛති ‘අප්පටිකූලේ ච පටිකූලේ ච පටිකූලසඤ්ඤී විහරේය්‍යන්(අ)ති, පටිකූලසඤ්ඤී තත්ථ විහරති. සචේ ආකඞ්ඛති ‘පටිකූලේ ච අප්පටිකූලේ ච අප්පටිකූලසඤ්ඤී විහරේය්‍යන්(අ)ති, අප්පටිකූලසඤ්ඤී තත්ථ විහරති. සචේ ආකඞ්ඛති ‘අප්පටිකූලඤ්ච පටිකූලඤ්ච තදුභයං අභිනිවජ්ජේත්වා උපේක්ඛකෝ විහරේය්‍යං සතෝ සම්පජානෝ(අ)ති, උපේක්ඛකෝ ච තත්ථ විහරති සතෝ සම්පජානෝ, සුභං වා ඛෝ පන විමෝක්ඛං උපසම්පජ්ජ විහරති. සුභපරමාහං, භික්ඛවේ, මේත්තාචේතෝවිමුත්තිං වදාමි, ඉධපඤ්ඤස්ස භික්ඛුනෝ උත්තරිවිමුත්තිං අප්පටිවිජ්ඣතෝ.
And how is the heart’s release by love developed? What is its destination, apex, fruit, and end? It’s when a bhikkhu develops the heart’s release by love together with the awakening factors of mindfulness, investigation of principles, energy, rapture, tranquility, immersion, and equanimity, which rely on seclusion, fading away, and cessation, and ripen as letting go. If they wish: ‘May I meditate perceiving the repulsive in the unrepulsive,’ that’s what they do. If they wish: ‘May I meditate perceiving the unrepulsive in the repulsive,’ that’s what they do. If they wish: ‘May I meditate perceiving the repulsive in the unrepulsive and the repulsive,’ that’s what they do. If they wish: ‘May I meditate perceiving the unrepulsive in the repulsive and the unrepulsive,’ that’s what they do. If they wish: ‘May I meditate staying equanimous, mindful and aware, rejecting both the repulsive and the unrepulsive,’ that’s what they do. The apex of the heart’s release by love is the beautiful, I say, for a bhikkhu who has not penetrated to a higher freedom.
කථං භාවිතා ච, භික්ඛවේ, කරුණාචේතෝවිමුත්ති, කිඞ්ගතිකා හෝති, කිංපරමා, කිංඵලා, කිංපරියෝසානා? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු කරුණාසහගතං සතිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති …පේ… කරුණාසහගතං උපේක්ඛාසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති විවේකනිස්සිතං විරාගනිස්සිතං නිරෝධනිස්සිතං වෝස්සග්ගපරිණාමිං. සෝ සචේ ආකඞ්ඛති ‘අප්පටිකූලේ පටිකූලසඤ්ඤී විහරේය්‍යන්(අ)ති, පටිකූලසඤ්ඤී තත්ථ විහරති …පේ… සචේ ආකඞ්ඛති ‘අප්පටිකූලඤ්ච පටිකූලඤ්ච තදුභයං අභිනිවජ්ජේත්වා උපේක්ඛකෝ විහරේය්‍යං සතෝ සම්පජානෝ(අ)ති, උපේක්ඛකෝ තත්ථ විහරති සතෝ සම්පජානෝ. සබ්බසෝ වා පන රූපසඤ්ඤානං සමතික්කමා පටිඝසඤ්ඤානං අත්ථඞ්ගමා නානත්තසඤ්ඤානං අමනසිකාරා ‘අනන්තෝ ආකාසෝ(අ)ති ආකාසානඤ්චායතනං උපසම්පජ්ජ විහරති. ආකාසානඤ්චායතනපරමාහං, භික්ඛවේ, කරුණාචේතෝවිමුත්තිං වදාමි, ඉධපඤ්ඤස්ස භික්ඛුනෝ උත්තරිවිමුත්තිං අප්පටිවිජ්ඣතෝ.
And how is the heart’s release by compassion developed? What is its destination, apex, fruit, and end? It’s when a bhikkhu develops the heart’s release by compassion together with the awakening factors of mindfulness, investigation of principles, energy, rapture, tranquility, immersion, and equanimity, which rely on seclusion, fading away, and cessation, and ripen as letting go. If they wish: ‘May I meditate perceiving the repulsive in the unrepulsive,’ that’s what they do. … If they wish: ‘May I meditate staying equanimous, mindful and aware, rejecting both the repulsive and the unrepulsive,’ that’s what they do. Or else, going totally beyond perceptions of form, with the ending of perceptions of impingement, not focusing on perceptions of diversity, aware that ‘space is infinite’, they enter and remain in the dimension of infinite space. The apex of the heart’s release by compassion is the dimension of infinite space, I say, for a bhikkhu who has not penetrated to a higher freedom.
කථං භාවිතා ච, භික්ඛවේ, මුදිතාචේතෝවිමුත්ති, කිඞ්ගතිකා හෝති, කිංපරමා, කිංඵලා, කිංපරියෝසානා? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු මුදිතාසහගතං සතිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති …පේ… මුදිතාසහගතං උපේක්ඛාසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති විවේකනිස්සිතං විරාගනිස්සිතං නිරෝධනිස්සිතං වෝස්සග්ගපරිණාමිං. සෝ සචේ ආකඞ්ඛති ‘අප්පටිකූලේ පටිකූලසඤ්ඤී විහරේය්‍යන්(අ)ති, පටිකූලසඤ්ඤී තත්ථ විහරති …පේ… සචේ ආකඞ්ඛති ‘අප්පටිකූලඤ්ච පටිකූලඤ්ච තදුභයං අභිනිවජ්ජේත්වා උපේක්ඛකෝ විහරේය්‍යං සතෝ සම්පජානෝ(අ)ති, උපේක්ඛකෝ තත්ථ විහරති සතෝ සම්පජානෝ. සබ්බසෝ වා පන ආකාසානඤ්චායතනං සමතික්කම්ම ‘අනන්තං විඤ්ඤාණන්(අ)ති විඤ්ඤාණඤ්චායතනං උපසම්පජ්ජ විහරති. විඤ්ඤාණඤ්චායතනපරමාහං, භික්ඛවේ, මුදිතාචේතෝවිමුත්තිං වදාමි, ඉධපඤ්ඤස්ස භික්ඛුනෝ උත්තරිවිමුත්තිං අප්පටිවිජ්ඣතෝ.
And how is the heart’s release by rejoicing developed? What is its destination, apex, fruit, and end? It’s when a bhikkhu develops the heart’s release by rejoicing together with the awakening factors of mindfulness, investigation of principles, energy, rapture, tranquility, immersion, and equanimity, which rely on seclusion, fading away, and cessation, and ripen as letting go. If they wish: ‘May I meditate perceiving the repulsive in the unrepulsive,’ that’s what they do. … If they wish: ‘May I meditate staying equanimous, mindful and aware, rejecting both the repulsive and the unrepulsive,’ that’s what they do. Or else, going totally beyond the dimension of infinite space, aware that ‘consciousness is infinite’, they enter and remain in the dimension of infinite consciousness. The apex of the heart’s release by rejoicing is the dimension of infinite consciousness, I say, for a bhikkhu who has not penetrated to a higher freedom.
කථං භාවිතා ච, භික්ඛවේ, උපේක්ඛාචේතෝවිමුත්ති, කිඞ්ගතිකා හෝති, කිංපරමා, කිංඵලා, කිංපරියෝසානා? ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු උපේක්ඛාසහගතං සතිසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති විවේකනිස්සිතං විරාගනිස්සිතං නිරෝධනිස්සිතං වෝස්සග්ගපරිණාමිං …පේ… උපේක්ඛාසහගතං උපේක්ඛාසම්බෝජ්ඣඞ්ගං භාවේති විවේකනිස්සිතං විරාගනිස්සිතං නිරෝධනිස්සිතං වෝස්සග්ගපරිණාමිං. සෝ සචේ ආකඞ්ඛති ‘අප්පටිකූලේ පටිකූලසඤ්ඤී විහරේය්‍යන්(අ)ති, පටිකූලසඤ්ඤී තත්ථ විහරති. සචේ ආකඞ්ඛති ‘පටිකූලේ අප්පටිකූලසඤ්ඤී විහරේය්‍යන්(අ)ති, අප්පටිකූලසඤ්ඤී තත්ථ විහරති. සචේ ආකඞ්ඛති ‘අප්පටිකූලේ ච පටිකූලේ ච පටිකූලසඤ්ඤී විහරේය්‍යන්(අ)ති, පටිකූලසඤ්ඤී තත්ථ විහරති. සචේ ආකඞ්ඛති ‘පටිකූලේ ච අප්පටිකූලේ ච අප්පටිකූලසඤ්ඤී විහරේය්‍යන්(අ)ති, අප්පටිකූලසඤ්ඤී තත්ථ විහරති. සචේ ආකඞ්ඛති ‘අප්පටිකූලඤ්ච පටිකූලඤ්ච තදුභයං අභිනිවජ්ජේත්වා උපේක්ඛකෝ විහරේය්‍යං සතෝ සම්පජානෝ(අ)ති, උපේක්ඛකෝ තත්ථ විහරති සතෝ සම්පජානෝ. සබ්බසෝ වා පන විඤ්ඤාණඤ්චායතනං සමතික්කම්ම ‘නත්ථි කිඤ්චී(අ)ති ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං උපසම්පජ්ජ විහරති. ආකිඤ්චඤ්ඤායතනපරමාහං, භික්ඛවේ, උපේක්ඛාචේතෝවිමුත්තිං වදාමි, ඉධපඤ්ඤස්ස භික්ඛුනෝ උත්තරිවිමුත්තිං අප්පටිවිජ්ඣතෝ”ති.
And how is the heart’s release by equanimity developed? What is its destination, apex, fruit, and end? It’s when a bhikkhu develops the heart’s release by equanimity together with the awakening factors of mindfulness, investigation of principles, energy, rapture, tranquility, immersion, and equanimity, which rely on seclusion, fading away, and cessation, and ripen as letting go. If they wish: ‘May I meditate perceiving the repulsive in the unrepulsive,’ that’s what they do. If they wish: ‘May I meditate perceiving the unrepulsive in the repulsive,’ that’s what they do. If they wish: ‘May I meditate perceiving the repulsive in the unrepulsive and the repulsive,’ that’s what they do. If they wish: ‘May I meditate perceiving the unrepulsive in the repulsive and the unrepulsive,’ that’s what they do. If they wish: ‘May I meditate staying equanimous, mindful and aware, rejecting both the repulsive and the unrepulsive,’ that’s what they do. Or else, going totally beyond the dimension of infinite consciousness, aware that ‘there is nothing at all’, they enter and remain in the dimension of nothingness. The apex of the heart’s release by equanimity is the dimension of nothingness, I say, for a bhikkhu who has not penetrated to a higher freedom.”
චතුත්ථං.
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
