| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๑๒ฯ๑๒
The Related Suttas Collection 12.12
๒ฯ อาหารวคฺค
2. Fuel
โมฬิยผคฺคุนสุตฺต
Phagguna of the Top-Knot
สาวตฺถิยํ วิหรติฯ
At Sāvatthī.
“จตฺตาโรเม, ภิกฺขเว, อาหารา ภูตานํ วา สตฺตานํ ฐิติยา สมฺภเวสีนํ วา อนุคฺคหายฯ กตเม จตฺตาโร? กพฬีกาโร อาหาโร โอฬาริโก วา สุขุโม วา, ผโสฺส ทุติโย, มโนสญฺเจตนา ตติยา, วิญฺญาณํ จตุตฺถํฯ อิเม โข, ภิกฺขเว, จตฺตาโร อาหารา ภูตานํ วา สตฺตานํ ฐิติยา สมฺภเวสีนํ วา อนุคฺคหายา”ติฯ
“Bhikkhus, there are these four fuels. They maintain sentient beings that have been born and help those that are about to be born. What four? Solid food, whether coarse or fine; contact is the second, mental intention the third, and consciousness the fourth. These are the four fuels that maintain sentient beings that have been born and help those that are about to be born.”
เอวํ วุตฺเต, อายสฺมา โมฬิยผคฺคุโน ภควนฺตํ เอตทโวจ: “โก นุ โข, ภนฺเต, วิญฺญาณาหารํ อาหาเรตี”ติ?
When he said this, Venerable Phagguna of the Top-Knot said to the Buddha, “But sir, who consumes the fuel for consciousness?”
“โน กโลฺล ปโญฺห”ติ ภควา อโวจ:
“That’s not a fitting question,” said the Buddha.
“‘อาหาเรตี'ติ อหํ น วทามิฯ ‘อาหาเรตี'ติ จาหํ วเทยฺยํ, ตตฺรสฺส กโลฺล ปโญฺห: ‘โก นุ โข, ภนฺเต, อาหาเรตี'ติ? เอวญฺจาหํ น วทามิฯ เอวํ มํ อวทนฺตํ โย เอวํ ปุจฺเฉยฺย: ‘กิสฺส นุ โข, ภนฺเต, วิญฺญาณาหาโร'ติ, เอส กโลฺล ปโญฺหฯ ตตฺร กลฺลํ เวยฺยากรณํ: ‘วิญฺญาณาหาโร อายตึ ปุนพฺภวาภินิพฺพตฺติยา ปจฺจโย, ตสฺมึ ภูเต สติ สฬายตนํ, สฬายตนปจฺจยา ผโสฺส'”ติฯ
“I don’t speak of one who consumes. If I were to speak of one who consumes, then it would be fitting to ask who consumes. But I don’t speak like that. Hence it would be fitting to ask: ‘Consciousness is a fuel for what?’ And a fitting answer to this would be: ‘Consciousness is a fuel that conditions rebirth into a new state of existence in the future. When that which has been reborn is present, there are the six sense fields. The six sense fields are a condition for contact.’”
“โก นุ โข, ภนฺเต, ผุสตี”ติ?
“But sir, who contacts?”
“โน กโลฺล ปโญฺห”ติ ภควา อโวจ:
“That’s not a fitting question,” said the Buddha.
“‘ผุสตี'ติ อหํ น วทามิฯ ‘ผุสตี'ติ จาหํ วเทยฺยํ, ตตฺรสฺส กโลฺล ปโญฺห: ‘โก นุ โข, ภนฺเต, ผุสตี'ติ? เอวญฺจาหํ น วทามิฯ เอวํ มํ อวทนฺตํ โย เอวํ ปุจฺเฉยฺย: ‘กึปจฺจยา นุ โข, ภนฺเต, ผโสฺส'ติ, เอส กโลฺล ปโญฺหฯ ตตฺร กลฺลํ เวยฺยากรณํ: ‘สฬายตนปจฺจยา ผโสฺส, ผสฺสปจฺจยา เวทนา'”ติฯ
“I don’t speak of one who contacts. If I were to speak of one who contacts, then it would be fitting to ask who contacts. But I don’t speak like that. Hence it would be fitting to ask: ‘What is a condition for contact?’ And a fitting answer to this would be: ‘The six sense fields are a condition for contact. Contact is a condition for feeling.’”
“โก นุ โข, ภนฺเต, เวทยตี”ติ?
“But sir, who feels?”
“โน กโลฺล ปโญฺห”ติ ภควา อโวจ:
“That’s not a fitting question,” said the Buddha.
“‘เวทยตี'ติ อหํ น วทามิฯ ‘เวทยตี'ติ จาหํ วเทยฺยํ, ตตฺรสฺส กโลฺล ปโญฺห: ‘โก นุ โข, ภนฺเต, เวทยตี'ติ? เอวญฺจาหํ น วทามิฯ เอวํ มํ อวทนฺตํ โย เอวํ ปุจฺเฉยฺย: ‘กึปจฺจยา นุ โข, ภนฺเต, เวทนา'ติ, เอส กโลฺล ปโญฺหฯ ตตฺร กลฺลํ เวยฺยากรณํ: ‘ผสฺสปจฺจยา เวทนา, เวทนาปจฺจยา ตณฺหา'”ติฯ
“I don’t speak of one who feels. If I were to speak of one who feels, then it would be fitting to ask who feels. But I don’t speak like that. Hence it would be fitting to ask: ‘What is a condition for feeling?’ And a fitting answer to this would be: ‘Contact is a condition for feeling. Feeling is a condition for craving.’”
“โก นุ โข, ภนฺเต, ตสตี”ติ?
“But sir, who craves?”
“โน กโลฺล ปโญฺห”ติ ภควา อโวจ:
“That’s not a fitting question,” said the Buddha.
“‘ตสตี'ติ อหํ น วทามิฯ ‘ตสตี'ติ จาหํ วเทยฺยํ, ตตฺรสฺส กโลฺล ปโญฺห: ‘โก นุ โข, ภนฺเต, ตสตี'ติ? เอวญฺจาหํ น วทามิฯ เอวํ มํ อวทนฺตํ โย เอวํ ปุจฺเฉยฺย: ‘กึปจฺจยา นุ โข, ภนฺเต, ตณฺหา'ติ, เอส กโลฺล ปโญฺหฯ ตตฺร กลฺลํ เวยฺยากรณํ: ‘เวทนาปจฺจยา ตณฺหา, ตณฺหาปจฺจยา อุปาทานนฺ'”ติฯ
“I don’t speak of one who craves. If I were to speak of one who craves, then it would be fitting to ask who craves. But I don’t speak like that. Hence it would be fitting to ask: ‘What is a condition for craving?’ And a fitting answer to this would be: ‘Feeling is a condition for craving. Craving is a condition for grasping.’”
“โก นุ โข, ภนฺเต, อุปาทิยตี”ติ?
“But sir, who grasps?”
“โน กโลฺล ปโญฺห”ติ ภควา อโวจ:
“That’s not a fitting question,” said the Buddha.
“‘อุปาทิยตี'ติ อหํ น วทามิฯ ‘อุปาทิยตี'ติ จาหํ วเทยฺยํ, ตตฺรสฺส กโลฺล ปโญฺห: ‘โก นุ โข, ภนฺเต, อุปาทิยตี'ติ? เอวญฺจาหํ น วทามิฯ เอวํ มํ อวทนฺตํ โย เอวํ ปุจฺเฉยฺย: ‘กึปจฺจยา นุ โข, ภนฺเต, อุปาทานนฺ'ติ, เอส กโลฺล ปโญฺหฯ ตตฺร กลฺลํ เวยฺยากรณํ: ‘ตณฺหาปจฺจยา อุปาทานํ; อุปาทานปจฺจยา ภโว'ติ …เป… เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส สมุทโย โหติฯ
“I don’t speak of one who grasps. If I were to speak of one who grasps, then it would be fitting to ask who grasps. But I don’t speak like that. Hence it would be fitting to ask: ‘What is a condition for grasping?’ And a fitting answer to this would be: ‘Craving is a condition for grasping. Grasping is a condition for continued existence.’ … That is how this entire mass of suffering originates.
ฉนฺนํ เตฺวว, ผคฺคุน, ผสฺสายตนานํ อเสสวิราคนิโรธา ผสฺสนิโรโธ; ผสฺสนิโรธา เวทนานิโรโธ; เวทนานิโรธา ตณฺหานิโรโธ; ตณฺหานิโรธา อุปาทานนิโรโธ; อุปาทานนิโรธา ภวนิโรโธ; ภวนิโรธา ชาตินิโรโธ; ชาตินิโรธา ชรามรณํ โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสา นิรุชฺฌนฺติฯ เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส นิโรโธ โหตี”ติฯ
When the six fields of contact fade away and cease with nothing left over, contact ceases. When contact ceases, feeling ceases. When feeling ceases, craving ceases. When craving ceases, grasping ceases. When grasping ceases, continued existence ceases. When continued existence ceases, rebirth ceases. When rebirth ceases, old age and death, sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress cease. That is how this entire mass of suffering ceases.”
ทุติยํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
