Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation

    සංයුත්ත නිකාය 1.34

    The Related Suttas Collection 1.34

    4. සතුල්ලපකායිකවග්ග

    4. The Satullapa Group

    නසන්තිසුත්ත

    There Are None

    ඒකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමේ.

    At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s Monastery.

    අථ ඛෝ සම්බහුලා සතුල්ලපකායිකා දේවතායෝ අභික්කන්තාය රත්තියා අභික්කන්තවණ්ණා කේවලකප්පං ජේතවනං ඕභාසේත්වා යේන භගවා තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං අට්ඨංසු. ඒකමන්තං ඨිතා ඛෝ ඒකා දේවතා භගවතෝ සන්තිකේ ඉමං ගාථං අභාසි:

    Then, late at night, several glorious deities of the Satullapa Group, lighting up the entire Jeta’s Grove, went up to the Buddha, bowed, and stood to one side. Standing to one side, one deity recited this verse in the Buddha’s presence:

    “න සන්ති කාමා මනුජේසු නිච්චා, සන්තීධ කමනීයානි යේසු බද්ධෝ; යේසු පමත්තෝ අපුනාගමනං, අනාගන්තා පුරිසෝ මච්චුධේය්‍යා”ති.

    “Among humans there are no sensual pleasures that are permanent. Here there are sensuous things, bound to which, drunk on which, there’s no coming back. That person doesn’t return here from Death’s domain.”

    “ඡන්දජං අඝං ඡන්දජං දුක්ඛං, ඡන්දවිනයා අඝවිනයෝ; අඝවිනයා දුක්ඛවිනයෝ”ති.

    “Misery is born of desire; suffering is born of desire; when desire is removed, misery is removed; when misery is removed, suffering is removed.”

    “න තේ කාමා යානි චිත්‍රානි ලෝකේ, සඞ්කප්පරාගෝ පුරිසස්ස කාමෝ; තිට්ඨන්ති චිත්‍රානි තථේව ලෝකේ, අථේත්ථ ධීරා විනයන්ති ඡන්දං.

    “The world’s pretty things aren’t sensual pleasures. Greedy intention is a person’s sensual pleasure. The world’s pretty things stay just as they are, but a wise one removes desire for them.

    කෝධං ජහේ විප්පජහේය්‍ය මානං, සංයෝජනං සබ්බමතික්කමේය්‍ය; තං නාමරූපස්මිමසජ්ජමානං, අකිඤ්චනං නානුපතන්ති දුක්ඛා.

    Give up anger, get rid of conceit, and get past all the fetters. Sufferings don’t torment the one who has nothing, not clinging to name and form.

    පහාසි සඞ්ඛං න විමානමජ්ඣගා, අච්ඡේච්ඡි තණ්හං ඉධ නාමරූපේ; තං ඡින්නගන්ථං අනිඝං නිරාසං, පරියේසමානා නාජ්ඣගමුං; දේවා මනුස්සා ඉධ වා හුරං වා, සග්ගේසු වා සබ්බනිවේසනේසූ”ති.

    Judging’s given up, conceit rejected; craving for name and form is cut off right here. They’ve cut the ties, untroubled, with no need for hope. Though gods and humans search for them in this world and the world beyond, they never find them, not in heaven nor in any abode.”

    “තඤ්චේ හි නාද්දක්ඛුං තථාවිමුත්තං, (ඉච්චායස්මා මෝඝරාජා) දේවා මනුස්සා ඉධ වා හුරං වා; නරුත්තමං අත්ථචරං නරානං, යේ තං නමස්සන්ති පසංසියා තේ”ති.

    “If neither gods nor humans see one freed in this way,” said Venerable Mogharājā, “in this world or the world beyond, are those who revere that supreme person, who lives for the good of mankind, also worthy of praise?”

    “පසංසියා තේපි භවන්ති භික්ඛූ, (මෝඝරාජාති භගවා) යේ තං නමස්සන්ති තථාවිමුත්තං; අඤ්ඤාය ධම්මං විචිකිච්ඡං පහාය, සඞ්ගාතිගා තේපි භවන්ති භික්ඛූ”ති.

    “The bhikkhus who revere one freed in this way,” said the Buddha, “are also worthy of praise, Mogharājā. Having understood the teaching and given up doubt, those bhikkhus can slip their chains.”





    The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact