පාලිලේය්‍යසුත්ත

At Pārileyya

ඒකං සමයං භගවා කෝසම්බියං විහරති ඝෝසිතාරාමේ.

At one time the Buddha was staying near Kosambī, in Ghosita’s Monastery.

අථ ඛෝ භගවා පුබ්බණ්හසමයං නිවාසේත්වා පත්තචීවරමාදාය කෝසම්බිං පිණ්ඩාය පාවිසි. කෝසම්බියං පිණ්ඩාය චරිත්වා පච්ඡාභත්තං පිණ්ඩපාතපටික්කන්තෝ සාමං සේනාසනං සංසාමේත්වා පත්තචීවරමාදාය අනාමන්තේත්වා උපට්ඨාකේ අනපලෝකේත්වා භික්ඛුසඞ්ඝං ඒකෝ අදුතියෝ චාරිකං පක්කාමි.

Then the Buddha robed up in the morning and, taking his bowl and robe, entered Kosambī for alms. After the meal, on his return from almsround, he set his lodgings in order himself. Taking his bowl and robe, without informing his attendants or taking leave of the bhikkhu Saṅgha, he set out to go wandering alone, with no companion.

අථ ඛෝ අඤ්ඤතරෝ භික්ඛු අචිරපක්කන්තස්ස භගවතෝ යේනායස්මා ආනන්දෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මන්තං ආනන්දං ඒතදවෝච: “ඒසාවුසෝ ආනන්ද, භගවා සාමං සේනාසනං සංසාමේත්වා පත්තචීවරමාදාය අනාමන්තේත්වා උපට්ඨාකේ අනපලෝකේත්වා භික්ඛුසඞ්ඝං ඒකෝ අදුතියෝ චාරිකං පක්කන්තෝ”ති. “යස්මිං, ආවුසෝ, සමයේ භගවා සාමං සේනාසනං සංසාමේත්වා පත්තචීවරමාදාය අනාමන්තේත්වා උපට්ඨාකේ අනපලෝකේත්වා භික්ඛුසඞ්ඝං ඒකෝ අදුතියෝ චාරිකං පක්කමති, ඒකෝව භගවා තස්මිං සමයේ විහරිතුකාමෝ හෝති; න භගවා තස්මිං සමයේ කේනචි අනුබන්ධිතබ්බෝ හෝතී”ති.

Then, not long after the Buddha had left, one of the bhikkhus went to Venerable Ānanda and told him what had happened. Ānanda said, “Friend, when the Buddha leaves like this it means he wants to stay alone. At this time no-one should follow him.”

අථ ඛෝ භගවා අනුපුබ්බේන චාරිකං චරමානෝ යේන පාලිලේය්‍යකං තදවසරි. තත්‍ර සුදං භගවා පාලිලේය්‍යකේ විහරති භද්දසාලමූලේ. අථ ඛෝ සම්බහුලා භික්ඛූ යේනායස්මා ආනන්දෝ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මතා ආනන්දේන සද්ධිං සම්මෝදිංසු.

Then the Buddha, traveling stage by stage, arrived at Pārileyya, where he stayed at the root of a sacred sal tree. Then several bhikkhus went up to Venerable Ānanda and exchanged greetings with him.

සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නා ඛෝ තේ භික්ඛූ ආයස්මන්තං ආනන්දං ඒතදවෝචුං: “චිරස්සුතා ඛෝ නෝ, ආවුසෝ ආනන්ද, භගවතෝ සම්මුඛා ධම්මී කථා; ඉච්ඡාම මයං, ආවුසෝ ආනන්ද, භගවතෝ සම්මුඛා ධම්මිං කථං සෝතුන්”ති.

When the greetings and polite conversation were over, they sat down to one side and said to him, “Friend, it’s been a long time since we’ve heard a Dhamma talk from the Buddha. We wish to hear a Dhamma talk from the Buddha.”

අථ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ තේහි භික්ඛූහි සද්ධිං යේන පාලිලේය්‍යකං භද්දසාලමූලං යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නේ ඛෝ තේ භික්ඛූ භගවා ධම්මියා කථාය සන්දස්සේසි සමාදපේසි සමුත්තේජේසි සම්පහංසේසි.

Then Venerable Ānanda together with those bhikkhus went to Pārileyya to see the Buddha. They bowed and sat down to one side, and the Buddha educated, encouraged, fired up, and inspired them with a Dhamma talk.

තේන ඛෝ පන සමයේන අඤ්ඤතරස්ස භික්ඛුනෝ ඒවං චේතසෝ පරිවිතක්කෝ උදපාදි: “කථං නු ඛෝ ජානතෝ කථං පස්සතෝ අනන්තරා ආසවානං ඛයෝ හෝතී”ති?

Now at that time one of the monks had the thought, “How do you know and see in order to end the defilements in the present life?”

අථ ඛෝ භගවා තස්ස භික්ඛුනෝ චේතසා චේතෝපරිවිතක්කමඤ්ඤාය භික්ඛූ ආමන්තේසි:

Then the Buddha, knowing what that monk was thinking, addressed the bhikkhus:

“විචයසෝ දේසිතෝ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මෝ; විචයසෝ දේසිතා චත්තාරෝ සතිපට්ඨානා; විචයසෝ දේසිතා චත්තාරෝ සම්මප්පධානා; විචයසෝ දේසිතා චත්තාරෝ ඉද්ධිපාදා; විචයසෝ දේසිතානි පඤ්චින්ද්‍රියානි; විචයසෝ දේසිතානි පඤ්ච බලානි; විචයසෝ දේසිතා සත්තබෝජ්ඣඞ්ගා; විචයසෝ දේසිතෝ අරියෝ අට්ඨඞ්ගිකෝ මග්ගෝ. ඒවං විචයසෝ දේසිතෝ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මෝ. ඒවං විචයසෝ දේසිතේ ඛෝ, භික්ඛවේ, මයා ධම්මේ අථ ච පනිධේකච්චස්ස භික්ඛුනෝ ඒවං චේතසෝ පරිවිතක්කෝ උදපාදි: ‘කථං නු ඛෝ ජානතෝ කථං පස්සතෝ අනන්තරා ආසවානං ඛයෝ හෝතී(අ)ති?

“Bhikkhus, I’ve taught the Dhamma analytically. I’ve analytically taught the four kinds of mindfulness meditation, the four right efforts, the four bases of psychic power, the five faculties, the five powers, the seven awakening factors, and the noble eightfold path. That’s how I’ve taught the Dhamma analytically. Though I’ve taught the Dhamma analytically, still a certain bhikkhu present here has this thought: ‘How do you know and see in order to end the defilements in the present life?’

කථඤ්ච, භික්ඛවේ, ජානතෝ කථං පස්සතෝ අනන්තරා ආසවානං ඛයෝ හෝති? ඉධ භික්ඛවේ, අස්සුතවා පුථුජ්ජනෝ අරියානං අදස්සාවී අරියධම්මස්ස අකෝවිදෝ අරියධම්මේ අවිනීතෝ, සප්පුරිසානං අදස්සාවී සප්පුරිසධම්මස්ස අකෝවිදෝ සප්පුරිසධම්මේ අවිනීතෝ

And how, bhikkhus, do you know and see in order to end the defilements in the present life? Take an unlearned ordinary person who has not seen the noble ones, and is neither skilled nor trained in the teaching of the noble ones. They’ve not seen good persons, and are neither skilled nor trained in the teaching of the good persons.

රූපං අත්තතෝ සමනුපස්සති. යා ඛෝ පන සා, භික්ඛවේ, සමනුපස්සනා සඞ්ඛාරෝ සෝ. සෝ පන සඞ්ඛාරෝ කිංනිදානෝ කිංසමුදයෝ කිංජාතිකෝ කිංපභවෝ? අවිජ්ජාසම්ඵස්සජේන, භික්ඛවේ, වේදයිතේන ඵුට්ඨස්ස අස්සුතවතෝ පුථුජ්ජනස්ස උප්පන්නා තණ්හා; තතෝජෝ සෝ සඞ්ඛාරෝ. ඉති ඛෝ, භික්ඛවේ, සෝපි සඞ්ඛාරෝ අනිච්චෝ සඞ්ඛතෝ පටිච්චසමුප්පන්නෝ. සාපි තණ්හා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා. සාපි වේදනා, සෝපි ඵස්සෝ අනිච්චෝ සඞ්ඛතෝ පටිච්චසමුප්පන්නෝ. සාපි අවිජ්ජා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා. ඒවම්පි ඛෝ, භික්ඛවේ, ජානතෝ ඒවං පස්සතෝ අනන්තරා ආසවානං ඛයෝ හෝති.

They regard form as self. But that regarding is just a conditioned phenomenon. And what’s the source, origin, birthplace, and inception of that conditioned phenomenon? When an unlearned ordinary person is struck by feelings born of contact with ignorance, craving arises. That conditioned phenomenon is born from that. So that conditioned phenomenon is impermanent, conditioned, and dependently originated. And that craving, that feeling, that contact, and that ignorance are also impermanent, conditioned, and dependently originated. That’s how you should know and see in order to end the defilements in the present life.

න හේව ඛෝ රූපං අත්තතෝ සමනුපස්සති; අපි ච ඛෝ රූපවන්තං අත්තානං සමනුපස්සති. යා ඛෝ පන සා, භික්ඛවේ, සමනුපස්සනා සඞ්ඛාරෝ සෝ. සෝ පන සඞ්ඛාරෝ කිංනිදානෝ කිංසමුදයෝ කිංජාතිකෝ කිංපභවෝ? අවිජ්ජාසම්ඵස්සජේන, භික්ඛවේ, වේදයිතේන ඵුට්ඨස්ස අස්සුතවතෝ පුථුජ්ජනස්ස උප්පන්නා තණ්හා; තතෝජෝ සෝ සඞ්ඛාරෝ. ඉති ඛෝ, භික්ඛවේ, සෝපි සඞ්ඛාරෝ අනිච්චෝ සඞ්ඛතෝ පටිච්චසමුප්පන්නෝ. සාපි තණ්හා … සාපි වේදනා … සෝපි ඵස්සෝ … සාපි අවිජ්ජා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා. ඒවම්පි ඛෝ, භික්ඛවේ, ජානතෝ ඒවං පස්සතෝ අනන්තරා ආසවානං ඛයෝ හෝති.

Perhaps they don’t regard form as self, but they still regard self as possessing form. But that regarding is just a conditioned phenomenon. …

න හේව ඛෝ රූපං අත්තතෝ සමනුපස්සති, න රූපවන්තං අත්තානං සමනුපස්සති; අපි ච ඛෝ අත්තනි රූපං සමනුපස්සති. යා ඛෝ පන සා, භික්ඛවේ, සමනුපස්සනා සඞ්ඛාරෝ සෝ. සෝ පන සඞ්ඛාරෝ කිංනිදානෝ කිංසමුදයෝ කිංජාතිකෝ කිංපභවෝ? අවිජ්ජාසම්ඵස්සජේන, භික්ඛවේ, වේදයිතේන ඵුට්ඨස්ස අස්සුතවතෝ පුථුජ්ජනස්ස උප්පන්නා තණ්හා; තතෝජෝ සෝ සඞ්ඛාරෝ. ඉති ඛෝ, භික්ඛවේ, සෝපි සඞ්ඛාරෝ අනිච්චෝ සඞ්ඛතෝ පටිච්චසමුප්පන්නෝ. සාපි තණ්හා … සාපි වේදනා … සෝපි ඵස්සෝ … සාපි අවිජ්ජා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා. ඒවම්පි ඛෝ, භික්ඛවේ, ජානතෝ ඒවං පස්සතෝ අනන්තරා ආසවානං ඛයෝ හෝති.

Perhaps they don’t regard form as self, or self as possessing form, but they still regard form in self. But that regarding is just a conditioned phenomenon. …

න හේව ඛෝ රූපං අත්තතෝ සමනුපස්සති, න රූපවන්තං අත්තානං සමනුපස්සති, න අත්තනි රූපං සමනුපස්සති; අපි ච ඛෝ රූපස්මිං අත්තානං සමනුපස්සති. යා ඛෝ පන සා, භික්ඛවේ, සමනුපස්සනා සඞ්ඛාරෝ සෝ. සෝ පන සඞ්ඛාරෝ කිංනිදානෝ කිංසමුදයෝ කිංජාතිකෝ කිංපභවෝ? අවිජ්ජාසම්ඵස්සජේන, භික්ඛවේ, වේදයිතේන ඵුට්ඨස්ස අස්සුතවතෝ පුථුජ්ජනස්ස උප්පන්නා තණ්හා; තතෝජෝ සෝ සඞ්ඛාරෝ. ඉති ඛෝ, භික්ඛවේ, සෝපි සඞ්ඛාරෝ අනිච්චෝ සඞ්ඛතෝ පටිච්චසමුප්පන්නෝ. සාපි තණ්හා … සාපි වේදනා … සෝපි ඵස්සෝ … සාපි අවිජ්ජා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා. ඒවම්පි ඛෝ, භික්ඛවේ, ජානතෝ …පේ… ආසවානං ඛයෝ හෝති.

Perhaps they don’t regard form as self, or self as possessing form, or form in self, but they still regard self in form. But that regarding is just a conditioned phenomenon. …

න හේව ඛෝ රූපං අත්තතෝ සමනුපස්සති, න රූපවන්තං අත්තානං, න අත්තනි රූපං, න රූපස්මිං අත්තානං සමනුපස්සති; අපි ච ඛෝ වේදනං අත්තතෝ සමනුපස්සති, අපි ච ඛෝ වේදනාවන්තං අත්තානං සමනුපස්සති, අපි ච ඛෝ අත්තනි වේදනං සමනුපස්සති, අපි ච ඛෝ වේදනාය අත්තානං සමනුපස්සති; අපි ච ඛෝ සඤ්ඤං … අපි ච ඛෝ සඞ්ඛාරේ අත්තතෝ සමනුපස්සති, අපි ච ඛෝ සඞ්ඛාරවන්තං අත්තානං සමනුපස්සති, අපි ච ඛෝ අත්තනි සඞ්ඛාරේ සමනුපස්සති, අපි ච ඛෝ සඞ්ඛාරේසු අත්තානං සමනුපස්සති; අපි ච ඛෝ විඤ්ඤාණං අත්තතෝ සමනුපස්සති, අපි ච ඛෝ විඤ්ඤාණවන්තං අත්තානං, අපි ච ඛෝ අත්තනි විඤ්ඤාණං, අපි ච ඛෝ විඤ්ඤාණස්මිං අත්තානං සමනුපස්සති. යා ඛෝ පන සා, භික්ඛවේ, සමනුපස්සනා සඞ්ඛාරෝ සෝ. සෝ පන සඞ්ඛාරෝ කිංනිදානෝ …පේ… කිංපභවෝ? අවිජ්ජාසම්ඵස්සජේන, භික්ඛවේ, වේදයිතේන ඵුට්ඨස්ස අස්සුතවතෝ පුථුජ්ජනස්ස උප්පන්නා තණ්හා; තතෝජෝ සෝ සඞ්ඛාරෝ. ඉති ඛෝ, භික්ඛවේ, සෝපි සඞ්ඛාරෝ අනිච්චෝ සඞ්ඛතෝ පටිච්චසමුප්පන්නෝ. සාපි තණ්හා … සාපි වේදනා … සෝපි ඵස්සෝ … සාපි අවිජ්ජා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, ජානතෝ ඒවං පස්සතෝ අනන්තරා ආසවානං ඛයෝ හෝති.

Perhaps they don’t regard form as self, or self as possessing form, or form in self, or self in form. But they regard feeling as self … perception as self … choices as self … consciousness as self … But that regarding is just a conditioned phenomenon. And what’s the source of that conditioned phenomenon? When an unlearned ordinary person is struck by feelings born of contact with ignorance, craving arises. That conditioned phenomenon is born from that. So that conditioned phenomenon is impermanent, conditioned, and dependently originated. And that craving, that feeling, that contact, and that ignorance are also impermanent, conditioned, and dependently originated. That’s how you should know and see in order to end the defilements in the present life.

න හේව ඛෝ රූපං අත්තතෝ සමනුපස්සති, න වේදනං අත්තතෝ සමනුපස්සති, න සඤ්ඤං … න සඞ්ඛාරේ … න විඤ්ඤාණං අත්තතෝ සමනුපස්සති; අපි ච ඛෝ ඒවංදිට්ඨි හෝති: ‘සෝ අත්තා සෝ ලෝකෝ, සෝ පේච්ච භවිස්සාමි නිච්චෝ ධුවෝ සස්සතෝ අවිපරිණාමධම්මෝ(අ)ති. යා ඛෝ පන සා, භික්ඛවේ, සස්සතදිට්ඨි සඞ්ඛාරෝ සෝ. සෝ පන සඞ්ඛාරෝ කිංනිදානෝ …පේ… ඒවම්පි ඛෝ, භික්ඛවේ, ජානතෝ ඒවං පස්සතෝ අනන්තරා ආසවානං ඛයෝ හෝති.

Perhaps they don’t regard form or feeling or perception or choices or consciousness as self. Still, they have such a view: ‘The self and the cosmos are one and the same. After passing away I will be permanent, everlasting, eternal, and imperishable.’ But that eternalist view is just a conditioned phenomenon. And what’s the source of that conditioned phenomenon? … That’s how you should know and see in order to end the defilements in the present life.

න හේව ඛෝ රූපං අත්තතෝ සමනුපස්සති, න වේදනං … න සඤ්ඤං … න සඞ්ඛාරේ … න විඤ්ඤාණං අත්තතෝ සමනුපස්සති; නාපි ඒවංදිට්ඨි හෝති: ‘සෝ අත්තා සෝ ලෝකෝ, සෝ පේච්ච භවිස්සාමි නිච්චෝ ධුවෝ සස්සතෝ අවිපරිණාමධම්මෝ(අ)ති. අපි ච ඛෝ ඒවංදිට්ඨි හෝති: ‘නෝ චස්සං නෝ ච මේ සියා නාභවිස්සං න මේ භවිස්සතී(අ)ති. යා ඛෝ පන සා, භික්ඛවේ, උච්ඡේදදිට්ඨි සඞ්ඛාරෝ සෝ. සෝ පන සඞ්ඛාරෝ කිංනිදානෝ කිංසමුදයෝ කිංජාතිකෝ කිංපභවෝ? අවිජ්ජාසම්ඵස්සජේන, භික්ඛවේ, වේදයිතේන ඵුට්ඨස්ස අස්සුතවතෝ පුථුජ්ජනස්ස උප්පන්නා තණ්හා; තතෝජෝ සෝ සඞ්ඛාරෝ. ඉති ඛෝ, භික්ඛවේ, සෝපි සඞ්ඛාරෝ අනිච්චෝ …පේ… ඒවම්පි ඛෝ, භික්ඛවේ, ජානතෝ ඒවං පස්සතෝ අනන්තරා ආසවානං ඛයෝ හෝති.

න හේව ඛෝ රූපං අත්තතෝ සමනුපස්සති, න වේදනං … න සඤ්ඤං … න සඞ්ඛාරේ … න විඤ්ඤාණං අත්තතෝ සමනුපස්සති …පේ… න විඤ්ඤාණස්මිං අත්තතෝ සමනුපස්සති, නාපි ඒවංදිට්ඨි හෝති: ‘සෝ අත්තා සෝ ලෝකෝ, සෝ පේච්ච භවිස්සාමි නිච්චෝ ධුවෝ සස්සතෝ අවිපරිණාමධම්මෝ(අ)ති; නාපි ඒවංදිට්ඨි හෝති: ‘නෝ චස්සං නෝ ච මේ සියා නාභවිස්සං න මේ භවිස්සතී(අ)ති; අපි ච ඛෝ කඞ්ඛී හෝති විචිකිච්ඡී අනිට්ඨඞ්ගතෝ සද්ධම්මේ. යා ඛෝ පන සා, භික්ඛවේ, කඞ්ඛිතා විචිකිච්ඡිතා අනිට්ඨඞ්ගතතා සද්ධම්මේ සඞ්ඛාරෝ සෝ. සෝ පන සඞ්ඛාරෝ කිංනිදානෝ කිංසමුදයෝ කිංජාතිකෝ කිංපභවෝ? අවිජ්ජාසම්ඵස්සජේන, භික්ඛවේ, වේදයිතේන ඵුට්ඨස්ස අස්සුතවතෝ පුථුජ්ජනස්ස උප්පන්නා තණ්හා; තතෝජෝ සෝ සඞ්ඛාරෝ. ඉති ඛෝ, භික්ඛවේ, සෝපි සඞ්ඛාරෝ අනිච්චෝ සඞ්ඛතෝ පටිච්චසමුප්පන්නෝ. සාපි තණ්හා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා. සාපි වේදනා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා. සෝපි ඵස්සෝ අනිච්චෝ සඞ්ඛතෝ පටිච්චසමුප්පන්නෝ. සාපි අවිජ්ජා අනිච්චා සඞ්ඛතා පටිච්චසමුප්පන්නා. ඒවං ඛෝ, භික්ඛවේ, ජානතෝ ඒවං පස්සතෝ අනන්තරා ආසවානං ඛයෝ හෝතී”ති.

Perhaps they don’t regard form or feeling or perception or choices or consciousness as self. Nor do they have such a view: ‘The self and the cosmos are one and the same. After passing away I will be permanent, everlasting, eternal, and imperishable.’ Nor do they have such a view: ‘I might not be, and it might not be mine. I will not be, and it will not be mine.’ Still, they have doubts and uncertainties. They’re undecided about the true teaching. That doubt and uncertainty, the indecision about the true teaching, is just a conditioned phenomenon. And what’s the source of that conditioned phenomenon? When an unlearned ordinary person is struck by feelings born of contact with ignorance, craving arises. That conditioned phenomenon is born from that. So that conditioned phenomenon is impermanent, conditioned, and dependently originated. And that craving, that feeling, that contact, and that ignorance are also impermanent, conditioned, and dependently originated. That’s how you should know and see in order to end the defilements in the present life.”

නවමං.

Next: පුණ්ණමසුත්ත • Puṇṇamasutta • A Full Moon Night

The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]

පාලිලේය්‍යසුත්ත

At Pārileyya

YOU MAY ALSO LIKE: