สํยุตฺต นิกาย ๑๙ฯ๒๑

๒ฯ ทุติยวคฺค

ปาปสามเณรีสุตฺต

“อิธาหํ, อาวุโส, คิชฺฌกูฏา ปพฺพตา โอโรหนฺโต อทฺทสํ สามเณรึ เวหาสํ คจฺฉนฺตึฯ ตสฺสา สงฺฆาฏิปิ อาทิตฺตา สมฺปชฺชลิตา สโชติภูตา, ปตฺโตปิ อาทิตฺโต สมฺปชฺชลิโต สโชติภูโต, กายพนฺธนมฺปิ อาทิตฺตํ สมฺปชฺชลิตํ สโชติภูตํ, กาโยปิ อาทิตฺโต สมฺปชฺชลิโต สโชติภูโตฯ สา สุทํ อฏฺฏสฺสรํ กโรติฯ ตสฺส มยฺหํ, อาวุโส, เอตทโหสิ: ‘อจฺฉริยํ วต โภ, อพฺภุตํ วต โภฯ เอวรูโปปิ นาม สตฺโต ภวิสฺสติฯ เอวรูโปปิ นาม ยกฺโข ภวิสฺสติฯ เอวรูโปปิ นาม อตฺตภาวปฏิลาโภ ภวิสฺสตี'”ติฯ

อถ โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ:

“จกฺขุภูตา วต, ภิกฺขเว, สาวกา วิหรนฺติ; ญาณภูตา วต, ภิกฺขเว, สาวกา วิหรนฺติ, ยตฺร หิ นาม สาวโก เอวรูปํ ญสฺสติ วา ทกฺขติ วา สกฺขึ วา กริสฺสติฯ

ปุพฺเพว เม สา, ภิกฺขเว, สามเณรี ทิฏฺฐา อโหสิฯ อปิ จาหํ น พฺยากาสึฯ อหญฺเจตํ พฺยากเรยฺยํ, ปเร จ เม น สทฺทเหยฺยุํฯ เย เม น สทฺทเหยฺยุํ, เตสํ ตํ อสฺส ทีฆรตฺตํ อหิตาย ทุกฺขายฯ

เอสา, ภิกฺขเว, สามเณรี กสฺสปสฺส สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส ปาวจเน ปาปสามเณรี อโหสิฯ สา ตสฺส กมฺมสฺส วิปาเกน พหูนิ วสฺสานิ พหูนิ วสฺสสตานิ พหูนิ วสฺสสหสฺสานิ พหูนิ วสฺสสตสหสฺสานิ นิรเย ปจฺจิตฺวา ตเสฺสว กมฺมสฺส วิปากาวเสเสน เอวรูปํ อตฺตภาวปฏิลาภํ ปฏิสํเวทยตี”ติฯ

เอกาทสมํฯ

ทุติโย วคฺโคฯ

ตสฺสุทฺทานํ

กูเป นิมุคฺโค หิ โส ปารทาริโก, คูถขาทิ อหุ ทุฏฺฐพฺราหฺมโณ; นิจฺฉวิตฺถิ อติจารินี อหุ, มงฺคุลิตฺถิ อหุ อิกฺขณิตฺถิกา; โอกิลินิ สปตฺตงฺคาโรกิริ, สีสจฺฉินฺโน อหุ โจรฆาตโกฯ

ภิกฺขุ ภิกฺขุนี สิกฺขมานา, สามเณโร อถ สามเณริกา; กสฺสปสฺส วินยสฺมึ ปพฺพชฺชํ, ปาปกมฺมํ กรึสุ ตาวเทติฯ

ลกฺขณสํยุตฺตํ สมตฺตํฯ