| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationសំយុត្ត និកាយ ៥៦។៤២
The Related Suttas Collection 56.42
៥។ បបាតវគ្គ
5. A Cliff
បបាតសុត្ត
A Cliff
ឯកំ សមយំ ភគវា រាជគហេ វិហរតិ គិជ្ឈកូដេ បព្ពតេ។
At one time the Buddha was staying near Rājagaha, on the Vulture’s Peak Mountain.
អថ ខោ ភគវា ភិក្ខូ អាមន្តេសិ: “អាយាម, ភិក្ខវេ, យេន បដិភានកូដោ តេនុបសង្កមិស្សាម ទិវាវិហារាយា”តិ។
Then the Buddha said to the bhikkhus, “Come, bhikkhus, let’s go to Inspiration Peak for the day’s meditation.”
“ឯវំ, ភន្តេ”តិ ខោ តេ ភិក្ខូ ភគវតោ បច្ចស្សោសុំ។ អថ ខោ ភគវា សម្ពហុលេហិ ភិក្ខូហិ សទ្ធិំ យេន បដិភានកូដោ តេនុបសង្កមិ។
“Yes, sir,” they replied. Then the Buddha together with several bhikkhus went to Inspiration Peak.
អទ្ទសា ខោ អញ្ញតរោ ភិក្ខុ បដិភានកូដេ មហន្តំ បបាតំ។ ទិស្វាន ភគវន្តំ ឯតទវោច: “មហា វតាយំ, ភន្តេ, បបាតោ សុភយានកោ, ភន្តេ, បបាតោ។ អត្ថិ នុ ខោ, ភន្តេ, ឥមម្ហា បបាតា អញ្ញោ បបាតោ មហន្តតរោ ច ភយានកតរោ ចា”តិ?
A certain bhikkhu saw the big cliff there and said to the Buddha, “Sir, that big cliff is really huge and scary. Is there any other cliff bigger and scarier than this one?”
“អត្ថិ ខោ, ភិក្ខុ, ឥមម្ហា បបាតា អញ្ញោ បបាតោ មហន្តតរោ ច ភយានកតរោ ចា”តិ។
“There is, bhikkhu.”
“កតមោ បន, ភន្តេ, ឥមម្ហា បបាតា អញ្ញោ បបាតោ មហន្តតរោ ច ភយានកតរោ ចា”តិ?
“But sir, what is it?”
“យេ ហិ កេចិ, ភិក្ខវេ, សមណា វា ព្រាហ្មណា វា ‘ឥទំ ទុក្ខន៑ៜតិ យថាភូតំ នប្បជានន្តិ, ‘អយំ ទុក្ខសមុទយោៜតិ យថាភូតំ នប្បជានន្តិ, ‘អយំ ទុក្ខនិរោធោៜតិ យថាភូតំ នប្បជានន្តិ, ‘អយំ ទុក្ខនិរោធគាមិនី បដិបទាៜតិ យថាភូតំ នប្បជានន្តិ, តេ ជាតិសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អភិរមន្តិ, ជរាសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អភិរមន្តិ, មរណសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អភិរមន្តិ, សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អភិរមន្តិ។ តេ ជាតិសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អភិរតា ជរាសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អភិរតា មរណសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អភិរតា សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អភិរតា ជាតិសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អភិសង្ខរោន្តិ, ជរាសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អភិសង្ខរោន្តិ, មរណសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អភិសង្ខរោន្តិ, សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អភិសង្ខរោន្តិ។ តេ ជាតិសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អភិសង្ខរិត្វា ជរាសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អភិសង្ខរិត្វា មរណសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អភិសង្ខរិត្វា សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អភិសង្ខរិត្វា ជាតិបបាតម្បិ បបតន្តិ, ជរាបបាតម្បិ បបតន្តិ, មរណបបាតម្បិ បបតន្តិ, សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសបបាតម្បិ បបតន្តិ។ តេ ន បរិមុច្ចន្តិ ជាតិយា ជរាយ មរណេន សោកេហិ បរិទេវេហិ ទុក្ខេហិ ទោមនស្សេហិ ឧបាយាសេហិ។ ‘ន បរិមុច្ចន្តិ ទុក្ខស្មាៜតិ វទាមិ។
“Bhikkhu, there are ascetics and brahmins who don’t truly understand about suffering, its origin, its cessation, and the path. They take pleasure in choices that lead to rebirth, old age, and death, to sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. Since they take pleasure in such choices, they continue to make them. Having made choices that lead to rebirth, old age, and death, to sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress, they fall down the cliff of rebirth, old age, and death, of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. They’re not freed from rebirth, old age, and death, from sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. They’re not freed from suffering, I say.
យេ ច ខោ កេចិ, ភិក្ខវេ, សមណា វា ព្រាហ្មណា វា ‘ឥទំ ទុក្ខន៑ៜតិ យថាភូតំ បជានន្តិ …បេ… ‘អយំ ទុក្ខនិរោធគាមិនី បដិបទាៜតិ យថាភូតំ បជានន្តិ, តេ ជាតិសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ នាភិរមន្តិ, ជរាសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ នាភិរមន្តិ, មរណសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ នាភិរមន្តិ, សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ នាភិរមន្តិ។ តេ ជាតិសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អនភិរតា, ជរាសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អនភិរតា, មរណសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អនភិរតា, សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសសំវត្តនិកេសុ សង្ខារេសុ អនភិរតា, ជាតិសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ នាភិសង្ខរោន្តិ, ជរាសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ នាភិសង្ខរោន្តិ, មរណសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ នាភិសង្ខរោន្តិ, សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ នាភិសង្ខរោន្តិ។ តេ ជាតិសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អនភិសង្ខរិត្វា, ជរាសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អនភិសង្ខរិត្វា, មរណសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អនភិសង្ខរិត្វា, សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសសំវត្តនិកេបិ សង្ខារេ អនភិសង្ខរិត្វា, ជាតិបបាតម្បិ នប្បបតន្តិ, ជរាបបាតម្បិ នប្បបតន្តិ, មរណបបាតម្បិ នប្បបតន្តិ, សោកបរិទេវទុក្ខទោមនស្សុបាយាសបបាតម្បិ នប្បបតន្តិ។ តេ បរិមុច្ចន្តិ ជាតិយា ជរាយ មរណេន សោកេហិ បរិទេវេហិ ទុក្ខេហិ ទោមនស្សេហិ ឧបាយាសេហិ។ ‘បរិមុច្ចន្តិ ទុក្ខស្មាៜតិ វទាមិ។
There are ascetics and brahmins who truly understand about suffering, its origin, its cessation, and the path. They don’t take pleasure in choices that lead to rebirth, old age, and death, to sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. Since they don’t take pleasure in such choices, they stop making them. Having stopped making choices that lead to rebirth, old age, and death, to sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress, they don’t fall down the cliff of rebirth, old age, and death, of sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. They’re freed from rebirth, old age, and death, from sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. They’re freed from suffering, I say.
តស្មាតិហ, ភិក្ខវេ, ‘ឥទំ ទុក្ខន៑ៜតិ យោគោ ករណីយោ …បេ… ‘អយំ ទុក្ខនិរោធគាមិនី បដិបទាៜតិ យោគោ ករណីយោ”តិ។
That’s why you should practice meditation …”
ទុតិយំ។
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
