Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation

    සංයුත්ත නිකාය 12.51

    The Related Suttas Collection 12.51

    6. දුක්ඛවග්ග

    6. Suffering

    පරිවීමංසනසුත්ත

    An Inquiry

    ඒවං මේ සුතං—ඒකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමේ. තත්‍ර ඛෝ භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි: “භික්ඛවෝ”ති.

    So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery. There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”

    “භදන්තේ”ති තේ භික්ඛූ භගවතෝ පච්චස්සෝසුං. භගවා ඒතදවෝච:

    “Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:

    “කිත්තාවතා නු ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු පරිවීමංසමානෝ පරිවීමංසේය්‍ය සබ්බසෝ සම්මා දුක්ඛක්ඛයායා”ති?

    “Bhikkhus, when a bhikkhu is inquiring, how do you define when they are inquiring for the complete ending of suffering?”

    “භගවංමූලකා නෝ, භන්තේ, ධම්මා භගවංනේත්තිකා භගවංපටිසරණා. සාධු වත, භන්තේ, භගවන්තංයේව පටිභාතු ඒතස්ස භාසිතස්ස අත්ථෝ. භගවතෝ සුත්වා භික්ඛූ ධාරේස්සන්තී”ති.

    “Our teachings are rooted in the Buddha. He is our guide and our refuge. Sir, may the Buddha himself please clarify the meaning of this. The bhikkhus will listen and remember it.”

    “තේන හි, භික්ඛවේ, සුණාථ, සාධුකං මනසි කරෝථ, භාසිස්සාමී”ති.

    “Well then, bhikkhus, listen and apply your mind well, I will speak.”

    “ඒවං, භන්තේ”ති ඛෝ තේ භික්ඛූ භගවතෝ පච්චස්සෝසුං. භගවා ඒතදවෝච:

    “Yes, sir,” they replied. The Buddha said this:

    “ඉධ, භික්ඛවේ, භික්ඛු පරිවීමංසමානෝ පරිවීමංසති: ‘යං ඛෝ ඉදං අනේකවිධං නානප්පකාරකං දුක්ඛං ලෝකේ උප්පජ්ජති ජරාමරණං; ඉදං නු ඛෝ දුක්ඛං කිංනිදානං කිංසමුදයං කිංජාතිකං කිංපභවං? කිස්මිං සති ජරාමරණං හෝති, කිස්මිං අසති ජරාමරණං න හෝතී(අ)ති? සෝ පරිවීමංසමානෝ ඒවං පජානාති: ‘යං ඛෝ ඉදං අනේකවිධං නානප්පකාරකං දුක්ඛං ලෝකේ උප්පජ්ජති ජරාමරණං, ඉදං ඛෝ දුක්ඛං ජාතිනිදානං ජාතිසමුදයං ජාතිජාතිකං ජාතිප්පභවං. ජාතියා සති ජරාමරණං හෝති, ජාතියා අසති ජරාමරණං න හෝතී(අ)ති.

    “Bhikkhus, take a bhikkhu who makes an inquiry: ‘The suffering that arises in the world starting with old age and death takes many and diverse forms. What is the source, origin, birthplace, and inception of this suffering? When what exists do old age and death come to be? When what does not exist do old age and death not come to be?’ While making an inquiry they understand: ‘The suffering that arises in the world starting with old age and death takes many and diverse forms. The source of this suffering is rebirth. When rebirth exists, old age and death come to be. When rebirth doesn’t exist, old age and death don’t come to be.’

    සෝ ජරාමරණඤ්ච පජානාති, ජරාමරණසමුදයඤ්ච පජානාති, ජරාමරණනිරෝධඤ්ච පජානාති, යා ච ජරාමරණනිරෝධසාරුප්පගාමිනී පටිපදා තඤ්ච පජානාති, තථා පටිපන්නෝ ච හෝති අනුධම්මචාරී; අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, භික්ඛු සබ්බසෝ සම්මා දුක්ඛක්ඛයාය පටිපන්නෝ ජරාමරණනිරෝධාය.

    They understand old age and death, their origin, their cessation, and the fitting practice for their cessation. And they practice in line with that path. This is called a bhikkhu who is practicing for the complete ending of suffering, for the cessation of old age and death.

    අථාපරං පරිවීමංසමානෝ පරිවීමංසති: ‘ජාති පනායං කිංනිදානා කිංසමුදයා කිංජාතිකා කිංපභවා, කිස්මිං සති ජාති හෝති, කිස්මිං අසති ජාති න හෝතී(අ)ති? සෝ පරිවීමංසමානෝ ඒවං පජානාති: ‘ජාති භවනිදානා භවසමුදයා භවජාතිකා භවප්පභවා; භවේ සති ජාති හෝති, භවේ අසති ජාති න හෝතී(අ)ති.

    Then they inquire further: ‘But what is the source of this rebirth? When what exists does rebirth come to be? And when what does not exist does rebirth not come to be?’ While making an inquiry they understand: ‘Continued existence is the source of rebirth. When continued existence exists, rebirth comes to be. When continued existence does not exist, rebirth doesn’t come to be.’

    සෝ ජාතිඤ්ච පජානාති, ජාතිසමුදයඤ්ච පජානාති, ජාතිනිරෝධඤ්ච පජානාති, යා ච ජාතිනිරෝධසාරුප්පගාමිනී පටිපදා තඤ්ච පජානාති, තථා පටිපන්නෝ ච හෝති අනුධම්මචාරී; අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, භික්ඛු සබ්බසෝ සම්මා දුක්ඛක්ඛයාය පටිපන්නෝ ජාතිනිරෝධාය.

    They understand rebirth, its origin, its cessation, and the fitting practice for its cessation. And they practice in line with that path. This is called a bhikkhu who is practicing for the complete ending of suffering, for the cessation of rebirth.

    අථාපරං පරිවීමංසමානෝ පරිවීමංසති: ‘භවෝ පනායං කිංනිදානෝ …පේ… උපාදානං පනිදං කිංනිදානං … තණ්හා පනායං කිංනිදානා … වේදනා … ඵස්සෝ … සළායතනං පනිදං කිංනිදානං … නාමරූපං පනිදං … විඤ්ඤාණං පනිදං … සඞ්ඛාරා පනිමේ කිංනිදානා කිංසමුදයා කිංජාතිකා කිංපභවා; කිස්මිං සති සඞ්ඛාරා හෝන්ති, කිස්මිං අසති සඞ්ඛාරා න හෝන්තී(අ)ති? සෝ පරිවීමංසමානෝ ඒවං පජානාති: ‘සඞ්ඛාරා අවිජ්ජානිදානා අවිජ්ජාසමුදයා අවිජ්ජාජාතිකා අවිජ්ජාපභවා; අවිජ්ජාය සති සඞ්ඛාරා හෝන්ති, අවිජ්ජාය අසති සඞ්ඛාරා න හෝන්තී(අ)ති.

    Then they inquire further: ‘But what is the source of this continued existence? …’ … ‘But what is the source of this grasping? …’ … ‘But what is the source of this craving? …’ … ‘But what is the source of this feeling? …’ … ‘But what is the source of this contact? …’ … ‘But what is the source of these six sense fields? …’ … ‘But what is the source of this name and form? …’ … ‘But what is the source of this consciousness? …’ … ‘But what is the source of these choices? When what exists do choices come to be? When what does not exist do choices not come to be?’ While making an inquiry they understand: ‘Ignorance is the source of choices. When ignorance exists, choices come to be. When ignorance does not exist, choices don’t come to be.’

    සෝ සඞ්ඛාරේ ච පජානාති, සඞ්ඛාරසමුදයඤ්ච පජානාති, සඞ්ඛාරනිරෝධඤ්ච පජානාති, යා ච සඞ්ඛාරනිරෝධසාරුප්පගාමිනී පටිපදා තඤ්ච පජානාති, තථා පටිපන්නෝ ච හෝති අනුධම්මචාරී; අයං වුච්චති, භික්ඛවේ, භික්ඛු සබ්බසෝ සම්මා දුක්ඛක්ඛයාය පටිපන්නෝ සඞ්ඛාරනිරෝධාය.

    They understand choices, their origin, their cessation, and the fitting practice for their cessation. And they practice in line with that path. This is called a bhikkhu who is practicing for the complete ending of suffering, for the cessation of choices.

    අවිජ්ජාගතෝ යං, භික්ඛවේ, පුරිසපුග්ගලෝ පුඤ්ඤඤ්චේ සඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරෝති, පුඤ්ඤූපගං හෝති විඤ්ඤාණං. අපුඤ්ඤඤ්චේ සඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරෝති, අපුඤ්ඤූපගං හෝති විඤ්ඤාණං. ආනේඤ්ජඤ්චේ සඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරෝති ආනේඤ්ජූපගං හෝති විඤ්ඤාණං. යතෝ ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛුනෝ අවිජ්ජා පහීනා හෝති විජ්ජා උප්පන්නා, සෝ අවිජ්ජාවිරාගා විජ්ජුප්පාදා නේව පුඤ්ඤාභිසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරෝති න අපුඤ්ඤාභිසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරෝති න ආනේඤ්ජාභිසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරෝති. අනභිසඞ්ඛරෝන්තෝ අනභිසඤ්චේතයන්තෝ න කිඤ්චි ලෝකේ උපාදියති; අනුපාදියං න පරිතස්සති, අපරිතස්සං පච්චත්තඤ්ඤේව පරිනිබ්බායති.

    If an ignorant individual makes a good choice, their consciousness enters a good realm. If they make a bad choice, their consciousness enters a bad realm. If they make an imperturbable choice, their consciousness enters an imperturbable realm. When a bhikkhu has given up ignorance and given rise to knowledge, they don’t make a good choice, a bad choice, or an imperturbable choice. Not choosing or intending, they don’t grasp at anything in the world. Not grasping, they’re not anxious. Not being anxious, they personally become extinguished.

    ‘ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායා(අ)ති පජානාති.

    They understand: ‘Rebirth is ended, the spiritual journey has been completed, what had to be done has been done, there is no return to any state of existence.’

    සෝ සුඛඤ්චේ වේදනං වේදයති, සා අනිච්චාති පජානාති, අනජ්ඣෝසිතාති පජානාති, අනභිනන්දිතාති පජානාති. දුක්ඛඤ්චේ වේදනං වේදයති, සා අනිච්චාති පජානාති, අනජ්ඣෝසිතාති පජානාති, අනභිනන්දිතාති පජානාති. අදුක්ඛමසුඛඤ්චේ වේදනං වේදයති, සා අනිච්චාති පජානාති, අනජ්ඣෝසිතාති පජානාති, අනභිනන්දිතාති පජානාති. සෝ සුඛඤ්චේ වේදනං වේදයති, විසංයුත්තෝ නං වේදයති. දුක්ඛඤ්චේ වේදනං වේදයති, විසංයුත්තෝ නං වේදයති. අදුක්ඛමසුඛඤ්චේ වේදනං වේදයති, විසංයුත්තෝ නං වේදයති.

    If they feel a pleasant feeling, they understand that it’s impermanent, that they’re not attached to it, and that they don’t take pleasure in it. If they feel a painful feeling, they understand that it’s impermanent, that they’re not attached to it, and that they don’t take pleasure in it. If they feel a neutral feeling, they understand that it’s impermanent, that they’re not attached to it, and that they don’t take pleasure in it. If they feel a pleasant feeling, they feel it detached. If they feel a painful feeling, they feel it detached. If they feel a neutral feeling, they feel it detached.

    සෝ කායපරියන්තිකං වේදනං වේදයමානෝ කායපරියන්තිකං වේදනං වේදයාමීති පජානාති, ජීවිතපරියන්තිකං වේදනං වේදයමානෝ ජීවිතපරියන්තිකං වේදනං වේදයාමීති පජානාති. කායස්ස භේදා උද්ධං ජීවිතපරියාදානා ඉධේව සබ්බවේදයිතානි අනභිනන්දිතානි සීතීභවිස්සන්ති, සරීරානි අවසිස්සන්තීති පජානාති.

    Feeling the end of the body approaching, they understand: ‘I feel the end of the body approaching.’ Feeling the end of life approaching, they understand: ‘I feel the end of life approaching.’ They understand: ‘When my body breaks up and my life has come to an end, everything that’s felt, since I no longer take pleasure in it, will become cool right here. Only bodily remains will be left.’

    සේය්‍යථාපි, භික්ඛවේ, පුරිසෝ කුම්භකාරපාකා උණ්හං කුම්භං උද්ධරිත්වා සමේ භූමිභාගේ පටිසිස්සේය්‍ය. තත්‍ර යායං උස්මා සා තත්ථේව වූපසමේය්‍ය, කපල්ලානි අවසිස්සේය්‍යුං.

    Suppose a person were to remove a hot clay pot from a potter’s kiln and place it down on level ground. Its heat would dissipate right there, and the shards would be left behind.

    ඒවමේව ඛෝ, භික්ඛවේ, භික්ඛු කායපරියන්තිකං වේදනං වේදයමානෝ කායපරියන්තිකං වේදනං වේදයාමීති පජානාති, ජීවිතපරියන්තිකං වේදනං වේදයමානෝ ජීවිතපරියන්තිකං වේදනං වේදයාමීති පජානාති. කායස්ස භේදා උද්ධං ජීවිතපරියාදානා ඉධේව සබ්බවේදයිතානි අනභිනන්දිතානි සීතීභවිස්සන්ති, සරීරානි අවසිස්සන්තීති පජානාති.

    In the same way, feeling the end of the body approaching, they understand: ‘I feel the end of the body approaching.’ Feeling the end of life approaching, they understand: ‘I feel the end of life approaching.’ They understand: ‘When my body breaks up and my life has come to an end, everything that’s felt, since I no longer take pleasure in it, will become cool right here. Only bodily remains will be left.’

    තං කිං මඤ්ඤථ, භික්ඛවේ, අපි නු ඛෝ ඛීණාසවෝ භික්ඛු පුඤ්ඤාභිසඞ්ඛාරං වා අභිසඞ්ඛරේය්‍ය අපුඤ්ඤාභිසඞ්ඛාරං වා අභිසඞ්ඛරේය්‍ය ආනේඤ්ජාභිසඞ්ඛාරං වා අභිසඞ්ඛරේය්‍යා”ති?

    What do you think, bhikkhus? Would a bhikkhu who has ended the defilements still make good choices, bad choices, or imperturbable choices?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “සබ්බසෝ වා පන සඞ්ඛාරේසු අසති, සඞ්ඛාරනිරෝධා අපි නු ඛෝ විඤ්ඤාණං පඤ්ඤායේථා”ති?

    “And when there are no choices at all, with the cessation of choices, would consciousness still be found?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “සබ්බසෝ වා පන විඤ්ඤාණේ අසති, විඤ්ඤාණනිරෝධා අපි නු ඛෝ නාමරූපං පඤ්ඤායේථා”ති?

    “And when there’s no consciousness at all, would name and form still be found?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “සබ්බසෝ වා පන නාමරූපේ අසති, නාමරූපනිරෝධා අපි නු ඛෝ සළායතනං පඤ්ඤායේථා”ති?

    “And when there are no name and form at all, would the six sense fields still be found?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “සබ්බසෝ වා පන සළායතනේ අසති, සළායතනනිරෝධා අපි නු ඛෝ ඵස්සෝ පඤ්ඤායේථා”ති?

    “And when there are no six sense fields at all, would contact still be found?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “සබ්බසෝ වා පන ඵස්සේ අසති, ඵස්සනිරෝධා අපි නු ඛෝ වේදනා පඤ්ඤායේථා”ති?

    “And when there’s no contact at all, would feeling still be found?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “සබ්බසෝ වා පන වේදනාය අසති, වේදනානිරෝධා අපි නු ඛෝ තණ්හා පඤ්ඤායේථා”ති?

    “And when there’s no feeling at all, would craving still be found?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “සබ්බසෝ වා පන තණ්හාය අසති, තණ්හානිරෝධා අපි නු ඛෝ උපාදානං පඤ්ඤායේථා”ති?

    “And when there’s no craving at all, would grasping still be found?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “සබ්බසෝ වා පන උපාදානේ අසති, උපාදානනිරෝධා අපි නු ඛෝ භවෝ පඤ්ඤායේථා”ති.

    “And when there’s no grasping at all, would continued existence still be found?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “සබ්බසෝ වා පන භවේ අසති, භවනිරෝධා අපි නු ඛෝ ජාති පඤ්ඤායේථා”ති?

    “And when there’s no continued existence at all, would rebirth still be found?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “සබ්බසෝ වා පන ජාතියා අසති, ජාතිනිරෝධා අපි නු ඛෝ ජරාමරණං පඤ්ඤායේථා”ති?

    “And when there’s no rebirth at all, would old age and death still be found?”

    “නෝ හේතං, භන්තේ”.

    “No, sir.”

    “සාධු සාධු, භික්ඛවේ, ඒවමේතං, භික්ඛවේ, නේතං අඤ්ඤථා. සද්දහථ මේ තං, භික්ඛවේ, අධිමුච්චථ, නික්කඞ්ඛා ඒත්ථ හෝථ නිබ්බිචිකිච්ඡා. ඒසේවන්තෝ දුක්ඛස්සා”ති.

    “Good, good, bhikkhus! That’s how it is, not otherwise. Trust me on this, bhikkhus; be convinced. Have no doubts or uncertainties in this matter. Just this is the end of suffering.”

    පඨමං.





    The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact