ปโรสหสฺสสุตฺต

Over a Thousand

เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม มหตา ภิกฺขุสงฺเฆน สทฺธึ อฑฺฒเตลเสหิ ภิกฺขุสเตหิฯ

At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery, together with a large Saṅgha of 1,250 bhikkhus.

เตน โข ปน สมเยน ภควา ภิกฺขู นิพฺพานปฏิสํยุตฺตาย ธมฺมิยา กถาย สนฺทเสฺสติ สมาทเปติ สมุตฺเตเชติ สมฺปหํเสติฯ เต จ ภิกฺขู อฏฺฐึ กตฺวา มนสิ กตฺวา สพฺพเจตสา สมนฺนาหริตฺวา โอหิตโสตา ธมฺมํ สุณนฺติฯ

Now at that time the Buddha was educating, encouraging, firing up, and inspiring the bhikkhus with a Dhamma talk about Nibbana. And those bhikkhus were paying attention, applying the mind, concentrating wholeheartedly, and actively listening.

อถ โข อายสฺมโต วงฺคีสสฺส เอตทโหสิ: “อยํ โข ภควา ภิกฺขู นิพฺพานปฏิสํยุตฺตาย ธมฺมิยา กถาย สนฺทเสฺสติ สมาทเปติ สมุตฺเตเชติ สมฺปหํเสติฯ เต จ ภิกฺขู อฏฺฐึ กตฺวา มนสิ กตฺวา สพฺพเจตสา สมนฺนาหริตฺวา โอหิตโสตา ธมฺมํ สุณนฺติฯ ยนฺนูนาหํ ภควนฺตํ สมฺมุขา สารุปฺปาหิ คาถาหิ อภิตฺถเวยฺยนฺ”ติฯ

Then Venerable Vaṅgīsa thought, “The Buddha is educating, encouraging, firing up, and inspiring the bhikkhus with a Dhamma talk about Nibbana. And those bhikkhus are paying attention, applying the mind, concentrating wholeheartedly, and actively listening. Why don’t I extoll him in his presence with fitting verses?”

อถ โข อายสฺมา วงฺคีโส อุฏฺฐายาสนา เอกํสํ อุตฺตราสงฺคํ กริตฺวา เยน ภควา เตนญฺชลึ ปณาเมตฺวา ภควนฺตํ เอตทโวจ: “ปฏิภาติ มํ, ภควา, ปฏิภาติ มํ, สุคตา”ติฯ

Then Venerable Vaṅgīsa got up from his seat, arranged his robe over one shoulder, raised his joined palms toward the Buddha, and said, “I feel inspired to speak, Blessed One! I feel inspired to speak, Holy One!”

“ปฏิภาตุ ตํ, วงฺคีสา”ติ ภควา อโวจฯ

“Then speak as you feel inspired,” said the Buddha.

อถ โข อายสฺมา วงฺคีโส ภควนฺตํ สมฺมุขา สารุปฺปาหิ คาถาหิ อภิตฺถวิ:

Then Vaṅgīsa extolled the Buddha in his presence with fitting verses:

“ปโรสหสฺสํ ภิกฺขูนํ, สุคตํ ปยิรุปาสติ; เทเสนฺตํ วิรชํ ธมฺมํ, นิพฺพานํ อกุโตภยํฯ

“Over a thousand bhikkhus revere the Holy One as he teaches the immaculate Dhamma, Nibbana, fearing nothing from any quarter.

สุณนฺติ ธมฺมํ วิมลํ, สมฺมาสมฺพุทฺธเทสิตํ; โสภติ วต สมฺพุทฺโธ, ภิกฺขุสงฺฆปุรกฺขโตฯ

They listen to the immaculate Dhamma taught by the fully awakened Buddha; the Buddha is so brilliant, at the fore of the bhikkhu Saṅgha,

นาคนาโมสิ ภควา, อิสีนํ อิสิสตฺตโม; มหาเมโฆว หุตฺวาน, สาวเก อภิวสฺสติฯ

Blessed One, your name is ‘Giant’, seventh of the sages. You are like a great cloud that rains on your disciples.

ทิวาวิหารา นิกฺขมฺม, สตฺถุทสฺสนกมฺยตา; สาวโก เต มหาวีร, ปาเท วนฺทติ วงฺคิโส”ติฯ

I’ve left my day’s meditation, out of desire to see the teacher. Great hero, your disciple Vaṅgīsa bows at your feet.”

“กึ นุ เต, วงฺคีส, อิมา คาถาโย ปุพฺเพ ปริวิตกฺกิตา, อุทาหุ ฐานโสว ตํ ปฏิภนฺตี”ติ?

“Vaṅgīsa, had you previously composed these verses, or did they spring to mind in the moment?”

“น โข เม, ภนฺเต, อิมา คาถาโย ปุพฺเพ ปริวิตกฺกิตา, อถ โข ฐานโสว มํ ปฏิภนฺตี”ติฯ

“They sprang to mind in the moment, sir.”

“เตน หิ ตํ, วงฺคีส, ภิโยฺยโส มตฺตาย ปุพฺเพ อปริวิตกฺกิตา คาถาโย ปฏิภนฺตู”ติฯ

“Well then, Vaṅgīsa, speak some more spontaneously inspired verses.”

“เอวํ, ภนฺเต”ติ โข อายสฺมา วงฺคีโส ภควโต ปฏิสฺสุตฺวา ภิโยฺยโส มตฺตาย ภควนฺตํ ปุพฺเพ อปริวิตกฺกิตาหิ คาถาหิ อภิตฺถวิ:

“Yes, sir,” replied Vaṅgīsa. Then he extolled the Buddha with some more spontaneously inspired verses, not previously composed:

“อุมฺมคฺคปถํ มารสฺส อภิภุยฺย, จรสิ ปภิชฺช ขิลานิ; ตํ ปสฺสถ พนฺธปมุญฺจกรํ, อสิตํ ภาคโส ปวิภชํฯ

“Having overcome Māra’s devious path, you wander with hard-heartedness dissolved. See him, the liberator from bonds, unattached, analyzing the teaching.

โอฆสฺส นิตฺถรณตฺถํ, อเนกวิหิตํ มคฺคํ อกฺขาสิ; ตสฺมิญฺเจ อมเต อกฺขาเต, ธมฺมทฺทสา ฐิตา อสํหีราฯ

You have explained in many ways the path to cross the flood. The Seers of Truth stand unfaltering in the deathless you’ve explained.

ปชฺโชตกโร อติวิชฺฌ, สพฺพฏฺฐิตีนํ อติกฺกมมทฺทส; ญตฺวา จ สจฺฉิกตฺวา จ, อคฺคํ โส เทสยิ ทสทฺธานํฯ

As the bringer of light who has pierced the truth, you’ve seen what lies beyond all realms. When you saw and realized this for yourself, you taught it first to the group of five.

เอวํ สุเทสิเต ธมฺเม, โก ปมาโท วิชานตํ ธมฺมํ; ตสฺมา หิ ตสฺส ภควโต สาสเน, อปฺปมตฺโต สทา นมสฺสมนุสิกฺเข”ติฯ

When the Dhamma has been so well taught, how could those who know it be negligent? That’s why, being diligent, we should always train respectfully in the Buddha’s teaching.”

Next: โกณฺฑญฺญสุตฺต • Koṇḍaññasutta • With Koṇḍañña

The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]

ปโรสหสฺสสุตฺต

Over a Thousand

YOU MAY ALSO LIKE: