| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationសំយុត្ត និកាយ ៥៥។២៦
The Related Suttas Collection 55.26
៣។ សរណានិវគ្គ
3. About Sarakāni
បឋមអនាថបិណ្ឌិកសុត្ត
Anāthapiṇḍika (1st)
សាវត្ថិនិទានំ។
At Sāvatthī.
តេន ខោ បន សមយេន អនាថបិណ្ឌិកោ គហបតិ អាពាធិកោ ហោតិ ទុក្ខិតោ ពាឡ្ហគិលានោ។ អថ ខោ អនាថបិណ្ឌិកោ គហបតិ អញ្ញតរំ បុរិសំ អាមន្តេសិ: “ឯហិ ត្វំ, អម្ភោ បុរិស, យេនាយស្មា សារិបុត្តោ តេនុបសង្កម; ឧបសង្កមិត្វា មម វចនេន អាយស្មតោ សារិបុត្តស្ស បាទេ សិរសា វន្ទ: ‘អនាថបិណ្ឌិកោ, ភន្តេ, គហបតិ អាពាធិកោ ទុក្ខិតោ ពាឡ្ហគិលានោ។ សោ អាយស្មតោ សារិបុត្តស្ស បាទេ សិរសា វន្ទតីៜតិ។ ឯវញ្ច វទេហិ: ‘សាធុ កិរ, ភន្តេ, អាយស្មា សារិបុត្តោ យេន អនាថបិណ្ឌិកស្ស គហបតិស្ស និវេសនំ តេនុបសង្កមតុ អនុកម្បំ ឧបាទាយាៜ”តិ។
Now at that time the householder Anāthapiṇḍika was sick, suffering, gravely ill. Then he addressed a man, “Please, mister, go to Venerable Sāriputta, and in my name bow with your head to his feet. Say to him: ‘Sir, the householder Anāthapiṇḍika is sick, suffering, gravely ill. He bows with his head to your feet.’ And then say: ‘Sir, please visit him at his home out of compassion.’”
“ឯវំ, ភន្តេ”តិ ខោ សោ បុរិសោ អនាថបិណ្ឌិកស្ស គហបតិស្ស បដិស្សុត្វា យេនាយស្មា សារិបុត្តោ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា អាយស្មន្តំ សារិបុត្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នោ ខោ សោ បុរិសោ អាយស្មន្តំ សារិបុត្តំ ឯតទវោច: “អនាថបិណ្ឌិកោ, ភន្តេ, គហបតិ អាពាធិកោ ទុក្ខិតោ ពាឡ្ហគិលានោ។ សោ អាយស្មតោ សារិបុត្តស្ស បាទេ សិរសា វន្ទតិ។ ឯវញ្ច វទតិ: ‘សាធុ កិរ, ភន្តេ, អាយស្មា សារិបុត្តោ យេន អនាថបិណ្ឌិកស្ស គហបតិស្ស និវេសនំ តេនុបសង្កមតុ អនុកម្បំ ឧបាទាយាៜ”តិ។ អធិវាសេសិ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ តុណ្ហីភាវេន។
“Yes, sir,” that man replied. He did as Anāthapiṇḍika asked. Sāriputta consented with silence.
អថ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ បុព្ពណ្ហសមយំ និវាសេត្វា បត្តចីវរមាទាយ អាយស្មតា អានន្ទេន បច្ឆាសមណេន យេន អនាថបិណ្ឌិកស្ស គហបតិស្ស និវេសនំ តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា បញ្ញត្តេ អាសនេ និសីទិ។ និសជ្ជ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ អនាថបិណ្ឌិកំ គហបតិំ ឯតទវោច: “កច្ចិ តេ, គហបតិ, ខមនីយំ កច្ចិ យាបនីយំ? កច្ចិ ទុក្ខា វេទនា បដិក្កមន្តិ, នោ អភិក្កមន្តិ; បដិក្កមោសានំ បញ្ញាយតិ, នោ អភិក្កមោ”តិ?
Then Venerable Sāriputta robed up in the morning and, taking his bowl and robe, went with Venerable Ānanda as his second monk to Anāthapiṇḍika’s home. He sat down on the seat spread out, and said to Anāthapiṇḍika, “I hope you’re keeping well, householder; I hope you’re alright. And I hope the pain is fading, not growing, that its fading is evident, not its growing.”
“ន មេ, ភន្តេ, ខមនីយំ, ន យាបនីយំ។ ពាឡ្ហា មេ ទុក្ខា វេទនា អភិក្កមន្តិ, នោ បដិក្កមន្តិ; អភិក្កមោសានំ បញ្ញាយតិ, នោ បដិក្កមោ”តិ។
“Sir, I’m not keeping well, I’m not alright. The pain is terrible and growing, not fading; its growing is evident, not its fading.”
“យថារូបេន ខោ, គហបតិ, ពុទ្ធេ អប្បសាទេន សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ តថារូបោ តេ ពុទ្ធេ អប្បសាទោ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, ពុទ្ធេ អវេច្ចប្បសាទោ—ឥតិបិ សោ ភគវា …បេ… សត្ថា ទេវមនុស្សានំ ពុទ្ធោ ភគវាតិ។ តញ្ច បន តេ ពុទ្ធេ អវេច្ចប្បសាទំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
“Householder, you don’t have the distrust in the Buddha that causes an unlearned ordinary person to be reborn—when their body breaks up, after death—in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. And you have experiential confidence in the Buddha: ‘That Blessed One is perfected, a fully awakened Buddha, accomplished in knowledge and conduct, holy, knower of the world, supreme guide for those who wish to train, teacher of gods and humans, awakened, blessed.’ Seeing in yourself that experiential confidence in the Buddha, that pain may die down on the spot.
យថារូបេន ខោ, គហបតិ, ធម្មេ អប្បសាទេន សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបោ តេ ធម្មេ អប្បសាទោ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, ធម្មេ អវេច្ចប្បសាទោ—ស្វាក្ខាតោ ភគវតា ធម្មោ …បេ… បច្ចត្តំ វេទិតព្ពោ វិញ្ញូហីតិ។ តញ្ច បន តេ ធម្មេ អវេច្ចប្បសាទំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
You don’t have the distrust in the teaching that causes an unlearned ordinary person to be reborn—when their body breaks up, after death—in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. And you have experiential confidence in the teaching: ‘The teaching is well explained by the Buddha—apparent in the present life, immediately effective, inviting inspection, relevant, so that sensible people can know it for themselves.’ Seeing in yourself that experiential confidence in the teaching, that pain may die down on the spot.
យថារូបេន ខោ, គហបតិ, សង្ឃេ អប្បសាទេន សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបោ តេ សង្ឃេ អប្បសាទោ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, សង្ឃេ អវេច្ចប្បសាទោ—សុប្បដិបន្នោ ភគវតោ សាវកសង្ឃោ …បេ… អនុត្តរំ បុញ្ញក្ខេត្តំ លោកស្សាតិ។ តញ្ច បន តេ សង្ឃេ អវេច្ចប្បសាទំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
You don’t have the distrust in the Saṅgha that causes an unlearned ordinary person to be reborn—when their body breaks up, after death—in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. And you have experiential confidence in the Saṅgha: ‘The Saṅgha of the Buddha’s disciples is practicing the way that’s good, direct, systematic, and proper. It consists of the four pairs, the eight individuals. This Saṅgha of the Buddha’s disciples is worthy of offerings dedicated to the gods, worthy of hospitality, worthy of a religious donation, and worthy of veneration with joined palms. It is the supreme field of merit for the world.’ Seeing in yourself that experiential confidence in the Saṅgha, that pain may die down on the spot.
យថារូបេន ខោ, គហបតិ, ទុស្សីល្យេន សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបំ តេ ទុស្សីល្យំ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, អរិយកន្តានិ សីលានិ … បេ សមាធិសំវត្តនិកានិ។ តានិ ច បន តេ អរិយកន្តានិ សីលានិ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
You don’t have the unethical conduct that causes an unlearned ordinary person to be reborn—when their body breaks up, after death—in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. Your ethical conduct is loved by the noble ones, unbroken, impeccable, spotless, and unmarred, liberating, praised by sensible people, not mistaken, and leading to immersion. Seeing in yourself that ethical conduct loved by the noble ones, that pain may die down on the spot.
យថារូបាយ ខោ, គហបតិ, មិច្ឆាទិដ្ឋិយា សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបា តេ មិច្ឆាទិដ្ឋិ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, សម្មាទិដ្ឋិ។ តញ្ច បន តេ សម្មាទិដ្ឋិំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
You don’t have the wrong view that causes an unlearned ordinary person to be reborn—when their body breaks up, after death—in a place of loss, a bad place, the underworld, hell. You have right view. Seeing in yourself that right view, that pain may die down on the spot.
យថារូបេន ខោ, គហបតិ, មិច្ឆាសង្កប្បេន សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបោ តេ មិច្ឆាសង្កប្បោ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, សម្មាសង្កប្បោ។ តញ្ច បន តេ សម្មាសង្កប្បំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
You don’t have the wrong thought …
យថារូបាយ ខោ, គហបតិ, មិច្ឆាវាចាយ សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបា តេ មិច្ឆាវាចា នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, សម្មាវាចា។ តញ្ច បន តេ សម្មាវាចំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
wrong speech …
យថារូបេន ខោ, គហបតិ, មិច្ឆាកម្មន្តេន សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបោ តេ មិច្ឆាកម្មន្តោ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, សម្មាកម្មន្តោ។ តញ្ច បន តេ សម្មាកម្មន្តំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
wrong action …
យថារូបេន ខោ, គហបតិ, មិច្ឆាអាជីវេន សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបោ តេ មិច្ឆាអាជីវោ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, សម្មាអាជីវោ។ តញ្ច បន តេ សម្មាអាជីវំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
wrong livelihood …
យថារូបេន ខោ, គហបតិ, មិច្ឆាវាយាមេន សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបោ តេ មិច្ឆាវាយាមោ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, សម្មាវាយាមោ។ តញ្ច បន តេ សម្មាវាយាមំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
wrong effort …
យថារូបាយ ខោ, គហបតិ, មិច្ឆាសតិយា សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបា តេ មិច្ឆាសតិ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, សម្មាសតិ។ តញ្ច បន តេ សម្មាសតិំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
wrong mindfulness …
យថារូបេន ខោ, គហបតិ, មិច្ឆាសមាធិនា សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបោ តេ មិច្ឆាសមាធិ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, សម្មាសមាធិ។ តញ្ច បន តេ សម្មាសមាធិំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
wrong immersion …
យថារូបេន ខោ, គហបតិ, មិច្ឆាញាណេន សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបំ តេ មិច្ឆាញាណំ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, សម្មាញាណំ។ តញ្ច បន តេ សម្មាញាណំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យ។
wrong knowledge …
យថារូបាយ ខោ, គហបតិ, មិច្ឆាវិមុត្តិយា សមន្នាគតោ អស្សុតវា បុថុជ្ជនោ កាយស្ស ភេទា បរំ មរណា អបាយំ ទុគ្គតិំ វិនិបាតំ និរយំ ឧបបជ្ជតិ, តថារូបា តេ មិច្ឆាវិមុត្តិ នត្ថិ។ អត្ថិ ច ខោ តេ, គហបតិ, សម្មាវិមុត្តិ។ តញ្ច បន តេ សម្មាវិមុត្តិំ អត្តនិ សមនុបស្សតោ ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភេយ្យា”តិ។
wrong freedom … You have right freedom. Seeing in yourself that right freedom, that pain may die down on the spot.”
អថ ខោ អនាថបិណ្ឌិកស្ស គហបតិស្ស ឋានសោ វេទនា បដិប្បស្សម្ភិំសុ។ អថ ខោ អនាថបិណ្ឌិកោ គហបតិ អាយស្មន្តញ្ច សារិបុត្តំ អាយស្មន្តញ្ច អានន្ទំ សកេនេវ ថាលិបាកេន បរិវិសិ។ អថ ខោ អនាថបិណ្ឌិកោ គហបតិ អាយស្មន្តំ សារិបុត្តំ ភុត្តាវិំ ឱនីតបត្តបាណិំ អញ្ញតរំ នីចាសនំ គហេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ អនាថបិណ្ឌិកំ គហបតិំ អាយស្មា សារិបុត្តោ ឥមាហិ គាថាហិ អនុមោទិ:
And then Anāthapiṇḍika’s pain died down on the spot. Then he served Sāriputta and Ānanda from his own dish. When Sāriputta had eaten and washed his hand and bowl, Anāthapiṇḍika took a low seat and sat to one side. Venerable Sāriputta expressed his appreciation to him with these verses.
“យស្ស សទ្ធា តថាគតេ, អចលា សុប្បតិដ្ឋិតា; សីលញ្ច យស្ស កល្យាណំ, អរិយកន្តំ បសំសិតំ។
“Whoever has faith in the Realized One, unwavering and well grounded; whose ethical conduct is good, praised and loved by the noble ones;
សង្ឃេ បសាទោ យស្សត្ថិ, ឧជុភូតញ្ច ទស្សនំ; អទលិទ្ទោតិ តំ អាហុ, អមោឃំ តស្ស ជីវិតំ។
who has confidence in the Saṅgha, and correct view: they’re said to be prosperous, their life is not in vain.
តស្មា សទ្ធញ្ច សីលញ្ច, បសាទំ ធម្មទស្សនំ; អនុយុញ្ជេថ មេធាវី, សរំ ពុទ្ធានសាសនន៑”តិ។
So let the wise devote themselves to faith, ethical behaviour, confidence, and insight into the teaching, remembering the instructions of the Buddhas.”
អថ ខោ អាយស្មា សារិបុត្តោ អនាថបិណ្ឌិកំ គហបតិំ ឥមាហិ គាថាហិ អនុមោទិត្វា ឧដ្ឋាយាសនា បក្កាមិ។
After expressing his appreciation to Anāthapiṇḍika with these verses, Sāriputta got up from his seat and left.
អថ ខោ អាយស្មា អានន្ទោ យេន ភគវា តេនុបសង្កមិ; ឧបសង្កមិត្វា ភគវន្តំ អភិវាទេត្វា ឯកមន្តំ និសីទិ។ ឯកមន្តំ និសិន្នំ ខោ អាយស្មន្តំ អានន្ទំ ភគវា ឯតទវោច: “ហន្ទ កុតោ នុ ត្វំ, អានន្ទ, អាគច្ឆសិ ទិវាទិវស្សា”តិ?
Then Ānanda went up to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him, “So, Ānanda, where are you coming from in the middle of the day?”
“អាយស្មតា, ភន្តេ, សារិបុត្តេន អនាថបិណ្ឌិកោ គហបតិ ឥមិនា ច ឥមិនា ច ឱវាទេន ឱវទិតោ”តិ។
“Sir, Venerable Sāriputta advised the householder Anāthapiṇḍika in this way and that.”
“បណ្ឌិតោ, អានន្ទ, សារិបុត្តោ; មហាបញ្ញោ, អានន្ទ, សារិបុត្តោ, យត្រ ហិ នាម ចត្តារិ សោតាបត្តិយង្គានិ ទសហាការេហិ វិភជិស្សតី”តិ។
“Sāriputta is astute, Ānanda. He has great wisdom, since he can analyze the four factors of stream-entry in ten respects.”
ឆដ្ឋំ។
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
