| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๓๕ฯ๑๓๖
The Related Suttas Collection 35.136
๑๔ฯ เทวทหวคฺค
14. At Devadaha
ปฐมรูปารามสุตฺต
Liking Sights (1st)
“รูปารามา, ภิกฺขเว, เทวมนุสฺสา รูปรตา รูปสมฺมุทิตาฯ รูปวิปริณามวิราคนิโรธา ทุกฺขา, ภิกฺขเว, เทวมนุสฺสา วิหรนฺติฯ
“Bhikkhus, gods and humans like sights, they love them and enjoy them. But when sights perish, fade away, and cease, gods and humans live in suffering.
สทฺทารามา, ภิกฺขเว, เทวมนุสฺสา สทฺทรตา สทฺทสมฺมุทิตาฯ สทฺทวิปริณามวิราคนิโรธา ทุกฺขา, ภิกฺขเว, เทวมนุสฺสา วิหรนฺติฯ คนฺธารามา … รสารามา … โผฏฺฐพฺพารามา … ธมฺมารามา, ภิกฺขเว, เทวมนุสฺสา ธมฺมรตา ธมฺมสมฺมุทิตาฯ ธมฺมวิปริณามวิราคนิโรธา ทุกฺขา, ภิกฺขเว, เทวมนุสฺสา วิหรนฺติฯ
Gods and humans like sounds … smells … tastes … touches … thoughts, they love them and enjoy them. But when thoughts perish, fade away, and cease, gods and humans live in suffering.
ตถาคโต จ โข, ภิกฺขเว, อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ รูปานํ สมุทยญฺจ อตฺถงฺคมญฺจ อสฺสาทญฺจ อาทีนวญฺจ นิสฺสรณญฺจ ยถาภูตํ วิทิตฺวา น รูปาราโม น รูปรโต น รูปสมฺมุทิโตฯ รูปวิปริณามวิราคนิโรธา สุโข, ภิกฺขเว, ตถาคโต วิหรติฯ
The Realized One has truly understood the origin, ending, gratification, drawback, and escape of sights, so he doesn’t like, love, or enjoy them. When sights perish, fade away, and cease, the Realized One lives happily.
สทฺทานํ … คนฺธานํ … รสานํ … โผฏฺฐพฺพานํ … ธมฺมานํ สมุทยญฺจ อตฺถงฺคมญฺจ อสฺสาทญฺจ อาทีนวญฺจ นิสฺสรณญฺจ ยถาภูตํ วิทิตฺวา น ธมฺมาราโม, น ธมฺมรโต, น ธมฺมสมฺมุทิโตฯ ธมฺมวิปริณามวิราคนิโรธา สุโข, ภิกฺขเว, ตถาคโต วิหรติ”ฯ
The Realized One has truly understood the origin, ending, gratification, drawback, and escape of sounds … smells … tastes … touches … thoughts, so he doesn’t like, love, or enjoy them. When thoughts perish, fade away, and cease, the Realized One lives happily.”
อิทมโวจ ภควาฯ อิทํ วตฺวาน สุคโต อถาปรํ เอตทโวจ สตฺถา:
That is what the Buddha said. Then the Holy One, the Teacher, went on to say:
“รูปา สทฺทา รสา คนฺธา, ผสฺสา ธมฺมา จ เกวลา; อิฏฺฐา กนฺตา มนาปา จ, ยาวตตฺถีติ วุจฺจติฯ
“Sights, sounds, tastes, smells, touches and thoughts, the lot of them—they’re likable, desirable, and pleasurable as long as you can say that they exist.
สเทวกสฺส โลกสฺส, เอเต โว สุขสมฺมตา; ยตฺถ เจเต นิรุชฺฌนฺติ, ตํ เตสํ ทุกฺขสมฺมตํฯ
For all the world with its gods, this is what they deem happiness. And where they cease is deemed as suffering for them.
สุขํ ทิฏฺฐมริเยภิ, สกฺกายสฺส นิโรธนํ; ปจฺจนีกมิทํ โหติ, สพฺพโลเกน ปสฺสตํฯ
The noble ones have seen that happiness is the cessation of identity. This insight by those who see contradicts the whole world.
ยํ ปเร สุขโต อาหุ, ตทริยา อาหุ ทุกฺขโต; ยํ ปเร ทุกฺขโต อาหุ, ตทริยา สุขโต วิทูฯ
What others say is happiness the noble ones say is suffering. What others say is suffering the noble ones know as happiness.
ปสฺส ธมฺมํ ทุราชานํ, สมฺมูเฬฺหตฺถ อวิทฺทสุ; นิวุตานํ ตโม โหติ, อนฺธกาโร อปสฺสตํฯ
See, this teaching is hard to understand, it confuses the ignorant. There is darkness for the shrouded; blackness for those who don’t see.
สตญฺจ วิวฏํ โหติ, อาโลโก ปสฺสตามิว; สนฺติเก น วิชานนฺติ, มคฺคา ธมฺมสฺส อโกวิทาฯ
But the good are open; like light for those who see. Though close, they do not understand, those fools inexpert in the teaching.
ภวราคปเรเตภิ, ภวราคานุสารีภิ; มารเธยฺยานุปนฺเนหิ, นายํ ธมฺโม สุสมฺพุโธฯ
They’re mired in desire to be reborn, flowing along the stream of lives, mired in Māra’s sway: this teaching isn’t easy for them to understand.
โก นุ อญฺญตฺร มริเยภิ, ปทํ สมฺพุทฺธุมรหติ; ยํ ปทํ สมฺมทญฺญาย, ปรินิพฺพนฺติ อนาสวา”ติฯ
Who, apart from the noble ones, is qualified to understand this state? Having rightly understood this state, the undefiled become fully extinguished.”
ตติยํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
