Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation

    สํยุตฺต นิกาย ๘ฯ๗

    The Related Suttas Collection 8.7

    ๑ฯ วงฺคีสวคฺค

    1. With Vaṅgīsa

    ปวารณาสุตฺต

    The Invitation to Admonish

    เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ ปุพฺพาราเม มิคารมาตุปาสาเท มหตา ภิกฺขุสงฺเฆน สทฺธึ ปญฺจมตฺเตหิ ภิกฺขุสเตหิ สพฺเพเหว อรหนฺเตหิฯ เตน โข ปน สมเยน ภควา ตทหุโปสเถ ปนฺนรเส ปวารณาย ภิกฺขุสงฺฆปริวุโต อพฺโภกาเส นิสินฺโน โหติฯ

    At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in the Eastern Monastery, the stilt longhouse of Migāra’s mother, together with a large Saṅgha of around five hundred monks, all of whom were perfected ones. Now, at that time it was the Uposatha day—the full moon on the fifteenth day—and the Buddha was sitting in the open surrounded by the Saṅgha of monks for the invitation to admonish.

    อถ โข ภควา ตุณฺหีภูตํ ภิกฺขุสงฺฆํ อนุวิโลเกตฺวา ภิกฺขู อามนฺเตสิ: “หนฺท ทานิ, ภิกฺขเว, ปวาเรมิ โวฯ น จ เม กิญฺจิ ครหถ กายิกํ วา วาจสิกํ วา”ติฯ

    Then the Buddha looked around the Saṅgha of monks, who were silent. He addressed them: “Come now, monks, I invite you all: Is there anything I’ve done by way of body or speech that you would criticize?”

    เอวํ วุตฺเต, อายสฺมา สาริปุตฺโต อุฏฺฐายาสนา เอกํสํ อุตฺตราสงฺคํ กริตฺวา เยน ภควา เตนญฺชลึ ปณาเมตฺวา ภควนฺตํ เอตทโวจ: “น โข มยํ, ภนฺเต, ภควโต กิญฺจิ ครหาม กายิกํ วา วาจสิกํ วาฯ ภควา หิ, ภนฺเต, อนุปฺปนฺนสฺส มคฺคสฺส อุปฺปาเทตา, อสญฺชาตสฺส มคฺคสฺส สญฺชเนตา, อนกฺขาตสฺส มคฺคสฺส อกฺขาตา, มคฺคญฺญู มคฺควิทู มคฺคโกวิโทฯ มคฺคานุคา จ, ภนฺเต, เอตรหิ สาวกา วิหรนฺติ ปจฺฉา สมนฺนาคตา; อหญฺจ โข, ภนฺเต, ภควนฺตํ ปวาเรมิฯ น จ เม ภควา กิญฺจิ ครหติ กายิกํ วา วาจสิกํ วา”ติฯ

    When he had spoken, Venerable Sāriputta got up from his seat, arranged his robe over one shoulder, raised his joined palms toward the Buddha, and said: “There is nothing, sir, that you’ve done by way of body or speech that we would criticize. For the Blessed One gave rise to the unarisen path, gave birth to the unborn path, and explained the unexplained path. He is the knower of the path, the discoverer of the path, the expert on the path. And now the disciples live following the path; they acquire it later. And sir, I invite the Blessed One. Is there anything I’ve done by way of body or speech that you would criticize?”

    “น ขฺวาหํ เต, สาริปุตฺต, กิญฺจิ ครหามิ กายิกํ วา วาจสิกํ วาฯ ปณฺฑิโต ตฺวํ, สาริปุตฺต, มหาปญฺโญ ตฺวํ, สาริปุตฺต, ปุถุปญฺโญ ตฺวํ, สาริปุตฺต, หาสปญฺโญ ตฺวํ, สาริปุตฺต, ชวนปญฺโญ ตฺวํ, สาริปุตฺต, ติกฺขปญฺโญ ตฺวํ, สาริปุตฺต, นิพฺเพธิกปญฺโญ ตฺวํ, สาริปุตฺตฯ เสยฺยถาปิ, สาริปุตฺต, รญฺโญ จกฺกวตฺติสฺส เชฏฺฐปุตฺโต ปิตรา ปวตฺติตํ จกฺกํ สมฺมเทว อนุปฺปวตฺเตติ; เอวเมว โข ตฺวํ, สาริปุตฺต, มยา อนุตฺตรํ ธมฺมจกฺกํ ปวตฺติตํ สมฺมเทว อนุปฺปวตฺเตสี”ติฯ

    “There is nothing, Sāriputta, that you’ve done by way of body or speech that I would criticize. Sāriputta, you are astute. You have great wisdom, widespread wisdom, laughing wisdom, swift wisdom, sharp wisdom, penetrating wisdom. A wheel-turning monarch’s oldest son rightly keeps wielding the power set in motion by his father. In the same way, Sāriputta rightly keeps rolling the supreme Wheel of Dhamma that was rolled forth by me.”

    “โน เจ กิร เม, ภนฺเต, ภควา กิญฺจิ ครหติ กายิกํ วา วาจสิกํ วาฯ อิเมสํ ปน, ภนฺเต, ภควา ปญฺจนฺนํ ภิกฺขุสตานํ น กิญฺจิ ครหติ กายิกํ วา วาจสิกํ วา”ติฯ

    “Since it seems I have done nothing worthy of the Blessed One’s criticism, is there anything these five hundred monks have done by way of body or speech that you would criticize?”

    “อิเมสมฺปิ ขฺวาหํ, สาริปุตฺต, ปญฺจนฺนํ ภิกฺขุสตานํ น กิญฺจิ ครหามิ กายิกํ วา วาจสิกํ วาฯ อิเมสญฺหิ, สาริปุตฺต, ปญฺจนฺนํ ภิกฺขุสตานํ สฏฺฐิ ภิกฺขู เตวิชฺชา, สฏฺฐิ ภิกฺขู ฉฬภิญฺญา, สฏฺฐิ ภิกฺขู อุภโตภาควิมุตฺตา, อถ อิตเร ปญฺญาวิมุตฺตา”ติฯ

    “There is nothing, Sāriputta, that these five hundred monks have done by way of body or speech that I would criticize. For of these five hundred monks, sixty have the three knowledges, sixty have the six direct knowledges, sixty are freed both ways, and the rest are freed by wisdom.”

    อถ โข อายสฺมา วงฺคีโส อุฏฺฐายาสนา เอกํสํ อุตฺตราสงฺคํ กริตฺวา เยน ภควา เตนญฺชลึ ปณาเมตฺวา ภควนฺตํ เอตทโวจ: “ปฏิภาติ มํ, ภควา, ปฏิภาติ มํ, สุคตา”ติฯ

    Then Venerable Vaṅgīsa got up from his seat, arranged his robe over one shoulder, raised his joined palms toward the Buddha, and said, “I feel inspired to speak, Blessed One! I feel inspired to speak, Holy One!”

    “ปฏิภาตุ ตํ, วงฺคีสา”ติ ภควา อโวจฯ

    “Then speak as you feel inspired,” said the Buddha.

    อถ โข อายสฺมา วงฺคีโส ภควนฺตํ สมฺมุขา สารุปฺปาหิ คาถาหิ อภิตฺถวิ:

    Then Vaṅgīsa extolled the Buddha in his presence with fitting verses:

    “อชฺช ปนฺนรเส วิสุทฺธิยา, ภิกฺขู ปญฺจสตา สมาคตา; สํโยชนพนฺธนจฺฉิทา, อนีฆา ขีณปุนพฺภวา อิสีฯ

    “Today, on the Uposatha day of the fifteenth, five hundred monks have gathered together to purify their precepts. These untroubled sages have cut off their fetters and bonds, they will not be reborn again.

    จกฺกวตฺตี ยถา ราชา, อมจฺจปริวาริโต; สมนฺตา อนุปริเยติ, สาครนฺตํ มหึ อิมํฯ

    Just as a wheel-turning monarch surrounded by ministers travels all around this land that’s girt by sea.

    เอวํ วิชิตสงฺคามํ, สตฺถวาหํ อนุตฺตรํ; สาวกา ปยิรุปาสนฺติ, เตวิชฺชา มจฺจุหายิโนฯ

    So disciples with the three knowledges, conquerors of death, revere the winner of the battle, the unsurpassed caravan leader.

    สพฺเพ ภควโต ปุตฺตา, ปลาเปตฺถ น วิชฺชติ; ตณฺหาสลฺลสฺส หนฺตารํ, วนฺเท อาทิจฺจพนฺธุนนฺ”ติฯ

    All are sons of the Blessed One—there is no rubbish here. I bow to the kinsman of the Sun, destroyer of the dart of craving.”





    The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact