เผณปิณฺฑูปมสุตฺต

A Lump of Foam

เอกํ สมยํ ภควา อยุชฺฌายํ วิหรติ คงฺคาย นทิยา ตีเรฯ ตตฺร โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ:

At one time the Buddha was staying near Ayojjhā on the bank of the Ganges river. There the Buddha addressed the bhikkhus:

“เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, อยํ คงฺคา นที มหนฺตํ เผณปิณฺฑํ อาวเหยฺยฯ ตเมนํ จกฺขุมา ปุริโส ปเสฺสยฺย นิชฺฌาเยยฺย โยนิโส อุปปริกฺเขยฺยฯ ตสฺส ตํ ปสฺสโต นิชฺฌายโต โยนิโส อุปปริกฺขโต ริตฺตกญฺเญว ขาเยยฺย, ตุจฺฉกญฺเญว ขาเยยฺย, อสารกญฺเญว ขาเยยฺยฯ กิญฺหิ สิยา, ภิกฺขเว, เผณปิณฺเฑ สาโร?

“Bhikkhus, suppose this Ganges river was carrying along a big lump of foam. And a person with clear eyes would see it and contemplate it, examining it carefully. And it would appear to them as completely void, hollow, and insubstantial. For what substance could there be in a lump of foam?

เอวเมว โข, ภิกฺขเว, ยํ กิญฺจิ รูปํ อตีตานาคตปจฺจุปฺปนฺนํ …เป… ยํ ทูเร สนฺติเก วา ตํ ภิกฺขุ ปสฺสติ นิชฺฌายติ โยนิโส อุปปริกฺขติฯ ตสฺส ตํ ปสฺสโต นิชฺฌายโต โยนิโส อุปปริกฺขโต ริตฺตกญฺเญว ขายติ, ตุจฺฉกญฺเญว ขายติ, อสารกญฺเญว ขายติฯ กิญฺหิ สิยา, ภิกฺขเว, รูเป สาโร?

In the same way, a bhikkhu sees and contemplates any kind of form at all—past, future, or present; internal or external; coarse or fine; inferior or superior; near or far—examining it carefully. And it appears to them as completely void, hollow, and insubstantial. For what substance could there be in form?

เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, สรทสมเย ถุลฺลผุสิตเก เทเว วสฺสนฺเต อุทเก อุทกปุพฺพุฬํ อุปฺปชฺชติ เจว นิรุชฺฌติ จฯ ตเมนํ จกฺขุมา ปุริโส ปเสฺสยฺย นิชฺฌาเยยฺย โยนิโส อุปปริกฺเขยฺยฯ ตสฺส ตํ ปสฺสโต นิชฺฌายโต โยนิโส อุปปริกฺขโต ริตฺตกญฺเญว ขาเยยฺย, ตุจฺฉกญฺเญว ขาเยยฺย, อสารกญฺเญว ขาเยยฺยฯ กิญฺหิ สิยา, ภิกฺขเว, อุทกปุพฺพุเฬ สาโร?

Suppose it was the time of autumn, when the rain was falling heavily, and a bubble on the water forms and pops right away. And a person with clear eyes would see it and contemplate it, examining it carefully. And it would appear to them as completely void, hollow, and insubstantial. For what substance could there be in a water bubble?

เอวเมว โข, ภิกฺขเว, ยา กาจิ เวทนา อตีตานาคตปจฺจุปฺปนฺนา …เป… ยา ทูเร สนฺติเก วา ตํ ภิกฺขุ ปสฺสติ นิชฺฌายติ โยนิโส อุปปริกฺขติฯ ตสฺส ตํ ปสฺสโต นิชฺฌายโต โยนิโส อุปปริกฺขโต ริตฺตกญฺเญว ขายติ, ตุจฺฉกญฺเญว ขายติ, อสารกญฺเญว ขายติฯ กิญฺหิ สิยา, ภิกฺขเว, เวทนาย สาโร?

In the same way, a bhikkhu sees and contemplates any kind of feeling at all … examining it carefully. And it appears to them as completely void, hollow, and insubstantial. For what substance could there be in feeling?

เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, คิมฺหานํ ปจฺฉิเม มาเส ฐิเต มชฺฌนฺหิเก กาเล มรีจิกา ผนฺทติฯ ตเมนํ จกฺขุมา ปุริโส ปเสฺสยฺย นิชฺฌาเยยฺย โยนิโส อุปปริกฺเขยฺยฯ ตสฺส ตํ ปสฺสโต นิชฺฌายโต โยนิโส อุปปริกฺขโต ริตฺตกญฺเญว ขาเยยฺย, ตุจฺฉกญฺเญว ขาเยยฺย …เป… กิญฺหิ สิยา, ภิกฺขเว, มรีจิกาย สาโร?

Suppose that in the last month of summer, at noon, a shimmering mirage appears. And a person with clear eyes would see it and contemplate it, examining it carefully. And it would appear to them as completely void, hollow, and insubstantial. For what substance could there be in a mirage?

เอวเมว โข, ภิกฺขเว, ยา กาจิ สญฺญา …เป…ฯ

In the same way, a bhikkhu sees and contemplates any kind of perception at all … examining it carefully. And it appears to them as completely void, hollow, and insubstantial. For what substance could there be in perception?

เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, ปุริโส สารตฺถิโก สารคเวสี สารปริเยสนํ จรมาโน ติณฺหํ กุฐารึ อาทาย วนํ ปวิเสยฺยฯ โส ตตฺถ ปเสฺสยฺย มหนฺตํ กทลิกฺขนฺธํ อุชุํ นวํ อกุกฺกุกชาตํฯ ตเมนํ มูเล ฉินฺเทยฺย; มูเล เฉตฺวา อคฺเค ฉินฺเทยฺย, อคฺเค เฉตฺวา ปตฺตวฏฺฏึ วินิพฺภุเชยฺยฯ โส ตสฺส ปตฺตวฏฺฏึ วินิพฺภุชนฺโต เผคฺคุมฺปิ นาธิคจฺเฉยฺย, กุโต สารํฯ ตเมนํ จกฺขุมา ปุริโส ปเสฺสยฺย นิชฺฌาเยยฺย โยนิโส อุปปริกฺเขยฺยฯ ตสฺส ตํ ปสฺสโต นิชฺฌายโต โยนิโส อุปปริกฺขโต ริตฺตกญฺเญว ขาเยยฺย, ตุจฺฉกญฺเญว ขาเยยฺย, อสารกญฺเญว ขาเยยฺยฯ กิญฺหิ สิยา, ภิกฺขเว, กทลิกฺขนฺเธ สาโร?

Suppose there was a person in need of heartwood. Wandering in search of heartwood, they’d take a sharp axe and enter a forest. There they’d see a big banana tree, straight and young and grown free of defects. They’d cut it down at the base, cut off the top, and unroll the coiled sheaths. But they wouldn’t even find sapwood, much less heartwood. And a person with clear eyes would see it and contemplate it, examining it carefully. And it would appear to them as completely void, hollow, and insubstantial. For what substance could there be in a banana tree?

เอวเมว โข, ภิกฺขเว, เย เกจิ สงฺขารา อตีตานาคตปจฺจุปฺปนฺนา …เป… เย ทูเร สนฺติเก วา ตํ ภิกฺขุ ปสฺสติ นิชฺฌายติ โยนิโส อุปปริกฺขติฯ ตสฺส ตํ ปสฺสโต นิชฺฌายโต โยนิโส อุปปริกฺขโต ริตฺตกญฺเญว ขายติ, ตุจฺฉกญฺเญว ขายติ, อสารกญฺเญว ขายติฯ กิญฺหิ สิยา, ภิกฺขเว, สงฺขาเรสุ สาโร?

In the same way, a bhikkhu sees and contemplates any kind of choices at all … examining them carefully. And they appear to them as completely void, hollow, and insubstantial. For what substance could there be in choices?

เสยฺยถาปิ, ภิกฺขเว, มายากาโร วา มายาการนฺเตวาสี วา จตุมหาปเถ มายํ วิทํเสยฺยฯ ตเมนํ จกฺขุมา ปุริโส ปเสฺสยฺย นิชฺฌาเยยฺย โยนิโส อุปปริกฺเขยฺยฯ ตสฺส ตํ ปสฺสโต นิชฺฌายโต โยนิโส อุปปริกฺขโต ริตฺตกญฺเญว ขาเยยฺย, ตุจฺฉกญฺเญว ขาเยยฺย, อสารกญฺเญว ขาเยยฺยฯ กิญฺหิ สิยา, ภิกฺขเว, มายาย สาโร?

Suppose a magician or their apprentice was to perform a magic trick at the crossroads. And a person with clear eyes would see it and contemplate it, examining it carefully. And it would appear to them as completely void, hollow, and insubstantial. For what substance could there be in a magic trick?

เอวเมว โข, ภิกฺขเว, ยํ กิญฺจิ วิญฺญาณํ อตีตานาคตปจฺจุปฺปนฺนํ …เป… ยํ ทูเร สนฺติเก วา, ตํ ภิกฺขุ ปสฺสติ นิชฺฌายติ โยนิโส อุปปริกฺขติฯ ตสฺส ตํ ปสฺสโต นิชฺฌายโต โยนิโส อุปปริกฺขโต ริตฺตกญฺเญว ขายติ, ตุจฺฉกญฺเญว ขายติ, อสารกญฺเญว ขายติฯ กิญฺหิ สิยา, ภิกฺขเว, วิญฺญาเณ สาโร?

In the same way, a bhikkhu sees and contemplates any kind of consciousness at all—past, future, or present; internal or external; coarse or fine; inferior or superior; near or far—examining it carefully. And it appears to them as completely void, hollow, and insubstantial. For what substance could there be in consciousness?

เอวํ ปสฺสํ, ภิกฺขเว, สุตวา อริยสาวโก รูปสฺมิมฺปิ นิพฺพินฺทติ, เวทนายปิ … สญฺญายปิ … สงฺขาเรสุปิ … วิญฺญาณสฺมิมฺปิ นิพฺพินฺทติฯ นิพฺพินฺทํ วิรชฺชติ; วิราคา วิมุจฺจติฯ วิมุตฺตสฺมึ วิมุตฺตมิติ ญาณํ โหติ …เป… นาปรํ อิตฺถตฺตายาติ ปชานาติ”ฯ

Seeing this, a learned noble disciple grows disillusioned with form, feeling, perception, choices, and consciousness. Being disillusioned, desire fades away. When desire fades away they’re freed. When they’re freed, they know they’re freed. They understand: ‘… there is no return to any state of existence.’”

อิทมโวจ ภควาฯ อิทํ วตฺวาน สุคโต อถาปรํ เอตทโวจ สตฺถา:

That is what the Buddha said. Then the Holy One, the Teacher, went on to say:

“เผณปิณฺฑูปมํ รูปํ, เวทนา พุพฺพุฬูปมา; มรีจิกูปมา สญฺญา, สงฺขารา กทลูปมา; มายูปมญฺจ วิญฺญาณํ, เทสิตาทิจฺจพนฺธุนาฯ

“Form is like a lump of foam; feeling is like a bubble; perception seems like a mirage; choices like a banana tree; and consciousness like a magic trick: so taught the kinsman of the Sun.

ยถา ยถา นิชฺฌายติ, โยนิโส อุปปริกฺขติ; ริตฺตกํ ตุจฺฉกํ โหติ, โย นํ ปสฺสติ โยนิโสฯ

However you contemplate them, examining them carefully, they’re void and hollow when you look at them closely.

อิมญฺจ กายํ อารพฺภ, ภูริปญฺเญน เทสิตํ; ปหานํ ติณฺณํ ธมฺมานํ, รูปํ ปสฺสถ ฉฑฺฑิตํฯ

Concerning this body, he of vast wisdom has taught that when three things are given up, you’ll see this form discarded.

อายุ อุสฺมา จ วิญฺญาณํ, ยทา กายํ ชหนฺติมํ; อปวิทฺโธ ตทา เสติ, ปรภตฺตํ อเจตนํฯ

Vitality, warmth, and consciousness: when they leave the body, it lies there tossed aside, food for others, mindless.

เอตาทิสายํ สนฺตาโน, มายายํ พาลลาปินี; วธโก เอส อกฺขาโต, สาโร เอตฺถ น วิชฺชติฯ

Such is this process, this illusion, cooed over by fools. It’s said to be a killer, for no substance is found here.

เอวํ ขนฺเธ อเวกฺเขยฺย, ภิกฺขุ อารทฺธวีริโย; ทิวา วา ยทิ วา รตฺตึ, สมฺปชาโน ปฏิสฺสโตฯ

An energetic bhikkhu should examine the aggregates like this, with situational awareness and mindfulness whether by day or by night.

ชเหยฺย สพฺพสํโยคํ, กเรยฺย สรณตฺตโน; จเรยฺยาทิตฺตสีโสว, ปตฺถยํ อจฺจุตํ ปทนฺ”ติฯ

They should give up all yoking, and make a refuge for themselves. They should live as though their head was on fire, aspiring to the imperishable state.”

ตติยํฯ

Next: โคมยปิณฺฑสุตฺต • Gomayapiṇḍasutta • A Lump of Cow Dung

The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]

เผณปิณฺฑูปมสุตฺต

A Lump of Foam

YOU MAY ALSO LIKE: