Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
සංයුත්ත නිකාය 12.63
The Related Suttas Collection 12.63
7. මහාවග්ග
7. The Great Chapter
පුත්තමංසසුත්ත
A Child’s Flesh
සාවත්ථියං …
At Sāvatthī.
“චත්තාරෝමේ, භික්ඛවේ, ආහාරා භූතානං වා සත්තානං ඨිතියා සම්භවේසීනං වා අනුග්ගහාය. කතමේ චත්තාරෝ? කබළීකාරෝ ආහාරෝ ඕළාරිකෝ වා සුඛුමෝ වා, ඵස්සෝ දුතියෝ, මනෝසඤ්චේතනා තතියා, විඤ්ඤාණං චතුත්ථං. ඉමේ ඛෝ, භික්ඛවේ, චත්තාරෝ ආහාරා භූතානං වා සත්තානං ඨිතියා සම්භවේසීනං වා අනුග්ගහාය.
“Bhikkhus, there are these four fuels. They maintain sentient beings that have been born and help those that are about to be born. What four? Solid food, whether coarse or fine; contact is the second, mental intention the third, and consciousness the fourth. These are the four fuels that maintain sentient beings that have been born and help those that are about to be born.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, කබළීකාරෝ ආහාරෝ දට්ඨබ්බෝ? සේය්යථාපි, භික්ඛවේ, ද්වේ ජායම්පතිකා පරිත්තං සම්බලං ආදාය කන්තාරමග්ගං පටිපජ්ජේය්යුං. තේසමස්ස ඒකපුත්තකෝ පියෝ මනාපෝ. අථ ඛෝ තේසං, භික්ඛවේ, ද්වින්නං ජායම්පතිකානං කන්තාරගතානං යා පරිත්තා සම්බලමත්තා, සා පරික්ඛයං පරියාදානං ගච්ඡේය්ය. සියා ච නේසං කන්තාරාවසේසෝ අනතිණ්ණෝ. අථ ඛෝ තේසං, භික්ඛවේ, ද්වින්නං ජායම්පතිකානං ඒවමස්ස: ‘අම්හාකං ඛෝ යා පරිත්තා සම්බලමත්තා සා පරික්ඛීණා පරියාදිණ්ණා. අත්ථි චායං කන්තාරාවසේසෝ අනිත්තිණ්ණෝ. යන්නූන මයං ඉමං ඒකපුත්තකං පියං මනාපං වධිත්වා වල්ලූරඤ්ච සෝණ්ඩිකඤ්ච කරිත්වා පුත්තමංසානි ඛාදන්තා ඒවං තං කන්තාරාවසේසං නිත්ථරේය්යාම, මා සබ්බේව තයෝ විනස්සිම්හා(අ)ති. අථ ඛෝ තේ, භික්ඛවේ, ද්වේ ජායම්පතිකා තං ඒකපුත්තකං පියං මනාපං වධිත්වා වල්ලූරඤ්ච සෝණ්ඩිකඤ්ච කරිත්වා පුත්තමංසානි ඛාදන්තා ඒවං තං කන්තාරාවසේසං නිත්ථරේය්යුං. තේ පුත්තමංසානි චේව ඛාදේය්යුං, උරේ ච පටිපිසේය්යුං: ‘කහං, ඒකපුත්තක, කහං, ඒකපුත්තකා(අ)ති.
And how should you regard solid food? Suppose a couple who were husband and wife set out to cross a desert, taking limited supplies. They had an only child, dear and beloved. As the couple were crossing the desert their limited quantity of supplies would run out, and they’d still have the rest of the desert to cross. Then it would occur to that couple: ‘Our limited quantity of supplies has run out, and we still have the rest of the desert to cross. Why don’t we kill our only child, so dear and beloved, and prepare dried and spiced meat? Then we can make it across the desert by eating our child’s flesh. Let not all three perish.’ Then that couple would kill their only child, so dear and beloved, and prepare dried and spiced meat. They’d make it across the desert by eating their child’s flesh. And as they’d eat their child’s flesh, they’d beat their breasts and cry: ‘Where are you, our only child? Where are you, our only child?’
තං කිං මඤ්ඤථ, භික්ඛවේ, අපි නු තේ දවාය වා ආහාරං ආහාරේය්යුං, මදාය වා ආහාරං ආහාරේය්යුං, මණ්ඩනාය වා ආහාරං ආහාරේය්යුං, විභූසනාය වා ආහාරං ආහාරේය්යුන්”ති?
What do you think, bhikkhus? Would they eat that food for fun, indulgence, adornment, or decoration?”
“නෝ හේතං, භන්තේ”.
“No, sir.”
“නනු තේ, භික්ඛවේ, යාවදේව කන්තාරස්ස නිත්ථරණත්ථාය ආහාරං ආහාරේය්යුන්”ති?
“Wouldn’t they eat that food just so they could make it across the desert?”
“ඒවං, භන්තේ”.
“Yes, sir.”
“‘ඒවමේව ඛ්වාහං, භික්ඛවේ, කබළීකාරෝ ආහාරෝ දට්ඨබ්බෝ(අ)ති වදාමි. කබළීකාරේ, භික්ඛවේ, ආහාරේ පරිඤ්ඤාතේ පඤ්ච කාමගුණිකෝ රාගෝ පරිඤ්ඤාතෝ හෝති. පඤ්ච කාමගුණිකේ රාගේ පරිඤ්ඤාතේ නත්ථි තං සංයෝජනං යේන සංයෝජනේන සංයුත්තෝ අරියසාවකෝ පුන ඉමං ලෝකං ආගච්ඡේය්ය.
“I say that this is how you should regard solid food. When solid food is completely understood, desire for the five kinds of sensual stimulation is completely understood. When desire for the five kinds of sensual stimulation is completely understood, a noble disciple is bound by no fetter that might return them again to this world.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, ඵස්සාහාරෝ දට්ඨබ්බෝ? සේය්යථාපි, භික්ඛවේ, ගාවී නිච්චම්මා කුට්ටඤ්චේ නිස්සාය තිට්ඨේය්ය. යේ කුට්ටනිස්සිතා පාණා තේ නං ඛාදේය්යුං. රුක්ඛඤ්චේ නිස්සාය තිට්ඨේය්ය, යේ රුක්ඛනිස්සිතා පාණා තේ නං ඛාදේය්යුං. උදකඤ්චේ නිස්සාය තිට්ඨේය්ය, යේ උදකනිස්සිතා පාණා තේ නං ඛාදේය්යුං. ආකාසඤ්චේ නිස්සාය තිට්ඨේය්ය, යේ ආකාසනිස්සිතා පාණා තේ නං ඛාදේය්යුං. යං යදේව හි සා, භික්ඛවේ, ගාවී නිච්චම්මා නිස්සාය තිට්ඨේය්ය, යේ තන්නිස්සිතා පාණා තේ නං ඛාදේය්යුං. ඒවමේව ඛ්වාහං, භික්ඛවේ, ‘ඵස්සාහාරෝ දට්ඨබ්බෝ(අ)ති වදාමි. ඵස්සේ, භික්ඛවේ, ආහාරේ පරිඤ්ඤාතේ තිස්සෝ වේදනා පරිඤ්ඤාතා හෝන්ති. තීසු වේදනාසු පරිඤ්ඤාතාසු අරියසාවකස්ස නත්ථි කිඤ්චි උත්තරිකරණීයන්ති වදාමි.
And how should you regard contact as fuel? Suppose there was a flayed cow. If she stands by a wall, the creatures on the wall bite her. If she stands under a tree, the creatures in the tree bite her. If she stands in some water, the creatures in the water bite her. If she stands in the open, the creatures in the open bite her. Wherever that flayed cow stands, the creatures there would bite her. I say that this is how you should regard contact as fuel. When contact as fuel is completely understood, the three feelings are completely understood. When the three feelings are completely understood, a noble disciple has nothing further to do, I say.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, මනෝසඤ්චේතනාහාරෝ දට්ඨබ්බෝ? සේය්යථාපි, භික්ඛවේ, අඞ්ගාරකාසු සාධිකපෝරිසා පුණ්ණා අඞ්ගාරානං වීතච්චිකානං වීතධූමානං. අථ පුරිසෝ ආගච්ඡේය්ය ජීවිතුකාමෝ අමරිතුකාමෝ සුඛකාමෝ දුක්ඛප්පටිකූලෝ. තමේනං ද්වේ බලවන්තෝ පුරිසා නානාබාහාසු ගහේත්වා තං අඞ්ගාරකාසුං උපකඩ්ඪේය්යුං. අථ ඛෝ, භික්ඛවේ, තස්ස පුරිසස්ස ආරකාවස්ස චේතනා ආරකා පත්ථනා ආරකා පණිධි. තං කිස්ස හේතු? ඒවඤ්හි, භික්ඛවේ, තස්ස පුරිසස්ස හෝති: ‘ඉමඤ්චාහං අඞ්ගාරකාසුං පපතිස්සාමි, තතෝනිදානං මරණං වා නිගච්ඡාමි මරණමත්තං වා දුක්ඛන්(අ)ති. ඒවමේව ඛ්වාහං, භික්ඛවේ, ‘මනෝසඤ්චේතනාහාරෝ දට්ඨබ්බෝ(අ)ති වදාමි. මනෝසඤ්චේතනාය, භික්ඛවේ, ආහාරේ පරිඤ්ඤාතේ තිස්සෝ තණ්හා පරිඤ්ඤාතා හෝන්ති. තීසු තණ්හාසු පරිඤ්ඤාතාසු අරියසාවකස්ස නත්ථි කිඤ්චි උත්තරිකරණීයන්ති වදාමි.
And how should you regard mental intention as fuel? Suppose there was a pit of glowing coals deeper than a man’s height, filled with glowing coals that neither flamed nor smoked. Then a person would come along who wants to live and doesn’t want to die, who wants to be happy and recoils from pain. Then two strong men would grab them by the arms and drag them towards the pit of glowing coals. Then that person’s intention, aim, and wish would be to get far away. Why is that? Because that person would think: ‘If I fall in that pit of glowing coals, that will result in my death or deadly pain.’ I say that this is how you should regard mental intention as fuel. When mental intention as fuel is completely understood, the three cravings are completely understood. When the three cravings are completely understood, a noble disciple has nothing further to do, I say.
කථඤ්ච, භික්ඛවේ, විඤ්ඤාණාහාරෝ දට්ඨබ්බෝ? සේය්යථාපි, භික්ඛවේ, චෝරං ආගුචාරිං ගහේත්වා රඤ්ඤෝ දස්සේය්යුං: ‘අයං තේ, දේව, චෝරෝ ආගුචාරී, ඉමස්ස යං ඉච්ඡසි තං දණ්ඩං පණේහී(අ)ති. තමේනං රාජා ඒවං වදේය්ය: ‘ගච්ඡථ, භෝ, ඉමං පුරිසං පුබ්බණ්හසමයං සත්තිසතේන හනථා(අ)ති. තමේනං පුබ්බණ්හසමයං සත්තිසතේන හනේය්යුං. අථ රාජා මජ්ඣන්හිකසමයං ඒවං වදේය්ය: ‘අම්භෝ, කථං සෝ පුරිසෝ(අ)ති? ‘තථේව, දේව, ජීවතී(අ)ති. තමේනං රාජා ඒවං වදේය්ය: ‘ගච්ඡථ, භෝ, තං පුරිසං මජ්ඣන්හිකසමයං සත්තිසතේන හනථා(අ)ති. තමේනං මජ්ඣන්හිකසමයං සත්තිසතේන හනේය්යුං. අථ රාජා සායන්හසමයං ඒවං වදේය්ය: ‘අම්භෝ, කථං සෝ පුරිසෝ(අ)ති? ‘තථේව, දේව, ජීවතී(අ)ති. තමේනං රාජා ඒවං වදේය්ය: ‘ගච්ඡථ, භෝ, තං පුරිසං සායන්හසමයං සත්තිසතේන හනථා(අ)ති. තමේනං සායන්හසමයං සත්තිසතේන හනේය්යුං.
And how should you regard consciousness as fuel? Suppose they were to arrest a bandit, a criminal and present him to the king, saying: ‘Your Majesty, this is a bandit, a criminal. Punish him as you will.’ The king would say: ‘Go, my men, and strike this man in the morning with a hundred spears!’ The king’s men did as they were told. Then at midday the king would say: ‘My men, how is that man?’ ‘He’s still alive, Your Majesty.’ The king would say: ‘Go, my men, and strike this man in the middle of the day with a hundred spears!’ The king’s men did as they were told. Then late in the afternoon the king would say: ‘My men, how is that man?’ ‘He’s still alive, Your Majesty.’ The king would say: ‘Go, my men, and strike this man in the late afternoon with a hundred spears!’ The king’s men did as they were told.
තං කිං මඤ්ඤථ, භික්ඛවේ, අපි නු සෝ පුරිසෝ දිවසං තීහි සත්තිසතේහි හඤ්ඤමානෝ තතෝනිදානං දුක්ඛං දෝමනස්සං පටිසංවේදියේථා”ති?
What do you think, bhikkhus? Would that man experience pain and distress from being struck with three hundred spears a day?”
“ඒකිස්සාපි, භන්තේ, සත්තියා හඤ්ඤමානෝ තතෝනිදානං දුක්ඛං දෝමනස්සං පටිසංවේදියේථ; කෝ පන වාදෝ තීහි සත්තිසතේහි හඤ්ඤමානෝ”ති.
“Sir, that man would experience pain and distress from being struck with one spear, let alone three hundred spears!”
“ඒවමේව ඛ්වාහං, භික්ඛවේ, විඤ්ඤාණාහාරෝ දට්ඨබ්බෝති වදාමි. විඤ්ඤාණේ, භික්ඛවේ, ආහාරේ පරිඤ්ඤාතේ නාමරූපං පරිඤ්ඤාතං හෝති, නාමරූපේ පරිඤ්ඤාතේ අරියසාවකස්ස නත්ථි කිඤ්චි උත්තරිකරණීයන්ති වදාමී”ති.
“I say that this is how you should regard consciousness as fuel. When consciousness as fuel is completely understood, name and form is completely understood. When name and form are completely understood, a noble disciple has nothing further to do, I say.”
තතියං.
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]