| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๔ฯ๒๐
The Related Suttas Collection 4.20
๒ฯ ทุติยวคฺค
2. Rule
รชฺชสุตฺต
Ruling
เอกํ สมยํ ภควา โกสเลสุ วิหรติ หิมวนฺตปเทเส อรญฺญกุฏิกายํฯ
At one time the Buddha was staying in the land of the Kosalans, in a wilderness hut on the slopes of the Himalayas.
อถ โข ภควโต รโหคตสฺส ปฏิสลฺลีนสฺส เอวํ เจตโส ปริวิตกฺโก อุทปาทิ: “สกฺกา นุ โข รชฺชํ กาเรตุํ อหนํ อฆาตยํ อชินํ อชาปยํ อโสจํ อโสจาปยํ ธมฺเมนา”ติ?
Then as he was in private retreat this thought came to his mind, “I wonder if it’s possible to rule legitimately, without killing or having someone kill for you; without conquering or having someone conquer for you; without sorrowing or causing sorrow?”
อถ โข มาโร ปาปิมา ภควโต เจตสา เจโตปริวิตกฺกมญฺญาย เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ เอตทโวจ: “กาเรตุ, ภนฺเต, ภควา รชฺชํ, กาเรตุ, สุคโต, รชฺชํ อหนํ อฆาตยํ อชินํ อชาปยํ อโสจํ อโสจาปยํ ธมฺเมนา”ติฯ
And then Māra the Wicked, knowing what the Buddha was thinking, went up to him and said, “Rule, Blessed One! Rule, Holy One! Rule legitimately, without killing or having someone kill for you; without conquering or having someone conquer for you; without sorrowing or causing sorrow!”
“กึ ปน เม ตฺวํ, ปาปิม, ปสฺสสิ ยํ มํ ตฺวํ เอวํ วเทสิ: ‘กาเรตุ, ภนฺเต, ภควา รชฺชํ, กาเรตุ สุคโต, รชฺชํ อหนํ อฆาตยํ อชินํ อชาปยํ อโสจํ อโสจาปยํ ธมฺเมนา'”ติ?
“But what do you see, Wicked One, that you say this to me?”
“ภควตา โข, ภนฺเต, จตฺตาโร อิทฺธิปาทา ภาวิตา พหุลีกตา ยานีกตา วตฺถุกตา อนุฏฺฐิตา ปริจิตา สุสมารทฺธาฯ อากงฺขมาโน จ, ภนฺเต, ภควา หิมวนฺตํ ปพฺพตราชํ สุวณฺณํ เตฺวว อธิมุจฺเจยฺย สุวณฺณญฺจ ปนสฺสา”ติฯ
“The Blessed One, sir, has developed and cultivated the four bases for psychic power, made them a vehicle and a basis, kept them up, consolidated them, and properly implemented them. If he wished, the Blessed One need only determine that the Himalaya, king of mountains, was gold, and it would turn into gold.”
“ปพฺพตสฺส สุวณฺณสฺส, ชาตรูปสฺส เกวโล; ทฺวิตฺตาว นาลเมกสฺส, อิติ วิทฺวา สมญฺจเรฯ
“Take a golden mountain, made entirely of gold, and double it—it’s still not enough for one! Knowing this, live a moral life.
โย ทุกฺขมทฺทกฺขิ ยโตนิทานํ, กาเมสุ โส ชนฺตุ กถํ นเมยฺย; อุปธึ วิทิตฺวา สงฺโคติ โลเก, ตเสฺสว ชนฺตุ วินยาย สิกฺเข”ติฯ
When a person has seen where suffering comes from how could they incline towards sensual pleasures? Realizing that attachment is a snare in the world, a person would train to remove it.”
อถ โข มาโร ปาปิมา “ชานาติ มํ ภควา, ชานาติ มํ สุคโต”ติ ทุกฺขี ทุมฺมโน ตตฺเถวนฺตรธายีติฯ
Then Māra the Wicked, thinking, “The Buddha knows me! The Holy One knows me!” miserable and sad, vanished right there.
ทุติโย วคฺโคฯ
ตสฺสุทฺทานํ
ปาสาโณ สีโห สกลิกํ, ปติรูปญฺจ มานสํ; ปตฺตํ อายตนํ ปิณฺฑํ, กสฺสกํ รชฺเชน เต ทสาติฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
