สุภาสิตสุตฺต

Well-Spoken Words

สาวตฺถินิทานํฯ

At Sāvatthī.

ตตฺร โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ: “ภิกฺขโว”ติฯ

There the Buddha addressed the bhikkhus, “Bhikkhus!”

“ภทนฺเต”ติ เต ภิกฺขู ภควโต ปจฺจโสฺสสุํฯ ภควา เอตทโวจ:

“Venerable sir,” they replied. The Buddha said this:

“จตูหิ, ภิกฺขเว, องฺเคหิ สมนฺนาคตา วาจา สุภาสิตา โหติ, โน ทุพฺภาสิตา; อนวชฺชา จ อนนุวชฺชา จ วิญฺญูนํฯ กตเมหิ จตูหิ? อิธ, ภิกฺขเว, ภิกฺขุ สุภาสิตํเยว ภาสติ โน ทุพฺภาสิตํ, ธมฺมํเยว ภาสติ โน อธมฺมํ, ปิยํเยว ภาสติ โน อปฺปิยํ, สจฺจํเยว ภาสติ โน อลิกํฯ อิเมหิ โข, ภิกฺขเว, จตูหิ องฺเคหิ สมนฺนาคตา วาจา สุภาสิตา โหติ, โน ทุพฺภาสิตา, อนวชฺชา จ อนนุวชฺชา จ วิญฺญูนนฺ”ติฯ

“Bhikkhus, speech that has four factors is well spoken, not poorly spoken. It’s blameless and is not criticized by sensible people. What four? It’s when a bhikkhu speaks well, not poorly; they speak on the teaching, not against the teaching; they speak pleasantly, not unpleasantly; and they speak truthfully, not falsely. Speech with these four factors is well spoken, not poorly spoken. It’s blameless and is not criticized by sensible people.”

อิทมโวจ ภควาฯ อิทํ วตฺวาน สุคโต อถาปรํ เอตทโวจ สตฺถา:

That is what the Buddha said. Then the Holy One, the Teacher, went on to say:

“สุภาสิตํ อุตฺตมมาหุ สนฺโต, ธมฺมํ ภเณ นาธมฺมํ ตํ ทุติยํ; ปิยํ ภเณ นาปฺปิยํ ตํ ตติยํ, สจฺจํ ภเณ นาลิกํ ตํ จตุตฺถนฺ”ติฯ

“Good people say well-spoken words are foremost; second, speak on the teaching, not against it; third, speak pleasantly, not unpleasantly; and fourth, speak truthfully, not falsely.”

อถ โข อายสฺมา วงฺคีโส อุฏฺฐายาสนา เอกํสํ อุตฺตราสงฺคํ กริตฺวา เยน ภควา เตนญฺชลึ ปณาเมตฺวา ภควนฺตํ เอตทโวจ: “ปฏิภาติ มํ, ภควา, ปฏิภาติ มํ, สุคตา”ติฯ

Then Venerable Vaṅgīsa got up from his seat, arranged his robe over one shoulder, raised his joined palms toward the Buddha, and said, “I feel inspired to speak, Blessed One! I feel inspired to speak, Holy One!”

“ปฏิภาตุ ตํ, วงฺคีสา”ติ ภควา อโวจฯ

“Then speak as you feel inspired,” said the Buddha.

อถ โข อายสฺมา วงฺคีโส ภควนฺตํ สมฺมุขา สารุปฺปาหิ คาถาหิ อภิตฺถวิ:

Then Vaṅgīsa extolled the Buddha in his presence with fitting verses:

“ตเมว วาจํ ภาเสยฺย, ยายตฺตานํ น ตาปเย; ปเร จ น วิหึเสยฺย, สา เว วาจา สุภาสิตาฯ

“Speak only such words as do not hurt yourself nor harm others; such speech is truly well spoken.

ปิยวาจํว ภาเสยฺย, ยา วาจา ปฏินนฺทิตา; ยํ อนาทาย ปาปานิ, ปเรสํ ภาสเต ปิยํฯ

Speak only pleasing words, words gladly welcomed. Pleasing words are those that bring nothing bad to others.

สจฺจํ เว อมตา วาจา, เอส ธมฺโม สนนฺตโน; สจฺเจ อตฺเถ จ ธมฺเม จ, อาหุ สนฺโต ปติฏฺฐิตาฯ

Truth itself is the undying word: this is an eternal truth. Good people say that the teaching and its meaning are grounded in the truth.

ยํ พุทฺโธ ภาสเต วาจํ, เขมํ นิพฺพานปตฺติยา; ทุกฺขสฺสนฺตกิริยาย, สา เว วาจานมุตฺตมา”ติฯ

The words spoken by the Buddha for finding the sanctuary, Nibbana, for making an end of suffering: this really is the best kind of speech.”

Next: สาริปุตฺตสุตฺต • Sāriputtasutta • With Sāriputta

The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]

สุภาสิตสุตฺต

Well-Spoken Words

YOU MAY ALSO LIKE: