| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๑๐ฯ๘
The Related Suttas Collection 10.8
๑ฯ อินฺทกวคฺค
1. With Indaka
สุทตฺตสุตฺต
With Sudatta
เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ สีตวเนฯ
At one time the Buddha was staying near Rājagaha in the Cool Grove.
เตน โข ปน สมเยน อนาถปิณฺฑิโก คหปติ ราชคหํ อนุปฺปตฺโต โหติ เกนจิเทว กรณีเยนฯ อโสฺสสิ โข อนาถปิณฺฑิโก คหปติ: “พุทฺโธ กิร โลเก อุปฺปนฺโน”ติฯ
Now at that time the householder Anāthapiṇḍika had arrived at Rājagaha on some business. He heard a rumor that a Buddha had arisen in the world.
ตาวเทว จ ปน ภควนฺตํ ทสฺสนาย อุปสงฺกมิตุกาโม โหติฯ อถสฺส อนาถปิณฺฑิกสฺส คหปติสฺส เอตทโหสิ: “อกาโล โข อชฺช ภควนฺตํ ทสฺสนาย อุปสงฺกมิตุํฯ เสฺว ทานาหํ กาเลน ภควนฺตํ ทสฺสนาย คมิสฺสามี”ติ พุทฺธคตาย สติยา นิปชฺชิฯ
Right away he wanted to go and see the Buddha, but he thought, “It’s too late to go and see the Buddha today. I’ll go and see him tomorrow.” He went to bed thinking of the Buddha.
รตฺติยา สุทํ ติกฺขตฺตุํ วุฏฺฐาสิ ปภาตนฺติ มญฺญมาโนฯ อถ โข อนาถปิณฺฑิโก คหปติ เยน สิวถิกทฺวารํ เตนุปสงฺกมิฯ อมนุสฺสา ทฺวารํ วิวรึสุฯ
During the night he got up three times thinking it was morning. Then he approached the Sivaka Gate, and non-human beings opened it for him.
อถ โข อนาถปิณฺฑิกสฺส คหปติสฺส นครมฺหา นิกฺขมนฺตสฺส อาโลโก อนฺตรธายิ, อนฺธกาโร ปาตุรโหสิ, ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํโส อุทปาทิ, ตโตว ปุน นิวตฺติตุกาโม อโหสิฯ
But as he was leaving the city, light vanished and darkness appeared to him. He felt fear, terror, and goosebumps, and wanted to turn back.
อถ โข สิวโก ยกฺโข อนฺตรหิโต สทฺทมนุสฺสาเวสิ:
Then the invisible spirit Sivaka called out:
“สตํ หตฺถี สตํ อสฺสา, สตํ อสฺสตรีรถา; สตํ กญฺญาสหสฺสานิ, อามุกฺกมณิกุณฺฑลา; เอกสฺส ปทวีติหารสฺส, กลํ นาคฺฆนฺติ โสฬสึฯ
“A hundred elephants, a hundred horses, a hundred mule-drawn chariots, a hundred thousand maidens bedecked with jeweled earrings: these are not worth a sixteenth part of a single forward stride!
อภิกฺกม คหปติ, อภิกฺกม คหปติ; อภิกฺกมนํ เต เสโยฺย, โน ปฏิกฺกมนนฺ”ติฯ
Forward, householder! Forward, householder! Going forward is better for you, not turning back!”
อถ โข อนาถปิณฺฑิกสฺส คหปติสฺส อนฺธกาโร อนฺตรธายิ, อาโลโก ปาตุรโหสิ, ยํ อโหสิ ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํโส, โส ปฏิปฺปสฺสมฺภิฯ
Then darkness vanished and light appeared to Anāthapiṇḍika. His fear, terror, and goosebumps settled down.
ทุติยมฺปิ โข อนาถปิณฺฑิกสฺส คหปติสฺส อาโลโก อนฺตรธายิ, อนฺธกาโร ปาตุรโหสิ, ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํโส อุทปาทิ, ตโตว ปุน นิวตฺติตุกาโม อโหสิฯ
But for a second time, light vanished and darkness appeared to him. …
ทุติยมฺปิ โข สิวโก ยกฺโข อนฺตรหิโต สทฺทมนุสฺสาเวสิ:
For a second time the invisible spirit Sivaka called out …
“สตํ หตฺถี สตํ อสฺสา, …เป… กลํ นาคฺฆนฺติ โสฬสึฯ
อภิกฺกม คหปติ, อภิกฺกม คหปติ; อภิกฺกมนํ เต เสโยฺย, โน ปฏิกฺกมนนฺ”ติฯ
“… Going forward is better for you, not turning back!”
อถ โข อนาถปิณฺฑิกสฺส คหปติสฺส อนฺธกาโร อนฺตรธายิ, อาโลโก ปาตุรโหสิ, ยํ อโหสิ ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํโส, โส ปฏิปฺปสฺสมฺภิฯ
Then darkness vanished and light appeared to Anāthapiṇḍika. His fear, terror, and goosebumps settled down.
ตติยมฺปิ โข อนาถปิณฺฑิกสฺส คหปติสฺส อาโลโก อนฺตรธายิ, อนฺธกาโร ปาตุรโหสิ, ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํโส อุทปาทิ, ตโตว ปุน นิวตฺติตุกาโม อโหสิฯ
But for a third time, light vanished and darkness appeared to him. …
ตติยมฺปิ โข สิวโก ยกฺโข อนฺตรหิโต สทฺทมนุสฺสาเวสิ:
For a third time the invisible spirit Sivaka called out …
“สตํ หตฺถี สตํ อสฺสา, …เป… กลํ นาคฺฆนฺติ โสฬสึฯ
อภิกฺกม คหปติ, อภิกฺกม คหปติ; อภิกฺกมนํ เต เสโยฺย, โน ปฏิกฺกมนนฺ”ติฯ
“… Going forward is better for you, not turning back!”
อถ โข อนาถปิณฺฑิกสฺส คหปติสฺส อนฺธกาโร อนฺตรธายิ, อาโลโก ปาตุรโหสิ, ยํ อโหสิ ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํโส, โส ปฏิปฺปสฺสมฺภิฯ อถ โข อนาถปิณฺฑิโก คหปติ เยน สีตวนํ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิฯ
Then darkness vanished and light appeared to Anāthapiṇḍika. His fear, terror, and goosebumps settled down. Then the householder Anāthapiṇḍika went to the Cool Grove and approached the Buddha.
เตน โข ปน สมเยน ภควา รตฺติยา ปจฺจูสสมยํ ปจฺจุฏฺฐาย อพฺโภกาเส จงฺกมติฯ อทฺทสา โข ภควา อนาถปิณฺฑิกํ คหปตึ ทูรโตว อาคจฺฉนฺตํฯ ทิสฺวาน จงฺกมา โอโรหิตฺวา ปญฺญตฺเต อาสเน นิสีทิฯ นิสชฺช โข ภควา อนาถปิณฺฑิกํ คหปตึ เอตทโวจ: “เอหิ, สุทตฺตา”ติฯ
Now at that time the Buddha had risen at the crack of dawn and was walking mindfully in the open. He saw Anāthapiṇḍika coming off in the distance. So he stepped down from the walking path, sat down on the seat spread out, and said to Anāthapiṇḍika, “Come, Sudatta.”
อถ โข อนาถปิณฺฑิโก คหปติ, นาเมน มํ ภควา อาลปตีติ, หฏฺโฐ อุทคฺโค ตตฺเถว ภควโต ปาเทสุ สิรสา นิปติตฺวา ภควนฺตํ เอตทโวจ: “กจฺจิ, ภนฺเต, ภควา สุขมสยิตฺถา”ติ?
Then Anāthapiṇḍika thought, “The Buddha calls me by name!” Smiling and elated, he bowed with his head at the Buddha’s feet and said to him, “Sir, I trust the Buddha slept well?”
“สพฺพทา เว สุขํ เสติ, พฺราหฺมโณ ปรินิพฺพุโต; โย น ลิมฺปติ กาเมสุ, สีติภูโต นิรูปธิฯ
“A brahmin who is fully extinguished always sleeps at ease. Sensual pleasures slip off them, they’re cooled, free of attachments.
สพฺพา อาสตฺติโย เฉตฺวา, วิเนยฺย หทเย ทรํ; อุปสนฺโต สุขํ เสติ, สนฺตึ ปปฺปุยฺย เจตสา”ติฯ
Since they’ve cut off all clinging, and removed the stress from the heart, the peaceful sleep at ease, having found peace of mind.”
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
