| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๑๒ฯ๔๐
The Related Suttas Collection 12.40
๔ฯ กฬารขตฺติยวคฺค
4. Kaḷāra the Aristocrat
ตติยเจตนาสุตฺต
Intention (3rd)
สาวตฺถิยํ วิหรติฯ
At Sāvatthī.
“ยญฺจ, ภิกฺขเว, เจเตติ ยญฺจ ปกปฺเปติ ยญฺจ อนุเสติ อารมฺมณเมตํ โหติ วิญฺญาณสฺส ฐิติยาฯ อารมฺมเณ สติ ปติฏฺฐา วิญฺญาณสฺส โหติฯ ตสฺมึ ปติฏฺฐิเต วิญฺญาเณ วิรูเฬฺห นติ โหติฯ นติยา สติ อาคติคติ โหติฯ อาคติคติยา สติ จุตูปปาโต โหติฯ จุตูปปาเต สติ อายตึ ชาติ ชรามรณํ โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสา สมฺภวนฺติฯ เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส สมุทโย โหติฯ
“Bhikkhus, what you intend or plan, and what you have underlying tendencies for become a support for the continuation of consciousness. When this support exists, consciousness becomes established. When consciousness is established and grows, there is an inclination. When there is an inclination, there is coming and going. When there is coming and going, there is passing away and reappearing. When there is passing away and reappearing, future rebirth, old age, and death come to be, as do sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. That is how this entire mass of suffering originates.
โน เจ, ภิกฺขเว, เจเตติ โน เจ ปกปฺเปติ อถ เจ อนุเสติ, อารมฺมณเมตํ โหติ วิญฺญาณสฺส ฐิติยาฯ อารมฺมเณ สติ ปติฏฺฐา วิญฺญาณสฺส โหติฯ ตสฺมึ ปติฏฺฐิเต วิญฺญาเณ วิรูเฬฺห นติ โหติฯ นติยา สติ อาคติคติ โหติฯ อาคติคติยา สติ จุตูปปาโต โหติฯ จุตูปปาเต สติ อายตึ ชาติ ชรามรณํ โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสา สมฺภวนฺติฯ เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส สมุทโย โหติฯ
If you don’t intend or plan, but still have underlying tendencies, this becomes a support for the continuation of consciousness. When this support exists, consciousness becomes established. When consciousness is established and grows, there is an inclination. When there is an inclination, there is coming and going. When there is coming and going, there is passing away and reappearing. When there is passing away and reappearing, future rebirth, old age, and death come to be, as do sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. That is how this entire mass of suffering originates.
ยโต จ โข, ภิกฺขเว, โน เจว เจเตติ โน จ ปกปฺเปติ โน จ อนุเสติ, อารมฺมณเมตํ น โหติ วิญฺญาณสฺส ฐิติยาฯ อารมฺมเณ อสติ ปติฏฺฐา วิญฺญาณสฺส น โหติฯ ตทปฺปติฏฺฐิเต วิญฺญาเณ อวิรูเฬฺห นติ น โหติฯ นติยา อสติ อาคติคติ น โหติฯ อาคติคติยา อสติ จุตูปปาโต น โหติฯ จุตูปปาเต อสติ อายตึ ชาติ ชรามรณํ โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสา นิรุชฺฌนฺติฯ เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส นิโรโธ โหตี”ติฯ
If you don’t intend or plan or have underlying tendencies, this doesn’t become a support for the continuation of consciousness. With no support, consciousness is not established. When consciousness is not established and doesn’t grow, there’s no inclination. When there’s no inclination, there’s no coming and going. When there’s no coming and going, there’s no passing away and reappearing. When there’s no passing away and reappearing, future rebirth, old age, and death cease, as do sorrow, lamentation, pain, sadness, and distress. That is how this entire mass of suffering ceases.”
ทสมํฯ
กฬารขตฺติยวคฺโค จตุตฺโถฯ
ตสฺสุทฺทานํ
ภูตมิทํ กฬารญฺจ, ทุเว จ ญาณวตฺถูนิ; อวิชฺชาปจฺจยา จ เทฺว, นตุมฺหา เจตนา ตโยติฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
