| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๑๖ฯ๘
The Related Suttas Collection 16.8
๑ฯ กสฺสปวคฺค
1. Kassapa
ตติยโอวาทสุตฺต
Advice (3rd)
ราชคเห กลนฺทกนิวาเปฯ อถ โข อายสฺมา มหากสฺสโป เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺนํ โข อายสฺมนฺตํ มหากสฺสปํ ภควา เอตทโวจ:
Near Rājagaha, in the squirrels’ feeding ground. Then Venerable Mahākassapa went up to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him:
“โอวท, กสฺสป, ภิกฺขู; กโรหิ, กสฺสป, ภิกฺขูนํ ธมฺมึ กถํฯ อหํ วา, กสฺสป, ภิกฺขูนํ โอวเทยฺยํ ตฺวํ วา; อหํ วา ภิกฺขูนํ ธมฺมึ กถํ กเรยฺยํ ตฺวํ วา”ติฯ
“Kassapa, advise the bhikkhus! Give them a Dhamma talk! Either you or I should advise the bhikkhus and give them a Dhamma talk.”
“ทุพฺพจา โข, ภนฺเต, เอตรหิ ภิกฺขู, โทวจสฺสกรเณหิ ธมฺเมหิ สมนฺนาคตา, อกฺขมา, อปฺปทกฺขิณคฺคาหิโน อนุสาสนินฺ”ติฯ
“Sir, the bhikkhus these days are hard to admonish, having qualities that make them hard to admonish. They’re impatient, and don’t take instruction respectfully.”
“ตถา หิ ปน, กสฺสป, ปุพฺเพ เถรา ภิกฺขู อารญฺญิกา เจว อเหสุํ อารญฺญิกตฺตสฺส จ วณฺณวาทิโน, ปิณฺฑปาติกา เจว อเหสุํ ปิณฺฑปาติกตฺตสฺส จ วณฺณวาทิโน, ปํสุกูลิกา เจว อเหสุํ ปํสุกูลิกตฺตสฺส จ วณฺณวาทิโน, เตจีวริกา เจว อเหสุํ เตจีวริกตฺตสฺส จ วณฺณวาทิโน, อปฺปิจฺฉา เจว อเหสุํ อปฺปิจฺฉตาย จ วณฺณวาทิโน, สนฺตุฏฺฐา เจว อเหสุํ สนฺตุฏฺฐิยา จ วณฺณวาทิโน, ปวิวิตฺตา เจว อเหสุํ ปวิเวกสฺส จ วณฺณวาทิโน, อสํสฏฺฐา เจว อเหสุํ อสํสคฺคสฺส จ วณฺณวาทิโน, อารทฺธวีริยา เจว อเหสุํ วีริยารมฺภสฺส จ วณฺณวาทิโนฯ
“Kassapa, that’s because formerly the senior bhikkhus lived in the wilderness, ate only almsfood, wore rag robes, and owned just three robes; and they praised these things. They were of few wishes, content, secluded, aloof, and energetic; and they praised these things.
ตตฺร โย โหติ ภิกฺขุ อารญฺญิโก เจว อารญฺญิกตฺตสฺส จ วณฺณวาที, ปิณฺฑปาติโก เจว ปิณฺฑปาติกตฺตสฺส จ วณฺณวาที, ปํสุกูลิโก เจว ปํสุกูลิกตฺตสฺส จ วณฺณวาที, เตจีวริโก เจว เตจีวริกตฺตสฺส จ วณฺณวาที, อปฺปิจฺโฉ เจว อปฺปิจฺฉตาย จ วณฺณวาที, สนฺตุฏฺโฐ เจว สนฺตุฏฺฐิยา จ วณฺณวาที, ปวิวิตฺโต เจว ปวิเวกสฺส จ วณฺณวาที, อสํสฏฺโฐ เจว อสํสคฺคสฺส จ วณฺณวาที, อารทฺธวีริโย เจว วีริยารมฺภสฺส จ วณฺณวาที, ตํ เถรา ภิกฺขู อาสเนน นิมนฺเตนฺติ: ‘เอหิ, ภิกฺขุ, โก นามายํ ภิกฺขุ, ภทฺทโก วตายํ ภิกฺขุ, สิกฺขากาโม วตายํ ภิกฺขุ; เอหิ, ภิกฺขุ, อิทํ อาสนํ นิสีทาหี'ติฯ
The senior bhikkhus invite such a bhikkhu to a seat, saying: ‘Welcome, bhikkhu! What is this bhikkhu’s name? This bhikkhu is good-natured; he really wants to train. Please, bhikkhu, take a seat.’
ตตฺร, กสฺสป, นวานํ ภิกฺขูนํ เอวํ โหติ: ‘โย กิร โส โหติ ภิกฺขุ อารญฺญิโก เจว อารญฺญิกตฺตสฺส จ วณฺณวาที, ปิณฺฑปาติโก เจว …เป… ปํสุกูลิโก เจว … เตจีวริโก เจว … อปฺปิจฺโฉ เจว … สนฺตุฏฺโฐ เจว … ปวิวิตฺโต เจว … อสํสฏฺโฐ เจว … อารทฺธวีริโย เจว วีริยารมฺภสฺส จ วณฺณวาที, ตํ เถรา ภิกฺขู อาสเนน นิมนฺเตนฺติ—เอหิ, ภิกฺขุ, โก นามายํ ภิกฺขุ, ภทฺทโก วตายํ ภิกฺขุ, สิกฺขากาโม วตายํ ภิกฺขุ; เอหิ, ภิกฺขุ, อิทํ อาสนํ นิสีทาหี'ติฯ เต ตถตฺตาย ปฏิปชฺชนฺติ; เตสํ ตํ โหติ ทีฆรตฺตํ หิตาย สุขายฯ
Then the junior bhikkhus think: ‘It seems that when a bhikkhu lives in the wilderness … and is energetic, and praises these things, senior bhikkhus invite them to a seat …’ They practice accordingly. That is for their lasting welfare and happiness.
เอตรหิ ปน, กสฺสป, เถรา ภิกฺขู น เจว อารญฺญิกา น จ อารญฺญิกตฺตสฺส วณฺณวาทิโน, น เจว ปิณฺฑปาติกา น จ ปิณฺฑปาติกตฺตสฺส วณฺณวาทิโน, น เจว ปํสุกูลิกา น จ ปํสุกูลิกตฺตสฺส วณฺณวาทิโน, น เจว เตจีวริกา น จ เตจีวริกตฺตสฺส วณฺณวาทิโน, น เจว อปฺปิจฺฉา น จ อปฺปิจฺฉตาย วณฺณวาทิโน, น เจว สนฺตุฏฺฐา น จ สนฺตุฏฺฐิยา วณฺณวาทิโน, น เจว ปวิวิตฺตา น จ ปวิเวกสฺส วณฺณวาทิโน, น เจว อสํสฏฺฐา น จ อสํสคฺคสฺส วณฺณวาทิโน, น เจว อารทฺธวีริยา น จ วีริยารมฺภสฺส วณฺณวาทิโนฯ
But these days, Kassapa, the senior bhikkhus don’t live in the wilderness … and aren’t energetic; and they don’t praise these things.
ตตฺร โย โหติ ภิกฺขุ ญาโต ยสสฺสี ลาภี จีวรปิณฺฑปาตเสนาสนคิลานปฺปจฺจยเภสชฺชปริกฺขารานํ ตํ เถรา ภิกฺขู อาสเนน นิมนฺเตนฺติ: ‘เอหิ, ภิกฺขุ, โก นามายํ ภิกฺขุ, ภทฺทโก วตายํ ภิกฺขุ, สพฺรหฺมจาริกาโม วตายํ ภิกฺขุ; เอหิ, ภิกฺขุ, อิทํ อาสนํ นิสีทาหี'ติฯ
When a bhikkhu is well-known and famous, a recipient of robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick, senior bhikkhus invite them to a seat: ‘Welcome, bhikkhu! What is this bhikkhu’s name? This bhikkhu is good-natured; he really likes his fellow monks. Please, bhikkhu, take a seat.’
ตตฺร, กสฺสป, นวานํ ภิกฺขูนํ เอวํ โหติ: ‘โย กิร โส โหติ ภิกฺขุ ญาโต ยสสฺสี ลาภี จีวรปิณฺฑปาตเสนาสนคิลานปฺปจฺจยเภสชฺชปริกฺขารานํ ตํ เถรา ภิกฺขู อาสเนน นิมนฺเตนฺติ—เอหิ, ภิกฺขุ, โก นามายํ ภิกฺขุ, ภทฺทโก วตายํ ภิกฺขุ, สพฺรหฺมจาริกาโม วตายํ ภิกฺขุ; เอหิ, ภิกฺขุ, อิทํ อาสนํ นิสีทาหี'ติฯ เต ตถตฺตาย ปฏิปชฺชนฺติฯ เตสํ ตํ โหติ ทีฆรตฺตํ อหิตาย ทุกฺขายฯ ยญฺหิ ตํ, กสฺสป, สมฺมา วทมาโน วเทยฺย: ‘อุปทฺทุตา พฺรหฺมจารี พฺรหฺมจารูปทฺทเวน อภิปตฺถนา พฺรหฺมจารี พฺรหฺมจาริอภิปตฺถเนนา'ติ, เอตรหิ ตํ, กสฺสป, สมฺมา วทมาโน วเทยฺย: ‘อุปทฺทุตา พฺรหฺมจารี พฺรหฺมจารูปทฺทเวน อภิปตฺถนา พฺรหฺมจารี พฺรหฺมจาริอภิปตฺถเนนา'”ติฯ
Then the junior bhikkhus think: ‘It seems that when a bhikkhu is well-known and famous, a recipient of robes, almsfood, lodgings, and medicines and supplies for the sick, senior bhikkhus invite them to a seat …’ They practice accordingly. That is for their lasting harm and suffering. And if it could ever be rightly said that spiritual practitioners are imperiled by the peril of a spiritual practitioner, and vanquished by the vanquishing of a spiritual practitioner, it is these days that this could be rightly said.”
อฏฺฐมํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
