วชิราสุตฺต

With Vajirā

สาวตฺถินิทานํฯ

At Sāvatthī.

อถ โข วชิรา ภิกฺขุนี ปุพฺพณฺหสมยํ นิวาเสตฺวา ปตฺตจีวรมาทาย สาวตฺถึ ปิณฺฑาย ปาวิสิฯ สาวตฺถิยํ ปิณฺฑาย จริตฺวา ปจฺฉาภตฺตํ ปิณฺฑปาตปฏิกฺกนฺตา เยน อนฺธวนํ เตนุปสงฺกมิ ทิวาวิหารายฯ อนฺธวนํ อชฺโฌคาเหตฺวา อญฺญตรสฺมึ รุกฺขมูเล ทิวาวิหารํ นิสีทิฯ

Then the nun Vajirā robed up in the morning and, taking her bowl and robe, entered Sāvatthī for alms. She wandered for alms in Sāvatthī. After the meal, on her return from almsround, she went to the Dark Forest, plunged deep into it, and sat at the root of a tree for the day’s meditation.

อถ โข มาโร ปาปิมา วชิราย ภิกฺขุนิยา ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํสํ อุปฺปาเทตุกาโม สมาธิมฺหา จาเวตุกาโม เยน วชิรา ภิกฺขุนี เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา วชิรํ ภิกฺขุนึ คาถาย อชฺฌภาสิ:

Then Māra the Wicked, wanting to make the nun Vajirā feel fear, terror, and goosebumps, wanting to make her fall away from immersion, went up to her and addressed her in verse:

“เกนายํ ปกโต สตฺโต, กุวํ สตฺตสฺส การโก; กุวํ สตฺโต สมุปฺปนฺโน, กุวํ สตฺโต นิรุชฺฌตี”ติฯ

“Who created this sentient being? Where is its maker? Where has the being arisen? And where does it cease?”

อถ โข วชิราย ภิกฺขุนิยา เอตทโหสิ: “โก นุ ขฺวายํ มนุโสฺส วา อมนุโสฺส วา คาถํ ภาสตี”ติ?

Then the nun Vajirā thought, “Who’s speaking this verse, a human or a non-human?”

อถ โข วชิราย ภิกฺขุนิยา เอตทโหสิ: “มาโร โข อยํ ปาปิมา มม ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํสํ อุปฺปาเทตุกาโม สมาธิมฺหา จาเวตุกาโม คาถํ ภาสตี”ติฯ

Then she thought, “This is Māra the Wicked, wanting to make me feel fear, terror, and goosebumps, wanting to make me fall away from immersion!”

อถ โข วชิรา ภิกฺขุนี “มาโร อยํ ปาปิมา” อิติ วิทิตฺวา, มารํ ปาปิมนฺตํ คาถาหิ ปจฺจภาสิ:

Then Vajirā, knowing that this was Māra the Wicked, replied to him in verse:

“กึ นุ สตฺโตติ ปจฺเจสิ, มาร ทิฏฺฐิคตํ นุ เต; สุทฺธสงฺขารปุญฺโชยํ, นยิธ สตฺตุปลพฺภติฯ

“Why do you believe there’s such a thing as a ‘sentient being’? Māra, is this your theory? This is just a pile of conditions, you won’t find a sentient being here.

ยถา หิ องฺคสมฺภารา, โหติ สทฺโท รโถ อิติ; เอวํ ขนฺเธสุ สนฺเตสุ, โหติ สตฺโตติ สมฺมุติฯ

When the parts are assembled we use the word ‘chariot’. So too, when the aggregates are present ‘sentient being’ is the convention we use.

ทุกฺขเมว หิ สมฺโภติ, ทุกฺขํ ติฏฺฐติ เวติ จ; นาญฺญตฺร ทุกฺขา สมฺโภติ, นาญฺญํ ทุกฺขา นิรุชฺฌตี”ติฯ

But it’s only suffering that comes to be, lasts a while, then disappears. Naught but suffering comes to be, naught but suffering ceases.”

อถ โข มาโร ปาปิมา “ชานาติ มํ วชิรา ภิกฺขุนี”ติ ทุกฺขี ทุมฺมโน ตตฺเถวนฺตรธายีติฯ

Then Māra the Wicked, thinking, “The nun Vajirā knows me!” miserable and sad, vanished right there.

ภิกฺขุนีวคฺโค ปฐโมฯ

ตสฺสุทฺทานํ

อาฬวิกา จ โสมา จ, โคตมี วิชยา สห; อุปฺปลวณฺณา จ จาลา, อุปจาลา สีสุปจาลา จ; เสลา วชิราย เต ทสาติฯ

ภิกฺขุนีสํยุตฺตํ สมตฺตํฯ

The Related Suttas Collection on Nuns are completed.

Next: พฺรหฺมายาจนสุตฺต • Brahmāyācanasutta • The Appeal of Brahmā

The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]

วชิราสุตฺต

With Vajirā

YOU MAY ALSO LIKE: