| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๕๖ฯ๔๕
The Related Suttas Collection 56.45
๕ฯ ปปาตวคฺค
5. A Cliff
วาลสุตฺต
Splitting Hairs
เอกํ สมยํ ภควา เวสาลิยํ วิหรติ มหาวเน กูฏาคารสาลายํฯ
At one time the Buddha was staying near Vesālī, at the Great Wood, in the hall with the peaked roof.
อถ โข อายสฺมา อานนฺโท ปุพฺพณฺหสมยํ นิวาเสตฺวา ปตฺตจีวรมาทาย เวสาลึ ปิณฺฑาย ปาวิสิฯ อทฺทสา โข อายสฺมา อานนฺโท สมฺพหุเล ลิจฺฉวิกุมารเก สนฺถาคาเร อุปาสนํ กโรนฺเต, ทูรโตว สุขุเมน ตาฬจฺฉิคฺคเฬน อสนํ อติปาเตนฺเต, โปงฺขานุโปงฺขํ อวิราธิตํฯ
Then Venerable Ānanda robed up in the morning and, taking his bowl and robe, entered Vesālī for alms. He saw several Licchavi youths practicing archery near the town hall. They were shooting arrows from a distance through a small keyhole, shot after shot without missing.
ทิสฺวานสฺส เอตทโหสิ: “สิกฺขิตา วติเม ลิจฺฉวิกุมารกา, สุสิกฺขิตา วติเม ลิจฺฉวิกุมารกา; ยตฺร หิ นาม ทูรโตว สุขุเมน ตาฬจฺฉิคฺคเฬน อสนํ อติปาเตสฺสนฺติ โปงฺขานุโปงฺขํ อวิราธิตนฺ”ติฯ
When he saw this he thought, “These Licchavi youths really are trained, so well trained, in that they shoot arrows from a distance through a small keyhole, shot after shot without missing.”
อถ โข อายสฺมา อานนฺโท เวสาลึ ปิณฺฑาย จริตฺวา ปจฺฉาภตฺตํ ปิณฺฑปาตปฏิกฺกนฺโต เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข อายสฺมา อานนฺโท ภควนฺตํ เอตทโวจ: “อิธาหํ, ภนฺเต, ปุพฺพณฺหสมยํ นิวาเสตฺวา ปตฺตจีวรมาทาย เวสาลึ ปิณฺฑาย ปาวิสึฯ อทฺทสํ ขฺวาหํ, ภนฺเต, สมฺพหุเล ลิจฺฉวิกุมารเก สนฺถาคาเร อุปาสนํ กโรนฺเต ทูรโตว สุขุเมน ตาฬจฺฉิคฺคเฬน อสนํ อติปาเตนฺเต โปงฺขานุโปงฺขํ อวิราธิตํฯ ทิสฺวาน เม เอตทโหสิ: ‘สิกฺขิตา วติเม ลิจฺฉวิกุมารกา, สุสิกฺขิตา วติเม ลิจฺฉวิกุมารกา; ยตฺร หิ นาม ทูรโตว สุขุเมน ตาฬจฺฉิคฺคเฬน อสนํ อติปาเตสฺสนฺติ โปงฺขานุโปงฺขํ อวิราธิตนฺ'”ติฯ
Then Ānanda wandered for alms in Vesālī. After the meal, on his return from almsround, he went to the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him what had happened.
“ตํ กึ มญฺญสิ, อานนฺท, กตมํ นุ โข ทุกฺกรตรํ วา ทุรภิสมฺภวตรํ วา—โย ทูรโตว สุขุเมน ตาฬจฺฉิคฺคเฬน อสนํ อติปาเตยฺย โปงฺขานุโปงฺขํ อวิราธิตํ, โย วา สตฺตธา ภินฺนสฺส วาลสฺส โกฏิยา โกฏึ ปฏิวิชฺเฌยฺยา”ติ?
“What do you think, Ānanda? Which is harder and more challenging: to shoot arrows from a distance through a small keyhole, shot after shot without missing? Or to take a horsehair split into seven strands and penetrate one tip with another tip?”
“เอตเทว, ภนฺเต, ทุกฺกรตรญฺเจว ทุรภิสมฺภวตรญฺจ โย วา สตฺตธา ภินฺนสฺส วาลสฺส โกฏิยา โกฏึ ปฏิวิชฺเฌยฺยา”ติฯ
“It’s more difficult and challenging, sir, to take a horsehair split into seven strands and penetrate one tip with another tip.”
“อถ โข, อานนฺท, ทุปฺปฏิวิชฺฌตรํ ปฏิวิชฺฌนฺติ, เย ‘อิทํ ทุกฺขนฺ'ติ ยถาภูตํ ปฏิวิชฺฌนฺติ …เป… ‘อยํ ทุกฺขนิโรธคามินี ปฏิปทา'ติ ยถาภูตํ ปฏิวิชฺฌนฺติฯ
“Still, Ānanda, those who truly penetrate suffering, its origin, its cessation, and the path penetrate something tougher than that.
ตสฺมาติหานนฺท, ‘อิทํ ทุกฺขนฺ'ติ โยโค กรณีโย …เป… ‘อยํ ทุกฺขนิโรธคามินี ปฏิปทา'ติ โยโค กรณีโย”ติฯ
That’s why you should practice meditation …”
ปญฺจมํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
