Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation

    සංයුත්ත නිකාය 22.85

    The Related Suttas Collection 22.85

    9. ථේරවග්ග

    9. Senior Bhikkhus

    යමකසුත්ත

    With Yamaka

    ඒකං සමයං ආයස්මා සාරිපුත්තෝ සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමේ.

    At one time Venerable Sāriputta was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery.

    තේන ඛෝ පන සමයේන යමකස්ස නාම භික්ඛුනෝ ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං හෝති: “තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි, යථා ඛීණාසවෝ භික්ඛු කායස්ස භේදා උච්ඡිජ්ජති විනස්සති, න හෝති පරං මරණා”ති.

    Now at that time a bhikkhu called Yamaka had the following harmful misconception: “As I understand the Buddha’s teaching, a bhikkhu who has ended the defilements is annihilated and destroyed when their body breaks up, and doesn’t exist after death.”

    අස්සෝසුං ඛෝ සම්බහුලා භික්ඛූ යමකස්ස කිර නාම භික්ඛුනෝ ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං හෝති: “තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි, යථා ඛීණාසවෝ භික්ඛු කායස්ස භේදා උච්ඡිජ්ජති විනස්සති, න හෝති පරං මරණා”ති. අථ ඛෝ තේ භික්ඛූ යේනායස්මා යමකෝ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මතා යමකේන සද්ධිං සම්මෝදිංසු.

    Several bhikkhus heard about this. They went to Yamaka and exchanged greetings with him.

    සම්මෝදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරේත්වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්නා ඛෝ තේ භික්ඛූ ආයස්මන්තං යමකං ඒතදවෝචුං: “සච්චං කිර තේ, ආවුසෝ යමක, ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං: ‘තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි, යථා ඛීණාසවෝ භික්ඛු කායස්ස භේදා උච්ඡිජ්ජති විනස්සති, න හෝති පරං මරණා(අ)”ති?

    When the greetings and polite conversation were over, they sat down to one side and said to him, “Is it really true, Friend Yamaka, that you have such a harmful misconception: ‘As I understand the Buddha’s teaching, a bhikkhu who has ended the defilements is annihilated and destroyed when their body breaks up, and doesn’t exist after death’?”

    “ඒවං ඛ්වාහං, ආවුසෝ, භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි: ‘ඛීණාසවෝ භික්ඛු කායස්ස භේදා උච්ඡිජ්ජති විනස්සති, න හෝති පරං මරණා(අ)”ති.

    “Yes, friends, that’s how I understand the Buddha’s teaching.”

    “මා, ආවුසෝ යමක, ඒවං අවච, මා භගවන්තං අබ්භාචික්ඛි. න හි සාධු භගවතෝ අබ්භාචික්ඛනං. න හි භගවා ඒවං වදේය්‍ය: ‘ඛීණාසවෝ භික්ඛු කායස්ස භේදා උච්ඡිජ්ජති විනස්සති, න හෝති පරං මරණා(අ)”ති. ඒවම්පි ඛෝ ආයස්මා යමකෝ තේහි භික්ඛූහි වුච්චමානෝ තථේව තං පාපකං දිට්ඨිගතං ථාමසා පරාමාසා අභිනිවිස්ස වෝහරති: “තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි, යථා ඛීණාසවෝ භික්ඛු කායස්ස භේදා උච්ඡිජ්ජති විනස්සති, න හෝති පරං මරණා”ති.

    “Don’t say that, Yamaka! Don’t misrepresent the Buddha, for misrepresentation of the Buddha is not good. And the Buddha would not say that.” But even though admonished by those bhikkhus, Yamaka obstinately stuck to that misconception and insisted on stating it.

    යතෝ ඛෝ තේ භික්ඛූ නාසක්ඛිංසු ආයස්මන්තං යමකං ඒතස්මා පාපකා දිට්ඨිගතා විවේචේතුං, අථ ඛෝ තේ භික්ඛූ උට්ඨායාසනා යේනායස්මා සාරිපුත්තෝ තේනුපසඞ්කමිංසු; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මන්තං සාරිපුත්තං ඒතදවෝචුං: “යමකස්ස නාම, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, භික්ඛුනෝ ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං: ‘තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි යථා ඛීණාසවෝ භික්ඛු කායස්ස භේදා උච්ඡිජ්ජති විනස්සති, න හෝති පරං මරණා(අ)ති. සාධායස්මා සාරිපුත්තෝ යේන යමකෝ භික්ඛු තේනුපසඞ්කමතු අනුකම්පං උපාදායා”ති. අධිවාසේසි ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ තුණ්හීභාවේන.

    When those bhikkhus were unable to dissuade Yamaka from that misconception, they got up from their seats and went to see Venerable Sāriputta. They told him what had happened, and said, “May Venerable Sāriputta please go to the bhikkhu Yamaka out of compassion.” Sāriputta consented with silence.

    අථ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ සායන්හසමයං පටිසල්ලානා වුට්ඨිතෝ යේනායස්මා යමකෝ තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මතා යමකේන සද්ධිං සම්මෝදි …පේ… ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ආයස්මා සාරිපුත්තෝ ආයස්මන්තං යමකං ඒතදවෝච:

    Then in the late afternoon, Venerable Sāriputta came out of retreat, went to Venerable Yamaka and exchanged greetings with him. Seated to one side he said to Yamaka:

    “සච්චං කිර තේ, ආවුසෝ යමක, ඒවරූපං පාපකං දිට්ඨිගතං උප්පන්නං: ‘තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි, යථා ඛීණාසවෝ භික්ඛු කායස්ස භේදා උච්ඡිජ්ජති විනස්සති, න හෝති පරං මරණා(අ)”ති?

    “Is it really true, Friend Yamaka, that you have such a harmful misconception: ‘As I understand the Buddha’s teaching, a bhikkhu who has ended the defilements is annihilated and destroyed when their body breaks up, and doesn’t exist after death’?”

    “ඒවං ඛ්වාහං, ආවුසෝ, භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි, යථා ඛීණාසවෝ භික්ඛු කායස්ස භේදා උච්ඡිජ්ජති විනස්සති, න හෝති පරං මරණා”ති.

    “Yes, friend, that’s how I understand the Buddha’s teaching.”

    “තං කිං මඤ්ඤසි, ආවුසෝ යමක, රූපං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති?

    “What do you think, Yamaka? Is form permanent or impermanent?”

    “අනිච්චං, ආවුසෝ”.

    “Impermanent, friend.”

    “වේදනා නිච්චා … සඤ්ඤා … සඞ්ඛාරා … විඤ්ඤාණං නිච්චං වා අනිච්චං වා”ති?

    “Is feeling … perception … choices … consciousness permanent or impermanent?”

    “අනිච්චං, ආවුසෝ”.

    “Impermanent, friend.”

    “තස්මාතිහ …පේ… ඒවං පස්සං …පේ… නාපරං ඉත්ථත්තායාති පජානාති.

    “So you should truly see … Seeing this … They understand: ‘… there is no return to any state of existence.’

    තං කිං මඤ්ඤසි, ආවුසෝ යමක, රූපං තථාගතෝති සමනුපස්සසී”ති?

    What do you think, Friend Yamaka? Do you regard the Realized One as form?”

    “නෝ හේතං, ආවුසෝ” …

    “No, friend.”

    “වේදනං තථාගතෝති සමනුපස්සසී”ති? “නෝ හේතං, ආවුසෝ” … “සඤ්ඤං … සඞ්ඛාරේ … විඤ්ඤාණං තථාගතෝති සමනුපස්සසී”ති?

    “Do you regard the Realized One as feeling … perception … choices … consciousness?”

    “නෝ හේතං, ආවුසෝ”.

    “No, friend.”

    “තං කිං මඤ්ඤසි, ආවුසෝ යමක, රූපස්මිං තථාගතෝති සමනුපස්සසී”ති?

    “What do you think, Friend Yamaka? Do you regard the Realized One as in form?”

    “නෝ හේතං, ආවුසෝ”.

    “No, friend.”

    “අඤ්ඤත්‍ර රූපා තථාගතෝති සමනුපස්සසී”ති?

    “Or do you regard the Realized One as distinct from form?”

    “නෝ හේතං, ආවුසෝ”.

    “No, friend.”

    “වේදනාය … අඤ්ඤත්‍ර වේදනාය …පේ… සඤ්ඤාය … අඤ්ඤත්‍ර සඤ්ඤාය … සඞ්ඛාරේසු … අඤ්ඤත්‍ර සඞ්ඛාරේහි … විඤ්ඤාණස්මිං තථාගතෝති සමනුපස්සසී”ති?

    “Do you regard the Realized One as in feeling … or distinct from feeling … as in perception … or distinct from perception … as in choices … or distinct from choices … as in consciousness?”

    “නෝ හේතං, ආවුසෝ”.

    “No, friend.”

    “අඤ්ඤත්‍ර විඤ්ඤාණා තථාගතෝති සමනුපස්සසී”ති?

    “Or do you regard the Realized One as distinct from consciousness?”

    “නෝ හේතං, ආවුසෝ”.

    “No, friend.”

    “තං කිං මඤ්ඤසි, ආවුසෝ යමක, රූපං … වේදනං … සඤ්ඤං … සඞ්ඛාරේ … විඤ්ඤාණං තථාගතෝති සමනුපස්සසී”ති?

    “What do you think, Yamaka? Do you regard the Realized One as possessing form, feeling, perception, choices, and consciousness?”

    “නෝ හේතං, ආවුසෝ”.

    “No, friend.”

    “තං කිං මඤ්ඤසි, ආවුසෝ යමක, අයං සෝ අරූපී … අවේදනෝ … අසඤ්ඤී … අසඞ්ඛාරෝ … අවිඤ්ඤාණෝ තථාගතෝති සමනුපස්සසී”ති?

    “What do you think, Yamaka? Do you regard the Realized One as one who is without form, feeling, perception, choices, and consciousness?”

    “නෝ හේතං, ආවුසෝ”.

    “No, friend.”

    “ඒත්ථ ච තේ, ආවුසෝ යමක, දිට්ඨේව ධම්මේ සච්චතෝ ථේතතෝ තථාගතේ අනුපලබ්භියමානේ, කල්ලං නු තේ තං වේය්‍යාකරණං: ‘තථාහං භගවතා ධම්මං දේසිතං ආජානාමි, යථා ඛීණාසවෝ භික්ඛු කායස්ස භේදා උච්ඡිජ්ජති විනස්සති, න හෝති පරං මරණා(අ)”ති?

    “In that case, Friend Yamaka, since you don’t acknowledge the Realized One as a genuine fact in the present life, is it appropriate to declare: ‘As I understand the Buddha’s teaching, a bhikkhu who has ended the defilements is annihilated and destroyed when their body breaks up, and doesn’t exist after death.’?”

    “අහු ඛෝ මේ තං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, පුබ්බේ අවිද්දසුනෝ පාපකං දිට්ඨිගතං; ඉදඤ්ච පනායස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස ධම්මදේසනං සුත්වා තඤ්චේව පාපකං දිට්ඨිගතං පහීනං, ධම්මෝ ච මේ අභිසමිතෝ”ති.

    “Friend Sāriputta, in my ignorance, I used to have that misconception. But now that I’ve heard the teaching from Venerable Sāriputta I’ve given up that misconception, and I’ve comprehended the teaching.”

    “සචේ තං, ආවුසෝ යමක, ඒවං පුච්ඡේය්‍යුං: ‘යෝ සෝ, ආවුසෝ යමක, භික්ඛු අරහං ඛීණාසවෝ සෝ කායස්ස භේදා පරං මරණා කිං හෝතී(අ)ති? ඒවං පුට්ඨෝ ත්වං, ආවුසෝ යමක, කින්ති බ්‍යාකරේය්‍යාසී”ති?

    “Friend Yamaka, suppose they were to ask you: ‘When their body breaks up, after death, what happens to a perfected one, who has ended the defilements?’ How would you answer?”

    “සචේ මං, ආවුසෝ, ඒවං පුච්ඡේය්‍යුං: ‘යෝ සෝ, ආවුසෝ යමක, භික්ඛු අරහං ඛීණාසවෝ සෝ කායස්ස භේදා පරං මරණා කිං හෝතී(අ)ති? ඒවං පුට්ඨෝහං, ආවුසෝ, ඒවං බ්‍යාකරේය්‍යං: ‘රූපං ඛෝ, ආවුසෝ, අනිච්චං. යදනිච්චං තං දුක්ඛං; යං දුක්ඛං තං නිරුද්ධං තදත්ථඞ්ගතං.

    “Friend, if they were to ask this, I’d answer like this: ‘Friend, form is impermanent. What’s impermanent is suffering. What’s suffering has ceased and ended.

    වේදනා … සඤ්ඤා … සඞ්ඛාරා … විඤ්ඤාණං අනිච්චං. යදනිච්චං තං දුක්ඛං; යං දුක්ඛං තං නිරුද්ධං තදත්ථඞ්ගතන්(අ)ති. ඒවං පුට්ඨෝහං, ආවුසෝ, ඒවං බ්‍යාකරේය්‍යන්”ති.

    Feeling … perception … choices … consciousness is impermanent. What’s impermanent is suffering. What’s suffering has ceased and ended.’ That’s how I’d answer such a question.”

    “සාධු සාධු, ආවුසෝ යමක. තේන හාවුසෝ යමක, උපමං තේ කරිස්සාමි ඒතස්සේව අත්ථස්ස භිය්‍යෝසෝ මත්තාය ඤාණාය. සේය්‍යථාපි, ආවුසෝ යමක, ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා අඩ්ඪෝ මහද්ධනෝ මහාභෝගෝ; සෝ ච ආරක්ඛසම්පන්නෝ. තස්ස කෝචිදේව පුරිසෝ උප්පජ්ජේය්‍ය අනත්ථකාමෝ අහිතකාමෝ අයෝගක්ඛේමකාමෝ ජීවිතා වෝරෝපේතුකාමෝ. තස්ස ඒවමස්ස: ‘අයං ඛෝ ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා අඩ්ඪෝ මහද්ධනෝ මහාභෝගෝ; සෝ ච ආරක්ඛසම්පන්නෝ; නායං සුකරෝ පසය්හ ජීවිතා වෝරෝපේතුං. යන්නූනාහං අනුපඛජ්ජ ජීවිතා වෝරෝපේය්‍යන්(අ)ති. සෝ තං ගහපතිං වා ගහපතිපුත්තං වා උපසඞ්කමිත්වා ඒවං වදේය්‍ය: ‘උපට්ඨහේය්‍යං තං, භන්තේ(අ)ති. තමේනං සෝ ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා උපට්ඨාපේය්‍ය. සෝ උපට්ඨහේය්‍ය පුබ්බුට්ඨායී පච්ඡානිපාතී කිඞ්කාරපටිස්සාවී මනාපචාරී පියවාදී. තස්ස සෝ ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා මිත්තතෝපි නං සද්දහේය්‍ය; සුහජ්ජතෝපි නං සද්දහේය්‍ය; තස්මිඤ්ච විස්සාසං ආපජ්ජේය්‍ය. යදා ඛෝ, ආවුසෝ, තස්ස පුරිසස්ස ඒවමස්ස: ‘සංවිස්සත්ථෝ ඛෝ ම්‍යායං ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා(අ)ති, අථ නං රහෝගතං විදිත්වා තිණ්හේන සත්ථේන ජීවිතා වෝරෝපේය්‍ය.

    “Good, good, Friend Yamaka! Well then, I shall give you a simile to make the meaning even clearer. Suppose there was a householder or householder’s son who was rich, with a lot of money and great wealth, and a bodyguard for protection. Then along comes a person who wants to harm, injure, and threaten him, and take his life. They’d think: ‘This householder or householder’s son is rich, with a lot of money and great wealth, and a bodyguard for protection. It won’t be easy to take his life by force. Why don’t I get close to him, then take his life?’ So he goes up to that householder or householder’s son and says: ‘Sir, I would serve you.’ Then they would serve that householder or householder’s son. They’d get up before him and go to bed after him, and be obliging, behaving nicely and speaking politely. The householder or householder’s son would consider them as a friend and companion, and come to trust them. But when that person realizes that they’ve gained the trust of the householder or householder’s son, then, when they know he’s alone, they’d take his life with a sharp knife.

    තං කිං මඤ්ඤසි, ආවුසෝ යමක, යදා හි සෝ පුරිසෝ අමුං ගහපතිං වා ගහපතිපුත්තං වා උපසඞ්කමිත්වා ඒවං ආහ: ‘උපට්ඨහේය්‍යං තං, භන්තේ(අ)ති, තදාපි සෝ වධකෝව. වධකඤ්ච පන සන්තං න අඤ්ඤාසි: ‘වධකෝ මේ(අ)ති. යදාපි සෝ උපට්ඨහති පුබ්බුට්ඨායී පච්ඡානිපාතී කිඞ්කාරපටිස්සාවී මනාපචාරී පියවාදී, තදාපි සෝ වධකෝව. වධකඤ්ච පන සන්තං න අඤ්ඤාසි: ‘වධකෝ මේ(අ)ති. යදාපි නං රහෝගතං විදිත්වා තිණ්හේන සත්ථේන ජීවිතා වෝරෝපේති, තදාපි සෝ වධකෝව. වධකඤ්ච පන සන්තං න අඤ්ඤාසි: ‘වධකෝ මේ(අ)”ති.

    What do you think, Yamaka? When that person went to the householder or householder’s son and offered to serve him, weren’t they a killer then, though he didn’t know that this was his killer? And when they got up before him and went to bed after him, being obliging, behaving nicely and speaking politely, weren’t they a killer then, though he didn’t know that this was his killer? And when, knowing he was alone, they took his life with a sharp knife, weren’t they a killer then, though he didn’t know that this was his killer?”

    “ඒවමාවුසෝ”ති.

    “Yes, friend.”

    “ඒවමේව ඛෝ, ආවුසෝ, අස්සුතවා පුථුජ්ජනෝ අරියානං අදස්සාවී අරියධම්මස්ස අකෝවිදෝ අරියධම්මේ අවිනීතෝ, සප්පුරිසානං අදස්සාවී සප්පුරිසධම්මස්ස අකෝවිදෝ සප්පුරිසධම්මේ අවිනීතෝ රූපං අත්තතෝ සමනුපස්සති, රූපවන්තං වා අත්තානං; අත්තනි වා රූපං, රූපස්මිං වා අත්තානං. වේදනං … සඤ්ඤං … සඞ්ඛාරේ … විඤ්ඤාණං අත්තතෝ සමනුපස්සති, විඤ්ඤාණවන්තං වා අත්තානං; අත්තනි වා විඤ්ඤාණං, විඤ්ඤාණස්මිං වා අත්තානං.

    “In the same way, an unlearned ordinary person has not seen the noble ones, and is neither skilled nor trained in the teaching of the noble ones. They’ve not seen good persons, and are neither skilled nor trained in the teaching of the good persons. They regard form as self, self as having form, form in self, or self in form. They regard feeling … perception … choices … They regard consciousness as self, self as having consciousness, consciousness in self, or self in consciousness.

    සෝ අනිච්චං රූපං ‘අනිච්චං රූපන්(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති. අනිච්චං වේදනං ‘අනිච්චා වේදනා(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති. අනිච්චං සඤ්ඤං ‘අනිච්චා සඤ්ඤා(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති. අනිච්චේ සඞ්ඛාරේ ‘අනිච්චා සඞ්ඛාරා(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති. අනිච්චං විඤ්ඤාණං ‘අනිච්චං විඤ්ඤාණන්(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති.

    They don’t truly understand form—which is impermanent—as impermanent. They don’t truly understand feeling … perception … choices … consciousness—which is impermanent—as impermanent.

    දුක්ඛං රූපං ‘දුක්ඛං රූපන්(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති. දුක්ඛං වේදනං … දුක්ඛං සඤ්ඤං … දුක්ඛේ සඞ්ඛාරේ … දුක්ඛං විඤ්ඤාණං ‘දුක්ඛං විඤ්ඤාණන්(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති.

    They don’t truly understand form—which is suffering—as suffering. They don’t truly understand feeling … perception … choices … consciousness—which is suffering—as suffering.

    අනත්තං රූපං ‘අනත්තා රූපන්(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති. අනත්තං වේදනං … අනත්තං සඤ්ඤං … අනත්තේ සඞ්ඛාරේ … අනත්තං විඤ්ඤාණං ‘අනත්තං විඤ්ඤාණන්(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති.

    They don’t truly understand form—which is not-self—as not-self. They don’t truly understand feeling … perception … choices … consciousness—which is not-self—as not-self.

    සඞ්ඛතං රූපං ‘සඞ්ඛතං රූපන්(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති. සඞ්ඛතං වේදනං … සඞ්ඛතං සඤ්ඤං … සඞ්ඛතේ සඞ්ඛාරේ … සඞ්ඛතං විඤ්ඤාණං ‘සඞ්ඛතං විඤ්ඤාණන්(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති.

    They don’t truly understand form—which is conditioned—as conditioned. They don’t truly understand feeling … perception … choices … consciousness—which is conditioned—as conditioned.

    වධකං රූපං ‘වධකං රූපන්(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති. වධකං වේදනං ‘වධකා වේදනා(අ)ති … වධකං සඤ්ඤං ‘වධකා සඤ්ඤා(අ)ති … වධකේ සඞ්ඛාරේ ‘වධකා සඞ්ඛාරා(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති. වධකං විඤ්ඤාණං ‘වධකං විඤ්ඤාණන්(අ)ති යථාභූතං නප්පජානාති.

    They don’t truly understand form—which is a killer—as a killer. They don’t truly understand feeling … perception … choices … consciousness—which is a killer—as a killer.

    සෝ රූපං උපේති උපාදියති අධිට්ඨාති ‘අත්තා මේ(අ)ති. වේදනං … සඤ්ඤං … සඞ්ඛාරේ … විඤ්ඤාණං උපේති උපාදියති අධිට්ඨාති ‘අත්තා මේ(අ)ති. තස්සිමේ පඤ්චුපාදානක්ඛන්ධා උපේතා උපාදින්නා දීඝරත්තං අහිතාය දුක්ඛාය සංවත්තන්ති.

    They’re attracted to form, grasp it, and commit to the notion that it is ‘my self’. They’re attracted to feeling … perception … choices … consciousness, grasp it, and commit to the notion that it is ‘my self’. And when you’ve gotten involved with and grasped these five grasping aggregates, they lead to your lasting harm and suffering.

    සුතවා ච ඛෝ, ආවුසෝ, අරියසාවකෝ අරියානං දස්සාවී …පේ… සප්පුරිසධම්මේ සුවිනීතෝ න රූපං අත්තතෝ සමනුපස්සති, න රූපවන්තං අත්තානං; න අත්තනි රූපං, න රූපස්මිං අත්තානං. න වේදනං … න සඤ්ඤං … න සඞ්ඛාරේ … න විඤ්ඤාණං අත්තතෝ සමනුපස්සති, න විඤ්ඤාණවන්තං අත්තානං; න අත්තනි විඤ්ඤාණං, න විඤ්ඤාණස්මිං අත්තානං.

    A learned noble disciple has seen the noble ones, and is skilled and trained in the teaching of the noble ones. They’ve seen good persons, and are skilled and trained in the teaching of the good persons. They don’t regard form as self, self as having form, form in self, or self in form. They don’t regard feeling … perception … choices … consciousness as self, self as having consciousness, consciousness in self, or self in consciousness.

    සෝ අනිච්චං රූපං ‘අනිච්චං රූපන්(අ)ති යථාභූතං පජානාති. අනිච්චං වේදනං … අනිච්චං සඤ්ඤං … අනිච්චේ සඞ්ඛාරේ … අනිච්චං විඤ්ඤාණං ‘අනිච්චං විඤ්ඤාණන්(අ)ති යථාභූතං පජානාති.

    They truly understand form—which is impermanent—as impermanent. They truly understand feeling … perception … choices … consciousness—which is impermanent—as impermanent.

    දුක්ඛං රූපං ‘දුක්ඛං රූපන්(අ)ති යථාභූතං පජානාති. දුක්ඛං වේදනං … දුක්ඛං සඤ්ඤං … දුක්ඛේ සඞ්ඛාරේ … දුක්ඛං විඤ්ඤාණං ‘දුක්ඛං විඤ්ඤාණන්(අ)ති යථාභූතං පජානාති.

    They truly understand form—which is suffering—as suffering. They truly understand feeling … perception … choices … consciousness—which is suffering—as suffering.

    අනත්තං රූපං ‘අනත්තා රූපන්(අ)ති යථාභූතං පජානාති. අනත්තං වේදනං … අනත්තං සඤ්ඤං … අනත්තේ සඞ්ඛාරේ … අනත්තං විඤ්ඤාණං ‘අනත්තා විඤ්ඤාණන්(අ)ති යථාභූතං පජානාති.

    They truly understand form—which is not-self—as not-self. They truly understand feeling … perception … choices … consciousness—which is not-self—as not-self.

    සඞ්ඛතං රූපං ‘සඞ්ඛතං රූපන්(අ)ති යථාභූතං පජානාති. සඞ්ඛතං වේදනං … සඞ්ඛතං සඤ්ඤං … සඞ්ඛතේ සඞ්ඛාරේ … සඞ්ඛතං විඤ්ඤාණං ‘සඞ්ඛතං විඤ්ඤාණන්(අ)ති යථාභූතං පජානාති.

    They truly understand form—which is conditioned—as conditioned. They truly understand feeling … perception … choices … consciousness—which is conditioned—as conditioned.

    වධකං රූපං ‘වධකං රූපන්(අ)ති යථාභූතං පජානාති. වධකං වේදනං … වධකං සඤ්ඤං … වධකේ සඞ්ඛාරේ ‘වධකා සඞ්ඛාරා(අ)ති යථාභූතං පජානාති. වධකං විඤ්ඤාණං ‘වධකං විඤ්ඤාණන්(අ)ති යථාභූතං පජානාති.

    They truly understand form—which is a killer—as a killer. They truly understand feeling … perception … choices … consciousness—which is a killer—as a killer.

    සෝ රූපං න උපේති, න උපාදියති, නාධිට්ඨාති: ‘අත්තා මේ(අ)ති. වේදනං … සඤ්ඤං … සඞ්ඛාරේ … විඤ්ඤාණං න උපේති, න උපාදියති, නාධිට්ඨාති: ‘අත්තා මේ(අ)ති. තස්සිමේ පඤ්චුපාදානක්ඛන්ධා අනුපේතා අනුපාදින්නා දීඝරත්තං හිතාය සුඛාය සංවත්තන්තී”ති.

    Not being attracted to form, they don’t grasp it, and commit to the notion that it is ‘my self’. Not being attracted to feeling … perception … choices … consciousness, they don't grasp it, and commit to the notion that it is ‘my self’. And when you’re not attracted to and don’t grasp these five grasping aggregates, they lead to your lasting welfare and happiness.”

    “ඒවමේතං, ආවුසෝ සාරිපුත්ත, හෝති යේසං ආයස්මන්තානං තාදිසා සබ්‍රහ්මචාරිනෝ අනුකම්පකා අත්ථකාමා ඕවාදකා අනුසාසකා. ඉදඤ්ච පන මේ ආයස්මතෝ සාරිපුත්තස්ස ධම්මදේසනං සුත්වා අනුපාදාය ආසවේහි චිත්තං විමුත්තන්”ති.

    “Friend Sāriputta, this is how it is when you have such venerables as spiritual companions to advise and instruct you out of kindness and compassion. And after hearing this teaching by Venerable Sāriputta, my mind is freed from the defilements by not grasping.”

    තතියං.





    The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact