English Edition
    Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Aṅguttara Nikāya, English translation

    අඞ්ගුත්තර නිකාය 11.9

    Numbered Discourses 11.9

    1. නිස්සයවග්ග

    1. Dependence

    සද්ධසුත්ත

    With Sandha

    ඒකං සමයං භගවා නාතිකේ විහරති ගිඤ්ජකාවසථේ.

    At one time the Buddha was staying at Ñātika in the brick house.

    අථ ඛෝ ආයස්මා සද්ධෝ යේන භගවා තේනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදේත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නං ඛෝ ආයස්මන්තං සද්ධං භගවා ඒතදවෝච:

    Then Venerable Sandha went up to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him:

    “ආජානීයඣායිතං ඛෝ, සද්ධ, ඣාය; මා ඛළුඞ්කඣායිතං.

    “Sandha, meditate like a thoroughbred, not like a wild colt.

    කථඤ්ච, ඛළුඞ්කඣායිතං හෝති? අස්සඛළුඞ්කෝ හි, සද්ධ, දෝණියා බද්ධෝ ‘යවසං යවසන්(අ)ති ඣායති. තං කිස්ස හේතු? න හි, සද්ධ, අස්සඛළුඞ්කස්ස දෝණියා බද්ධස්ස ඒවං හෝති: ‘කිං නු ඛෝ මං අජ්ජ අස්සදම්මසාරථි කාරණං කාරේස්සති, කිමස්සාහං පටිකරෝමී(අ)ති. සෝ දෝණියා බද්ධෝ ‘යවසං යවසන්(අ)ති ඣායති.

    And how does a wild colt meditate? A wild colt, tied up by the feeding trough, meditates: ‘Fodder, fodder!’ Why is that? Because it doesn’t occur to the wild colt tied up by the feeding trough: ‘What task will the horse trainer have me do today? How should I respond?’ Tied up by the feeding trough they just meditate: ‘Fodder, fodder!’

    ඒවමේවං ඛෝ, සද්ධ, ඉධේකච්චෝ පුරිසඛළුඞ්කෝ අරඤ්ඤගතෝපි රුක්ඛමූලගතෝපි සුඤ්ඤාගාරගතෝපි කාමරාගපරියුට්ඨිතේන චේතසා විහරති කාමරාගපරේතේන උප්පන්නස්ස ච කාමරාගස්ස නිස්සරණං යථාභූතං නප්පජානාති. සෝ කාමරාගංයේව අන්තරං කත්වා ඣායති පජ්ඣායති නිජ්ඣායති අවජ්ඣායති, බ්‍යාපාදපරියුට්ඨිතේන චේතසා විහරති … ථිනමිද්ධපරියුට්ඨිතේන චේතසා විහරති … උද්ධච්චකුක්කුච්චපරියුට්ඨිතේන චේතසා විහරති … විචිකිච්ඡාපරියුට්ඨිතේන චේතසා විහරති විචිකිච්ඡාපරේතේන, උප්පන්නාය ච විචිකිච්ඡාය නිස්සරණං යථාභූතං නප්පජානාති. සෝ විචිකිච්ඡංයේව අන්තරං කත්වා ඣායති පජ්ඣායති නිජ්ඣායති අවජ්ඣායති. සෝ පථවිම්පි නිස්සාය ඣායති, ආපම්පි නිස්සාය ඣායති, තේජම්පි නිස්සාය ඣායති, වායම්පි නිස්සාය ඣායති, ආකාසානඤ්චායතනම්පි නිස්සාය ඣායති, විඤ්ඤාණඤ්චායතනම්පි නිස්සාය ඣායති, ආකිඤ්චඤ්ඤායතනම්පි නිස්සාය ඣායති, නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනම්පි නිස්සාය ඣායති, ඉධලෝකම්පි නිස්සාය ඣායති, පරලෝකම්පි නිස්සාය ඣායති, යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තම්පි නිස්සාය ඣායති. ඒවං ඛෝ, සද්ධ, පුරිසඛළුඞ්කඣායිතං හෝති.

    In the same way, take a certain wild person who has gone to the forest, the root of a tree, or an empty hut. Their heart is overcome and mired in sensual desire, and they don’t truly understand the escape from sensual desire that has arisen. Harboring sensual desire within they meditate and concentrate and contemplate and ruminate. Their heart is overcome by ill will … dullness and drowsiness … restlessness and remorse … doubt … Harboring doubt within they meditate and concentrate and contemplate and ruminate. They meditate dependent on earth, water, fire, and air. They meditate dependent on the dimension of infinite space, infinite consciousness, nothingness, or neither perception nor non-perception. They meditate dependent on this world or the other world. They meditate dependent on what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind. That’s how a wild colt meditates.

    කථඤ්ච, සද්ධ, ආජානීයඣායිතං හෝති? භද්‍රෝ හි, සද්ධ, අස්සාජානීයෝ දෝණියා බද්ධෝ න ‘යවසං යවසන්(අ)ති ඣායති. තං කිස්ස හේතු? භද්‍රස්ස හි, සද්ධ, අස්සාජානීයස්ස දෝණියා බද්ධස්ස ඒවං හෝති: ‘කිං නු ඛෝ මං අජ්ජ අස්සදම්මසාරථි කාරණං කාරේස්සති, කිමස්සාහං පටිකරෝමී(අ)ති. සෝ දෝණියා බද්ධෝ න ‘යවසං යවසන්(අ)ති ඣායති. භද්‍රෝ හි, සද්ධ, අස්සාජානීයෝ යථා ඉණං යථා බන්ධං යථා ජානිං යථා කලිං ඒවං පතෝදස්ස අජ්ඣෝහරණං සමනුපස්සති.

    And how does a thoroughbred meditate? A fine thoroughbred, tied up by the feeding trough, doesn’t meditate: ‘Fodder, fodder!’ Why is that? Because it occurs to the fine thoroughbred tied up by the feeding trough: ‘What task will the horse trainer have me do today? How should I respond?’ Tied up by the feeding trough they don’t meditate: ‘Fodder, fodder!’ For that fine thoroughbred regards the use of the goad as a debt, a bond, a loss, a misfortune.

    ඒවමේවං ඛෝ, සද්ධ, භද්‍රෝ පුරිසාජානීයෝ අරඤ්ඤගතෝපි රුක්ඛමූලගතෝපි සුඤ්ඤාගාරගතෝපි න කාමරාගපරියුට්ඨිතේන චේතසා විහරති න කාමරාගපරේතේන, උප්පන්නස්ස ච කාමරාගස්ස නිස්සරණං යථාභූතං පජානාති, න බ්‍යාපාදපරියුට්ඨිතේන චේතසා විහරති … න ථිනමිද්ධපරියුට්ඨිතේන චේතසා විහරති … න උද්ධච්චකුක්කුච්චපරියුට්ඨිතේන චේතසා විහරති … න විචිකිච්ඡාපරියුට්ඨිතේන චේතසා විහරති න විචිකිච්ඡාපරේතේන, උප්පන්නාය ච විචිකිච්ඡාය නිස්සරණං යථාභූතං පජානාති. සෝ නේව පථවිං නිස්සාය ඣායති, න ආපං නිස්සාය ඣායති, න තේජං නිස්සාය ඣායති, න වායං නිස්සාය ඣායති, න ආකාසානඤ්චායතනං නිස්සාය ඣායති, න විඤ්ඤාණඤ්චායතනං නිස්සාය ඣායති, න ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං නිස්සාය ඣායති, න නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං නිස්සාය ඣායති, න ඉධලෝකං නිස්සාය ඣායති, න පරලෝකං නිස්සාය ඣායති, යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තම්පි නිස්සාය න ඣායති; ඣායති ච පන.

    In the same way, take a certain fine thoroughbred person who has gone to the forest, the root of a tree, or an empty hut. Their heart is not overcome and mired in sensual desire, and they truly understand the escape from sensual desire that has arisen. Their heart is not overcome by ill will … dullness and drowsiness … restlessness and remorse … doubt … They don’t meditate dependent on earth, water, fire, and air. They don’t meditate dependent on the dimension of infinite space, infinite consciousness, nothingness, or neither perception nor non-perception. They don’t meditate dependent on this world or the other world. They don’t meditate dependent on what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind. Yet they do meditate.

    ඒවං ඣායිඤ්ච පන, සද්ධ, භද්‍රං පුරිසාජානීයං සෛන්දා දේවා සබ්‍රහ්මකා සපජාපතිකා ආරකාව නමස්සන්ති:

    When a fine thoroughbred meditates like this, the gods together with Indra, Brahmā, and the Progenitor worship them from afar:

    ‘නමෝ තේ පුරිසාජඤ්ඤ, නමෝ තේ පුරිසුත්තම; යස්ස තේ නාභිජානාම, යම්පි නිස්සාය ඣායසී(අ)”ති.

    ‘Homage to you, O thoroughbred! Homage to you, supreme among men! We don’t understand the basis of your jhāna.’”

    ඒවං වුත්තේ, ආයස්මා සද්ධෝ භගවන්තං ඒතදවෝච: “කථං ඣායී පන, භන්තේ, භද්‍රෝ පුරිසාජානීයෝ නේව පථවිං නිස්සාය ඣායති, න ආපං නිස්සාය ඣායති, න තේජං නිස්සාය ඣායති, න වායං නිස්සාය ඣායති, න ආකාසානඤ්චායතනං නිස්සාය ඣායති, න විඤ්ඤාණඤ්චායතනං නිස්සාය ඣායති, න ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං නිස්සාය ඣායති, න නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං නිස්සාය ඣායති, න ඉධලෝකං නිස්සාය ඣායති, න පරලෝකං නිස්සාය ඣායති, යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තම්පි නිස්සාය න ඣායති; ඣායති ච පන? කථං ඣායිඤ්ච පන, භන්තේ, භද්‍රං පුරිසාජානීයං සෛන්දා දේවා සබ්‍රහ්මකා සපජාපතිකා ආරකාව නමස්සන්ති:

    When he said this, Venerable Sandha asked the Buddha, “But sir, how does that fine thoroughbred meditate?”

    ‘නමෝ තේ පුරිසාජඤ්ඤ, නමෝ තේ පුරිසුත්තම; යස්ස තේ නාභිජානාම, යම්පි නිස්සාය ඣායසී(අ)”ති.

    “ඉධ, සද්ධ, භද්‍රස්ස පුරිසාජානීයස්ස පථවියං පථවිසඤ්ඤා විභූතා හෝති, ආපස්මිං ආපෝසඤ්ඤා විභූතා හෝති, තේජස්මිං තේජෝසඤ්ඤා විභූතා හෝති, වායස්මිං වායෝසඤ්ඤා විභූතා හෝති, ආකාසානඤ්චායතනේ ආකාසානඤ්චායතනසඤ්ඤා විභූතා හෝති, විඤ්ඤාණඤ්චායතනේ විඤ්ඤාණඤ්චායතනසඤ්ඤා විභූතා හෝති, ආකිඤ්චඤ්ඤායතනේ ආකිඤ්චඤ්ඤායතනසඤ්ඤා විභූතා හෝති, නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනේ නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනසඤ්ඤා විභූතා හෝති, ඉධලෝකේ ඉධලෝකසඤ්ඤා විභූතා හෝති, පරලෝකේ පරලෝකසඤ්ඤා විභූතා හෝති, යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තත්‍රාපි සඤ්ඤා විභූතා හෝති. ඒවං ඣායී ඛෝ, සද්ධ, භද්‍රෝ පුරිසාජානීයෝ නේව පථවිං නිස්සාය ඣායති …පේ… යම්පිදං දිට්ඨං සුතං මුතං විඤ්ඤාතං පත්තං පරියේසිතං අනුවිචරිතං මනසා, තම්පි නිස්සාය න ඣායති; ඣායති ච පන.

    “Sandha, for a fine thoroughbred person, the perception of earth has vanished in relation to earth. The perception of water … fire … air has vanished in relation to air. The perception of the dimension of infinite space has vanished in relation to the dimension of infinite space. The perception of the dimension of infinite consciousness … nothingness … neither perception nor non-perception has vanished in relation to the dimension of neither perception nor non-perception. The perception of this world has vanished in relation to this world. The perception of the other world has vanished in relation to the other world. And the perception of what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind has vanished. That’s how that fine thoroughbred person doesn’t meditate dependent on earth, water, fire, and air. They don’t meditate dependent on the dimension of infinite space, infinite consciousness, nothingness, or neither perception nor non-perception. They don’t meditate dependent on this world or the other world. They don’t meditate dependent on what is seen, heard, thought, known, attained, sought, or explored by the mind. Yet they do meditate.

    ඒවං ඣායිඤ්ච පන, සද්ධ, භද්‍රං පුරිසාජානීයං සෛන්දා දේවා සබ්‍රහ්මකා සපජාපතිකා ආරකාව නමස්සන්ති:

    When a fine thoroughbred person meditates like this, the gods together with Indra, Brahmā, and the Progenitor worship them from afar:

    ‘නමෝ තේ පුරිසාජඤ්ඤ, නමෝ තේ පුරිසුත්තම; යස්ස තේ නාභිජානාම, යම්පි නිස්සාය ඣායසී(අ)”ති.

    ‘Homage to you, O thoroughbred! Homage to you, supreme among men! We don’t understand the basis of your jhāna.’”

    නවමං.





    The authoritative text of the Aṅguttara Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact