Library / Tipiṭaka / तिपिटक • Tipiṭaka / उदान-अट्ठकथा • Udāna-aṭṭhakathā |
१०. उतेनसुत्तवण्णना
10. Utenasuttavaṇṇanā
७०. दसमे रञ्ञो उतेनस्साति उतेनस्स नाम रञ्ञो, यो ‘‘वज्जिराजा’’तिपि वुच्चति। उय्यानगतस्साति उय्यानकीळनत्थं उय्यानं गतस्स । अनादरे हि इदं सामिवचनं, ‘‘अन्तेपुर’’न्ति पन पदं अपेक्खित्वा सम्बन्धेपेतं सामिवचनं होति। कालङ्कतानीति अग्गिदड्ढानि हुत्वा मतानि होन्ति। सामावतीपमुखानीति एत्थ का पनायं सामावती, कथञ्च दड्ढाति? वुच्चते, भद्दवतियं सेट्ठिनो धीता घोसकसेट्ठिना धीतुट्ठाने ठपिता पञ्चसतइत्थिपरिवारा रञ्ञो उतेनस्स अग्गमहेसी मेत्ताविहारबहुला अरियसाविका सामावती नाम। अयमेत्थ सङ्खेपो, वित्थारतो पन आदितो पट्ठाय सामावतिया उप्पत्तिकथा धम्मपदवत्थुम्हि (ध॰ प॰ अट्ठ॰ १.२० सामावतीवत्थु) वुत्तनयेन वेदितब्बा। मागण्डियस्स नाम ब्राह्मणस्स धीता अत्तनो मातापितूनं –
70. Dasame rañño utenassāti utenassa nāma rañño, yo ‘‘vajjirājā’’tipi vuccati. Uyyānagatassāti uyyānakīḷanatthaṃ uyyānaṃ gatassa . Anādare hi idaṃ sāmivacanaṃ, ‘‘antepura’’nti pana padaṃ apekkhitvā sambandhepetaṃ sāmivacanaṃ hoti. Kālaṅkatānīti aggidaḍḍhāni hutvā matāni honti. Sāmāvatīpamukhānīti ettha kā panāyaṃ sāmāvatī, kathañca daḍḍhāti? Vuccate, bhaddavatiyaṃ seṭṭhino dhītā ghosakaseṭṭhinā dhītuṭṭhāne ṭhapitā pañcasataitthiparivārā rañño utenassa aggamahesī mettāvihārabahulā ariyasāvikā sāmāvatī nāma. Ayamettha saṅkhepo, vitthārato pana ādito paṭṭhāya sāmāvatiyā uppattikathā dhammapadavatthumhi (dha. pa. aṭṭha. 1.20 sāmāvatīvatthu) vuttanayena veditabbā. Māgaṇḍiyassa nāma brāhmaṇassa dhītā attano mātāpitūnaṃ –
‘‘दिस्वान तण्हं अरतिं रगञ्च,
‘‘Disvāna taṇhaṃ aratiṃ ragañca,
नाहोसि छन्दो अपि मेथुनस्मिं।
Nāhosi chando api methunasmiṃ;
किमेविदं मुत्तकरीसपुण्णं,
Kimevidaṃ muttakarīsapuṇṇaṃ,
पादापि नं सम्फुसितुं न इच्छे’’ति॥ (सु॰ नि॰ ८४१) –
Pādāpi naṃ samphusituṃ na icche’’ti. (su. ni. 841) –
भगवता देसितं इमं गाथं सुत्वा सत्थरि बद्धाघाता मागण्डिया अपरभागे रञ्ञा उतेनेन महेसिट्ठाने ठपिता भगवतो कोसम्बिं उपगतभावं, सामावतीपमुखानञ्च पञ्चन्नं इत्थिसतानं उपासिकाभावं ञत्वा ‘‘आगतो नाम समणो गोतमो इमं नगरं, दानिस्स कत्तब्बं जानिस्सामि, इमापि तस्स उपट्ठायिका, इमासम्पि सामावतीपमुखानञ्च कत्तब्बं जानिस्सामी’’ति अनेकपरियायेहि तथागतस्स तासञ्च अनत्थं कातुं वायमित्वापि असक्कोन्ती पुनेकदिवसं रञ्ञा सद्धिं उय्यानकीळं गच्छन्ती चूळपितु सासनं पहिणि ‘‘सामावतिया पासादं गन्त्वा दुस्सकोट्ठागारतेलकोट्ठागारानि विवरापेत्वा दुस्सानि तेलचाटीसु तेमेत्वा थम्भे वेठेत्वा ता सब्बा एकतो कत्वा द्वारं पिदहित्वा बहि यन्तं दत्वा दण्डदीपिकाहि गेहे अग्गिं ददमानो ओतरित्वा गच्छतू’’ति।
Bhagavatā desitaṃ imaṃ gāthaṃ sutvā satthari baddhāghātā māgaṇḍiyā aparabhāge raññā utenena mahesiṭṭhāne ṭhapitā bhagavato kosambiṃ upagatabhāvaṃ, sāmāvatīpamukhānañca pañcannaṃ itthisatānaṃ upāsikābhāvaṃ ñatvā ‘‘āgato nāma samaṇo gotamo imaṃ nagaraṃ, dānissa kattabbaṃ jānissāmi, imāpi tassa upaṭṭhāyikā, imāsampi sāmāvatīpamukhānañca kattabbaṃ jānissāmī’’ti anekapariyāyehi tathāgatassa tāsañca anatthaṃ kātuṃ vāyamitvāpi asakkontī punekadivasaṃ raññā saddhiṃ uyyānakīḷaṃ gacchantī cūḷapitu sāsanaṃ pahiṇi ‘‘sāmāvatiyā pāsādaṃ gantvā dussakoṭṭhāgāratelakoṭṭhāgārāni vivarāpetvā dussāni telacāṭīsu temetvā thambhe veṭhetvā tā sabbā ekato katvā dvāraṃ pidahitvā bahi yantaṃ datvā daṇḍadīpikāhi gehe aggiṃ dadamāno otaritvā gacchatū’’ti.
तं सुत्वा सो पासादं अभिरुय्ह कोट्ठागारानि विवरित्वा वत्थानि तेलचाटीसु तेमेत्वा थम्भे वेठेतुं आरभि। अथ नं सामावतीपमुखा इत्थियो ‘‘किं एतं चूळपिता’’ति वदन्तियो उपसङ्कमिंसु। ‘‘अम्मा, राजा दळ्हिकम्मत्थाय इमे थम्भे तेलपिलोतिकाहि बन्धापेति , राजगेहे नाम सुयुत्तदुयुत्तं दुज्जानं, मा मे सन्तिके होथा’’ति वत्वा ता आगता गब्भेसु पवेसेत्वा द्वारानि पिदहित्वा बहि यन्तकं दत्वा आदितो पट्ठाय अग्गिं देन्तो ओतरि। सामावती तासं ओवादं अदासि, ‘‘अम्मा, अनमतग्गे संसारे विचरन्तीनं एवमेव अग्गिना झामत्तभावानं बुद्धञाणेनपि परिच्छेदो न सुकरो, अप्पमत्ता होथा’’ति। ता सत्थु सन्तिके धम्मं सुत्वा अधिगतफलाय विञ्ञातसासनाय खुज्जुत्तराय अरियसाविकाय सेक्खपटिसम्भिदापत्ताय सत्थारा देसितनियामेनेव धम्मं देसेन्तिया सन्तिके सोतापत्तिफलस्स अधिगता अन्तरन्तरा कम्मट्ठानमनसिकारेन युत्तप्पयुत्ता गेहे झायन्ते वेदनापरिग्गहकम्मट्ठानं मनसि करोन्तियो काचि दुतियफलं, काचि ततियफलं पापुणित्वा कालमकंसु। अथ भिक्खू कोसम्बियं पिण्डाय चरन्ता तं पवत्तिं ञत्वा पच्छाभत्तं भगवतो आरोचेत्वा तासं अभिसम्परायं पुच्छिंसु। भगवा च तासं अरियफलाधिगमं भिक्खूनं अभासि। तेन वुत्तं – ‘‘तेन खो पन समयेन रञ्ञो उतेनस्स…पे॰… अनिप्फला कालङ्कता’’ति।
Taṃ sutvā so pāsādaṃ abhiruyha koṭṭhāgārāni vivaritvā vatthāni telacāṭīsu temetvā thambhe veṭhetuṃ ārabhi. Atha naṃ sāmāvatīpamukhā itthiyo ‘‘kiṃ etaṃ cūḷapitā’’ti vadantiyo upasaṅkamiṃsu. ‘‘Ammā, rājā daḷhikammatthāya ime thambhe telapilotikāhi bandhāpeti , rājagehe nāma suyuttaduyuttaṃ dujjānaṃ, mā me santike hothā’’ti vatvā tā āgatā gabbhesu pavesetvā dvārāni pidahitvā bahi yantakaṃ datvā ādito paṭṭhāya aggiṃ dento otari. Sāmāvatī tāsaṃ ovādaṃ adāsi, ‘‘ammā, anamatagge saṃsāre vicarantīnaṃ evameva agginā jhāmattabhāvānaṃ buddhañāṇenapi paricchedo na sukaro, appamattā hothā’’ti. Tā satthu santike dhammaṃ sutvā adhigataphalāya viññātasāsanāya khujjuttarāya ariyasāvikāya sekkhapaṭisambhidāpattāya satthārā desitaniyāmeneva dhammaṃ desentiyā santike sotāpattiphalassa adhigatā antarantarā kammaṭṭhānamanasikārena yuttappayuttā gehe jhāyante vedanāpariggahakammaṭṭhānaṃ manasi karontiyo kāci dutiyaphalaṃ, kāci tatiyaphalaṃ pāpuṇitvā kālamakaṃsu. Atha bhikkhū kosambiyaṃ piṇḍāya carantā taṃ pavattiṃ ñatvā pacchābhattaṃ bhagavato ārocetvā tāsaṃ abhisamparāyaṃ pucchiṃsu. Bhagavā ca tāsaṃ ariyaphalādhigamaṃ bhikkhūnaṃ abhāsi. Tena vuttaṃ – ‘‘tena kho pana samayena rañño utenassa…pe… anipphalā kālaṅkatā’’ti.
तत्थ अनिप्फलाति न निप्फला, सम्पत्तसामञ्ञफला एव कालङ्कता। ता पन फलानि पटिलभन्तियो सामावतिया –
Tattha anipphalāti na nipphalā, sampattasāmaññaphalā eva kālaṅkatā. Tā pana phalāni paṭilabhantiyo sāmāvatiyā –
‘‘आरम्भथ निक्कमथ, युञ्जथ बुद्धसासने।
‘‘Ārambhatha nikkamatha, yuñjatha buddhasāsane;
धुनाथ मच्चुनो सेनं, नळागारंव कुञ्जरो॥
Dhunātha maccuno senaṃ, naḷāgāraṃva kuñjaro.
‘‘यो इमस्मिं धम्मविनये, अप्पमत्तो विहस्सति।
‘‘Yo imasmiṃ dhammavinaye, appamatto vihassati;
पहाय जातिसंसारं, दुक्खस्सन्तं करिस्सती’’ति॥ (सं॰ नि॰ १.१८५; नेत्ति॰ २९) –
Pahāya jātisaṃsāraṃ, dukkhassantaṃ karissatī’’ti. (saṃ. ni. 1.185; netti. 29) –
गाथाहि ओवदियमाना वेदनापरिग्गहकम्मट्ठानं मनसि करोन्तियो विपस्सित्वा दुतियततियफलानि पटिलभिंसु। खुज्जुत्तरा पन आयुसेसस्स अत्थिताय, पुब्बे तादिसस्स कम्मस्स अकतत्ता च ततो पासादतो बहि अहोसि। ‘‘दसयोजनन्तरे पक्कामी’’ति च वदन्ति। अथ भिक्खू धम्मसभायं कथं समुट्ठापेसुं, ‘‘आवुसो, अननुच्छविकं वत अरियसाविकानं एवरूपं मरण’’न्ति। सत्था आगन्त्वा ‘‘काय नुत्थ, भिक्खवे, एतरहि कथाय सन्निसिन्ना’’ति पुच्छित्वा ‘‘इमाय नामा’’ति वुत्ते , ‘‘भिक्खवे, यदिपि तासं इमस्मिं अत्तभावे अयुत्तं, पुब्बे कतकम्मस्स पन युत्तमेव ताहि लद्ध’’न्ति वत्वा तेहि याचितो अतीतं आहरि।
Gāthāhi ovadiyamānā vedanāpariggahakammaṭṭhānaṃ manasi karontiyo vipassitvā dutiyatatiyaphalāni paṭilabhiṃsu. Khujjuttarā pana āyusesassa atthitāya, pubbe tādisassa kammassa akatattā ca tato pāsādato bahi ahosi. ‘‘Dasayojanantare pakkāmī’’ti ca vadanti. Atha bhikkhū dhammasabhāyaṃ kathaṃ samuṭṭhāpesuṃ, ‘‘āvuso, ananucchavikaṃ vata ariyasāvikānaṃ evarūpaṃ maraṇa’’nti. Satthā āgantvā ‘‘kāya nuttha, bhikkhave, etarahi kathāya sannisinnā’’ti pucchitvā ‘‘imāya nāmā’’ti vutte , ‘‘bhikkhave, yadipi tāsaṃ imasmiṃ attabhāve ayuttaṃ, pubbe katakammassa pana yuttameva tāhi laddha’’nti vatvā tehi yācito atītaṃ āhari.
अतीते बाराणसियं ब्रह्मदत्ते रज्जं कारेन्ते अट्ठ पच्चेकबुद्धा रञ्ञो निवेसने निबद्धं भुञ्जन्ति। पञ्चसता इत्थियो ते उपट्ठहन्ति। तेसु सत्त जना हिमवन्तं गच्छन्ति, एको नदीतीरसमीपे एकस्मिं तिणगहने समापत्तिया निसीदति। अथेकदिवसं राजा पच्चेकबुद्धेसु गतेसु ताहि इत्थीहि सद्धिं उदककीळं कीळितुकामो तत्थ गतो। ता इत्थियो दिवसभागं उदके कीळित्वा सीतपीळिता विसिब्बितुकामा तं तिणगहनं उपरि विसुक्खतिणसञ्छन्नं ‘‘तिणरासी’’ति सञ्ञाय परिवारेत्वा अग्गिं दत्वा तिणेसु झायित्वा पतन्तेसु पच्चेकबुद्धं दिस्वा ‘‘रञ्ञो पच्चेकबुद्धो झायति, तं राजा ञत्वा अम्हे नासेस्सति, सुदड्ढं नं करिस्सामा’’ति सब्बा इतो चितो च दारुआदीनि आहरित्वा तस्स उपरि रासिं कत्वा आलिम्पेत्वा ‘‘इदानि झायिस्सती’’ति पक्कमिंसु। ता पठमं असञ्चेतनिका हुत्वा इदानि कम्मुना बज्झिंसु। पच्चेकबुद्धं पन अन्तोसमापत्तियं सचे दारूनं सकटसहस्सम्पि आहरित्वा आलिम्पेन्ता उसुमाकारमत्तम्पि गाहेतुं न सक्कोन्ति, तस्मा सो सत्तमे दिवसे उट्ठाय यथासुखं अगमासि। ता तस्स कम्मस्स कतत्ता बहूनि वस्ससहस्सानि बहूनि वस्ससतसहस्सानि निरये पच्चित्वा तस्सेव कम्मस्स विपाकावसेसेन अत्तभावसते इमिनाव नियामेन गेहे झायमाने झायिंसु। इदं तासं पुब्बकम्मं।
Atīte bārāṇasiyaṃ brahmadatte rajjaṃ kārente aṭṭha paccekabuddhā rañño nivesane nibaddhaṃ bhuñjanti. Pañcasatā itthiyo te upaṭṭhahanti. Tesu satta janā himavantaṃ gacchanti, eko nadītīrasamīpe ekasmiṃ tiṇagahane samāpattiyā nisīdati. Athekadivasaṃ rājā paccekabuddhesu gatesu tāhi itthīhi saddhiṃ udakakīḷaṃ kīḷitukāmo tattha gato. Tā itthiyo divasabhāgaṃ udake kīḷitvā sītapīḷitā visibbitukāmā taṃ tiṇagahanaṃ upari visukkhatiṇasañchannaṃ ‘‘tiṇarāsī’’ti saññāya parivāretvā aggiṃ datvā tiṇesu jhāyitvā patantesu paccekabuddhaṃ disvā ‘‘rañño paccekabuddho jhāyati, taṃ rājā ñatvā amhe nāsessati, sudaḍḍhaṃ naṃ karissāmā’’ti sabbā ito cito ca dāruādīni āharitvā tassa upari rāsiṃ katvā ālimpetvā ‘‘idāni jhāyissatī’’ti pakkamiṃsu. Tā paṭhamaṃ asañcetanikā hutvā idāni kammunā bajjhiṃsu. Paccekabuddhaṃ pana antosamāpattiyaṃ sace dārūnaṃ sakaṭasahassampi āharitvā ālimpentā usumākāramattampi gāhetuṃ na sakkonti, tasmā so sattame divase uṭṭhāya yathāsukhaṃ agamāsi. Tā tassa kammassa katattā bahūni vassasahassāni bahūni vassasatasahassāni niraye paccitvā tasseva kammassa vipākāvasesena attabhāvasate imināva niyāmena gehe jhāyamāne jhāyiṃsu. Idaṃ tāsaṃ pubbakammaṃ.
यस्मा पन ते इमस्मिं अत्तभावे अरियफलानि सच्छाकंसु, रतनत्तयं पयिरुपासिंसु, तस्मा तत्थ अनागामिनियो सुद्धावासेसु उपपन्ना, इतरा काचि तावतिंसेसु, काचि यामेसु, काचि तुसितेसु, काचि निम्मानरतीसु, काचि परनिम्मितवसवत्तीसु उपपन्ना।
Yasmā pana te imasmiṃ attabhāve ariyaphalāni sacchākaṃsu, ratanattayaṃ payirupāsiṃsu, tasmā tattha anāgāminiyo suddhāvāsesu upapannā, itarā kāci tāvatiṃsesu, kāci yāmesu, kāci tusitesu, kāci nimmānaratīsu, kāci paranimmitavasavattīsu upapannā.
राजापि खो उतेनो ‘‘सामावतिया गेहं किर झायती’’ति सुत्वा वेगेन आगच्छन्तोपि तं पदेसं तासु दड्ढासुयेव सम्पापुणि। आगन्त्वा पन गेहं निब्बापेत्वा उप्पन्नबलवदोमनस्सो मागण्डियाय तथा कारितभावं उपायेन ञत्वा अरियसाविकासु कतापराधकम्मुना चोदियमानो तस्सा राजाणं कारेसि सद्धिं ञातकेहि। एवं सा सपरिजना समित्तबन्धवा अनयब्यसनं पापुणि।
Rājāpi kho uteno ‘‘sāmāvatiyā gehaṃ kira jhāyatī’’ti sutvā vegena āgacchantopi taṃ padesaṃ tāsu daḍḍhāsuyeva sampāpuṇi. Āgantvā pana gehaṃ nibbāpetvā uppannabalavadomanasso māgaṇḍiyāya tathā kāritabhāvaṃ upāyena ñatvā ariyasāvikāsu katāparādhakammunā codiyamāno tassā rājāṇaṃ kāresi saddhiṃ ñātakehi. Evaṃ sā saparijanā samittabandhavā anayabyasanaṃ pāpuṇi.
एतमत्थं विदित्वाति एतं सामावतीपमुखानं तासं इत्थीनं अग्गिम्हि अनयब्यसनापत्तिहेतुं, मागण्डियाय च समित्तबन्धवाय राजाणाय अनयब्यसनापत्तिनिमित्तं सब्बाकारतो विदित्वा तदत्थदीपनं इमं उदानं उदानेसि।
Etamatthaṃviditvāti etaṃ sāmāvatīpamukhānaṃ tāsaṃ itthīnaṃ aggimhi anayabyasanāpattihetuṃ, māgaṇḍiyāya ca samittabandhavāya rājāṇāya anayabyasanāpattinimittaṃ sabbākārato viditvā tadatthadīpanaṃ imaṃ udānaṃ udānesi.
तत्थ मोहसम्बन्धनो लोको, भब्बरूपोव दिस्सतीति यो इध सत्तलोको भब्बरूपोव हेतुसम्पन्नो विय हुत्वा दिस्सति, सोपि मोहसम्बन्धनो मोहेन पलिगुण्ठितो अत्तहिताहितं अजानन्तो हिते न पटिपज्जति, अहितं दुक्खावहं बहुञ्च अपुञ्ञं आचिनाति। ‘‘भवरूपोव दिस्सती’’तिपि पाठो। तस्सत्थो – अयं लोको मोहसम्बन्धनो मोहेन पलिगुण्ठितो, ततो एव भवरूपोव सस्सतसभावो वियस्स अत्ता दिस्सति, अजरामरो विय उपट्ठाति, येन पाणातिपातादीनि अकत्तब्बानि करोति।
Tattha mohasambandhano loko, bhabbarūpova dissatīti yo idha sattaloko bhabbarūpova hetusampanno viya hutvā dissati, sopi mohasambandhano mohena paliguṇṭhito attahitāhitaṃ ajānanto hite na paṭipajjati, ahitaṃ dukkhāvahaṃ bahuñca apuññaṃ ācināti. ‘‘Bhavarūpova dissatī’’tipi pāṭho. Tassattho – ayaṃ loko mohasambandhano mohena paliguṇṭhito, tato eva bhavarūpova sassatasabhāvo viyassa attā dissati, ajarāmaro viya upaṭṭhāti, yena pāṇātipātādīni akattabbāni karoti.
उपधिबन्धनो बालो, तमसा परिवारितो। सस्सतोरिव खायतीति न केवलञ्च मोहसम्बन्धनो एव, अपिच खो उपधिबन्धनोपि अयं अन्धबाललोको अविज्जातमसा परिवारितो। इदं वुत्तं होति – येन ञाणेन अविपरीतं कामे च खन्धे च ‘‘अनिच्चा दुक्खा विपरिणामधम्मा’’ति पस्सेय्य, तस्स अभावतो यस्मा बालो अन्धपुथुज्जनो अञ्ञाणतमसा समन्ततो परिवारितो निवुतो, तस्मा सो कामूपधि किलेसूपधि खन्धूपधीति इमेसं उपधीनं वसेन च उपधिबन्धनो, ततो एव चस्स सोपधिस्स पस्सतो सस्सतो विय निच्चो सब्बकालभावी विय खायति। ‘‘असस्सतिरिव खायती’’तिपि पाठो। तस्सत्थो – अत्ता सब्बकालं विज्जति उपलब्भतीति अञ्ञो असस्सति अनिच्चोति लोकस्स सो उपधि मिच्छाभिनिवेसवसेन एकदेसो विय खायति, उपट्ठहतीति अत्थो। रकारो हि पदसन्धिकरो। पस्सतो नत्थि किञ्चनन्ति यो पन सङ्खारे परिग्गहेत्वा अनिच्चादिवसेन विपस्सति, तस्सेव विपस्सनापञ्ञासहिताय मग्गपञ्ञाय यथाभूतं पस्सतो जानतो पटिविज्झतो रागादिकिञ्चनं नत्थि, येन संसारे बज्झेय्य। तथा अपस्सन्तो एव हि अविज्जातण्हादिट्ठिआदिबन्धनेहि संसारे बद्धो सियाति अधिप्पायो।
Upadhibandhanobālo, tamasā parivārito. Sassatoriva khāyatīti na kevalañca mohasambandhano eva, apica kho upadhibandhanopi ayaṃ andhabālaloko avijjātamasā parivārito. Idaṃ vuttaṃ hoti – yena ñāṇena aviparītaṃ kāme ca khandhe ca ‘‘aniccā dukkhā vipariṇāmadhammā’’ti passeyya, tassa abhāvato yasmā bālo andhaputhujjano aññāṇatamasā samantato parivārito nivuto, tasmā so kāmūpadhi kilesūpadhi khandhūpadhīti imesaṃ upadhīnaṃ vasena ca upadhibandhano, tato eva cassa sopadhissa passato sassato viya nicco sabbakālabhāvī viya khāyati. ‘‘Asassatiriva khāyatī’’tipi pāṭho. Tassattho – attā sabbakālaṃ vijjati upalabbhatīti añño asassati aniccoti lokassa so upadhi micchābhinivesavasena ekadeso viya khāyati, upaṭṭhahatīti attho. Rakāro hi padasandhikaro. Passato natthi kiñcananti yo pana saṅkhāre pariggahetvā aniccādivasena vipassati, tasseva vipassanāpaññāsahitāya maggapaññāya yathābhūtaṃ passato jānato paṭivijjhato rāgādikiñcanaṃ natthi, yena saṃsāre bajjheyya. Tathā apassanto eva hi avijjātaṇhādiṭṭhiādibandhanehi saṃsāre baddho siyāti adhippāyo.
दसमसुत्तवण्णना निट्ठिता।
Dasamasuttavaṇṇanā niṭṭhitā.
निट्ठिता च चूळवग्गवण्णना।
Niṭṭhitā ca cūḷavaggavaṇṇanā.
Related texts:
तिपिटक (मूल) • Tipiṭaka (Mūla) / सुत्तपिटक • Suttapiṭaka / खुद्दकनिकाय • Khuddakanikāya / उदानपाळि • Udānapāḷi / १०. उतेनसुत्तं • 10. Utenasuttaṃ