Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
สํยุตฺต นิกาย ๑๒ฯ๑๗
The Related Suttas Collection 12.17
๒ฯ อาหารวคฺค
2. Fuel
อเจลกสฺสปสุตฺต
With Kassapa, the Naked Ascetic
เอวํ เม สุตํ—เอกํ สมยํ ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเน กลนฺทกนิวาเปฯ
So I have heard. At one time the Buddha was staying near Rājagaha, in the Bamboo Grove, the squirrels’ feeding ground.
อถ โข ภควา ปุพฺพณฺหสมยํ นิวาเสตฺวา ปตฺตจีวรมาทาย ราชคหํ ปิณฺฑาย ปาวิสิฯ อทฺทสา โข อเจโล กสฺสโป ภควนฺตํ ทูรโตว อาคจฺฉนฺตํฯ ทิสฺวาน เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควตา สทฺธึ สมฺโมทิฯ
Then the Buddha robed up in the morning and, taking his bowl and robe, entered Rājagaha for alms. The naked ascetic Kassapa saw the Buddha coming off in the distance. He went up to the Buddha, and exchanged greetings with him.
สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ เอกมนฺตํ ฐิโต โข อเจโล กสฺสโป ภควนฺตํ เอตทโวจ:
When the greetings and polite conversation were over, he stood to one side, and said to the Buddha,
“ปุจฺเฉยฺยาม มยํ ภวนฺตํ โคตมํ กญฺจิเทว เทสํ, สเจ โน ภวํ โคตโม โอกาสํ กโรติ ปญฺหสฺส เวยฺยากรณายา”ติฯ
“I’d like to ask Master Gotama about a certain point, if you’d take the time to answer.”
“อกาโล โข ตาว, กสฺสป, ปญฺหสฺส; อนฺตรฆรํ ปวิฏฺฐมฺหา”ติฯ
“Kassapa, it’s the wrong time for questions. We’ve entered an inhabited area.”
ทุติยมฺปิ โข อเจโล กสฺสโป ภควนฺตํ เอตทโวจ: “ปุจฺเฉยฺยาม มยํ ภวนฺตํ โคตมํ กญฺจิเทว เทสํ, สเจ โน ภวํ โคตโม โอกาสํ กโรติ ปญฺหสฺส เวยฺยากรณายา”ติฯ “อกาโล โข ตาว, กสฺสป, ปญฺหสฺส; อนฺตรฆรํ ปวิฏฺฐมฺหา”ติฯ ตติยมฺปิ โข อเจโล กสฺสโป …เป… อนฺตรฆรํ ปวิฏฺฐมฺหาติฯ เอวํ วุตฺเต, อเจโล กสฺสโป ภควนฺตํ เอตทโวจ:
A second time, and a third time, Kassapa spoke to the Buddha and the Buddha replied. When this was said, Kassapa said to the Buddha,
“น โข ปน มยํ ภวนฺตํ โคตมํ พหุเทว ปุจฺฉิตุกามา”ติฯ
“I don’t want to ask much.”
“ปุจฺฉ, กสฺสป, ยทากงฺขสี”ติฯ
“Ask what you wish, Kassapa.”
“กึ นุ โข, โภ โคตม, ‘สยงฺกตํ ทุกฺขนฺ'ติ?
“Well, Master Gotama, is suffering made by oneself?”
‘มา เหวํ, กสฺสปา'ติ ภควา อโวจฯ
“Not so, Kassapa,” said the Buddha.
‘กึ ปน, โภ โคตม, ปรงฺกตํ ทุกฺขนฺ'ติ?
“Then is suffering made by another?”
‘มา เหวํ, กสฺสปา'ติ ภควา อโวจฯ
“Not so, Kassapa,” said the Buddha.
‘กึ นุ โข, โภ โคตม, สยงฺกตญฺจ ปรงฺกตญฺจ ทุกฺขนฺ'ติ?
“Well, is suffering made by both oneself and another?”
‘มา เหวํ, กสฺสปา'ติ ภควา อโวจฯ
“Not so, Kassapa,” said the Buddha.
‘กึ ปน, โภ โคตม, อสยงฺการํ อปรงฺการํ อธิจฺจสมุปฺปนฺนํ ทุกฺขนฺ'ติ?
“Then does suffering arise by chance, not made by oneself or another?”
‘มา เหวํ, กสฺสปา'ติ ภควา อโวจฯ
“Not so, Kassapa,” said the Buddha.
‘กึ นุ โข, โภ โคตม, นตฺถิ ทุกฺขนฺ'ติ?
“Well, is there no such thing as suffering?”
‘น โข, กสฺสป, นตฺถิ ทุกฺขํฯ อตฺถิ โข, กสฺสป, ทุกฺขนฺ'ติฯ
“It’s not that there’s no such thing as suffering. Suffering is real.”
‘เตน หิ ภวํ โคตโม ทุกฺขํ น ชานาติ, น ปสฺสตี'ติฯ
“Then Master Gotama doesn’t know nor see suffering.”
‘น ขฺวาหํ, กสฺสป, ทุกฺขํ น ชานามิ, น ปสฺสามิฯ ชานามิ ขฺวาหํ, กสฺสป, ทุกฺขํ; ปสฺสามิ ขฺวาหํ, กสฺสป, ทุกฺขนฺ'”ติฯ
“It’s not that I don’t know or see suffering. I do know suffering, I do see suffering.”
“กึ นุ โข, โภ โคตม, ‘สยงฺกตํ ทุกฺขนฺ'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘มา เหวํ, กสฺสปา'ติ วเทสิฯ ‘กึ ปน, โภ โคตม, ปรงฺกตํ ทุกฺขนฺ'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘มา เหวํ, กสฺสปา'ติ วเทสิฯ ‘กึ นุ โข, โภ โคตม, สยงฺกตญฺจ ปรงฺกตญฺจ ทุกฺขนฺ'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘มา เหวํ, กสฺสปา'ติ วเทสิฯ ‘กึ ปน, โภ โคตม, อสยงฺการํ อปรงฺการํ อธิจฺจสมุปฺปนฺนํ ทุกฺขนฺ'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘มา เหวํ, กสฺสปา'ติ วเทสิฯ ‘กึ นุ โข, โภ โคตม, นตฺถิ ทุกฺขนฺ'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘น โข, กสฺสป, นตฺถิ ทุกฺขํ, อตฺถิ โข, กสฺสป, ทุกฺขนฺ'ติ วเทสิฯ ‘เตน หิ ภวํ โคตโม ทุกฺขํ น ชานาติ น ปสฺสตี'ติ อิติ ปุฏฺโฐ สมาโน ‘น ขฺวาหํ, กสฺสป, ทุกฺขํ น ชานามิ น ปสฺสามิฯ ชานามิ ขฺวาหํ, กสฺสป, ทุกฺขํ; ปสฺสามิ ขฺวาหํ, กสฺสป, ทุกฺขนฺ'ติ วเทสิฯ อาจิกฺขตุ จ เม, ภนฺเต, ภควา ทุกฺขํฯ เทเสตุ จ เม, ภนฺเต, ภควา ทุกฺขนฺ”ติฯ
“Master Gotama, when asked these questions, you say ‘not so’. Yet you say that there is such a thing as suffering. And you say that you do know suffering, and you do see suffering. Sir, explain suffering to me! Teach me about suffering!”
“‘โส กโรติ โส ปฏิสํเวทยตี'ติ โข, กสฺสป, อาทิโต สโต ‘สยงฺกตํ ทุกฺขนฺ'ติ อิติ วทํ สสฺสตํ เอตํ ปเรติฯ ‘อญฺโญ กโรติ อญฺโญ ปฏิสํเวทยตี'ติ โข, กสฺสป, เวทนาภิตุนฺนสฺส สโต ‘ปรงฺกตํ ทุกฺขนฺ'ติ อิติ วทํ อุจฺเฉทํ เอตํ ปเรติฯ เอเต เต, กสฺสป, อุโภ อนฺเต อนุปคมฺม มชฺเฌน ตถาคโต ธมฺมํ เทเสติ: ‘อวิชฺชาปจฺจยา สงฺขารา;
“Suppose that the person who does the deed experiences the result. Then for one who has existed since the beginning, suffering is made by oneself. This statement leans toward eternalism. Suppose that one person does the deed and another experiences the result. Then for one stricken by feeling, suffering is made by another. This statement leans toward annihilationism. Avoiding these two extremes, the Realized One teaches by the middle way: ‘Ignorance is a condition for choices.
สงฺขารปจฺจยา วิญฺญาณํ …เป… เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส สมุทโย โหติฯ อวิชฺชาย เตฺวว อเสสวิราคนิโรธา สงฺขารนิโรโธ; สงฺขารนิโรธา วิญฺญาณนิโรโธ …เป… เอวเมตสฺส เกวลสฺส ทุกฺขกฺขนฺธสฺส นิโรโธ โหตี'”ติฯ
Choices are a condition for consciousness. … That is how this entire mass of suffering originates. When ignorance fades away and ceases with nothing left over, choices cease. When choices cease, consciousness ceases. … That is how this entire mass of suffering ceases.’”
เอวํ วุตฺเต, อเจโล กสฺสโป ภควนฺตํ เอตทโวจ: “อภิกฺกนฺตํ, ภนฺเต, อภิกฺกนฺตํ, ภนฺเตฯ เสยฺยถาปิ, ภนฺเต, นิกฺกุชฺชิตํ วา อุกฺกุชฺเชยฺย …เป… ‘จกฺขุมนฺโต รูปานิ ทกฺขนฺตี'ติ; เอวเมวํ ภควตา อเนกปริยาเยน ธมฺโม ปกาสิโตฯ เอสาหํ, ภนฺเต, ภควนฺตํ สรณํ คจฺฉามิ ธมฺมญฺจ ภิกฺขุสงฺฆญฺจฯ ลเภยฺยาหํ, ภนฺเต, ภควโต สนฺติเก ปพฺพชฺชํ, ลเภยฺยํ อุปสมฺปทนฺ”ติฯ
When this was said, Kassapa said to the Buddha, “Excellent, sir! Excellent! As if he were righting the overturned, or revealing the hidden, or pointing out the path to the lost, or lighting a lamp in the dark so people with clear eyes can see what’s there, the Buddha has made the teaching clear in many ways. I go for refuge to the Buddha, to the teaching, and to the bhikkhu Saṅgha. Sir, may I receive the going forth, the ordination in the Buddha’s presence?”
“โย โข, กสฺสป, อญฺญติตฺถิยปุพฺโพ อิมสฺมึ ธมฺมวินเย อากงฺขติ ปพฺพชฺชํ, อากงฺขติ อุปสมฺปทํ, โส จตฺตาโร มาเส ปริวสติฯ จตุนฺนํ มาสานํ อจฺจเยน อารทฺธจิตฺตา ภิกฺขู ปพฺพาเชนฺติ อุปสมฺปาเทนฺติ ภิกฺขุภาวายฯ อปิ จ มยา ปุคฺคลเวมตฺตตา วิทิตา”ติฯ
“Kassapa, if someone formerly ordained in another sect wishes to take the going forth, the ordination in this teaching and training, they must spend four months on probation. When four months have passed, if the bhikkhus are satisfied, they’ll give the going forth, the ordination into monkhood. However, I have recognized individual differences.”
“สเจ, ภนฺเต, อญฺญติตฺถิยปุพฺโพ อิมสฺมึ ธมฺมวินเย อากงฺขติ ปพฺพชฺชํ, อากงฺขติ อุปสมฺปทํ, จตฺตาโร มาเส ปริวสติฯ จตุนฺนํ มาสานํ อจฺจเยน อารทฺธจิตฺตา ภิกฺขู ปพฺพาเชนฺติ อุปสมฺปาเทนฺติ ภิกฺขุภาวายฯ อหํ จตฺตาริ วสฺสานิ ปริวสิสฺสามิ, จตุนฺนํ วสฺสานํ อจฺจเยน อารทฺธจิตฺตา ภิกฺขู ปพฺพาเชนฺตุ อุปสมฺปาเทนฺตุ ภิกฺขุภาวายา”ติฯ
“Sir, if four months probation are required in such a case, I’ll spend four years on probation. When four years have passed, if the bhikkhus are satisfied, let them give me the going forth, the ordination into monkhood.”
อลตฺถ โข อเจโล กสฺสโป ภควโต สนฺติเก ปพฺพชฺชํ, อลตฺถ อุปสมฺปทํฯ อจิรูปสมฺปนฺโน จ ปนายสฺมา กสฺสโป เอโก วูปกฏฺโฐ อปฺปมตฺโต อาตาปี ปหิตตฺโต วิหรนฺโต นจิรเสฺสว—ยสฺสตฺถาย กุลปุตฺตา สมฺมเทว อคารสฺมา อนคาริยํ ปพฺพชนฺติ ตทนุตฺตรํ—พฺรหฺมจริยปริโยสานํ ทิฏฺเฐว ธมฺเม สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตฺวา อุปสมฺปชฺช วิหาสิฯ
And the naked ascetic Kassapa received the going forth, the ordination in the Buddha’s presence. Not long after his ordination, Venerable Kassapa, living alone, withdrawn, diligent, keen, and resolute, soon realized the supreme culmination of the spiritual path in this very life. He lived having achieved with his own insight the goal for which gentlemen rightly go forth from the lay life to homelessness.
“ขีณา ชาติ, วุสิตํ พฺรหฺมจริยํ, กตํ กรณียํ, นาปรํ อิตฺถตฺตายา”ติ อพฺภญฺญาสิฯ อญฺญตโร จ ปนายสฺมา กสฺสโป อรหตํ อโหสีติฯ
He understood: “Rebirth is ended; the spiritual journey has been completed; what had to be done has been done; there is no return to any state of existence.” And Venerable Kassapa became one of the perfected.
สตฺตมํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]