สํยุตฺต นิกาย ๑๑ฯ๒๕

๓ฯ ตติยวคฺค

อกฺโกธสุตฺต

เอวํ เม สุตํ—เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเมฯ

ตตฺร โข ภควา ภิกฺขู …เป… ภควา เอตทโวจ:

“ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, สกฺโก เทวานมินฺโท สุธมฺมายํ สภายํ เทเว ตาวตึเส อนุนยมาโน ตายํ เวลายํ อิมํ คาถํ อภาสิ:

‘มา โว โกโธ อชฺฌภวิ, มา จ กุชฺฌิตฺถ กุชฺฌตํ; อกฺโกโธ อวิหึสา จ, อริเยสุ จ ปฏิปทา; อถ ปาปชนํ โกโธ, ปพฺพโตวาภิมทฺทตี'”ติฯ

ตติโย วคฺโคฯ

ตสฺสุทฺทานํ

เฉตฺวา ทุพฺพณฺณิย มายา, อจฺจเยน อโกธโน; เทสิตํ พุทฺธเสฏฺเฐน, อิทญฺหิ สกฺกปญฺจกนฺติฯ

สกฺกสํยุตฺตํ สมตฺตํฯ

สคาถาวคฺโค ปฐโมฯ

ตสฺสุทฺทานํ

เทวตา เทวปุตฺโต จ, ราชา มาโร จ ภิกฺขุนี; พฺรหฺมา พฺราหฺมณ วงฺคีโส, วนยกฺเขน วาสโวติฯ

สคาถาวคฺคสํยุตฺตปาฬิ นิฏฺฐิตาฯ