Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation

    สํยุตฺต นิกาย ๕ฯ๑

    The Related Suttas Collection 5.1

    ๑ฯ ภิกฺขุนีวคฺค

    1. Nuns

    อาฬวิกาสุตฺต

    With Āḷavikā

    เอวํ เม สุตํ—เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเมฯ

    So I have heard. At one time the Buddha was staying near Sāvatthī in Jeta’s Grove, Anāthapiṇḍika’s monastery.

    อถ โข อาฬวิกา ภิกฺขุนี ปุพฺพณฺหสมยํ นิวาเสตฺวา ปตฺตจีวรมาทาย สาวตฺถึ ปิณฺฑาย ปาวิสิฯ สาวตฺถิยํ ปิณฺฑาย จริตฺวา ปจฺฉาภตฺตํ ปิณฺฑปาตปฏิกฺกนฺตา เยน อนฺธวนํ เตนุปสงฺกมิ วิเวกตฺถินีฯ

    Then the nun Āḷavikā robed up in the morning and, taking her bowl and robe, entered Sāvatthī for alms. She wandered for alms in Sāvatthī. After the meal, on her return from almsround, she went to the Dark Forest seeking seclusion.

    อถ โข มาโร ปาปิมา อาฬวิกาย ภิกฺขุนิยา ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํสํ อุปฺปาเทตุกาโม วิเวกมฺหา จาเวตุกาโม เยน อาฬวิกา ภิกฺขุนี เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา อาฬวิกํ ภิกฺขุนึ คาถาย อชฺฌภาสิ:

    Then Māra the Wicked, wanting to make the nun Āḷavikā feel fear, terror, and goosebumps, wanting to make her fall away from seclusion, went up to her and addressed her in verse:

    “นตฺถิ นิสฺสรณํ โลเก, กึ วิเวเกน กาหสิ; ภุญฺชสฺสุ กามรติโย, มาหุ ปจฺฉานุตาปินี”ติฯ

    “There’s no escape in the world, so what will seclusion do for you? Enjoy the delights of sensual pleasure; don’t regret it later.”

    อถ โข อาฬวิกาย ภิกฺขุนิยา เอตทโหสิ: “โก นุ ขฺวายํ มนุโสฺส วา อมนุโสฺส วา คาถํ ภาสตี”ติ?

    Then the nun Āḷavikā thought, “Who’s speaking this verse, a human or a non-human?”

    อถ โข อาฬวิกาย ภิกฺขุนิยา เอตทโหสิ: “มาโร โข อยํ ปาปิมา มม ภยํ ฉมฺภิตตฺตํ โลมหํสํ อุปฺปาเทตุกาโม วิเวกมฺหา จาเวตุกาโม คาถํ ภาสตี”ติฯ

    Then she thought, “This is Māra the Wicked, wanting to make me feel fear, terror, and goosebumps, wanting to make me fall away from seclusion!”

    อถ โข อาฬวิกา ภิกฺขุนี “มาโร อยํ ปาปิมา” อิติ วิทิตฺวา มารํ ปาปิมนฺตํ คาถาหิ ปจฺจภาสิ:

    Then Āḷavikā, knowing that this was Māra the Wicked, replied to him in verse:

    “อตฺถิ นิสฺสรณํ โลเก, ปญฺญาย เม สุผุสฺสิตํ; ปมตฺตพนฺธุ ปาปิม, น ตฺวํ ชานาสิ ตํ ปทํฯ

    “There is an escape in the world, and I’ve personally experienced it with wisdom. O Wicked One, kinsman of the negligent, you don’t know that place.

    สตฺติสูลูปมา กามา, ขนฺธาสํ อธิกุฏฺฏนา; ยํ ตฺวํ กามรตึ พฺรูสิ, อรติ มยฺห สา อหู”ติฯ

    Sensual pleasures are like swords and stakes; the aggregates are their chopping block. What you call sensual delight has become no delight for me.”

    อถ โข มาโร ปาปิมา “ชานาติ มํ อาฬวิกา ภิกฺขุนี”ติ ทุกฺขี ทุมฺมโน ตตฺเถวนฺตรธายีติฯ

    Then Māra the Wicked, thinking, “The nun Āḷavikā knows me!” miserable and sad, vanished right there.





    The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact