| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๘ฯ๒
The Related Suttas Collection 8.2
๑ฯ วงฺคีสวคฺค
1. With Vaṅgīsa
อรตีสุตฺต
Dissatisfaction
เอกํ สมยํ …เป… อายสฺมา วงฺคีโส อาฬวิยํ วิหรติ อคฺคาฬเว เจติเย อายสฺมตา นิโคฺรธกปฺเปน อุปชฺฌาเยน สทฺธึฯ
At one time Venerable Vaṅgīsa was staying near Āḷavī, at the Aggāḷava Tree-shrine, together with his mentor, Venerable Nigrodhakappa.
เตน โข ปน สมเยน อายสฺมา นิโคฺรธกปฺโป ปจฺฉาภตฺตํ ปิณฺฑปาตปฏิกฺกนฺโต วิหารํ ปวิสติ, สายํ วา นิกฺขมติ อปรชฺชุ วา กาเลฯ
Now at that time after Venerable Nigrodhakappa had finished his meal, on his return from almsround, he would enter his dwelling and not emerge for the rest of that day, or the next.
เตน โข ปน สมเยน อายสฺมโต วงฺคีสสฺส อนภิรติ อุปฺปนฺนา โหติ, ราโค จิตฺตํ อนุทฺธํเสติฯ
And at that time Venerable Vaṅgīsa became dissatisfied, as lust infected his mind.
อถ โข อายสฺมโต วงฺคีสสฺส เอตทโหสิ: “อลาภา วต เม, น วต เม ลาภา; ทุลฺลทฺธํ วต เม, น วต เม สุลทฺธํ; ยสฺส เม อนภิรติ อุปฺปนฺนา, ราโค จิตฺตํ อนุทฺธํเสติ; ตํ กุเตตฺถ ลพฺภา, ยํ เม ปโร อนภิรตึ วิโนเทตฺวา อภิรตึ อุปฺปาเทยฺยฯ ยนฺนูนาหํ อตฺตนาว อตฺตโน อนภิรตึ วิโนเทตฺวา อภิรตึ อุปฺปาเทยฺยนฺ”ติฯ
Then he thought, “It’s my loss, my misfortune, that I’ve become dissatisfied, with lust infecting my mind. How is it possible for someone else to dispel my discontent and give rise to satisfaction? Why don’t I do it myself?”
อถ โข อายสฺมา วงฺคีโส อตฺตนาว อตฺตโน อนภิรตึ วิโนเทตฺวา อภิรตึ อุปฺปาเทตฺวา ตายํ เวลายํ อิมา คาถาโย อภาสิ:
Then, on the occasion of dispelling his own discontent and giving rise to satisfaction, he recited these verses:
“อรติญฺจ รติญฺจ ปหาย, สพฺพโส เคหสิตญฺจ วิตกฺกํ; วนถํ น กเรยฺย กุหิญฺจิ, นิพฺพนโถ อรโต ส หิ ภิกฺขุฯ
“Giving up discontent and desire, along with all thoughts of the lay life, they wouldn’t get entangled in anything; unentangled, undesiring: that’s a real bhikkhu.
ยมิธ ปถวิญฺจ เวหาสํ, รูปคตญฺจ ชคโตคธํ; กิญฺจิ ปริชียติ สพฺพมนิจฺจํ, เอวํ สเมจฺจ จรนฺติ มุตตฺตาฯ
Whether on this earth or in the sky, whatever in the world is included in form wears out, it is all impermanent; the thoughtful live having comprehended this truth.
อุปธีสุ ชนา คธิตาเส, ทิฏฺฐสุเต ปฏิเฆ จ มุเต จ; เอตฺถ วิโนทย ฉนฺทมเนโช, โย เอตฺถ น ลิมฺปติ ตํ มุนิมาหุฯ
People are bound to their attachments, to what is seen, heard, felt, and thought. Unstirred, dispel desire for these things; for one called ‘a sage’ does not cling to them.
อถ สฏฺฐินิสฺสิตา สวิตกฺกา, ปุถู ชนตาย อธมฺมา นิวิฏฺฐา; น จ วคฺคคตสฺส กุหิญฺจิ, โน ปน ทุฏฺฐุลฺลภาณี ส ภิกฺขุฯ
Attached to the sixty wrong views,
ทพฺโพ จิรรตฺตสมาหิโต, อกุหโก นิปโก อปิหาลุ; สนฺตํ ปทํ อชฺฌคมา มุนิ ปฏิจฺจ, ปรินิพฺพุโต กงฺขติ กาลนฺ”ติฯ
Clever, long serene, free of deceit, alert, without envy, the sage has reached the state of peace; and because he’s extinguished, he bides his time.”
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
