Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
สํยุตฺต นิกาย ๓ฯ๒๒
The Related Suttas Collection 3.22
๓ฯ ตติยวคฺค
3. Kosala
อยฺยิกาสุตฺต
Grandmother
สาวตฺถินิทานํฯ
At Sāvatthī.
เอกมนฺตํ นิสินฺนํ โข ราชานํ ปเสนทึ โกสลํ ภควา เอตทโวจ: “หนฺท กุโต นุ ตฺวํ, มหาราช, อาคจฺฉสิ ทิวาทิวสฺสา”ติ?
King Pasenadi of Kosala sat to one side, and the Buddha said to him, “So, great king, where are you coming from in the middle of the day?”
“อยฺยิกา เม, ภนฺเต, กาลงฺกตา ชิณฺณา วุฑฺฒา มหลฺลิกา อทฺธคตา วโยอนุปฺปตฺตา วีสวสฺสสติกา ชาติยาฯ อยฺยิกา โข ปน เม, ภนฺเต, ปิยา โหติ มนาปาฯ หตฺถิรตเนน เจปาหํ, ภนฺเต, ลเภยฺยํ ‘มา เม อยฺยิกา กาลมกาสี'ติ, หตฺถิรตนมฺปาหํ ทเทยฺยํ: ‘มา เม อยฺยิกา กาลมกาสี'ติฯ อสฺสรตเนน เจปาหํ, ภนฺเต, ลเภยฺยํ ‘มา เม อยฺยิกา กาลมกาสี'ติ, อสฺสรตนมฺปาหํ ทเทยฺยํ: ‘มา เม อยฺยิกา กาลมกาสี'ติฯ คามวเรน เจปาหํ, ภนฺเต, ลเภยฺยํ ‘มา เม อยฺยิกา กาลมกาสี'ติ, คามวรมฺปาหํ ทเทยฺยํ: ‘มา เม อยฺยิกา กาลมกาสี'ติฯ ชนปทปเทเสน เจปาหํ, ภนฺเต, ลเภยฺยํ ‘มา เม อยฺยิกา กาลมกาสี'ติ, ชนปทปเทสมฺปาหํ ทเทยฺยํ: ‘มา เม อยฺยิกา กาลมกาสี'ติฯ
“Sir, my grandmother has passed away. She was old, elderly and senior. She was advanced in years and had reached the final stage of life; she was a hundred and twenty years old. But I loved my grandmother; she was dear to me. If by giving away the elephant-treasure I could get my grandmother back, I’d do it. If by giving away the horse-treasure I could get my grandmother back, I’d do it. If by giving away a prize village I could get my grandmother back, I’d do it. If by giving away the whole country I could get my grandmother back, I’d do it.”
‘สพฺเพ สตฺตา, มหาราช, มรณธมฺมา มรณปริโยสานา มรณํ อนตีตา'ติฯ
“Great king, all sentient beings are liable to die. Death is their end; they’re not exempt from death.”
‘อจฺฉริยํ, ภนฺเต, อพฺภุตํ, ภนฺเตฯ ยาวสุภาสิตมิทํ, ภนฺเต, ภควตา—สพฺเพ สตฺตา มรณธมฺมา มรณปริโยสานา มรณํ อนตีตา'”ติฯ
“It’s incredible, sir, it’s amazing, how well said this was by the Buddha: ‘All sentient beings are liable to die. Death is their end; they’re not exempt from death.’”
“เอวเมตํ, มหาราช, เอวเมตํ, มหาราชฯ สพฺเพ สตฺตา มรณธมฺมา มรณปริโยสานา มรณํ อนตีตาฯ เสยฺยถาปิ, มหาราช, ยานิ กานิจิ กุมฺภการภาชนานิ อามกานิ เจว ปกฺกานิ จ สพฺพานิ ตานิ เภทนธมฺมานิ เภทนปริโยสานานิ เภทนํ อนตีตานิ; เอวเมว โข, มหาราช, สพฺเพ สตฺตา มรณธมฺมา มรณปริโยสานา มรณํ อนตีตา”ติฯ
“That’s so true, great king! That’s so true! All sentient beings are liable to die. Death is their end; they’re not exempt from death. It’s like the vessels made by potters. Whatever kind they are, whether baked or unbaked, all of them are liable to break apart. Breaking is their end; they’re not exempt from breakage. In the same way, all sentient beings are liable to die. Death is their end; they’re not exempt from death.”
อิทมโวจ …เป…
That is what the Buddha said. …
“สพฺเพ สตฺตา มริสฺสนฺติ, มรณนฺตญฺหิ ชีวิตํ; ยถากมฺมํ คมิสฺสนฺติ, ปุญฺญปาปผลูปคา; นิรยํ ปาปกมฺมนฺตา, ปุญฺญกมฺมา จ สุคฺคตึฯ
“All beings will die, for life ends with death. They pass on according to their deeds, reaping the fruits of good and bad. Those who do bad go to hell, and if you do good you go to heaven.
ตสฺมา กเรยฺย กลฺยาณํ, นิจยํ สมฺปรายิกํ; ปุญฺญานิ ปรโลกสฺมึ, ปติฏฺฐา โหนฺติ ปาณินนฺ”ติฯ
That’s why you should do good, investing in the future life. The good deeds of sentient beings support them in the next world.”
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]