| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๒๐ฯ๑๐
The Related Suttas Collection 20.10
๑ฯ โอปมฺมวคฺค
1. Similes
พิฬารสุตฺต
A Cat
สาวตฺถิยํ วิหรติฯ
At Sāvatthī.
เตน โข ปน สมเยน อญฺญตโร ภิกฺขุ อติเวลํ กุเลสุ จาริตฺตํ อาปชฺชติฯ
Now at that time a certain bhikkhu socialized with families too often.
ตเมนํ ภิกฺขู เอวมาหํสุ: “มายสฺมา อติเวลํ กุเลสุ จาริตฺตํ อาปชฺชี”ติฯ
The bhikkhus said to him, “Venerable, don’t socialize with families too often.”
โส ภิกฺขุ ภิกฺขูหิ วุจฺจมาโน น วิรมติฯ
But that bhikkhu, when spoken to by the bhikkhus, did not stop.
อถ โข สมฺพหุลา ภิกฺขู เยน ภควา เตนุปสงฺกมึสุ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทึสุฯ เอกมนฺตํ นิสินฺนา โข เต ภิกฺขู ภควนฺตํ เอตทโวจุํ: “อิธ, ภนฺเต, อญฺญตโร ภิกฺขุ อติเวลํ กุเลสุ จาริตฺตํ อาปชฺชติฯ ตเมนํ ภิกฺขู เอวมาหํสุ: ‘มายสฺมา อติเวลํ กุเลสุ จาริตฺตํ อาปชฺชี'ติฯ โส ภิกฺขุ ภิกฺขูหิ วุจฺจมาโน น วิรมตี”ติฯ
And then several bhikkhus went up to the Buddha, bowed, sat down to one side, and told him what had happened. The Buddha said:
“ภูตปุพฺพํ, ภิกฺขเว, พิฬาโร สนฺธิสมลสงฺกฏีเร ฐิโต อโหสิ มุทุมูสึ มคฺคยมาโน: ‘ยทายํ มุทุมูสิ โคจราย ปกฺกมิสฺสติ, ตตฺเถว นํ คเหตฺวา ขาทิสฺสามี'ติฯ อถ โข โส, ภิกฺขเว, มุทุมูสิ โคจราย ปกฺกามิฯ ตเมนํ พิฬาโร คเหตฺวา สหสา สงฺขาทิตฺวา อชฺโฌหริฯ ตสฺส โส มุทุมูสิ อนฺตมฺปิ ขาทิ, อนฺตคุณมฺปิ ขาทิฯ โส ตโตนิทานํ มรณมฺปิ นิคจฺฉิ มรณมตฺตมฺปิ ทุกฺขํฯ
“Once upon a time, bhikkhus, a cat was standing by an alley or a drain or a dustbin hunting a little mouse, thinking, ‘When that little mouse comes out to feed, I’ll catch it right there and eat it!’ And then that little mouse came out to feed. The cat caught it and hastily swallowed it without chewing. But that little mouse ate its intestines and mesentery, resulting in death and deadly pain.
เอวเมว โข, ภิกฺขเว, อิเธกจฺโจ ภิกฺขุ ปุพฺพณฺหสมยํ นิวาเสตฺวา ปตฺตจีวรมาทาย คามํ วา นิคมํ วา ปิณฺฑาย ปวิสติ อรกฺขิเตเนว กาเยน อรกฺขิตาย วาจาย อรกฺขิเตน จิตฺเตน, อนุปฏฺฐิตาย สติยา, อสํวุเตหิ อินฺทฺริเยหิฯ โส ตตฺถ ปสฺสติ มาตุคามํ ทุนฺนิวตฺถํ วา ทุปฺปารุตํ วาฯ ตสฺส มาตุคามํ ทิสฺวา ทุนฺนิวตฺถํ วา ทุปฺปารุตํ วา ราโค จิตฺตํ อนุทฺธํเสติฯ โส ราคานุทฺธํเสน จิตฺเตน มรณํ วา นิคจฺฉติ มรณมตฺตํ วา ทุกฺขํฯ
In the same way, take a certain monk who robes up in the morning and, taking his bowl and robe, enters the village or town for alms without guarding body, speech, and mind, without establishing mindfulness, and without restraining the sense faculties. There he sees a female scantily clad, with revealing clothes. Lust infects his mind, resulting in death or deadly pain.
มรณเญฺหตํ, ภิกฺขเว, อริยสฺส วินเย โย สิกฺขํ ปจฺจกฺขาย หีนายาวตฺตติฯ มรณมตฺตเญฺหตํ, ภิกฺขเว, ทุกฺขํ ยทิทํ อญฺญตรํ สงฺกิลิฏฺฐํ อาปตฺตึ อาปชฺชติฯ ยถารูปาย อาปตฺติยา วุฏฺฐานํ ปญฺญายติฯ
For it is death in the training of the Noble One to resign the training and return to a lesser life. And it is deadly pain to commit one of the corrupt offenses for which rehabilitation is possible.
ตสฺมาติห, ภิกฺขเว, เอวํ สิกฺขิตพฺพํ: ‘รกฺขิเตเนว กาเยน รกฺขิตาย วาจาย รกฺขิเตน จิตฺเตน, อุปฏฺฐิตาย สติยา, สํวุเตหิ อินฺทฺริเยหิ คามํ วา นิคมํ วา ปิณฺฑาย ปวิสิสฺสามา'ติฯ เอวญฺหิ โว, ภิกฺขเว, สิกฺขิตพฺพนฺ”ติฯ
So you should train like this: ‘We will enter the village or town for alms guarding body, speech, and mind, establishing mindfulness, and restraining the sense faculties.’ That’s how you should train.”
ทสมํฯ
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
