เทวหิตสุตฺต

With Devahita

สาวตฺถินิทานํฯ

At Sāvatthī.

เตน โข ปน สมเยน ภควา วาเตหาพาธิโก โหติ; อายสฺมา จ อุปวาโณ ภควโต อุปฏฺฐาโก โหติฯ

Now at that time the Buddha was afflicted by winds. Venerable Upavāna was his carer.

อถ โข ภควา อายสฺมนฺตํ อุปวาณํ อามนฺเตสิ: “อิงฺฆ เม ตฺวํ, อุปวาณ, อุโณฺหทกํ ชานาหี”ติฯ

Then the Buddha said to Upavāna, “Please, Upavāna, find some hot water for me.”

“เอวํ, ภนฺเต”ติ โข อายสฺมา อุปวาโณ ภควโต ปฏิสฺสุตฺวา นิวาเสตฺวา ปตฺตจีวรมาทาย เยน เทวหิตสฺส พฺราหฺมณสฺส นิเวสนํ เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ตุณฺหีภูโต เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิฯ

“Yes, sir,” replied Upavāna. He robed up, and, taking his bowl and robe, went to the home of the brahmin Devahita, and stood silently to one side.

อทฺทสา โข เทวหิโต พฺราหฺมโณ อายสฺมนฺตํ อุปวาณํ ตุณฺหีภูตํ เอกมนฺตํ ฐิตํฯ ทิสฺวาน อายสฺมนฺตํ อุปวาณํ คาถาย อชฺฌภาสิ:

Devahita saw him standing there and addressed him in verse:

“ตุณฺหีภูโต ภวํ ติฏฺฐํ, มุณฺโฑ สงฺฆาฏิปารุโต; กึ ปตฺถยาโน กึ เอสํ, กึ นุ ยาจิตุมาคโต”ติฯ

“Silent stands the Master, shaven, wrapped in his outer robe. What do you want? What are you looking for? What have you come here to ask for?”

“อรหํ สุคโต โลเก, วาเตหาพาธิโก มุนิ; สเจ อุโณฺหทกํ อตฺถิ, มุนิโน เทหิ พฺราหฺมณฯ

“The perfected one, the Holy One in the world, the sage is afflicted by winds. If there’s hot water, give it to the sage, brahmin.

ปูชิโต ปูชเนยฺยานํ, สกฺกเรยฺยาน สกฺกโต; อปจิโต อปเจยฺยานํ, ตสฺส อิจฺฉามิ หาตเว”ติฯ

I wish to bring it to the one who is esteemed by the estimable, honored by the honorable, venerated by the venerable.”

อถ โข เทวหิโต พฺราหฺมโณ อุโณฺหทกสฺส กาชํ ปุริเสน คาหาเปตฺวา ผาณิตสฺส จ ปุฏํ อายสฺมโต อุปวาณสฺส ปาทาสิฯ

Then Devahita had a man fetch a carrying-pole with hot water. He also presented Upavāna with a jar of molasses.

อถ โข อายสฺมา อุปวาโณ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อุโณฺหทเกน นฺหาเปตฺวา อุโณฺหทเกน ผาณิตํ อาโลเลตฺวา ภควโต ปาทาสิฯ อถ โข ภควโต อาพาโธ ปฏิปฺปสฺสมฺภิฯ

Then Venerable Upavāna went up to the Buddha and bathed him with the hot water. Then he stirred molasses into hot water and presented it to the Buddha. Then the Buddha’s illness died down.

อถ โข เทวหิโต พฺราหฺมโณ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควตา สทฺธึ สมฺโมทิฯ สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข เทวหิโต พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ คาถาย อชฺฌภาสิ:

Then the brahmin Devahita went up to the Buddha, and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side, and addressed the Buddha in verse:

“กตฺถ ทชฺชา เทยฺยธมฺมํ, กตฺถ ทินฺนํ มหปฺผลํ; กถญฺหิ ยชมานสฺส, กถํ อิชฺฌติ ทกฺขิณา”ติฯ

“Where should you give an available gift? Where is a gift very fruitful? How does one who is donating ensure the success of their religious donation?”

“ปุพฺเพนิวาสํ โย เวที, สคฺคาปายญฺจ ปสฺสติ; อโถ ชาติกฺขยํ ปตฺโต, อภิญฺญาโวสิโต มุนิฯ

“One who knows their past lives, and sees heaven and places of loss, and has attained the ending of rebirth, that sage has perfect insight.

เอตฺถ ทชฺชา เทยฺยธมฺมํ, เอตฺถ ทินฺนํ มหปฺผลํ; เอวญฺหิ ยชมานสฺส, เอวํ อิชฺฌติ ทกฺขิณา”ติฯ

Here you should give an available gift; what’s given here is very fruitful. That’s how a sponsor of sacrifices ensures the success of their religious donation.”

เอวํ วุตฺเต, เทวหิโต พฺราหฺมโณ ภควนฺตํ เอตทโวจ: “อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม …เป… อุปาสกํ มํ ภวํ โคตโม ธาเรตุ อชฺชตคฺเค ปาณุเปตํ สรณํ คตนฺ”ติฯ

When he had spoken, the brahmin Devahita said to the Buddha, “Excellent, Master Gotama … From this day forth, may Master Gotama remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”

Next: มหาสาลสุตฺต • Mahāsālasutta • A well-to-do brahmin

The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]

เทวหิตสุตฺต

With Devahita

YOU MAY ALSO LIKE: