สํยุตฺต นิกาย ๓๐ฯ๑๗–๔๖

๑ฯ สุปณฺณวคฺค

ชลาพุชทานูปการสุตฺต

สาวตฺถินิทานํฯ

เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข โส ภิกฺขุ ภควนฺตํ เอตทโวจ:

“โก นุ โข, ภนฺเต, เหตุ, โก ปจฺจโย, เยน มิเธกจฺโจ กายสฺส เภทา ปรํ มรณา ชลาพุชานํ สุปณฺณานํ …เป… สํเสทชานํ สุปณฺณานํ …เป… โอปปาติกานํ สุปณฺณานํ สหพฺยตํ อุปปชฺชตี”ติ?

“อิธ, ภิกฺขุ, เอกจฺโจ กาเยน ทฺวยการี โหติ, วาจาย ทฺวยการี, มนสา ทฺวยการีฯ ตสฺส สุตํ โหติ: ‘โอปปาติกา สุปณฺณา ทีฆายุกา วณฺณวนฺโต สุขพหุลา'ติฯ ตสฺส เอวํ โหติ: ‘อโห วตาหํ กายสฺส เภทา ปรํ มรณา โอปปาติกานํ สุปณฺณานํ สหพฺยตํ อุปปชฺเชยฺยนฺ'ติฯ โส อนฺนํ เทติ …เป… ปานํ เทติ …เป… ปทีเปยฺยํ เทติฯ โส กายสฺส เภทา ปรํ มรณา โอปปาติกานํ สุปณฺณานํ สหพฺยตํ อุปปชฺชติฯ อยํ โข, ภิกฺขุ, เหตุ, อยํ ปจฺจโย, เยน มิเธกจฺโจ กายสฺส เภทา ปรํ มรณา โอปปาติกานํ สุปณฺณานํ สหพฺยตํ อุปปชฺชตี”ติฯ

ฉจตฺตาลีสมํฯ

(เอวํ ปิณฺฑเกน ฉจตฺตาลีสํ สุตฺตนฺตา โหนฺติฯ)

สุปณฺณวคฺโค ปฐโมฯ

ตสฺสุทฺทานํ

สุทฺธิกํ หรนฺติ เจว, ทฺวยการี จ จตุโร; ทานูปการา ตาลีสํ, สุปณฺเณ สุปฺปกาสิตาติฯ

สุปณฺณสํยุตฺตํ สมตฺตํฯ