| Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation |
Show IAST transliterationสํยุตฺต นิกาย ๗ฯ๑๔
The Related Suttas Collection 7.14
๒ฯ อุปาสกวคฺค
2. Lay Followers
มหาสาลสุตฺต
A well-to-do brahmin
สาวตฺถินิทานํฯ
At Sāvatthī.
อถ โข อญฺญตโร พฺราหฺมณมหาสาโล ลูโข ลูขปาวุรโณ เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควตา สทฺธึ สมฺโมทิฯ
Then a certain well-to-do brahmin, shabby, wearing a shabby cloak, went up to the Buddha, and exchanged greetings with him.
สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺนํ โข ตํ พฺราหฺมณมหาสาลํ ภควา เอตทโวจ: “กึ นุ ตฺวํ, พฺราหฺมณ, ลูโข ลูขปาวุรโณ”ติ?
When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side. The Buddha said to him, “Brahmin, why are you so shabby, wearing a shabby cloak?”
“อิธ เม, โภ โคตม, จตฺตาโร ปุตฺตาฯ เต มํ ทาเรหิ สมฺปุจฺฉ ฆรา นิกฺขาเมนฺตี”ติฯ
“Master Gotama, I have four sons. At their wives’ bidding they expelled me from my house.”
“เตน หิ ตฺวํ, พฺราหฺมณ, อิมา คาถาโย ปริยาปุณิตฺวา สภายํ มหาชนกาเย สนฺนิปติเต ปุตฺเตสุ จ สนฺนิสินฺเนสุ ภาสสฺสุ:
“Well then, brahmin, memorize these verses and recite them to your sons when you are all seated in the council hall with a large crowd.
‘เยหิ ชาเตหิ นนฺทิสฺสํ, เยสญฺจ ภวมิจฺฉิสํ; เต มํ ทาเรหิ สมฺปุจฺฉ, สาว วาเรนฺติ สูกรํฯ
‘I was overjoyed when they were born, and wished for them the very best. But at their wives’ bidding they chased me out, like hounds after hogs.
อสนฺตา กิร มํ ชมฺมา, ตาต ตาตาติ ภาสเร; รกฺขสา ปุตฺตรูเปน, เต ชหนฺติ วโยคตํฯ
It turns out they’re wicked, those nasty men, though they called me their dear old Dad. They’re monsters in the shape of sons, throwing me out as I’ve grown old.
อโสฺสว ชิณฺโณ นิพฺโภโค, ขาทนา อปนียติ; พาลกานํ ปิตา เถโร, ปราคาเรสุ ภิกฺขติฯ
Like an old, useless horse led away from its fodder, the elderly father of those kids begs for alms at others’ homes.
ทณฺโฑว กิร เม เสโยฺย, ยญฺเจ ปุตฺตา อนสฺสวา; จณฺฑมฺปิ โคณํ วาเรติ, อโถ จณฺฑมฺปิ กุกฺกุรํฯ
Even my staff is better than those disobedient sons, for it wards off a wild bull, and even a wild dog.
อนฺธกาเร ปุเร โหติ, คมฺภีเร คาธเมธติ; ทณฺฑสฺส อานุภาเวน, ขลิตฺวา ปติติฏฺฐตี'”ติฯ
It goes before me in the dark; in deep waters it supports me. By the wonderful power of this staff, when I stumble, I stand firm again.’”
อถ โข โส พฺราหฺมณมหาสาโล ภควโต สนฺติเก อิมา คาถาโย ปริยาปุณิตฺวา สภายํ มหาชนกาเย สนฺนิปติเต ปุตฺเตสุ จ สนฺนิสินฺเนสุ อภาสิ:
Having memorized those verses in the Buddha’s presence, the brahmin recited them to his sons when they were all seated in the council hall with a large crowd. …
“เยหิ ชาเตหิ นนฺทิสฺสํ, เยสญฺจ ภวมิจฺฉิสํ; เต มํ ทาเรหิ สมฺปุจฺฉ, สาว วาเรนฺติ สูกรํฯ
อสนฺตา กิร มํ ชมฺมา, ตาต ตาตาติ ภาสเร; รกฺขสา ปุตฺตรูเปน, เต ชหนฺติ วโยคตํฯ
อโสฺสว ชิณฺโณ นิพฺโภโค, ขาทนา อปนียติ; พาลกานํ ปิตา เถโร, ปราคาเรสุ ภิกฺขติฯ
ทณฺโฑว กิร เม เสโยฺย, ยญฺเจ ปุตฺตา อนสฺสวา; จณฺฑมฺปิ โคณํ วาเรติ, อโถ จณฺฑมฺปิ กุกฺกุรํฯ
อนฺธกาเร ปุเร โหติ, คมฺภีเร คาธเมธติ; ทณฺฑสฺส อานุภาเวน, ขลิตฺวา ปติติฏฺฐตี”ติฯ
อถ โข นํ พฺราหฺมณมหาสาลํ ปุตฺตา ฆรํ เนตฺวา นฺหาเปตฺวา ปจฺเจกํ ทุสฺสยุเคน อจฺฉาเทสุํฯ อถ โข โส พฺราหฺมณมหาสาโล เอกํ ทุสฺสยุคํ อาทาย เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควตา สทฺธึ สมฺโมทิฯ สมฺโมทนียํ กถํ สารณียํ วีติสาเรตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺโน โข พฺราหฺมณมหาสาโล ภควนฺตํ เอตทโวจ:
Then the brahmin’s sons led him back home, bathed him, and each clothed him with a fine pair of garments. Then the brahmin, taking one pair of garments, went to the Buddha and exchanged greetings with him. When the greetings and polite conversation were over, he sat down to one side and said to the Buddha:
“มยํ, โภ โคตม, พฺราหฺมณา นาม อาจริยสฺส อาจริยธนํ ปริเยสามฯ ปฏิคฺคณฺหตุ เม ภวํ โคตโม อาจริยธนนฺ”ติฯ ปฏิคฺคเหสิ ภควา อนุกมฺปํ อุปาทายฯ อถ โข โส พฺราหฺมณมหาสาโล ภควนฺตํ เอตทโวจ: “อภิกฺกนฺตํ, โภ โคตม …เป… อุปาสกํ มํ ภวํ โคตโม ธาเรตุ อชฺชตคฺเค ปาณุเปตํ สรณํ คตนฺ”ติฯ
“Master Gotama, we brahmins seek a fee for our teacher. May Master Gotama please accept my teacher’s fee!” So the Buddha accepted it out of compassion. Then the well-to-do brahmin said to the Buddha, “Excellent, Master Gotama … From this day forth, may Master Gotama remember me as a lay follower who has gone for refuge for life.”
The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]
