Tipiṭaka / Tipiṭaka (English) / Saṁyutta Nikāya, English translation

    สํยุตฺต นิกาย ๓ฯ๒๑

    The Related Suttas Collection 3.21

    ๓ฯ ตติยวคฺค

    3. Kosala

    ปุคฺคลสุตฺต

    Persons

    สาวตฺถินิทานํฯ

    At Sāvatthī.

    อถ โข ราชา ปเสนทิ โกสโล เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ; อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ นิสีทิฯ เอกมนฺตํ นิสินฺนํ โข ราชานํ ปเสนทึ โกสลํ ภควา เอตทโวจ:

    Then King Pasenadi of Kosala went up to the Buddha, bowed, and sat down to one side. The Buddha said to him:

    “จตฺตาโรเม, มหาราช ปุคฺคลา สนฺโต สํวิชฺชมานา โลกสฺมึฯ กตเม จตฺตาโร?

    “Great king, these four people are found in the world. What four?

      ตโมตมปรายโน,

      The dark bound for darkness,

    ตโมโชติปรายโน,

    the dark bound for light,

    โชติตมปรายโน,

    the light bound for darkness,

    โชติโชติปรายโนฯ

    and the light bound for light.

    กถญฺจ, มหาราช ปุคฺคโล ตโมตมปรายโน โหติ? อิธ, มหาราช, เอกจฺโจ ปุคฺคโล นีเจ กุเล ปจฺจาชาโต โหติ, จณฺฑาลกุเล วา เวนกุเล วา เนสาทกุเล วา รถการกุเล วา ปุกฺกุสกุเล วา ทลิทฺเท อปฺปนฺนปานโภชเน กสิรวุตฺติเก, ยตฺถ กสิเรน ฆาสจฺฉาโท ลพฺภติฯ โส จ โหติ ทุพฺพณฺโณ ทุทฺทสิโก โอโกฏิมโก พวฺหาพาโธ กาโณ วา กุณี วา ขญฺโช วา ปกฺขหโต วา, น ลาภี อนฺนสฺส ปานสฺส วตฺถสฺส ยานสฺส มาลาคนฺธวิเลปนสฺส เสยฺยาวสถปทีเปยฺยสฺสฯ โส กาเยน ทุจฺจริตํ จรติ, วาจาย ทุจฺจริตํ จรติ, มนสา ทุจฺจริตํ จรติฯ โส กาเยน ทุจฺจริตํ จริตฺวา วาจาย ทุจฺจริตํ จริตฺวา มนสา ทุจฺจริตํ จริตฺวา, กายสฺส เภทา ปรํ มรณา อปายํ ทุคฺคตึ วินิปาตํ นิรยํ อุปปชฺชติฯ

    And how is a person dark and bound for darkness? It’s when some person is reborn in a low family—a family of outcastes, bamboo-workers, hunters, chariot-makers, or waste-collectors—poor, with little to eat or drink, where life is tough, and food and shelter are hard to find. And they’re ugly, unsightly, deformed, sickly—one-eyed, crippled, lame, or half-paralyzed. They don’t get to have food, drink, clothes, and vehicles; garlands, perfumes, and makeup; or bed, house, and lighting. And they do bad things by way of body, speech, and mind. When their body breaks up, after death, they’re reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell.

    เสยฺยถาปิ, มหาราช, ปุริโส อนฺธการา วา อนฺธการํ คจฺเฉยฺย, ตมา วา ตมํ คจฺเฉยฺย, โลหิตมลา วา โลหิตมลํ คจฺเฉยฺยฯ ตถูปมาหํ, มหาราช, อิมํ ปุคฺคลํ วทามิฯ เอวํ โข, มหาราช, ปุคฺคโล ตโมตมปรายโน โหติฯ

    This person is like someone who goes from darkness to darkness, from blackness to blackness, from bloodstain to bloodstain. That’s how a person is dark and bound for darkness.

    กถญฺจ, มหาราช, ปุคฺคโล ตโมโชติปรายโน โหติ? อิธ, มหาราช, เอกจฺโจ ปุคฺคโล นีเจ กุเล ปจฺจาชาโต โหติ, จณฺฑาลกุเล วา เวนกุเล วา เนสาทกุเล วา รถการกุเล วา ปุกฺกุสกุเล วา ทลิทฺเท อปฺปนฺนปานโภชเน กสิรวุตฺติเก, ยตฺถ กสิเรน ฆาสจฺฉาโท ลพฺภติฯ โส จ โข โหติ ทุพฺพณฺโณ ทุทฺทสิโก โอโกฏิมโก พวฺหาพาโธ, กาโณ วา กุณี วา ขญฺโช วา ปกฺขหโต วา, น ลาภี อนฺนสฺส ปานสฺส วตฺถสฺส ยานสฺส มาลาคนฺธวิเลปนสฺส เสยฺยาวสถปทีเปยฺยสฺสฯ โส กาเยน สุจริตํ จรติ, วาจาย สุจริตํ จรติ, มนสา สุจริตํ จรติฯ โส กาเยน สุจริตํ จริตฺวา วาจาย สุจริตํ จริตฺวา มนสา สุจริตํ จริตฺวา, กายสฺส เภทา ปรํ มรณา สุคตึ สคฺคํ โลกํ อุปปชฺชติฯ

    And how is a person dark and bound for light? It’s when some person is reborn in a low family—a family of outcastes, bamboo-workers, hunters, chariot-makers, or waste-collectors—poor, with little to eat or drink, where life is tough, and food and shelter are hard to find. And they’re ugly, unsightly, deformed, sickly—one-eyed, crippled, lame, or half-paralyzed. They don’t get to have food, drink, clothes, and vehicles; garlands, perfumes, and makeup; or bed, house, and lighting. But they do good things by way of body, speech, and mind. When their body breaks up, after death, they’re reborn in a good place, a heavenly realm.

    เสยฺยถาปิ, มหาราช, ปุริโส ปถวิยา วา ปลฺลงฺกํ อาโรเหยฺย, ปลฺลงฺกา วา อสฺสปิฏฺฐึ อาโรเหยฺย, อสฺสปิฏฺฐิยา วา หตฺถิกฺขนฺธํ อาโรเหยฺย, หตฺถิกฺขนฺธา วา ปาสาทํ อาโรเหยฺยฯ ตถูปมาหํ, มหาราช, อิมํ ปุคฺคลํ วทามิฯ เอวํ โข, มหาราช, ปุคฺคโล ตโมโชติปรายโน โหติฯ

    This person is like someone who ascends from the ground to a couch; from a couch to horseback; from horseback to an elephant; and from an elephant to a stilt longhouse. That’s how a person is dark and bound for light.

    กถญฺจ, มหาราช, ปุคฺคโล โชติตมปรายโน โหติ? อิธ, มหาราช, เอกจฺโจ ปุคฺคโล อุจฺเจ กุเล ปจฺจาชาโต โหติ, ขตฺติยมหาสาลกุเล วา พฺราหฺมณมหาสาลกุเล วา คหปติมหาสาลกุเล วา, อฑฺเฒ มหทฺธเน มหาโภเค ปหูตชาตรูปรชเต ปหูตวิตฺตูปกรเณ ปหูตธนธญฺเญฯ โส จ โหติ อภิรูโป ทสฺสนีโย ปาสาทิโก, ปรมาย วณฺณโปกฺขรตาย สมนฺนาคโต, ลาภี อนฺนสฺส ปานสฺส วตฺถสฺส ยานสฺส มาลาคนฺธวิเลปนสฺส เสยฺยาวสถปทีเปยฺยสฺสฯ โส กาเยน ทุจฺจริตํ จรติ, วาจาย ทุจฺจริตํ จรติ, มนสา ทุจฺจริตํ จรติฯ โส กาเยน ทุจฺจริตํ จริตฺวา วาจาย ทุจฺจริตํ จริตฺวา มนสา ทุจฺจริตํ จริตฺวา, กายสฺส เภทา ปรํ มรณา อปายํ ทุคฺคตึ วินิปาตํ นิรยํ อุปปชฺชติฯ

    And how is a person light and bound for darkness? It’s when some person is reborn in an eminent family—a well-to-do family of aristocrats, brahmins, or householders—rich, affluent, and wealthy, with lots of gold and silver, lots of property and assets, and lots of money and grain. And they’re attractive, good-looking, lovely, of surpassing beauty. They get to have food, drink, clothes, and vehicles; garlands, perfumes, and makeup; and bed, house, and lighting. But they do bad things by way of body, speech, and mind. When their body breaks up, after death, they’re reborn in a place of loss, a bad place, the underworld, hell.

    เสยฺยถาปิ, มหาราช, ปุริโส ปาสาทา วา หตฺถิกฺขนฺธํ โอโรเหยฺย, หตฺถิกฺขนฺธา วา อสฺสปิฏฺฐึ โอโรเหยฺย, อสฺสปิฏฺฐิยา วา ปลฺลงฺกํ โอโรเหยฺย, ปลฺลงฺกา วา ปถวึ โอโรเหยฺย, ปถวิยา วา อนฺธการํ ปวิเสยฺยฯ ตถูปมาหํ, มหาราช, อิมํ ปุคฺคลํ วทามิฯ เอวํ โข, มหาราช, ปุคฺคโล โชติตมปรายโน โหติฯ

    This person is like someone who descends from a stilt longhouse to an elephant; from an elephant to horseback; from horseback to a couch; and from a couch to the ground; and from the ground they enter darkness. That’s how a person is light and bound for darkness.

    กถญฺจ, มหาราช, ปุคฺคโล โชติโชติปรายโน โหติ? อิธ, มหาราช, เอกจฺโจ ปุคฺคโล อุจฺเจ กุเล ปจฺจาชาโต โหติ, ขตฺติยมหาสาลกุเล วา พฺราหฺมณมหาสาลกุเล วา คหปติมหาสาลกุเล วา, อฑฺเฒ มหทฺธเน มหาโภเค ปหูตชาตรูปรชเต ปหูตวิตฺตูปกรเณ ปหูตธนธญฺเญฯ โส จ โหติ อภิรูโป ทสฺสนีโย ปาสาทิโก, ปรมาย วณฺณโปกฺขรตาย สมนฺนาคโต, ลาภี อนฺนสฺส ปานสฺส วตฺถสฺส ยานสฺส มาลาคนฺธวิเลปนสฺส เสยฺยาวสถปทีเปยฺยสฺสฯ โส กาเยน สุจริตํ จรติ, วาจาย สุจริตํ จรติ, มนสา สุจริตํ จรติฯ โส กาเยน สุจริตํ จริตฺวา วาจาย สุจริตํ จริตฺวา มนสา สุจริตํ จริตฺวา, กายสฺส เภทา ปรํ มรณา สุคตึ สคฺคํ โลกํ อุปปชฺชติฯ

    And how is a person light and bound for light? It’s when some person is reborn in an eminent family—a well-to-do family of aristocrats, brahmins, or householders—rich, affluent, and wealthy, with lots of gold and silver, lots of property and assets, and lots of money and grain. And they’re attractive, good-looking, lovely, of surpassing beauty. They get to have food, drink, clothes, and vehicles; garlands, perfumes, and makeup; and bed, house, and lighting. And they do good things by way of body, speech, and mind. When their body breaks up, after death, they’re reborn in a good place, a heavenly realm.

    เสยฺยถาปิ, มหาราช, ปุริโส ปลฺลงฺกา วา ปลฺลงฺกํ สงฺกเมยฺย, อสฺสปิฏฺฐิยา วา อสฺสปิฏฺฐึ สงฺกเมยฺย, หตฺถิกฺขนฺธา วา หตฺถิกฺขนฺธํ สงฺกเมยฺย, ปาสาทา วา ปาสาทํ สงฺกเมยฺยฯ ตถูปมาหํ, มหาราช, อิมํ ปุคฺคลํ วทามิฯ เอวํ โข, มหาราช, ปุคฺคโล โชติโชติปรายโน โหติฯ อิเม โข, มหาราช, จตฺตาโร ปุคฺคลา สนฺโต สํวิชฺชมานา โลกสฺมินฺ”ติฯ

    This person is like someone who shifts from one couch to another; from the back of one horse to another; from one elephant to another; or from one stilt longhouse to another. That’s how a person is light and bound for light. These are the four people found in the world.”

    อิทมโวจ …เป…

    That is what the Buddha said. …

    “ทลิทฺโท ปุริโส ราช, อสฺสทฺโธ โหติ มจฺฉรี; กทริโย ปาปสงฺกปฺโป, มิจฺฉาทิฏฺฐิ อนาทโรฯ

    “O king, some people are poor, faithless and stingy. Miserly, with bad intentions, they lack regard, they have wrong view.

    สมเณ พฺราหฺมเณ วาปิ, อญฺเญ วาปิ วนิพฺพเก; อกฺโกสติ ปริภาสติ, นตฺถิโก โหติ โรสโกฯ

    They abuse and insult ascetics and brahmins and other renunciates. They’re nihilists and bullies,

    ททมานํ นิวาเรติ, ยาจมานาน โภชนํ; ตาทิโส ปุริโส ราช, มียมาโน ชนาธิป; อุเปติ นิรยํ โฆรํ, ตโมตมปรายโนฯ

    who prevent others from giving food to beggars. O king, ruler of the people: when such people die they fall into the terrible hell—from darkness they’re bound for darkness.

    ทลิทฺโท ปุริโส ราช, สทฺโธ โหติ อมจฺฉรี; ททาติ เสฏฺฐสงฺกปฺโป, อพฺยคฺคมนโส นโรฯ

    O king, some people are poor, but faithful and not stingy. They give with best of intentions, that peaceful-hearted person.

    สมเณ พฺราหฺมเณ วาปิ, อญฺเญ วาปิ วนิพฺพเก; อุฏฺฐาย อภิวาเทติ, สมจริยาย สิกฺขติฯ

    They rise for and bow to ascetics and brahmins and other nomads. Training in moral conduct,

    ททมานํ น วาเรติ, ยาจมานาน โภชนํ; ตาทิโส ปุริโส ราช, มียมาโน ชนาธิป; อุเปติ ติทิวํ ฐานํ, ตโมโชติปรายโนฯ

    they don’t prevent others from giving food to beggars. O king, ruler of the people: when such people die they go to the heaven of the Three and Thirty—from darkness they’re bound for light.

    อฑฺโฒ เจ ปุริโส ราช, อสฺสทฺโธ โหติ มจฺฉรี; กทริโย ปาปสงฺกปฺโป, มิจฺฉาทิฏฺฐิ อนาทโรฯ

    O king, some people are rich, but faithless and stingy. Miserly, with bad intentions, they lack regard, they have wrong view.

    สมเณ พฺราหฺมเณ วาปิ, อญฺเญ วาปิ วนิพฺพเก; อกฺโกสติ ปริภาสติ, นตฺถิโก โหติ โรสโกฯ

    They abuse and insult ascetics and brahmins and other nomads They’re nihilists and bullies,

    ททมานํ นิวาเรติ, ยาจมานาน โภชนํ; ตาทิโส ปุริโส ราช, มียมาโน ชนาธิป; อุเปติ นิรยํ โฆรํ, โชติตมปรายโนฯ

    who prevent others from giving food to beggars. O king, ruler of the people: when such people die they fall into the terrible hell—from light they’re bound for darkness.

    อฑฺโฒ เจ ปุริโส ราช, สทฺโธ โหติ อมจฺฉรี; ททาติ เสฏฺฐสงฺกปฺโป, อพฺยคฺคมนโส นโรฯ

    O king, some people are rich, faithful and not stingy. They give with best of intentions, that peaceful-hearted person.

    สมเณ พฺราหฺมเณ วาปิ, อญฺเญ วาปิ วนิพฺพเก; อุฏฺฐาย อภิวาเทติ, สมจริยาย สิกฺขติฯ

    They rise for and bow to ascetics and brahmins and other renunciates. Training in moral conduct,

    ททมานํ น วาเรติ, ยาจมานาน โภชนํ; ตาทิโส ปุริโส ราช, มียมาโน ชนาธิป; อุเปติ ติทิวํ ฐานํ, โชติโชติปรายโน”ติฯ

    they don’t prevent others from giving food to beggars. O king, ruler of the people: when such people die they go to the heaven of the Three and Thirty—from light they’re bound for light.”





    The authoritative text of the Saṁyutta Nikāya is the Pāli text. The English translation is provided as an aid to the study of the original Pāli text. [CREDITS »]


    © 1991-2024 The Titi Tudorancea Bulletin | Titi Tudorancea® is a Registered Trademark | Terms of use and privacy policy
    Contact